ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δάμακας

Showing posts with label Δάμακας. Show all posts

Sunday, 26 January 2025

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΔΑΣΟΣ ΚΡΙΤΣΑΣ – ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ

Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου περπάτησε γύρω από το γραφικό οροπέδιο του Καθαρού στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Τσίβης σε μια πορεία πολύ όμορφη και ξεχωριστή, αλλά σύντομη, καθώς είχαμε να κόψουμε και τη βασιλόπιτά μας!

Ομαδική μας τριγύρω απ' την γνωστή πηγάδα στο ξέφωτο του δάσους. Το εορταστικό της ημέρας συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και θύμισε παλιές καλές εποχές!

Το βίντεό μας από τον Γιάννη Πάγκαλο:

Στην «Κουφάλα του Εγγλέζου»

Ξεκινήσαμε λοιπόν από τη θέση Δάμακας και από το μονοπάτι, που οδηγεί στην κορυφή της Τσίβης, προχωρήσαμε δεξιά αναζητώντας την κουφάλα του Εγγλέζου, στην οποία έκρυβαν τον ασύρματο επικοινωνίας με το Κάιρο οι αντάρτες στην Κατοχή, την οποία και βρήκαμε κρυμμένη κάτω απ’ το πυκνό πρινόδασος. Όσοι ήρθαν για πρώτη φορά δεν έχασαν ευκαιρία να βυθιστούν στα ενδότερά της και να περιεργαστούν τον χώρο, όπου έζησε για λίγο κι ο γνωστός Πάτρικ Λη Φέρμορ («Όπως ήρθαν τα πράγματα, έμεινα στη σπηλιά πάνω από έναν μήνα. Η σπηλιά βρισκόταν ψηλά, κοντά σε μια βολική πηγή (Ασφεντάμι) στα βουνά του Λασιθίου πάνω από το χωριό Τάπες…. γεμάτη καπνό, ρεύματα και υγρασία, αλλά αναπαυτική με τα κλαριά από θάμνους στρωμένα κάτω από τους σταλακτίτες, ήταν αντιπροσωπευτική διαφόρων τέτοιων λημεριών που υπάρχουν σε όλο το νησί», απόσπασμα παρμένο από τα απομνημονεύματα του Φέρμορ, όπως δημοσιεύτηκε σε άρθρο του Λεωνίδα Κλώντζα στην Ανατολή, 2/5/21).

Κάπου στο ξεκίνημα!

Στο δάσος από πρίνα κοντά στον Δάμακα

Πρίνα και κυπαρίσσια σε αρμονική γειτνίαση

Και μία καλλιτεχνική του Γιάννη

Στην κουφάλα του Εγγλέζου, κρυμμένη μες στο δάσος, άντρο των αντιστασιακών ομάδων κατά την Κατοχή. Εδώ έμεινε κι ο γνωστός Πάτρικ Λη Φέρμορ

Στο μοναδικό κυπαρισσόδασος της ανατολικής Κρήτης

Στη συνέχεια περπατάμε μέσα στο μοναδικό στην ανατολική Κρήτη κυπαρισσόδασος της Κριτσάς. «Το κρητικό κυπαρίσσι είναι γνωστό ως θηλυκό ή κυπαρίσσι του Μίνωα, όντας δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 30μ. και έχει οριζόντια απλωτά κλαδιά και πλατιά πλούσια κόμη. Τα κυπαρίσσια της Κρήτης ήταν ξακουστά σε όλο τον τότε κόσμο και από τα Μινωικά χρόνια η ξυλεία τους αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα εμπορίου. Πράγματι, η Κρήτη ήταν γνωστή ως η χώρα του κυπαρισσιού, όμως η υπερ-υλοτομία απογύμνωσε τα βουνά του νησιού» διαβάζουμε στην φιλική μας ιστοσελίδα Cretan beaches. Η αίσθηση, όταν περπατάς στο αρχαίο αυτό δάσος είναι μοναδική, πόσο μάλλον όταν βλέπεις παντού ερείπια ανθρώπινης δραστηριότητας από το παρελθόν (καλντερίμια, μαντριά, αγροικίες). Σε κάποια ξέφωτα έχει και μεγάλες πηγάδες, ξερολιθιές και αλώνια. Κάποτε φτάνουμε και σε κάποια ψηλά σημεία (όπως στο ύψωμα της Ώχρας) και μπορούμε να δούμε ως πέρα στο βόρειο κρητικό πέλαγος! Τέλος συναντώντας το παλιό μονοπάτι που ένωνε Κριτσά με Καθαρό θα προχωρήσουμε προς την θέση Αστοιβιδωπό, όπου υπάρχουν σύγχρονες κατασκευές για εκδηλώσεις, κι από εκεί θα ανηφορίσουμε από το μινωικό καλντερίμι προς την αφετηρία μας.

Η ομάδα στη θέση Ώχρα στο κυπαρισσόδασος

Θέα από το κυπαρισσόδασος στον κόλπο του Μεραμπέλλου (από το 'μπαλκόνι' στη θέση Ώχρα). Πανοραμική λήψη του Γιώργου.

Όμορφες εικόνες μέσα και γύρω από το κυπαρισσόδασος

«Το κρητικό κυπαρίσσι είναι γνωστό ως θηλυκό ή κυπαρίσσι του Μίνωα, όντας δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 30μ. και έχει οριζόντια απλωτά κλαδιά και πλατιά πλούσια κόμη. Τα κυπαρίσσια της Κρήτης ήταν ξακουστά σε όλο τον τότε κόσμο και από τα Μινωικά χρόνια η ξυλεία τους αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα εμπορίου. Πράγματι, η Κρήτη ήταν γνωστή ως η χώρα του κυπαρισσιού, όμως η υπερ-υλοτομία απογύμνωσε τα βουνά του νησιού»: πληροφορίες από Cretan beaches

Το κυπαρίσσι στην Ελλάδα συμβολίζει το πένθος και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα κοιμητήρια. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, εγγονός του Ηρακλή και αγαπημένο του σύντροφο είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Αλλά κάποια καλοκαιρινή μέρα ενώ το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ζήτησε από τον ουρανό τη χάρη να κυλούν τα δάκρυα του αιώνια. Οι θεοί τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι, το δέντρο της θλίψης.

Όμορφα καλντερίμια από αρχαιοτάτων χρόνων για την εξυπηρέτηση γεωργών και κτηνοτρόφων

Με καλή σηματοδότηση για τους πεζοπόρους σήμερα.

Στο Αστιβιδωπό, όπου γίνονται ποικίλες εκδηλώσεις ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες

Και το γνωστό ποδήλατο αφημένο κάπου στο δάσος, πολυφωτογραφημένο από τους περιπατητές!

Γενική συνέλευση και κοπή της βασιλόπιτας στο οροπέδιο Καθαρού – Βράβευση του Ray

Στη συνέχεια με τα αυτοκίνητά μας θα κατευθυνθούμε στο εύφορο οροπέδιο του Καθαρού, που περιβάλλεται από την χιονισμένη –αυτή την εποχή- οροσειρά της Δίκτης, στα 1150 μ. υψόμετρο. Στο Καθαρό υπάρχει ένα ιδιαίτερο καθεστώς ιδιοκτησίας της γης, καθώς όλη η έκταση του ανήκει στην Κοινότητα Κριτσάς, και μόνο οι μόνιμοι εγγεγραμμένοι κάτοικοι του χωριού έχουν το δικαίωμα να χτίσουν.

Οροπέδιο Καθαρού και πίσω οι χιονισμένες κορφές της Δίκτης. Διακρίνεται δεξιά ο οικισμός Αβδελιάκος, όπου είναι και οι ταβέρνες. Εύφορο οροπέδιο, που ανήκει στην Κριτσά, με ειδικό καθεστώς ιδιοκτησίας.

Στον οικισμό Αβδελιακό στην παραδοσιακή ταβέρνα «Στερεός» θα κάνουμε την ετήσια γενική συνέλευσή μας συνοδεία λαχταριστών μεζέδων της περιοχής (χόρτα, κουκιά, μυζήθρα, βραστό, ντολμαδάκια) και στη συνέχεια θα τιμήσουμε, ως είθισται, ένα εξέχον μέλος του συλλόγου. Αυτή τη χρονιά είναι η σειρά του Ray Groves (του Ray μας), που επί 15 χρόνια σταθερά, φορώντας το κίτρινο μπλουζάκι του Συλλόγου, αφιερώνει τις Κυριακές του περπατώντας μαζί μας, σιωπηλός όταν μιλάμε τα κρητικά μας, κερνώντας μας τη ρακή στα διαλείμματα. Ήρεμη δύναμη, ταπεινός και φιλικός, κρύβει καλά τον χρηματιστή της Wall Street, που υπήρξε κάποτε! Του ευχόμαστε υγεία και δύναμη, ώστε να συνεχίσουμε να αλωνίζουμε μαζί την κρητική φύση!

Κι έπειτα ήρθε η ώρα να κόψουμε την βασιλόπιτά μας κατά το έθιμο. Τυχερός στο φλουρί ο Σπύρος Αγγελάκης από την Ιεράπετρα, παλαίμαχο μέλος του Συλλόγου, που θα κερδίσει μια δωροεπιταγή από το κατάστημα ορειβατικών ειδών «Direct Adventure», του Γιώργου και της Μαρίας, που εδρεύει στον Άγιο Νικόλαο, ενώ το δεύτερο φλουρί θα πάει στη Μαρία Καρτέρη, από τα νεότερα μέλη μας -ακριβοδίκαιη η διανομή της τύχης-, μια προσφορά του παντοπωλείου - ζαχαροπλαστείου «Μεσοστράτι» από τον Άγιο Νικόλαο, της φίλης μας, της Μαρίας, που κάθε χρόνο μας φτιάχνει την πιο αφράτη και μυρωδάτη βασιλόπιτα!

Ο Ray Groves με την τιμητική πλακέτα του Συλλόγου. Γιατί σύλλογος δεν είναι μόνο το Δ.Σ. ή οι αρχηγοί, αλλά και ο κόσμος που μας ακολουθά σταθερά κάθε Κυριακή. Κι αυτό κάνει ο Ray επί 15 και πάνω χρόνια.

Να και η πίτα μας! Από το παντοπωλείο-ζαχαροπλαστείο "Μεσοστράτι" στον Άγιο Νικόλαο, πάντα αφράτη και μοσχομυριστή!

Η βασιλόπιτα μας κι οι δύο τυχεροί: Σπύρος Αγγελάκης από Ιεράπετρα, παλιό και τακτικό μέλος, Μαρία Καρτέρη από Άγιο Νικόλαο από τα νέα μέλη μας. Ακριβοδίκαιη η τύχη φέτος. Τα δώρα από το κατάστημα ορειβατικών ειδών "Direct adventure" κι από το Παντοπωλείο παραδοσιακών προϊόντων "Μεσοστράτι" στον Άγιο Νικόλαο και βέβαια τους ευχαριστούμε πολύ!
Καλή χρονιά σε όλους!

Ώρα να πούμε τα «ευχαριστώ» μας!!!

Για την ιστορία περπατήσαμε 8,5 χλμ σε 3,5 ώρες με υψομετρική διαφορά 425 μέτρα κι ευχαριστούμε Γιάννη Πάγκαλο και Λεωνίδα Κλώντζα για την καθοδήγηση της ομάδας. Επίσης ευχαριστούμε το κατάστημα ορειβατικών ειδών «Direct Adventure» και το παντοπωλείο- ζαχαροπλαστείο «Μεσοστράτι» από τον Άγιο Νικόλαο για τα δώρα τους, την ταβέρνα «Στερεός» του Καθαρού για την άψογη εξυπηρέτηση και βέβαια τον βραβευμένο πια Ray Groves, που μας εμπνέει να δίνουμε πάντα τον καλύτερό μας εαυτό! Thank you, dear Ray!!! Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να βρισκόμαστε στην όμορφη κρητική φύση!

Και το παπί στην πίτα μας!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιώργος Αρναουτάκης, Μαρία Μετζογιαννάκη,

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ- ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: Γιάννης Πάγκαλος

Με την υποστήριξη του Wikiloc

Sunday, 15 January 2023

ΑΣΤΙΒΙΔΩΠΟ ΚΡΙΤΣΑΣ – ΚΟΡΥΦΗ ΑΝΕΦΑΛΑΚΟΙ – ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Με φόρα μπήκε στη νέα χρονιά ο Ορειβατικός Αγίου Νικολάου. Στη δεύτερη πεζοπορία της χρονιάς, την Κυριακή 15-1^ου περίπου 50 πεζοπόροι, μέλη και φίλοι του Συλλόγου, έδωσαν το παρόν. Ήταν κι η μέρα ξεχωριστή: επίσημη μάζωξη για κοπή της βασιλόπιτας. Βοήθησε κι ο καιρός μ’ ένα ηλιόλουστο πρωινό μετά από μέρες. Ήταν και η επιλογή του παραμυθένιου δάσους του Καθαρού, τόσο κοντά στην πόλη μας.

Η ομάδα μπροστά από τη χιονισμένη Δίκτη.

Πορεία μες στο δάσος

Βίντεο Γιάννη Ψαλλιδάκη από την έναρξη της πεζοπορίας:

https://www.facebook.com/CRETE2020/posts/pfbid029kN9MvWf5x2JCr2D5pt5gig1oUDj2x5Ben14hHCayU4Ru9FdsMBMr2jSQ4rYsxbpl

Κατά τις 9.15 ξεκινά η πεζοπορία μας από το Αστιβιδωπό της Κριτσάς, τον χώρο, όπου γιορτάζεται τα καλοκαίρια η φεγγαροβραδιά. Εδώ παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας και μέχρι να χαιρετηθούμε, οι πρώτοι έχουν ήδη φύγει. Η ανηφορική πορεία μέσα από το φρεσκοβρεγμένο δάσος είναι μαγευτική. Το βαθυκόκκινο χώμα είναι στρωμένο με τα πεσμένα φύλλα των κρητικών ασφενδάμων, ενώ καταπράσινα βρύα έχουν καλύψει τους κορμούς των δέντρων, τους βράχους και την ξερολιθιά, που στηρίζει το παλιό πλακόστρωτο μινωικό μονοπάτι. Η μυρωδιά του ξύλου, που αποσυντίθεται από την υγρασία, απλωμένη παντού κι ο ήχος του, που σπάζει κάτω απ’ τις αρβύλες μας, συνοδεύει τα βήματά μας. Που και που σκόρπια κόκαλα κάποιου άτυχου ζώου, αφήνουν την υποψία μιας άγριας φύσης. Πέτρες διαφόρων σχημάτων, πολλές τρύπιες (ντοντόνες, όπως τις έλεγαν παλιά, γιατί χρησίμευαν σαν αντίβαρο στο ανέβασμα του κουβά απ’ το πηγάδι), άλλες φτενές σαν να τις έχει κόψει μηχάνημα -μια τέτοια εντοπίζει η Ελένη, έργο τέχνης με νερά από πανάρχαια απολιθωμένα φυτά.

Βρύα σκαρφαλωμένα παντού

Μια 'ντοντόνα', πέτρα με τρύπα, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν βαρίδιο σε διάφορες γεωργικές ασχολίες!

Κάτω απ’ τον ίσκιο των πανύψηλων δέντρων ξεμυτούν σιγά-σιγά τα φυτά, απ’ όπου θα μας ξεπηδήσουν σε λίγο καιρό τα κυκλάμινα και τα άγρια ενδημικά κρίνα, τα arum creticum. Εδώ ο φίλος μας, ο Χριστόφορος, θα μας δώσει πολλές πληροφορίες για πετρώματα, φυτά και δέντρα κι επειδή το μάτι του ‘κόβει’ θα ανακαλύψει κι ένα σπάνιο κουκλίστικο μοβ μανιτάρι (μπλαβομανίταρο), που οι φίλοι μας, οι Μανιταρόφιλοι Κρήτης ταυτοποίησαν ως το είδος lepista nuda.

Μια πανέμορφη lepista muda (μπλαβομανίταρο) ανακάλυψε και φωτογράφισε ο Χριστόφορος

Μια πολύ όμορφη φωτογραφία του Γιώργου με τα λιγοστά φύλλα της κρητικής σφενδάμου να κρέμονται στο δέντρο, πριν πέσουν κι εκείνα στο έδαφος

Μια μεγέθυνση των βρύων!!!!

Ίριδες

Ασκόλυμπρος;;;

Ο Χριστόφορος μάς εξηγεί τι είναι ο διμορφισμός, όταν δηλαδή σε ένα δέντρο συναντιούνται δύο είδη φύλλων, όπως σε αυτήν τη βαλανιδιά, όπου στο σημείο, που φτάνουν τα κατσίκια έχει μικρά αγκαθωτά φύλλα και αγκάθια, ενώ πιο πάνω έχει πλατιά και μαλακά. Κι όλ' αυτά στην προσπάθεια για επιβίωση!

Προς Ανεφαλάκους

Φτάνουμε κάποτε σε μια ‘ανοιχτωσά’, ένα πλάτωμα στη ράχη του βουνού. Ένα ‘Ωωωω!!!’ διακόπτει τις συζητήσεις: ανοίγεται μπροστά μας εντυπωσιακή η χιονισμένη οροσειρά της Δίκτης, έργο των τελευταίων ημερών κι ακριβώς από κάτω, το οροπέδιο του Καθαρού με τα λιβάδια του και τις σκόρπιες αγροικίες! Πέφτουν πολλές αναμνηστικές φωτογραφίες κι η ομαδική μας! Ευτυχώς, γιατί στη συνέχεια ομίχλη θα καλύψει την περιοχή.

Η χιονισμένη οροσειρά της Δίκτης με το Λάζαρο μπροστά και δίπλα το Σπαθί και κάτω το οροπέδιο του Καθαρού

Παλιές αγροικίες με πέτρες της περιοχής και μαντριά

Γούβα για τα ζώα!

Πηγάδα με αρκετό νερό

Κόβουμε από μονοπάτι ανατολικά προς την κορυφή Ανεφαλάκοι (1.512 μ.). Εδώ τα δέντρα είναι πιο αραιά και μας προσφέρεται η δυνατότητα να χαζέψουμε τα απομεινάρια ερειπωμένων αγροικιών με στάνες. Στενοί χώροι με μικροσκοπικά παράθυρα και στιβαρούς τοίχους. Χτισμένα από πέτρα της περιοχής, σχεδόν καμουφλαρισμένα, δύσκολα ξεχωρίζουν απ’ τα βράχια. Πηγάδες πετρόκτιστες στο κέντρο της ανηφοριάς με σκοπό τη συλλογή νερού, ξέχειλες, ακόμα και σήμερα. Φτάνουμε στην κορυφή. Το κρύο αεράκι δεν είναι πολύ φιλόξενο. Τα σύννεφα έχουν χαμηλώσει και μας κρύβουν τη θέα. Ανασυντάσσεται η ομάδα μετά από 1-2 ρακές και παίρνει το δρόμο της επιστροφής.

Στην κορυφή Ανεφαλάκοι με ομίχλη

Η επιστροφή

Κατηφορίζουμε προς το Δάμακα, την είσοδο του οροπεδίου. Θα πάρουμε κατηφορική πορεία προς το Αστιβιδωπό αρχικά απ’ τον ασφαλτοστρωμένο επαρχιακό δρόμο κι έπειτα κόβοντας μέσα από το δάσος. Θα φτάσουμε στην αφετηρία μας μετά από 4 περίπου ώρες κι 8 χιλιόμετρα πορείας. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας και Πρόεδρο του Συλλόγου, Λεωνίδα Κλώντζα για την όμορφη αυτή εμπειρία!

Κλασικό μοτίβο στο μονοπάτι της επιστροφής, το σκουριασμένο ποδήλατο

Στο Δάμακα

Η κοπή της βασιλόπιτας

Η ώρα της ανταμοιβής για την πεζοπορία φτάνει. Στην παραδοσιακή ταβέρνα του Καθαρού τα ξύλα στο τζάκι τριζοβολούν και τα τραπέζια μας περιμένουν. Απολαμβάνουμε τη θαλπωρή στις μικροπαρέες μας, ενώ έξω έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει. Ίσα που προλάβαμε! Ντόπιες παραδοσιακές λιχουδιές, κρασί, ρακί, ευχές, τσουγκρίσματα. Ώσπου έρχεται η ώρα της πίτας. Στολισμένη με το σήμα του Συλλόγου και με το ‘2023’! Τίγκα στην άχνη, όπως επιβάλλει η παράδοση! Ακολουθεί παραδοσιακά μικρός λόγος του Προέδρου μας, που, όπως πάντα συγκινημένος, μας ευχαριστεί, που στηρίζουμε αυτήν την ομάδα, χρόνια τώρα με την παρουσία, την καλή διάθεση και τη συμμετοχή μας! Εδώ ο φίλος μας, ο μαντιναδολόγος έχει γράψει μια αυτοσχέδια μαντινάδα και θέλει να την πει:

«Την πίτα κόβουν σήμερο στ’ αόρη ορειβάτες,

αφού επροπατήξανε στου Καθαρού τσι στράτες»

Η τύχη φέτος έδειξε προτίμηση στα νιάτα και την Ιεράπετρα, καθώς τα φλουριά έπεσαν σε δυο νεαρές κι όμορφες Γεραπετρίτισσες εκπαιδευτικούς, τη Βαγγελιώ και τη Σοφία!

Δύο οι πίτες μας, φτιαγμένες απ' τα μαγικά χέρια της Μαρίας από το "Μεσοστράτι"

Ο πρόεδρός μας κι αρχηγός της σημερινής πεζοπορίας, Λεωνίδας Κλώντζας, εκφωνεί ένα μικρό λόγο για το καλό!

Οι 'φλουράτες': Σοφία και Βαγγελιώ, εκπαιδευτικοί κι οι δύο και νέα μέλη. Καλή τύχη, κορίτσια!

Αναμνηστική πλακέτα σ’ ένα απ’ τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου, την Ελένη Λάμπρου

Οι εορταστικές μαζώξεις είναι πάντα μια καλή ευκαιρία ο Σύλλογος να πει τα ‘ευχαριστώ’ του στους ανθρώπους, που τον βοήθησαν στην πορεία του. Εκείνους, που μόχθησαν αφιλοκερδώς, αφιερώνοντας άπειρο χρόνο, πολλές φορές κλεμμένο από την οικογένεια, από την καθημερινή ζωή, από τη διασκέδαση. Που δημιούργησαν, που οργάνωσαν, που διαφύλαξαν και φρόντισαν να παραδώσουν νοικοκυρεμένα στους επόμενους. Ένας απ’ αυτούς υπήρξε η απερχόμενη γραμματέας κι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου, η Ελένη Λάμπρου. Ακούραστη εργάτρια κι αφανής ηρωίδα, που φρόντισε για τα άχαρα μεν, απαραίτητα δε, γραφειοκρατικά θέματα, ανάλαβε την ενημέρωση των μελών, ξεκίνησε κι οργάνωσε το blog, ένα ηλεκτρονικό αρχείο με όλες μας τις πορείες αλφαβητικά, τα βίντεο, τις φωτογραφίες και τους χάρτες των διαδρομών μας, πολύτιμο υλικό έτοιμο για χρήση και προσιτό σε όποιον το επιθυμεί. Ευχαριστούμε, Ελένη, για όσα έκανες κι εξακολουθείς να κάνεις για μας! Σου οφείλουμε πολλά!