ΦΟΥΡΦΟΥΡΑΣ - ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΠΛΑΤΑΝΙΩΝ (ΓΕΩΠΑΡΚΟ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ)

Διαδρομάρα ήταν αυτή που πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 30 Μαρτίου 2025 στην ευρύτερη περιοχή του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη και πιο συγκεκριμένα από το χωριό Φουρφουρά ως το οροπέδιο της Κορακιάς κι επιστροφή μέσω του φαραγγιού των Πλατανιών. Κι αυτό επειδή συνδύαζε πλήθος διαφορετικών τοπίων μεγάλης φυσικής ομορφιάς, εναλλαγές καιρού, υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ήταν μια πρόκληση λοιπόν για τους 16 έμπειρους ορειβάτες, τους οποίους δεν πτόησε ούτε η ανηφόρα των 1.000 μέτρων υψομετρικής ούτε η πρόγνωση για πιθανές καταιγίδες ούτε η απόσταση των 2,5 ωρών ως εκεί (για εκείνους που ερχόταν από άλλα σημεία του νομού ακόμα πιο πολύ) ούτε το πρωινό ξύπνημα, που έγινε δριμύτερο λόγω της αλλαγής της ώρας τα ξημερώματα!

Και οι 16 ήταν υπέροχοι!!! (ελλείψει φωτογράφου, βολευόμαστε με σέλφι-ομαδικές). Μπράβο και σ' αυτόν τον τομέα στον αρχηγό. Άξιος! Εδώ η θέση "Του Μαθιού ο Χάρακας" στην αρχή της διαδρομής.

Βίντεο της πεζοπορίας από το fb από τον Γιάννη Ψαλλιδάκη ΕΔΩ

Έτσι αποφασισμένοι ξεκινάμε από το χωριό Φουρφουράς Ρεθύμνου (460μ.) κατά τις 10.00 η ώρα. Στην αρχή η διαδρομή γίνεται από χωματόδρομο ως του "Μαθιού τον Χάρακα", απ' όπου αρχίζει το ανηφορικό μονοπάτι, που μας προσφέρει σταδιακά θέα στην κοιλάδα του Αμαρίου και τα χωριά της, στο όρος Κέντρος απέναντι, στον κόλπο της Μεσαράς και τα Παξιμάδια. Λίγο πριν την πηγή της Ώχρας (985μ.), που θα είναι και η πρώτη μας στάση, ο ουρανός βαραίνει πολύ κι ακούγονται μπουμπουνητά. Είμαστε προετοιμασμένοι, αλλά και η πιθανότητα σφοδρής καταιγίδας δε μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Ευτυχώς την περνάμε με μια πιο ήπια βροχόπτωση, που μας συνοδεύει ωστόσο για όλη σχεδόν την ανηφόρα ως το οροπέδιο της Κορακιάς (1.490 μ.). Η βροχή δυσχεραίνει την πορεία, αλλά της δίνει και ένα μυστήριο έτσι καθώς λάμπουν σαν διαμάντια οι σταγόνες στα κλαριά των δέντρων και μοιάζουν οι συνοδοιπόροι, τυλιγμένοι στα μακριά αδιάβροχα πόντσο, σαν σκιές διαβατάρικες από άλλες εποχές. 

Πινακίδες μάς ενημερώνουν ότι βρισκόμαστε στο "Μονοπάτι του Ψηλορείτη", που ξεκινάει από εδώ και οδηγεί στην κορυφή του Προφήτη Ηλία, την ψηλότερη της Κρήτης στα 2.456 μ. Γενικά πολύ καλή σηματοδότηση στα μονοπάτια τους εδώ. Πρόκειται για περιοχές που έχουν επενδύσει από χρόνια στον ορειβατικό τουρισμό!

Καλές και οι αυτοσχέδιες επιγραφές στα βράχια. Εδώ μας κατευθύνουν στην πηγή της Ώχρας στα 985 μ., πρώτη μας στάση!

Αν και από μονοπάτι, κάθετη και κοπιαστική η ανηφόρα μάς ζόρισε κυρίως στην αρχή, ώσπου να ζεσταθεί το σώμα και να βρει ρυθμό η ομάδα!

Όσο ανεβαίνουμε πλαταίνει ο ορίζοντας κι η θέα στην κοιλάδα του Αμαρίου, τον ορεινό όγκο του Κέδρου απέναντι, αλλά και του κόλπου της Μεσαράς στο βάθος! 

Πληθαίνουν ωστόσο και τα σύννεφα κι η βροχή, που ξεσπά, μάς συνοδεύει σε όλη σχεδόν την ανηφόρα προσφέροντας ωστόσο πολύ μυστηριώδεις και γοητευτικές εικόνες.

Πρώτη στάση στην ειδυλλιακή "Πηγή της Ώχρας" στα 985 μ., σύντομη ωστόσο υπό τον φόβο της καταιγίδας.

Η διαδρομή, που ακολουθεί το "μονοπάτι του Ψηλορείτη" από τη νότια πλευρά, είναι έτσι κι αλλιώς πανέμορφη. Εκτός από τη θέα περνάμε από πρινόδασος ως την περιοχή του Χελιδονέ με τα ερείπια παλιών κατοικιών στην κόψη του γκρεμού στου "Ρούσου το Δέτη", όπου ερχόμαστε σχεδόν τετ α τετ με έναν μεγάλο γύπα, ο οποίος άνοιξε τα γιγάντια φτερά του θορυβημένος απ' την παρουσία μας πετώντας "στα σπηλιαράκια του βουνού, που είναι τα γονικά του"! Πιο πάνω συναντάμε δάσος τραχείας πεύκης, με δέντρα που στάζουν απ' τη βροχή. Το χώμα σε συνδυασμό με τις βελόνες παίρνει διάφορες  αποχρώσεις σαν καμβάς ζωγραφικής. Το νοτισμένο έδαφος μοσχοβολά από τους θάμνους που σκουντάμε περνώντας. Μια τελευταία ανηφόρα σε πετρώδες τερέν και ..... η θέα μας καθηλώνει: οι κορφές του Ψηλορείτη, του ορεινού γίγαντα της Κρήτης, χιονισμένου ακόμα, υψώνονται πάνω απ' τα κεφάλια μας και προκαλεί δέος! Στα πέτρινα θεμέλια του παλιού μιτάτου, στην άκρη του οροπεδίου, θα θαυμάσουμε τη μικρή υπόγεια σπηλιά "Χαμπαθούρα", όπου οι κτηνοτρόφοι στοίβαζαν το τυρί για φύλαξη και ωρίμανση. 

"Μεγαλιθικά" ερείπια στο Χελιδονέ, δίπλα στην κόψη του γκρεμού "Του Ρούσου ο δέτης"

Η ομάδα στο Χελιδονέ.

Και η ανάβαση συνεχίζεται σε δάσος τραχείας πεύκης.

Εντυπωσιακές βραχομορφές στην πορεία

Σταγόνες που λάμπουν στα κλαριά

Τελευταία ανηφόρα σε πετρώδες έδαφος. Εδώ η Μόνικα βρήκε και φωτογράφισε μία κρητική τουλίπα, μπουμπούκι ακόμα. Δείτε πιο κάτω φωτογραφία:

Tulipa cretica 

Να κι οι χιονισμένες κορφές του Ψηλορείτη πίσω μας. Είμαστε εξάλλου στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του

Σπεύδουν όλοι να φωτογραφηθούν μπροστά απ' τον ορεινό γίγαντα και στυλοβάτη της Κρήτης

Στάση για προσφάι μετά το τέλος της ανηφόρας. Φωτογραφία της ομάδας από το παλιό μιτάτο στην άκρη του οροπεδίου της Κορακιάς (1.496 μ.) κοντά στην κορυφή του Ψηλορείτη

Το μιτάτο με θέα την κορυφή

Η Χαμπαθούρα, μικρή σπηλιά, δίπλα στο μιτάτο, που λειτούργησε ως χώρος αποθήκευσης και ωρίμανσης τυριών από τους κτηνοτρόφους.

Λιθόκτιστη σκάλα για το ανεβοκατέβασμα στη σπηλιά

Η είσοδος απ' τον πυθμένα της σπηλιάς

Η βροχή έχει στο μεταξύ σταματήσει, όμως εδώ φυσά κρύο το αεράκι απ' το βουνό και δεν αστειεύεται. Μια σύντομη στάση για προσφάι και να φυλάξουμε τα αδιάβροχα. Έπειτα θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας τον χωματόδρομο, που εξυπηρετεί τους βοσκούς και το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, "Τουμπωτός Πρίνος". Το περπάτημα στην ευθεία λειτουργεί θεραπευτικά στους καταπονημένους απ' τη συνεχή ανηφόρα μυς κι ενθαρρύνει τις φιλικές συζητήσεις. Θα περάσουμε από μαντριά, το εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα και σχεδόν παράλληλα με την οροσειρά θα κατηφορίσουμε σταδιακά, ώσπου θα βρούμε την είσοδο για το όμορφο και καταπράσινο φαράγγι των Πλατανιών. Μετά από μια μικρή παράκαμψη για τον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Αντωνίου, θα ακολουθήσουμε το καλά διατηρημένο -με πρόσφατη τοποθέτηση ξύλινου φράχτη και ιμάντων στα επικίνδυνα σημεία - μονοπάτι σε μια σχεδόν κάθετη κατάβαση, που θα μας προσγειώσει στο ομώνυμο χωριό. Εδώ μας περιμένει το λεωφορειάκι μας και ο οδηγός μας, ο κυρ Γιώργος, που μας μεταφέρει τα χαιρετίσματα του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, που περπάτησε στην ίδια περιοχή λίγο νωρίτερα.

Επιστροφή αρχικά από χωματόδρομο

Το οροπέδιο της Κορακιάς, με παλιά και νέα μιτάτα και αγροτικό δρόμο που φτάνει ως εδώ προς εξυπηρέτησή τους.

Εκκλησάκι Αγίου Μύρωνα στη διαδρομή

Και η καμπάνα του

Φαράγγι Πλατανιών, γεωδιαδρομή του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη

Μικρή παράκαμψη για το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, χωμένο στο βράχο

Το εσωτερικό του Αγίου Αντωνίου

Φαράγγι Πλατανιών, καλά σηματοδοτημένο και προφυλαγμένο για τους ορειβάτες

Μια γεμάτη μέρα, λοιπόν, που θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας. Κι αυτά τα 17 χλμ με 1.000 μ. υψομετρική διαφορά σε 7 ώρες (τις 2 υπό βροχή) με τις στάσεις, μικρό κατόρθωμα δεν το λες και θα μετρήσουν στο "ορειβατικό βιογραφικό" του καθένα μας. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Γιάννη Ψαλλιδάκη, για την ιδέα και την υλοποίηση της φανταστικής αυτής πεζοπορίας, καθώς και όλη την ομάδα, που δε ..μάσαγε σήμερα! Άλλη μια εξόρμηση στην πλούσια κρητική φύση έλαβε τέλος!  

Ευχαριστούμε πολύ τον αεικίνητο και χαμογελαστό αρχηγό μας, Γιάννη Ψαλλιδάκη από τα Μάλλια γι' αυτή την τόσο ξεχωριστή πεζοπορία!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Ψαλλιδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Μ. Μετζογιαννάκη, Γιάννης

 Ψαλλιδάκης, Μόνικα Σάλκου

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μ. Μετζογιαννάκη 

ΒΙΝΤΕΟ: --------------------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: -----

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΣΚΙΝΑΚΑ

Το απόγευμα της Κυριακής 21 Αυγούστου μια ομάδα 40 πεζοπόρων από τον Άγιο Νικόλαο και 12 από το Ηράκλειο επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο με προορισμό το Αστεροσκοπείο στην κορυφή του Σκίνακα του Ψηλορείτη. Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από την διασταύρωση κοντά στο ναό του Αγίου Φανουρίου όπου και είχε πρόσβαση το λεωφορείο μας. Έχοντας τον ήλιο στην πλάτη μας, ξεκινήσαμε το περπάτημα ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην κορυφή. Σε πολλά σημεία κομμάτια του δρόμου έχουν αποκοπεί από το χιόνι δημιουργώντας λάκκους και σε πολλά το προστατευτικό κιγκλίδωμα έχει υποχωρήσει τελείως, περιμένοντας ξαπλωμένο στα πρανή του βουνού. 

 

Στην πορεία μας συναντάμε πετρόκτιστες μάντρες μα και κάποιες πιο σύγχρονες σιδερόφρακτες. Τέτοια φράγματα βλέπουμε και γύρω από τα κρισίμως κινδυνεύοντα είδη της τοπικής χλωρίδας, horstrissea dolinicola, τα οποία καλύπτουν μια μικρή έκταση στην αρχή της πορείας μας.

 

Τα μετρημένα μονοπάτια που έχουν δημιουργήσει διερχόμενα ζωντανά της περιοχής, δίνουν στους οπισθοπόρους την ευκαιρία να σμίξουν με τους πιο γρήγορους αναβάτες. 

Όσο κερδίζουμε ύψος και φαίνονται από μακριά οι κορυφές των θόλων του αστεροσκοπείου, μεγαλώνει και η θέα προς το καταπράσινο δάσος του Ρούβα που βλέπουμε στο δεξί μας χέρι.

 

 

Πριν την κορυφή, βλέπουμε την θέση του Βρωμονερού και τον οικισμό του Αγίου Γεωργίου. Στο σημείο αυτό, μαθαίνουμε πως το νερό που συγκεντρώνεται απο το λιώσιμο του χιονιού δεν ανανεώνεται, με αποτέλεσμα να βουρκιάζει και να βαπτίζει με το όνομα την περιοχή.

 

Μετά από συνολικά περίπου μιάμιση ώρα φτάνουμε στην κορυφή του Σκίνακα. Εκεί μας υποδέχεται ο Δρ. Σήφης Παπαδάκης, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και διατελέσας διευθυντής του Αστεροσκοπείου, όπου και μας κατευθύνει στον δεύτερο όροφο του ενός από τους τρεις θόλους όπου στεγάζει τηλεσκόπιο διαμέτρου 1.3μ.

 

Θαυμάζουμε το μέγεθος του περιστρεφόμενου θόλου, καθώς και του τηλεσκοπίου, καθώς ο Σήφης μας περιγράφει τις δυνατότητες που μας προσφέρει η τεχνολογία. Απαντά τις ποικίλες ερωτήσεις μας και μοιράζεται μαζί μας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένα ερευνητικό κέντρο.

 

Μετά από αυτήν την πρώτη ξενάγηση, μεταφερόμαστε στο ισόγειο του κτιρίου, όπου και συνεχίζεται η παρουσίαση αστρικών σωμάτων του γαλαξία μας αλλά και του ίδιου του γαλαξία μας. "Και τι υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία μας?" ρωτάει ένας μικρός μας φίλος με περιέργεια. "Στο κέντρο κάθε γαλαξία υπάρχουν μαύρες τρύπες", απαντά ο Σήφης, "όπου η βαρύτητα τους είναι τόσο μεγάλη που ούτε το ίδιο το φως δεν μπορεί δραπετεύσει", συνεχίζει.

Η συζήτηση μας προχωρά από θέμα σε θέμα με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς, πρέπει να διακοπεί ώστε να αφήσουμε χώρο και για άλλους επισκέπτες του Αστεροσκοπείου. Καθώς εξερχόμαστε από τον ένα θόλο, βλέπουμε στον πλησίον θόλο την παρουσίαση τρισδιάστατης απεικόνισης περιοχών του οροπεδίου της Νίδας με χρήση εικονικής πραγματικότητας από υπεύθυνους του Γεωπάρκου του Ψηλορείτη. Μετά από λίγη ώρα αρχίζει και μουσική εκδήλωση από τον Γιώργο Μαστοράκη και την εξάχορδη κομπανία του, διοργανωμένη από τον Δήμο Ανωγείων. 

 

Η ευχάριστη ατμόσφαιρα συνεχιζόταν μετά μουσικής υπόκρουσης, καθώς περιμέναμε να καθαρίσει ο ουρανός. Παρόλο που πολλά σύννεφα άρχιζαν να απομακρύνονται, η υγρασία αυξανόταν δραματικά. Η ομίχλη μας περικύκλωνε, καλύπτοντας το ηλιοβασίλεμα που σκορπιζόταν πάνω της. Όλα έδειχναν πως δεν θα άνοιγαν τα τηλεσκόπια απόψε, καθώς η υψηλή υγρασία αλλοιώνει της ανακλαστικές επιφάνειες τους και πρέπει να αποφεύγεται. 

 

Ξεκινήσαμε λοιπόν να συγκεντρωνόμαστε ώστε να ξεκινήσουμε την κατάβαση και με ένα σφύριγμα του αρχηγού, ξεκινάμε. Ωστόσο ο ήλιος είχε πέσει και η νύχτα μας ετοίμαζε ένα πολυποίκιλτο πέπλο. "Να περπατάς χέρι χέρι κάτω από τον έναστρο ουρανό", σχολίασε ένας ρομαντικός συνοδοιπόρος. Μερικές σειρές από διερχόμενα αυτοκίνητα, ακολουθούσαν τον δρόμο σε σχήμα καρδιάς που φίλοι μας κατάφεραν να αποθανατίσουν.

Όσο κατεβαίνουμε και κρύβεται το φως του ήλιου, τόσο αυξάνονται και οι αστερισμοί που βλέπουμε στον ουράνιο θόλο. Το μεγάλο υψόμετρο και η μεγάλη απόσταση από την φωτορύπανση των αστικών κέντρων, μας δίνουν αυτήν την δυνατότητα και είναι βασικός λόγος επιλογής μιας τοποθεσίας για αστροπαρατήρηση.

Όσο σωπατίζει ο δρόμος, φαίνονται μπροστά μας τα φώτα του λεωφορείου που έχει ανάψει και μας περιμένει ο οδηγός του λεωφορείου μας. Το περπάτημα μας άνοιξε την όρεξη, όποτε κάνουμε μια στάση στο αγροτικό δισκοπωλείο στα Σίσαρχα: ο καλύτερος τρόπος για να κλείσουμε την ενδιαφέρουσα πεζοπορία μας και να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Αρναουτάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Π. Ευδαίμων, Γ. Αρναουτάκης, Ε. Περάκη

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Γιώργος Αρναουτάκης

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου

ΧΑΡΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc