ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΒΑ ΠΑΡΥΦΕΣ Της ΔΙΚΤΗΣ 

(ΤΑΠΕΣ – ΠΗΓΕΣ ΧΑΛΑΣΑ ΚΑΙ ΡΙΖΩΜΑ)

Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε μια αρκετά ζόρικη πεζοπορία στην ανατολική πλευρά της κορυφής της Δίκτης, Τσίβη (1.664).

Ομαδική με θέα τον κόλπο του Μεραμπέλλου, η θέα είναι πάντα ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της ανάβασης!

Βίντεο από τον Γιάννη Πάγκαλο

Έναρξη απ’ τις Τάπες

Ξεκινάμε λίγο πριν τις εννιά η ώρα από τον γραφικό οικισμό Τάπες (545) στους πρόποδες του βουνού, αφετηρία για πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Ακολουθούμε τον ανηφορικό χωματόδρομο που εξυπηρετεί τους κτηνοτρόφους της περιοχής, όπως μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει από τα μαντριά με τα  αιγοπρόβατα.  Στο τέλος του δρόμου τελειώνουν και τ’ αστεία: παίρνουμε μια hard rock πορεία ίσα πάνω. Σηματοδοτημένη η διαδρομή, ακολουθεί ίχνη παλιού μονοπατιού, αλλά αυτό δεν μειώνει τη δυσκολία της.

Τάπες, ο γραφικός οικισμός στους πρόποδες της Τσίβης, αφετηρία για πολλές ορειβατικές εξορμήσεις

Τεχνητή λιμνούλα για πότισμα των ζώων κοντά στο χωριό

Αφήνοντας τις Τάπες

Φανταστική η θέα στην ανηφόρα

Γενικά η διαδρομή μας σήμερα έχει πολλή την ανηφόρα και μαζεμένη. Ο καιρός είναι ιδανικός, μάλλον ζεστός για την εποχή, μένουμε τελικά με τα κοντομάνικα. Η ορατότητα καλή, μας χαρίζει μια φανταστική θέα. Ξεδιπλώνονται όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε τόσο το βόρειο όσο και το νότιο κρητικό πέλαγος, όλος ο κόλπος του Μεραμπέλλου, η πόλη και τα νησιά του Αγίου Νικολάου, ο κάμπος των Λακωνίων με τα χωριά του κλπ. Σε κάποια σημεία  (πχ θέση Σκουρδούλα ή Μεγάλου Κάστελλου) μας ανοίγεται ο ορίζοντας και στην άλλη πλευρά: στην κεντρική αρτηρία που συνδέει ΒΟΑΚ με οροπέδιο Λασιθίου, με τα χωριά Ποτάμους, Αμυγδάλους και Ζένια. Ένα μάθημα γεωγραφίας από τα καλά!

Όμορφα τοπία καθώς ανεβαίνουμε

Παρά τη διαφορά δυναμικότητας κι εμπειρίας η ομάδα έμεινε δεμένη ως το τέλος, κάτι απαραίτητο για την ασφάλεια όλων μας!

Κι ο ανήφορος συνεχίζεται, φάνηκε κι η κορφή της Τσίβης στα 1.664 μέτρα

Στη θέση Σκουρδούλα ή Μεγάλος Κάστελλος ξεδιπλώνεται η θέα προς το πέρασμα για οροπέδιο Λασιθίου

Φάνηκε και το νότιο κρητικό πέλαγος

Τα βράχια δικαιολογούν το τοπωνύμιο Μεγάλος Κάστελλος στα 1.211 μέτρα

Ο Μεγάλος Κάστελλος, όπως φαίνεται από πιο ψηλά!

Στις πηγές

Περπατώντας στα φρύγανα κοιτάμε ίσα πάνω μας την κορυφή να κοντοσημώνει, όμως δεν είναι αυτή ο στόχος μας. Ακολουθώντας ένα μονοπάτι, εκτεθειμένο λίγο σε κάποια σημεία, θα βρεθούμε στο μέρος, που ο Γιώργος Ανδρουλάκης ονομάζει «Μέτωπο της Τσίβης», για την καταπληκτική του θέα. Εδώ είναι σφηνωμένη η πηγή της Χαλασάς (1.199), («Χαλασά»= σάρα, δηλαδή απότομη κατεβασιά του βουνού γεμάτη σαθρές πέτρες), που υδροδοτεί την πόλη του Αγίου Νικολάου. Το έργο της περίφραξής της ολόγυρα έγινε προπολεμικά με μουλάρια, αλλά και σήμερα με τα ίδια ζωντανά επιχειρούνται οι οποιεσδήποτε επιδιορθώσεις (πληροφορίες από Γιώργο Τουτουδάκη). Εδώ στην τσιμεντένια εξέδρα που μοιάζει να αιωρείται στον γκρεμό, δίπλα στη σκάφη με το γάργαρο νεράκι θα ξεκουραστούμε λίγο και θα φάμε το κολατσιό μας, μιας κι έπιασε μεσημεράκι. Και μετά θα πάρουμε πάλι την ανηφόρα –«Λίγο ακόμα», δίνει κουράγιο η Σοφία- με κατεύθυνση ΝΑ, για να βγούμε στην έτερη των πηγών, αυτή στο Ρίζωμα (1.317), μέρος ειδυλλιακό, όχι μόνο για τη θέα, αλλά και γιατί είναι περιτριγυρισμένο από δέντρα. Τα κλαδιά γυμνά, όμως το χαλί από πεσμένα φύλλα μας «δείχνει» ασφενδάμους, τα στολίδια της κρητικής φύσης, που δίνουν χρώματα στα φθινόπωρα μας. Οι χορτοσυλλέκτες της ομάδας εκμεταλλεύονται τη στάση για να βγάλουν κανένα χαρακούλι, που φυτρώνει γύρω απ’ την πηγή.  

Πηγή "Χαλασά" (1.199) σφηνωμένη  στην άκρη της χαλασάς (σάρας) του βουνού! Εδώ η ομάδα κάνει διάλειμμα 

Η κορυφή της Τσίβης κι η Χαλασά

Πηγή Ρίζωμα στα 1.317 μέτρα, το πιο ψηλό σημείο της διαδρομής μας

Η κατάβαση απ’ το Μεγάλο Λαγκάδι

Κι έπειτα …αρχίζει η άχαρη κατάβαση –ότι ανεβαίνεις πρέπει να το κατεβείς, λογικό-, που θέλει ιδιαίτερη προσοχή και δυσκολεύει αρκετούς, πιο πολύ απ’ την ανηφόρα. Μια μοναχική αγροικία στη μέση της διαδρομής προφανώς μιτάτο, βοηθά να ταυτοποιήσουμε  τη θέση ως Μεσαρμί. Μετά θα πάρουμε ίσα κάτω ως τη  Μεσοκουντούρα (τοπωνύμια παρμένα από τις εξερευνήσεις στην περιοχή του Γιώργου Ανδρουλάκη, τον οποίο κι ευχαριστούμε) και θα ακολουθήσουμε το φαράγγι  (Μεγάλο Λαγκάδι), που, δασωμένο κι όμορφο με πολλά ανθρωπογενή ερείπια εδώ κι εκεί, αλλά κι αρκετά κουφάρια αιγοπροβάτων, θα μας οδηγήσει πίσω στις Τάπες, τις οποίες αντικρίζουμε με μεγάλη ανακούφιση!

Το μιτάτο στο Μεσαρμί

Η θέση Μεσαρμί στην κατηφόρα

Κάθοδος απ' το δασωμένο "Μεγάλο Λαγκάδι"

Μαζί μας κι ο Μελένιος της Χαράς

Μαζί μας και το παπάκι του Γιάννη!

Romulea bulbocodium, οι σταρ της εποχής

Περπατήσαμε συνολικά δέκα χιλιόμετρα, με υψομετρική διαφορά γύρω στα 760 μέτρα. Ωραία δυνατή διαδρομή με άξια αρχηγό τη Σοφία Σιδηροπούλου, ομάδα δεμένη, που παρά τη δυσκολία δεν έκανε κοιλιά! Περάσαμε καλά, γυρίσαμε ασφαλείς κι ευχαριστούμε αρχηγό και πεζοπόρους. Μπράβο μας! Και στην επόμενη με το καλό!

Ευχαριστούμε την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Χαρά Κουκουράκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ- ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη 

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: Γιάννης Πάγκαλος

Με την υποστήριξη του Wikiloc

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΤΣΙΒΗΣ

 

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΤΣΙΒΗΣ

Την Κυριακή 30 Οκτωβρίου αντί της προγραμματισμένης πεζοπορίας από τις Τάπες στο Καθαρό, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε εναλλακτική διαδρομή ανεβαίνοντας στην κορυφή της Τσίβης, που δεσπόζει πάνω από τον Άγιο Νικόλαο. 8 πεζοπόροι ξεκίνησαν με όρεξη το πρωί της Κυριακής από το γνωστό σημείο συνάντησης, αλλά λόγω της χαμηλής συμμετοχής δεν ήταν δυνατή η ναύλωση λεωφορείου, που απαιτούσε η πρώτη διαδρομή. Έτσι μετά από σύντομη σύσκεψη το πρωί της ίδιας μέρας, πάρθηκε η τελική απόφαση.

 

 

Πήραμε λοιπόν με αυτοκίνητα τον στριφογυριστό δρόμο ως το οροπέδιο του Καθαρού. Ο δρόμος μέχρι το Αβδελιακό είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, παρά το χιόνι που τον καλύπτει κάθε χρόνο. Λίγο μετά τις ταβέρνες του οικισμού, ξεκινά δύσβατος χωματόδρομος, ως τη θέση "Κλέφτη βρύση". Αφήνουμε λοιπόν τα επιβατικά και ανέβουμε στο φορτηγάκι του αρχηγού μας, Τάσου Τσινάρη, για να συνεχίσουμε.

 

Στην πορεία, βρίσκουμε πάνω στον δρόμο άλλη μία πηγή και γεμίζουμε τα μπουκάλια μας με φρέσκο νερό. Τα μετόχια της διαδρομής με φύλακες τα τσοπανόσκυλα τους, μας υποδέχονται καθώς αφήνουμε πίσω το πολύχρωμο οροπέδιο του Καθαρού με τις κόκκινες και κίτρινες φθινοπωρινές του αποχρώσεις.

  

 

Μετά από μερικές στροφές στον χωματόδρομο, φτάνουμε στου Κλέφτη την Βρύση, οπού χωρίς να χάσουμε χρόνο, ετοιμάζουμε μπαστούνια για να μας στηρίξουν στην πορεία, οπότε και ξεκινάμε με κατεύθυνση βόρεια.

 

Δεν περνά λίγη ώρα και ακούμε στην απέναντι πλαγιά τον βοσκό της περιοχής που βροντοφώναζε τα ζωντανά του. "Για την Τσίβη πάτε?" μας λέει. "Ναι", του απαντάμε. "Από δω να πάτε γιατί αλλιώς θα δυσκολευτείτε", μας λέει. "Να 'σαι καλά" του απαντάμε και συνεχίζουμε παράλληλα το ανέβασμα μας. Μετά από λίγο, να σου και το λυκόσκυλο του, που μας μύρισε ψάχνοντας την περιοχή. Φτάνουμε στο πρώτο ξέφωτο που κάτω από τον πρίνο έχει στηθεί μια πρόχειρη μάντρα.

 

 

Ανάμεσα στους θάμνους και την πέτρα, οι κρόκοι και τα κολχικά έχουν ξεπροβάλλει και μαζεύουν τις πρωινές αχτίδες του ήλιου.

Στη συνέχεια πήραμε την ανηφορική μας πορεία μέσα από συστάδες πρίνων. Η φύση έχει αρχίσει να φοράει τα φθινοπωρινά της και μας ανταμείβει με εναλλαγές από χρώματα στα φύλλα των σφένταμων.

Όσο ανεβαίνουμε η βλάστηση χαμηλώνει και επικρατεί ο βράχος και η χαμηλή θαμνώδης βλάστηση, από λιγοστά κατσοπρίνια, σμιλεμένα απ' τον αέρα και τα κατσίκια.

 

 

Πλησιάζοντας την κορυφή, το τοπίο, μας θυμίζει σεληνιακό τοπίο δικαιολογώντας την ονομασία του βουνού, αφού 'τσίβη' σημαίνει 'φαλακρή', χωρίς δέντρα. Εδώ κι εκεί ανάμεσα στα βράχια ξεμυτίζει λίγο χορτάρι και τα φθινοπωρινά αγριολούλουδα και οι πρώτες ίριδες.

Οι γύπες της περιοχής φέρνουν βόλτες πάνω απ' τα κεφάλια μας και μας εποπτεύουν από απόσταση. Τελικά φτάνουμε στην κορυφή της Τσίβης στα 1.664 μέτρα, μετά από περίπου δυο ώρες πεζοπορία.

Η Τσίβη είναι η έκτη κορυφή της Δίκτης σε υψόμετρο, 500 μέτρα χαμηλότερα από την πρώτη, που είναι το Σπαθί! Βρίσκεται ανατολικά του οροπεδίου Λασιθίου και βόρεια απ' αυτό του Καθαρού.

Από την κορυφή της η θέα είναι εντυπωσιακή, αν ο καιρός είναι καλός κι η ατμόσφαιρα διαυγής. Είμαστε τυχεροί: Ο καιρός σήμερα είναι ιδανικός ούτε πολύ κρύο ούτε πολλή ζέστη, ηλιοφάνεια, που μας επιτρέπει να δούμε από τον Άγιο Νικόλαο και τον κόλπο του Μιραμπέλλου ως τα Σητειακά βουνά και το οροπέδιο Λασιθίου στo βάθος, καθώς και τα δύο κρητικά πελάγη, βόρειο και νότιο.

 

Μαζί με την θέα, ξεκουραζόμαστε λίγο στην κορυφή και μοιραζόμαστε ένα ποτηράκι ρακή και τα λιγοστά φαγώσιμα.

 

Κατόπιν παίρνουμε τον ίδιο δρόμο για την επιστροφή συναντώντας ουκ ολίγα κατσίκια που περιφέρονται γύρω μας και μας κοιτάζουν που και που περίεργα. Φτάνοντας πίσω στο Καθαρό αναπληρώσαμε τις δυνάμεις με τοπικούς μεζέδες, μαθαίνοντας για την συλλογή χαρουπιού και κράταιγου.

 

 

Συνολικά περπατήσαμε 9 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά 438 μέτρα σε περίπου 4 ώρες. Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό μας, Τάσο Τσινάρη, δεινό γνώστη της περιοχής κι ευχόμαστε να μας οδηγήσει και σε άλλες πεζοπορίες στην περιοχή της Δίκτης.

 

ΑΡΧΗΓΟΣ: Τάσος Τσινάρης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιώργος Αρναουτάκης, Νίκος Μουρτζάκης

BINTEO: Παναγιώτης Ευδαίμων, Νίκος Μουρτζάκης

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΚΕΙΜΕΝΟ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιώργος Αρναουτάκης

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:  Γιώργος Αρναουτάκης

 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc