ΒΡΑΧΑΣΙ – ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΡΑΧΑΣΙΩΤΗΣ - ΣΕΛΙΝΑΡΙ
Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου ο Ορειβατικός
Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε την πρώτη του πεζοπορία για το 2023 στην
περιοχή του Βραχασίου. Ξεκινήσαμε στις 8.45, 21 συνολικά πεζοπόροι
από το σημείο συνάντησης, στη στάση του ΒΟΑΚ
για Βραχάσι, δίπλα στο τούνελ, όπου παρκάραμε τ’ αυτοκίνητά μας.
Παίρνουμε κατόπιν
χωματόδρομο με ελαφρά ανηφορική πορεία ανάμεσα από τα λιόδεντρα, αλλά και τις πλατύφυλλες
δρυς της περιοχής, που δίνουν χαρακτηριστικό χειμωνιάτικο χρώμα με τα κίτρινα
φύλλα τους έτοιμα να πέσουν. Είμαστε μια μικρή αλλά πολύβουη παρέα, καθώς
έχουμε καιρό να βρεθούμε κι η χαρά είναι μεγάλη! Συζητάμε πως τα περάσαμε,
‘ελιές’ είναι η πιο συχνή απάντηση, μια που φέτος ήταν όντως πολύς ο καρπός.
 |
| Η ομάδα ξεκινά! |
 |
| Περπατώντας στην κοιλάδα και στο βάθος το Βραχάσι λούζεται στον πρωινό ήλιο! |
 |
| Άρχισε να φαίνεται το εκκλησάκι! |
Σε μία ώρα
περίπου βρισκόμαστε στη Μονή του Αγίου
Γεωργίου του Βραχασιώτη, παλιό μοναστήρι από τη Βενετοκρατία. Χτισμένο σε
ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος, μικρό, λιτό και όμορφο, δένει ισόρροπα με τον γύρω
χώρο και αναδύει μια σεβάσμια ταπεινότητα σε σχέση με άλλες μονές, που έχουμε
επισκεφτεί. Έχει αναστηλωθεί αρκετά καλά κι είναι κρίμα, που έχει
εγκαταλειφθεί. Δυστυχώς δεν έχουμε τα κλειδιά, για να επισκεφτούμε τους
εσωτερικούς χώρους, όμως ο Γιώργος, ο αρχηγός, μας μιλάει για μια πανέμορφη εικόνα του Αγίου Γεωργίου
έφιππου, που όμως λογχεύει ένα λιοντάρι αντί το γνωστό δράκο κι αυτή η
‘παρατυπία’ ερμηνεύεται ως αλληγορία, που εκφράζει την αντιπάθεια των Κρητικών
κατά των κατακτητών Βενετών (το λιοντάρι ήταν σύμβολό της πόλης τους)! Στην
έγκυρη ιστοσελίδα Cretan beaches, αναφέρεται ότι η Μονή κτίστηκε επί Νικηφόρου Φωκά, όμως κάηκε
από τους Ενετούς στην πρώτη και δύσκολη φάση της Ενετοκρατίας, γιατί εκεί
έβρισκαν καταφύγιο επαναστάτες. Κατά τον 16ο αιώνα η Μονή
ξαναχτίζεται και προστίθεται σε αυτήν και δεύτερο κλίτος αφιερωμένο στον Άγιο
Δημήτριο. Όμως τα προβλήματα του ναού συνεχίζονται και κατά την Τουρκοκρατία,
καθώς ήταν συνεχώς άντρο επαναστατών. Το 1820 μάλιστα οι Τούρκοι σκοτώνουν 19
μοναχούς. Αλλά και στη μεγάλη επανάσταση του 1866-67 παίρνει μέρος και στον 20ο
αιώνα τη χρησιμοποίησαν αντάρτες ως λημέρι. Ένα μέρος, αν μη τι άλλο, με
ιστορία!
Εμείς πάλι
εδώ βρήκαμε ένα καταφύγιο, για να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε μια ρακή. Ο
καιρός έχει κρυώσει κάπως. Το μέρος, όπως κι όλη η κοιλάδα της Νεάπολης, μαζεύει πολλή υγρασία, που τρυπάει τα κόκαλα.
Δεν είναι για να στέκεσαι πολύ, εξάλλου είναι νωρίς ακόμα κι έχουμε χρόνο και
χιλιόμετρα να ξοδέψουμε, μελομακάρονα και κουραμπιέδες να κάψουμε. Βγάζουμε την
ομαδική μας φωτογραφία μπροστά στην είσοδο του ναού κι έπειτα «δρόμο παίρνουμε, δρόμο
αφήνουμε».
 |
| Η ομάδα πάλι ξεκινάει |
 |
| Αποχαιρετώντας τον Βραχασιώτη |
 |
| Το εκκλησάκι από πιο ψηλά |
 |
| Δέντρα διαφόρων ειδών και διαφόρων χρωμάτων |
 |
| Κρητική σφένδαμος και στο βάθος το Βραχάσι |
 |
| Προβατάκια δίπλα στη Μονή |
Ξεκινάμε την
ανηφόρα, άλλοι από το χωματόδρομο, άλλοι από το διάσελο ανάμεσα στα βουνά, ανάλογα τις αντοχές του καθενός. Το τοπίο εδώ είναι εντελώς γυμνό. Η
υπερβόσκηση το ‘χει ερημώσει: λίγες ασκελετούρες, χαμηλά φρύγανα, θυμάρια κι
αστοιβίδες, κι αρκετά κατσοπρίνια σμιλεμένα απ’ τα δόντια των αιγοπροβάτων.
Στην απέναντι πλευρά όμως σε κάποια υπήνεμα και προστατευμένα σημεία σώζονται
ακόμα κάποιες συστάδες από πρίνα, δρυς και κρητική σφένδαμο. Παντού
προβατσουλιές δείχνουν ποιος έχει τον πρώτο λόγο εδώ. Στο δρόμο χαιρετάμε τον
βοσκό με το παλιό αγροτικό του και πάνω στην καρότσα έχει το φρεσκοαρμεγμένο
γάλα της ημέρας. Πιο πάνω θα περάσουμε κι απ’ το μαντρί, στολισμένο με την ελληνική
σημαία!!!
 |
| Άγονο τοπίο στους πρόποδες της Σελένας |
Περπατάμε στους πρόποδες της Σελένας, που
υψώνεται επιβλητική αριστερά μας, ώσπου φτάνουμε σε ένα βορεινό άνοιγμα ανάμεσα
στα βουνά, που μας προσφέρει απεριόριστη
θέα στις ακτές Μαλίων, Σταλίδας,
Χερσονήσου. Αν συνεχίσουμε το χωματόδρομο, θα βγούμε στο Κράσι και το Αζιλακόδασος.
Ιδέα για μια επόμενη εξόρμηση. Για την ώρα ξαναπαίρνουμε το δρόμο πίσω ως τη
Μονή κάνοντας κονταρίδες σε μέρη, που υποδηλώνουν την ύπαρξη παλιών μονοπατιών.
Σε μια απ’ αυτές θα συναντήσουμε ένα ζευγάρι πέρδικες, πριν τρομάξουν και
χαμηλοπετάξουν. «Να κι ένας κοτσυφός!». Μικρές χαρές που μας χαρίζει η φύση!
 |
| Ατενίζοντας τις βόρειες ακτές |
Πριν τη Μονή
στρίβουμε με κατεύθυνση βορειοδυτικά. Ελαιομαζωχτές, που μας αναγνωρίζουν μας
πειράζουν: «Ψάχνουμε εργάτες, έχουμε καλό φαΐ». «Σωθήκατε», απαντάμε. Και
συνεχίζουμε κατηφορικά, ώσπου φτάνουμε στο
πάρκινγκ λίγο έξω απ’ το Σεληνάρι. Εδώ έχουμε προβλέψει να υπάρχουν
αυτοκίνητα, για να μας μαζέψουν, όπερ και γίνεται.
 |
| Αποχαιρετώντας την όμορφη κοιλάδα του Βραχασίου |
 |
| Από τις πρώτες ίριδες |
 |
| Το σκυλάκι της Χαράς, ο Μελένιος, μας έκανε παρέα |
Ξεκινήσαμε
για μια εύκολη διαδρομή και ήταν, αλλά η ηλεκτρονική καταγραφή έδειξε ότι περπατήσαμε τουλάχιστον 16 χιλιόμετρα με
υψομετρική διαφορά γύρω στα 600 μέτρα σε 5 ώρες! Όχι κι άσχημα μετά το
καθισιό των γιορτών! Έτσι άλλη μία πεζοπορία του Συλλόγου έλαβε τέλος. Ευχαριστούμε θερμά τον πολύ ήρεμο και χαλαρό
αρχηγό μας, Γιώργο Πόθο! «Και στην άλλη με το καλό»!
ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Πόθος
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιώργος
Αρναουτάκης, Γιώργος Κουναλάκης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μαρία Μετζογιαννάκη
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ:
