Showing posts with label πανσέληνος. Show all posts
Showing posts with label πανσέληνος. Show all posts

Monday 31 July 2023

 🌞ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ 🌕

Την πρώτη απογευματινή πεζοπορία του φετινού καλοκαιριού πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023 στην αγαπημένη μας περιοχή για επόπτευση του ουράνιου θόλου, στις κορυφές της Δίκτης, ‘Ανεφελάκοι’  (1.512 μέτρα) και ‘Πλατιά Κορυφή’ (1.489 μέτρα) του γειτονικού μας οροπεδίου του Καθαρού.

Ομαδική με την Υπερπανσέληνο του Οξύρρυγχου στην κορυφή Ανεφαλάκκοι, στα 1.512 μέτρα
Το βιντεάκι μας από τον Γιάννη τον Πάγκαλο:

Οι απογευματινές πεζοπορίες είναι πάντα ξεχωριστές και συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο, που δελεάζεται από τον ρομαντισμό της όλης ‘φάσης’. Έτσι και τώρα μαζευτήκαμε καμιά 30ριά επίδοξοι πεζοπόροι και από τη θέση Δάμακας, πριν το Καθαρό κατά τις 6.30 το από γευμα ξεκινάμε την πεζοπορία μας. Η βραδιά είναι δροσερή και φυσάει αεράκι, καμιά σχέση με την κάψα των τελευταίων ημερών. Ακολουθούμε παλιό μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα από μυρωδάτους θάμνους, θεόρατα πουρνάρια κι εντυπωσιακά βράχια. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο ξετυλίγεται μπροστά μας η θέα όλου του κόλπου του Μιραμπέλλου από σημεία ‘μπαλκόνια’ με άνοιγμα στα βόρεια, από τον κόλπο της Ελούντας ως τον Άγιο Νικόλαο, την Παχειάμμο, το Θόλος και τα βουνά της Θρυπτής και της Λάστρου. 

Όσο ανεβαίνουμε, τόσο μεγαλώνει η θέα στον κόλπο του Μιραμπέλλου
Η ομάδα ανεβαίνει σ' ένα τοπίο με πρίνα και βράχους
Οι κορυφές της Δίκτης διακρίνονται πίσω
Παιχνίδια με το φως!


Τα χρώματα, καθώς περνάει η ώρα, ‘γλυκαίνουν’ και γίνονται πιο ζεστά προσφέροντας μας όμορφες εικόνες της φύσης. Στο πέρασμά μας συναντάμε κοπάδια αιγοπροβάτων, που μασουλάνε το χορτάρι και τους θάμνους, περνάμε από παλιά ερειπωμένα μαντριά, οικήματα και κυκλικές στέρνες/ πηγάδια (έκπληξη που παρά τη φετινή ανομβρία είχαν ακόμα λίγο νερό), αποδείξεις ότι η περιοχή βασιζόταν τότε και σήμερα στην κτηνοτροφία.

Τα ζεστά χρώματα του δειλινού

Ερείπια από παλιές αγροικίες

Οι μεγάλες κυκλικές στέρνες/πηγάδια για συλλογή νερού!

Πρόβατα παντού!

Ένας τρόπος ζωής, που πια έχει χαθεί!

Πρώτα φτάνουμε στην Πλατιά κορυφή κι έπειτα στην λίγο ψηλότερη κορυφή ‘Ανεφαλάκοι’ (‘ανέφαλα’ είναι τα σύννεφα στην ντόπια διάλεκτο, αφού οι κορφές έχουν την ιδιότητα να μαζεύουν νέφη ακόμα και το καλοκαίρι). 

Πλησιάζοντας την κορυφή

Κάνουμε μια ανάπαυλα και στις δύο, για να θαυμάσουμε το φανταστικό ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος δύει πίσω απ’ τις ΒΔ πλαγιές πνίγοντας στο κόκκινο τον ορίζοντα και την ανατολή ενός –σχεδόν- ολόγιομου φεγγαριού, να δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό από τα ΒΑ. Είμαστε μια μέρα πριν απ’ την πρώτη Υπερπανσέληνο του Αυγούστου, την Πανσέληνο του Οξύρρυγχου, όπως αποκαλείται επισήμως, καθώς κάποτε οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής χρησιμοποιούσαν την λάμψη της, για να ψαρεύουν μεγάλες ποσότητες  του συγκεκριμένου ψαριού (‘μουρούνα’ στην κοινή ονομασία) στις λίμνες της περιοχής τους. Υπερπανσέληνος, γιατί το φεγγάρι είναι στο πιο κοντινό σημείο με τη Γη κι ειδικά τις πρώτες βραδινές ώρες φαντάζει τεράστιο και πιο λαμπερό, απ’ ότι συνήθως. Κι αν δεν σας πείσαμε με όλ’ αυτά, γιατί μια απογευματινή καλοκαιρινή πεζοπορία με τον Ορειβατικό είναι must, τι άλλο να πούμε;

Ηλιοβασίλεμα στα ΒΔ



Υπερπανσέληνος του Αυγούστου

Επιπλέον φέτος βοήθησε πολύ κι η καθαρή ατμόσφαιρα, που πρόσφερε μαγευτική θέα ως το σημείο που έφτανε το μάτι μας. Και για όποιον βρίσκει δικαιολογία ότι το καλοκαίρι είναι για τη θάλασσα, επειδή έχει ζέστη, μια ματιά στην ομαδική, όπου όλοι είμαστε κουκουλωμένοι στα αντιανεμικά μας, δίνει την απάντηση: στο βουνό είναι πάντα δροσερά! Κι ευτυχώς που μας έπιασε το κρύο και μαζευτήκαμε για την επιστροφή, γιατί ακόμα εκεί θα ήμασταν να παίρνουμε φωτογραφίες. Έξτρα bonus στη μαγεία της βραδιάς η επιστροφή μας νυχτιάτικα με τους φακούς!

Επιστροφή με τους φακούς, η απόλυτη περιπέτεια!


Η όμορφη κι ανέγγιχτη φύση, η καλή παρεΐστικη διάθεση, η μαγευτική  δύση του ηλίου κι η ταυτόχρονη ανατολή του φεγγαριού είναι κάποια απ’ τα παράπλευρα οφέλη, που προσφέρει η ορειβασία, εκτός από τη σωματική άσκηση. Γι’ αυτό όλοι εμείς, που ζούμε τέτοιες ανεπανάληπτες στιγμές, δίνουμε πάντα την ευχή να είμαστε γεροί ως την επόμενη ευλογημένη εξόρμηση. Ευχαριστούμε θερμά τον βετεράνο αρχηγό κι εμπνευστή αυτής της πεζοπορίας, τον Πρόεδρο του Συλλόγου, Λεωνίδα Κλώντζα! Για την ιστορία περπατήσαμε γύρω στα 5 χιλιόμετρα σε τρεις ώρες με τις στάσεις!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Λεωνίδα Κλώντζα

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΓιάννης Πάγκαλος, Λεωνίδας Κλώντζας, Γιώργος Αρναουτάκης, Γιώργος Μιχαηλίδης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc

Tuesday 6 September 2022

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ στο ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ

Το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου αναζήτησε στο οροπέδιο Καθαρού η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου. Το απόγευμα της Πέμπτης 11 Αυγούστου 2022 ανηφορίσαμε προς την ‘Πλατιά Κορφή’ της Δίκτης, με στόχο να απολαύσουμε από ψηλά τη δύση του ήλιου και την ανατολή της πανσέληνου.

Αναζητούμε την μαγεία της πανσέληνου του Αυγούστου, της ‘Κόκκινης Πανσέληνου του Ελαφιού’, καθώς σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα νέα κέρατα των αρσενικών ελαφιών αρχίζουν να βγαίνουν από το μέτωπό τους, καλυμμένα με βελούδινο και απαλό τρίχωμα. Καθώς ο σεληνιακός κύκλος ασκεί μεγάλη επίδραση στον πλανήτη μας, οι άνθρωποι έπλεξαν  πάμπολλες μυθοπλασίες γύρω από τις φάσεις του φεγγαριού και κυρίως της πανσέληνου. Από τα αρχαία χρόνια και σε όλους τους πολιτισμούς ο δορυφόρος της Γης λατρεύτηκε σαν θεότητα. Κατ’ εξοχήν θηλυκή θεά, η Σελήνη, εμφανίζεται μυστηριώδης, γλυκιά και γοητευτική, με την γονιμότητα να είναι στα βασικά της χαρακτηριστικά. Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως).

Ξεκινήσαμε αργά το απόγευμα με κατεύθυνση το κοντινό μας οροπέδιο στο Καθαρό, απολαμβάνοντας στη διάρκεια της διαδρομής την άγρια ομορφιά των Λασιθιώτικων βουνών και την εκπληκτική θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου και την πόλη του Αγίου Νικολάου. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στην άσφαλτο, πριν από τον οικισμό του ‘Αβδελιακού’ στο οροπέδιο και ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα σε χαμηλούς αρωματικούς θάμνους, θεόρατους πρίνους και τεράστιους βραχώδεις σχηματισμούς, κατευθυνθήκαμε στην ‘Πλατιά Κορφή’, που βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του οροπεδίου σε υψόμετρο 1.489 μ.

Βαδίζουμε την ώρα του δειλινού, όταν το ταξίδι του ήλιου στο στερέωμα φτάνει στο τέλος του, την ώρα που η πλάση γαληνεύει και αρχίζει να βάφεται στα πορφυρά χρώματα της δύσης. Διασχίζουμε το μικρό πλάτωμα με τις κυκλικές στέρνες/πηγάδια, που έχουν κτιστεί με ‘ξερολιθιά’ και συγκεντρώνουν το νερό της βροχής από τις τριγύρω βουνοπλαγιές και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για να ξεδιψούν τα κοπάδια.

Συνεχίζουμε ανηφορικά από μονοπάτι, περνώντας από μισογκρεμισμένες στάνες, δείγματα κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης αλλοτινών καιρών, ενώ κάμποσα  αγριοκάτσικα σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια μας παρακολουθούν ενοχλημένα. Όσο ανηφορίζουμε η χαμηλή νέφωση πυκνώνει και σύντομα ο ήλιος που βασιλεύει κρύβεται πίσω από πυκνά σύννεφα.

Κάνουμε  την πρώτη στάση για ανάπαυση και στη συνέχεια ακολουθούμε ανηφορικό μονοπάτι, ενώ η βλάστηση χαμηλώνει, οι ριζωμένοι βράχοι ψηλώνουν και οι σκιές μακραίνουν. Την πορεία μας δυσκολεύει ο δυνατός άνεμος και η χαμηλή θερμοκρασία, που λόγω του μικροκλίματος της περιοχής θυμίζει περισσότερο χειμώνα. Μετά από πορεία μιάμισης περίπου ώρας φτάνουμε στην 'Πλατιά Κορφή' και απολαμβάνουμε την άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου. Θαυμάζουμε την μαγεία και μεγαλοσύνη της ορεινής μας φύσης,  αν και  τα πυκνά σύννεφα κρύβουν την μαγευτική θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου.

Ο ουρανός έχει ήδη αρχίσει να ροδίζει, καθώς ο βασιλιάς ήλιος τρέχει να εξαφανιστεί στη δύση. Καθώς η μέρα παραχωρεί την θέση της στην νύχτα, η θερμοκρασία πέφτει, οπότε αναγκαστικά αφήνουμε την νεφοσκέπαστη κορφή για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Βαδίζουμε πάνω στο ίδιο μονοπάτι, που ακολουθεί φιδογυριστή πορεία στις φεγγαρόλουστες βουνοπλαγιές της Δίκτης και καταλήγουμε μετά από μιάμιση ώρα στην αφετηρία, έχοντας διανύσει περισσότερα από 5χλμ. Κάποιοι συνεχίζουν μέχρι τον μικρό οικισμό στο οροπέδιο για να γευτούν σπιτικές νοστιμιές και ντόπιο κρασί σε παραδοσιακή ταβέρνα, με το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου να φωτίζει μαγικά τις ψηλότερες κορφές της Δίκτης και το μικρό μας οροπέδιο.


ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου
 
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Powered by Wikiloc

Thursday 14 July 2022

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ στην ΟΞΑ, Ελούντα

Την καθιερωμένη πια στη συνείδηση των μελών βραδινή πεζοπορία με την Πανσέληνο του Ιούλη, πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Τετάρτη 13 του μηνός στο λόφο με τον αρχαιολογικό χώρο της Οξάς Πολύ καλή επιλογή τόσο λόγω της βαρυσήμαντης ιστορίας, όσο και της εγγύτητας της στην πόλη του Αγίου Νικολάου. Μαζευτήκαμε λοιπόν 22 πεζοπόροι από διάφορα σημεία του νομού, αλλά κι απ’ το Ηράκλειο(!!) και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε στο λόφο στις 7.00 το απόγευμα. Αυτή τη φορά η προσέγγιση έγινε από την πλευρά των Λενικών , ‘κάτω’ απ’ τον οικισμό Ατσιμπραγά.

Λίγο μετά την έναρξη της πεζοπορίας κι ενώ βρισκόμασταν ακόμα στον αγροτικό δρόμο, ο Πρόεδρός του Συλλόγου, Λεωνίδας Κλώντζας, μας παρότρυνε να ρίξουμε μια ματιά σε μια μοναχική αγροικία στα αριστερά μας. Μεγάλη κι εντυπωσιακή με μία μικρή πινακίδα, που μας πληροφορεί για το όνομα του ιδιοκτήτη, Μακράκη, μια εντυπωσιακή κυλινδρική και ιδιαίτερα βαθιά δεξαμενή κι επίσης κοντά στην είσοδο στον αύλειο χώρο της, σώζονται χαράγματα με πλοιάρια κι επιγραφή, που την τοποθετούν 80 χρόνια πριν.









Συνεχίζουμε την ανηφορική πορεία μας ανάμεσα στα ανθισμένα θυμάρια, ώσπου φτάνουμε στο διάσελο της Οξάς. Εδώ έχουμε την πρώτη ανταμοιβή μας, καθώς αντικρίζουμε το μαγευτικό κόλπο της Ελούντας με τη χερσόνησο της Κολοκύθας και το νησί-φρούριο της Σπιναλόγκας να ‘σφραγίζει’ το άνοιγμα του στην ανοικτή θάλασσα. Πιο πίσω φαίνεται και το Γλαρονήσι, μα που κρυβόταν τόσο καιρό; Στη συνέχεια ακολουθούμε μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο από την ΔΑΕΑΝ, στην σήμανση του οποίου συνέβαλε συμβουλευτικά ο Σύλλογός μας. Μετά από σύντομη, αλλά αρκετά απαιτητική, πορεία μιας ώρας στο μονοπάτι φτάνουμε στην κορυφή της Οξάς και ‘στρατοπεδεύουμε’ στα ΒΔ της περιμένοντας τη δύση του ηλίου, που δεν θ’ αργήσει. Ο άνεμος είναι δυνατός κι επιστρατεύονται τα αντιανεμικά και οι ζακέτες. Ο ήλιος πέφτει σιγά-σιγά, μεταβάλλοντας τα χρώματα του τοπίου γύρω μας, τα κινητά ορθώνονται με κατεύθυνση δυτική. Το δειλινό μέσα από ένα κλικ!!!





Στη συνέχεια εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φωτισμό, για όση ώρα ακόμα θα τον έχουμε, πορευόμαστε ανατολικά του λόφου περπατώντας παράλληλα με το αρχαίο τείχος. Εντυπωσιακή η θέα στο πέλαγος, αλλά και στην συμμετρικά πυραμιδοειδή κορφή ανατολικά της Οξάς. Εξίσου εντυπωσιακά τα ξερά άνθη των γαϊδουράγκαθων, που αναγκαζόμαστε να αποφεύγουμε στην πορεία μας. Όσο προχωράμε ΝΑ ανοίγεται μπροστά μας ένα άλλο ‘παράθυρο’ στην πόλη του Αγίου Νικολάου και τα νησάκια των Αγίων Πάντων απέναντί του!



Καθώς πλησιάζουμε στο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, τα κτίρια του αρχαίου οικισμού πυκνώνουν. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεξαμενές νερού, άλλες τετράγωνες κι άλλες με θολωτό στέγαστρο (κινστέρνες). Είναι φανερό ότι ο χώρος τηρεί τις προϋποθέσεις να χαρακτηριστεί ως φρούριο-ακρόπολη, δηλαδή ως χώρο επόπτευσης της γύρω περιοχής για πιθανούς εχθρούς. Επίσης οι πολλές δεξαμενές θυμίζουν το φρούριο Λιόπετρο, που επισκεφθήκαμε πρόσφατα κι όπως εκεί τις δικαιολογήσαμε για την ύδρευση του, ώστε σε περίπτωση πολιορκίας να μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής που θα συνέρεαν σε αυτό, φαίνεται ότι παρόμοιος ήταν ο σχεδιασμός κι εδώ. Οι δεξαμενές είναι κυρίως βυζαντινές. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα www.castra.eu ότι πιθανόν αρχικά ο χώρος να λειτούργησε ως ακρόπολη της Ολούντας, αλλά κατόπιν της βύθισής της μετά από σεισμό στα 780 μ.Χ. να χρησιμοποιήθηκε και ως οικισμός. Απέναντι, στη νότια πλευρά, εντυπωσιάζουν τα κάθετα βράχια, που πιθανόν συνέβαλαν στην επιλογή του χώρου, αφού τον καθιστούν φυσικό οχυρό. Πιο πέρα αντικρίζουμε λατομείο ακονόπετρας, σχιστολιθικού πετρώματος, που αφθονεί στην Οξά και με αυτό έχει χτιστεί και η οχύρωση. Ωστόσο η εικασία ότι κάποτε εδώ υπήρξε αρχαία πόλη αμφισβητείται από τους μελετητές. Αν και έχουν εντοπιστεί κάποια μινωικά ευρήματα, απουσιάζουν αρχαία και ρωμαϊκά. Άρα βγαίνει το συμπέρασμα ότι η Οξά συνδέεται κυρίως με τα πρώιμα βυζαντινά χρόνια και τον κίνδυνο από τους Σαρακηνούς πειρατές κι εγκαταλείφθηκε από τον 10 αι. και μετά.



Αρκετά όμως με την Ιστορία. Εμείς για την ώρα βιαζόμαστε να επιστρέψουμε στη βόρεια πλευρά του λόφου, για να δούμε το φεγγάρι να αναδύεται από τα ΒΑ. Ίσα που προλαβαίνουμε να πάρουμε θέση, αραδιασμένοι περιμετρικά πάνω στα ερείπια του αρχαίου τείχους. Αν και κάποιος ακούγεται να λέει πολύ σοφά «την ανάλυση που έχει το μάτι, δεν την έχει καμιά συσκευή», εννοώντας βέβαια ότι αυτό που βλέπεις και που ζεις έχει την αξία, ωστόσο όλοι μας πέσαμε στον πειρασμό να δοκιμαστούμε κι ως φωτογράφοι. Υπερπανσέληνος του Ιουλίου, Πανσέληνος του ελαφιού! Υπερπανσέληνος γιατί δίνει την αίσθηση ότι το φεγγάρι είναι μεγαλύτερο απ’ ότι συνήθως. Του ελαφιού από τη μυθολογία των Ινδιάνων, επειδή την εποχή αυτή τα ελάφια αλλάζουν κέρατα. Όλα αυτά μας τα πληροφορεί ο πάντα καλά διαβασμένος Νεκτάριος. Κι ώσπου να τα πούμε να το! Μαγευτικό και καθηλωτικό το φεγγάρι ξεμυτίζει σιγά-σιγά. Περιμένουμε, ώσπου να βγει και να σηκωθεί αρκετά ‘για να δούμε και την αντανάκλασή του στη θάλασσα, παιδιά’, που λέει ο Γιώργος, ο αρχηγός μας. Κι όταν πια γίνεται κι αυτό δίνει στην ‘σεληνιασμένη’ ομάδα το σύνθημα της επιστροφής.


Αργά-αργά και προσεκτικά με καλό συντονισμό και μοίρασμα ανά τακτά διαστήματα όσων από τα μέλη προνόησαν να φέρουν φακό κεφαλής, κατεβαίνουμε την απότομη κορφή ψάχνοντας μέσα στη νύχτα για τα σημάδια. Στις μικρές ανάπαυλες, ώσπου να μαζευτεί η ομάδα, ρίχνουμε μια τελευταία κλεφτή ματιά στο φεγγάρι, που έχει ανέβει και …μας περιγελά. Κι έπειτα πάλι το κεφάλι κάτω, να βεβαιωθούμε για το που πατάμε. Φτάνουμε τελικά όλοι ασφαλείς στ’ αυτοκίνητά μας κι αποχαιρετιζόμαστε μες στη νύχτα.

Περπατήσαμε συνολικά 5 χλμ με υψομετρική διαφορά 300 περίπου μέτρα σε τρεις ώρες μαζί με την περιδιάβαση στον αρχαιολογικό χώρο και την αναμονή. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, τον Γιώργο τον Αρναουτάκη, για τη σοφή επιλογή της διαδρομής, που μας πρόσφερε σκιά σε όλη την ανάβαση, αλλά και τη σωστή κατανομή του χρόνου, ώστε να καταφέρουμε να συνδυάσουμε τη δύση του ηλίου απ’ τη μια πλευρά και την ανάδυση του φεγγαριού από την άλλη. Χωρίς προβλήματα και η νυχτερινή επιστροφή μας στην αφετηρία. Επιτυχημένη πρόβα για την εντυπωσιακότερη Υπερπανσέληνο του Αυγούστου, στην οποία σας περιμένουμε!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Αρναουτάκης  

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

 

Powered by Wikiloc