Μια πολύ όμορφη διαδρομή στα ‘δικά’ μας τα μέρη οργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022. Πιο συγκεκριμένα πήραμε την επαρχιακή οδό, που ξεκινάει απ’ τον Κρούστα και παρκάραμε τα αυτοκίνητά μας στη θέση Πευκαλίδια, όνομα και πράγμα, μια περιοχή πνιγμένη στο πευκόδασος.
Ο καιρός είναι ιδανικός γύρω στους 20ο C με ηλιοφάνεια, χωρίς τον αέρα των προηγούμενων ημερών. Πολλές χρωματιστές κυψέλες από μελίσσια εδώ κι εκεί και οι 35 πεζοπόροι ένα πολύβουο μελίσσι κι αυτοί. Πολλά νέα μέλη κι οικογένειες. Μαζί κι ο φίλος μας ο Χριστόφορος με την παρέα του απ’ το Ηράκλειο. Είναι γνώστης φυτών, πετρωμάτων και περιμένουμε ‘ξενάγηση’.
Εντύπωση μας κάνουν απ’ την αρχή οι ολοκαίνουργοι κρουνοί πυρόσβεσης δίπλα στον δρόμο. Η Σοφία, που έχει στενούς δεσμούς με την περιοχή, μας πληροφορεί ότι ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος Κρούστα έχει οργανώσει ομάδα εθελοντών, που κάνει ακόμα και νυχτερινές περιπολίες στο δάσος. Μπράβο παιδιά!
Ξεκινάμε λοιπόν την πεζοπορία μας, αρχικά σε χωματόδρομο, ανάμεσα στα πεύκα και στη συνέχεια σε ελεύθερη ομαλή ανάβαση μέσα στο δάσος. Οι πευκοβελόνες και τα κουκουνάρια, που είναι χαμόστρωμα, δυσχεραίνουν κάπως το βήμα μας, γιατί γλιστράνε. Το άρωμα, που αναδύουν καθώς τα πατάμε, είναι μοναδικό. Στο δρόμο γίνεται συζήτηση για τους αντάρτες, που είχαν κρησφύγετο στην περιοχή κι ακούγονται ονόματα όπως Μπαντουβάς, Ποδιάς, ΕΑΜ και διάφορες ιστορίες (αργότερα φίλοι του Συλλόγου θα μας πουν ότι έχουν βρει ακόμα και κάλυκες από τις μάχες που γίνανε σ’ αυτά τα μέρη!), ώσπου φτάνουμε στο διάσελο. Εδώ μας περιμένει απίστευτη θέα: στα ανατολικά, ο Πενταχέρης και τα άλλα βουνά πάνω απ’ το Καλό Χωριό. Στα νότια, θάλασσα τα θερμοκήπια, μέρος του φράγματος των Μπραμιανών, το οροπέδιο των Σκυφιών, το χωριό της Καλαμαύκας, οι Κοκιές σε ένα βάραθρο των οποίων ρίξανε όπλα κατά την Κατοχή και πολλά ακόμα μέρη, που συνοδεύονται με πολλές ιστορίες, που μας αφηγείται ο αρχηγός μας, ο Γιώργος Μιχαηλίδης. Και βέβαια στο βάθος το νότιο Κρητικό πέλαγος.
Καθώς περπατάμε παράλληλα με την κορυφογραμμή, θαυμάζουμε τα σχήματα των πεύκων και χαζεύουμε τα φυτά, που μας δείχνει ο Χριστόφορος. Μας μιλά για τις ασκελοτούρες και τα μικροσκοπικά ροζ και κίτρινα κολχικά, πως είν’ ‘ανάποδα’ φυτά, γιατί βγάζουν πρώτα το λουλούδι τους και στη συνέχεια το φύλλωμα τους. Μας δείχνει το σκαρφαλωμένο πάνω στο δέντρο ιξό (viscum album ssp creticum), το γκι των Ευρωπαίων, μόνο που το δικό μας εδώ το κρητικό έχει άσπρους καρπούς και τα φρουτάκια του τρώγονται, πλην ποιος τα φτάνει. Οι ντόπιοι τα λένε ‘σταφυλιές’, γιατί μοιάζουν με σταφύλια στην εμφάνιση και στη γεύση.
Πιο πέρα συναντάμε θαμνάκια από αντωναΐδα,
αρωματικό βότανο, γνωστό και ως λαγοκοιμηθιά ή καλοκοιμηθιά, γιατί κάνανε τα
στρώματα τους κάποτε με αυτό. Όσο ανηφορίζουμε για την κορυφή του Ξενογιώργη
στα
Στην κορυφή φτάνουμε μετά από συνολικά 3 ώρες και σταματάμε για το κολατσιό. Ο Χριστόφορος μας εξηγεί ότι ακριβώς στην κοιλάδα από κάτω μας συναντάνε τα ασβεστολιθικά πετρώματα της βόρειας πλευράς της Κρήτης τα μη υδατοπερατά της νότιας. Γι’ αυτό, μας λέει, με λίγη βροχή η Ιεράπετρα πλημμυρίζει, επειδή το έδαφος δεν απορροφά το νερό! Απ’ την κορυφή βλέπεις και την βόρεια πλευρά της Κρήτης: όλο τον κόλπο του Μεραμπέλου απ’ την Ελούντα ως την Ψείρα. Η ατμόσφαιρα έχει καθαρίσει μετά τους βοριάδες κι η θέα μαγική. Επίσης πολύ καθαρά διακρίνονται πίσω μας όλες οι ψηλές κορυφές της Δίκτης από Λάζαρο και Σπαθί ως την Ψαρή Μαδάρα. Ένα μικρό μάθημα γεωγραφίας.
Στη
συνέχεια κατεβαίνουμε από την άλλη πλευρά στη βάση μας. Μια διαδρομή μικρή
(7.000), αλλά χορταστική. Τελειώσαμε σε 4 περίπου ώρες κι έτσι μπόρεσαν να
φύγουν νωρίτερα οι πιο βιαστικοί. Οι υπόλοιποι την αράξαμε για ρακή και
μεζεδάκια στα γραφικά ταβερνάκια του Κρούστα! Επιβάλλεται! Ευχαριστούμε πολύ
τον Χριστόφορο Χειλαδάκη για την παρέα και τις χρήσιμες πληροφορίες που
μας έδωσε και κυρίως τον αρχηγό μας, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, που μας
οδήγησε σ’ αυτό το όμορφο κι ανεξερεύνητο τοπίο!
ΧΑΡΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος
