ΦΑΡΑΓΓΙ ΧΑΡΚΩΜΑΤΑ – ΛΙΟΠΕΤΡΟ

Ένα πολύ ξεχωριστό μέρος, το φαράγγι του Χαρκωματά, επισκέφθηκε ο Ορειβατικός Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον Φ.ΟΡ.Σ. Σητείας την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη 2023. Με καιρικές συνθήκες, που έμοιαζαν δυσμενείς: πιθανές καταιγίδες, πολύς δυνατός αέρας, πολλοί ακύρωσαν τη συμμετοχή τους, ωστόσο οι λίγοι τολμηροί σίγουρα ανταμείφθηκαν.

Από τις πιο εντυπωσιακές ομαδικές μας στο 'πετροκοπιό' του φαραγγιού του Χαρκωματά

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος:

Μαζευτήκαμε λοιπόν μια εικοσαμελής ομάδα από τους δυο συλλόγους, προερχόμενη από πολλά σημεία του νομού –με πολυπληθέστερη ομάδα τους Γεραπετρίτες!- καθώς κι από ξένους φίλους μας από διάφορες χώρες. Το ραντεβού μας στον οικισμό του Παπαδιόκαμπου, δυτικότερα της Παναγίας Φανερωμένης Σητείας. Εδώ αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας δίπλα στο παραθαλάσσιο εκκλησάκι της Ανάληψης. Για να φτάσεις ως εδώ πρέπει να ακολουθήσεις επαρχιακή οδό με την σχετική ένδειξη, λίγο πριν απ’ τη Σητεία απέναντι απ’ το βενζινάδικο. 

Στο εκκλησάκι της Ανάληψης στον Παπαδιόκαμπο αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας κι αρχίσαμε την πεζοπορία

Ξεκινάμε κατά τις 9 περίπου το πρωί κι ανηφορίζουμε στην ενδοχώρα από τον αγροτικό δρόμο για Χαμαίζι αποχαιρετώντας τα ανεμοδαρμένα παράλια πίσω μας. Για να διεισδύσουμε στην κοίτη του φαραγγιού, πρέπει να ανοίξουμε την πρόχειρη πόρτα στον φράχτη του βοσκού ακολουθώντας τα σημάδια του Γεωπάρκου Σητείας. Αυτά μας οδηγούν στο ομαλότερο σημείο κατάβασης. Και πάλι την κατεβασιά εύκολη δεν την λες και θέλει σίγουρα προσοχή! Η ομάδα είναι μικρή, ευέλικτη και συμπαγής και γρήγορα πατάμε το πόδι μας στο ασφαλές ίσωμα. Προχωράμε αρχικά προς την  έξοδο του φαραγγιού στη θάλασσα, τον κόλπο της Ρούσας Λίμνης. Εδώ στην ‘πετρωμένη’ -θα έλεγες- ακτή εντυπωσιακά είναι τα σπήλαια, ειδικά της ανατολικής πλευράς. Ένα απ’ αυτά είναι  κι εκείνο, στο οποίο κατά την παράδοση έκρυβαν οι πειρατές τους θησαυρούς τους σε ‘χάλκινα αγγειά’, γι’ αυτό κι ονομάζεται ‘το φαράγγι του Χαρκωματά’!

Αποχαιρετούμε το εκκλησάκι ανηφορίζοντας

Η ομάδα ανεβαίνοντας τον αγροτικό δρόμο..

...που οδηγεί στο Χαμαίζι

Μία αναμνηστική πριν την κάθοδο στο φαράγγι

στο ξερό τοπίο επικρατούν λόγω εποχής οι ασκελετούρες

Η παραλία - κόλπος της Ρούσας Λίμνης στην έξοδο του φαραγγιού από ψηλά

Πανοραμική του φαραγγιού

Στα βράχια της παραλίας

Πολλές οι σπηλιές στα ασβεστολιθικά πετρώματα

Επιστρέφουμε και ξεκινάμε τη διάσχιση με κατεύθυνση αντίθετη προς τα παράλια. Το όχι και τόσο γνωστό αυτό φαράγγι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό εξαιτίας των κατακόρυφων ψηλών ορθοπλαγιών του με τις οριζόντιες ‘ρίγες’ από πλακώδη ασβεστόλιθο, που σχηματίζονται σε αυτές. Η απουσία φυτών ειδικά στην αρχή της πορείας δεν πέρασε απαρατήρητη: ‘τι να φυτρώσει σ’ αυτό το πετροκοπιό!’. Ωστόσο, καθώς ανεβαίνουμε, το φαράγγι ‘γλυκαίνει’ κι αρχίζουν οι ‘πρασινάδες’: σχίνα, πικροδάφνες,  αγριελιές και χαρουπιές συνοδεύουν την πορεία μας προσφέροντάς μας τη σκιά τους, συνεπικουρούντος του δροσερού καιρού  και των βαθιών κάθετων τοιχωμάτων βέβαια. Το φαράγγι κρύβει όμως κι άλλες πέτρινες εκπλήξεις σε σημεία, που έχει σμιλέψει το νερό της βροχής και χρειάζεται προσοχή και βοήθεια απ’ τους συνοδοιπόρους, για να περαστούν.

Πολλά τα κουφάρια ζώων στην κοίτη του φαραγγιού, αρκετά σε μη προχωρημένη σήψη

Πολλά και τα περάσματα, που έχει σμιλέψει το νερό!

Σημεία, που όταν βρέξει πολύ, μαζεύεται και λιμνιάζει το νερό

Εντυπωσιακοί πλακώδεις ασβεστόλιθοι σε στρώματα

Κάθετα βαθιά τα τοιχώματα

Παιχνίδια με το φως

Δεν είναι τυχαίο που το Γεωπάρκο έχει εντάξει το συγκεκριμένο φαράγγι στις διαδρομές του

Προς την έξοδό του το φαράγγι 'γλυκαίνει' και πρασινίζει

Πολύ καλή σηματοδότηση από το Γεωπάρκο Σητείας

Φτάνουμε κάποτε στο σημείο, όπου η σηματοδότηση σού λέει ότι είναι καιρός να βγεις από την κοίτη και να πάρεις ανηφορικά το μονοπάτι, που σε οδηγεί στο πλάτωμα κάτω από τον λόφο του Λιόπετρου. Εδώ δε γίνεται να μη χαζέψεις λίγο το μαντρί με τα πρόβατα, που θορυβούν στην παρουσία μας, να χαιρετήσεις το μικρό βοσκάκι και να φωτογραφίσεις τα ερειπωμένα παλιά οικήματα, που μάλλον εξυπηρετούσαν ανάλογους κτηνοτροφικούς σκοπούς στο παρελθόν.

Παλιές αγροικίες

Μερακλήδικοι ελαιώνες

Το πλάτωμα μετά την έξοδο του φαραγγιού

Με την σύγχρονη στάνη

Και παλιά μιτάτα

Ανηφορίζουμε έπειτα τον αγροτικό δρόμο, που οδηγεί στο μεσαιωνικό φρούριο και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Αν και βατή, η ανηφόρα είναι απότομη και μας κόβει. Φτάνουμε κάποτε και θαυμάζουμε ιδιαίτερα τις πολυπληθείς  στεγασμένες δεξαμενές! Είναι το πιο εντυπωσιακό θέαμα στο ερειπωμένο πια κάστρο! Οι κινστέρνες αυτές σκοπό είχαν να μαζέψουν νερό ικανό να τροφοδοτήσει ως και 6.000 άτομα, που θα ‘έτρεχαν’ να βρουν προστασία εδώ σε πιθανή επίθεση. Όπως και πολλά οχυρωματικά έργα της περιοχής ανοικοδομήθηκε την εποχή της Ενετοκρατίας, αν και δε χρησιμοποιήθηκες πολύ. Το όνομά του ήταν «Λιοντάρι της Πέτρας» (Leon di Pietra), που συντμήθηκε αργότερα σε ‘Λιόπετρο’. Είναι κτισμένο σε απόκρημνο βράχο ειδικά από την ΝΔ πλευρά του –αντίθετα ΒΔ σώζεται μέρος του οχυρωματικού τοίχου του-, ενώ από ΒΑ ανεβαίνει αγροτικός δρόμος. Οι περισσότεροι έρχονται βέβαια εδώ όχι τόσο για το κάστρο –που είναι παραμελημένο- ούτε για την καταπληκτική θέα στις άγριες βόρειες ακτές της επαρχίας Σητείας, αλλά όταν γιορτάζει το μικρό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, το μόνο κτίσμα, που συντηρείται κανονικά, πάνω στον λόφο. Εδώ λοιπόν ξεκουραστήκαμε λίγο, φάγαμε τα καλούδια μας, ήπιαμε τη ρακή μας κι έπειτα κατηφορίσαμε ανάμεσα από μια ‘θάλασσα’ ασκελετούρες -λόγω εποχής- για να ..ανηφορίσουμε πάλι απέναντι και να βρούμε τον αγροτικό δρόμο που συνδέει το Χαμαίζι με τον Παπαδιόκαμπο. 

Ανηφορίζοντας στον αγροτικό δρόμο για το Λιόπετρο

Πολλές οι στεγασμένες δεξαμενές νερού στο μεσαιωνικό κάστρο της κορυφής

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία δεσπόζει σήμερα στα αρχαία ερείπια

Εδώ η ομάδα θα ξεκουραστεί

Η θέα από το κάστρο. Είναι η ΒΔ πλευρά, φαίνεται ένα φυλάκιο και μέρος της οχύρωσης

Σαν κορυφή έχει και κολονάκι του στρατού

Απ’ αυτόν θα επιστρέψουμε περνώντας από αγροικίες, ξεχασμένους παλιούς οικισμούς και γραφικά εκκλησάκια πίσω στην αφετηρία μας, όπου με έκπληξη θα δούμε ότι 2-3 σέρφερς έχουν απλώσει τα πολύχρωμα πανιά τους σχίζοντας την αφρισμένη και ιδιαίτερα κυματώδη θάλασσα, στην οποία εμείς ούτε καν τολμήσαμε να βουτήξουμε το πόδι μας!

Ο λόφος του Λιόπετρου από απέναντι 

Επιστροφή δίπλα από εγκαταλελειμμένους οικισμούς και γραφικά εκκλησάκια 

Σαρνίτσια με ..ωραία θέα

Επιστρέφουμε στη βάση μας

Σερφερς που χαίρονται τα κύματα. Λόγω του έντονου κυματισμού η ακτή αποτελεί συχνά 'στέκι' για σέρφινγκ

Οι πανέμορφες ακτές πιο ανατολικά στην έξοδο του γειτονικού φαραγγιού των Αγίων Πάντων

Ο επίλογος της ημέρας δόθηκε στην πλατεία των Έξω Μουλιανών, όπου σταματήσαμε για μπύρα και σουβλάκια! Συνολικά περπατήσαμε σήμερα γύρω στα 15 χιλιόμετρα σε 6 ώρες με τις στάσεις και συνολική υψομετρική διαφορά κάπου στα 570 μέτρα, μια καλή προπόνηση μετά τη χαλαρή καλοκαιρινή ραστώνη! Ευχαριστούμε τους αρχηγούς, Αργύρη Σφενδουράκη και Μαρία Μετζογιαννάκη, καθώς και την ομάδα του Γεωπάρκου Σητείας γα τον καθαρισμό, τη σήμανση κα την ανάδειξη της περιοχής αυτής.

Μείνετε συντονισμένοι, η ορειβατική σεζόν μόλις άρχισε! 

Οι δύο αρχηγοί κι ο βιντεολήπτης! Well done!

αφιερωμένο στον Μπίλη, που μαζί ανακαλύψαμε κάποτε το φαράγγι αυτό:

ΑΡΧΗΓΟΙ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Αργύρης Σφενδουράκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Εμμανουέλα Περάκη, ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Αργύρης Σφενδουράκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

Powered by Wikiloc

Πεζοπορία ΠΑΠΑΔΙΟΚΑΜΠΟΣ - φρούριο ΛΙΟΠΕΤΡΟ - φαράγγι ΧΑΡΚΩΜΑΤΑ

Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2022 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε για πρώτη φορά κυκλική πεζοπορία στην περιοχή ΒΔ της Σητείας.

Ξεκινήσαμε μόλις 11 άτομα από το όμορφο γραφικό εκκλησάκι της Ανάληψης στην περιοχή του Παπαδιόκαμπου. Για να φτάσεις ως εκεί πρέπει να ακολουθήσεις επαρχιακή οδό, που ξεκινάει δύο χιλιόμετρα πριν απ’ τη Σητεία απέναντι απ’ το βενζινάδικο της shell, ακολουθώντας τις πινακίδες προς Μονή Φανερωμένης. 

Ο Παπαδιόκαμπος βρίσκεται 12 χλμ δυτικά της Σητείας, 59 χλμ ανατολικά του Αγίου Νικολάου και δυτικά του Ακρωτηρίου Τράχηλας. Στον Παπαδιόκαμπο υπάρχει ακτή με μεγάλες πέτρες και βραχώδη βυθό, ενώ λίγα μέτρα βόρεια του οικισμού σχηματίζεται μικρό λιμανάκι με βότσαλα, ο Βαρκότοπος, από όπου μπορεί κάποιος να κολυμπήσει ευκολότερα. Στο βορειότερο τέρμα της παραλίας είναι κτισμένη η λιτή εκκλησία της Αναλήψης. Ο δυνατός αέρας και τα μεγάλα κύματα προσελκύουν κάθε καλοκαίρι τους λάτρεις του windsurfing. Ο Παπαδιόκαμπος (γνωστός στους windsurfers κι ως Φανερωμένη) είναι από τα καλύτερα σημεία για ιστιοσανίδα σε μεγάλα κύματα, καθώς έχει πολλά ρεύματα και μεγάλα κύματα ύψους 3-4μ, ανεβάζοντας κάθετα τον βαθμό δυσκολίας.

Στην Ανάληψη αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας. Το εκκλησάκι φαντάζει πανέμορφο, καθώς ισορροπεί μοναχικό ανάμεσα στο απέραντο γαλάζιο του βόρειου κρητικού πελάγους και στο κατακόκκινο, σαν έρημος, έδαφος, δίπλα στην ακτή! 

Για τη συγκεκριμένη πεζοπορία πήραμε πορεία αρχικά ανηφορική προς τον γειτονικό λόφο και στη συνέχεια απαιτητική και κάπως ριψοκίνδυνη κατηφορική προς τα ενδότερα του φαραγγιού κοντά στην έξοδό του προς τη θάλασσα. Εκεί βρήκαμε τη σπηλιά, όπου κατά το θρύλο έκρυβαν οι πειρατές τον θησαυρό τους, και κατεβήκαμε στην καθηλωτική, λόγω των πετρωμάτων, ακτή της Ρούσας Λίμνης. Στη συνέχεια εγκαταλείψαμε προσωρινά το φαράγγι σκαρφαλώνοντας την απότομη δυτική πλευρά του κι ακολουθήσαμε ανηφορική πορεία προς τα βουνά, που υψώνονται πάνω του. Η πορεία είναι ελεύθερη κι ο πολύ δυνατός βοριάς την δυσχεραίνει. Ευτυχώς δεν κάνει πολλή ζέστη κι η εικόνα των ανθισμένων θυμαριών και του αφρισμένου πελάγους μας αποζημιώνει.

Αφού φτάνουμε στην κορυφή, διανύουμε την κορυφογραμμή κι από μακριά αρχίζει να αχνοφαίνεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στο φρούριο του Λιόπετρου. Η διάσχιση είναι ευκολότερη, αφού διακρίνονται ίχνη μονοπατιού, τα οποία ακολουθούμε. Κινούμαστε εσωτερικά των βουνών, κάτι που κόβει τον αέρα, αλλά ανεβάζει τη θερμοκρασία. Σε σημείο κοντά στο Λιόπετρο ξαποσταίνουμε για λίγο κάτω από τη σκιά μιας αγριοχαρουπιάς. Εδώ άδραξαν την ευκαιρία κάποια μέλη με τον αρχηγό και ‘πεταχτήκαμε’ σε ένα κοντινό εντυπωσιακό και κάπως απότομο βράχο, που λειτουργεί σαν ‘μπαλκόνι’ σε όλες τις βόρειες ακτογραμμές ως και την περιοχή του Αφορεσμένου! Στη συνέχεια η ομάδα συνεχίζει την πορεία της προς το Φρούριο. Αξιοσημείωτη η συνάντησή μας με μια μαμά-πέρδικα που έβγαζε βόλτα τα περδικόπουλα της. Απ’ τις ανέλπιστες χαρές που σου δίνει η φύση! 

Κι έπειτα ο μοναδικός σε ομορφιά και ιστορική σημασία λόφος του Λιόπετρου. Η βόρεια του πλευρά υψώνεται εντυπωσιακά πάνω απ’ το πέλαγος προσφέροντας απρόσκοπτη θέα στην θαλάσσια περιοχή. Επίσης τα απότομα βράχια απ’ τη βόρεια και δυτική πλευρά του το καθιστούν απροσπέλαστο. Στην ανατολική πλευρά ο βράχος μαλακώνει, γι’ αυτό έχει διανοιχτεί εδώ και ο χωματόδρομος, που συνδέει το κάστρο με Παπαδιόκαμπο και Χαμέζι, για όποιον θέλει να το επισκεφθεί με αυτοκίνητο. «Το Λιόπετρο είναι κτισμένο σε εντυπωσιακό απόκρημνο ύψωμα, στην περιοχή του Χαμεζίου, με πανοραμική θέα προς όλες τις πλευρές και στη θάλασσα. Στην κορυφή είναι κτισμένος ο ναός του Προφήτη Ηλία, ενώ σώζονται λιγοστά τμήματα από τα τείχη, τις δεξαμενές κι άλλα κτίρια. Κατασκευάστηκε το 1595 από του Ενετούς και μπορούσε να χωρέσει 6000 άτομα. Το όνομα του ήταν Leon di Petra (λιοντάρι της Πέτρας) και συντμήθηκε σε Λιόπετρο» κλέβω τις πληροφορίες από την ανάρτηση της στειακιάς συνοδοιπόρισσας, Κατερίνας. Σκοπός του η φύλαξη της περιοχής από τους πειρατές, αλλά κυρίως από τους Τούρκους, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στη Μεσόγειο. «Σε περίπτωση εισβολής το σχέδιο ήταν να μεταφερθούν οι κάτοικοι της περιοχής της Σητείας στο φρούριο», μας λέει ο αρχηγός μας, ο Θανάσης. Έτσι εξηγούνται οι πολλές στεγασμένες δεξαμενές νερού. Οι σωροί από πέτρες δηλώνουν την ύπαρξη οικοδομημάτων πολλαπλών χρήσεων εδώ, όπως και τα διάσπαρτα κεραμικά όστρακα. Σίγουρα ο χώρος είναι παραμελημένος και του χρειάζεται περισσότερη προσοχή κι ανάδειξη! Εμείς ξεκουραζόμαστε λίγο στον περίβολο του Προφήτη Ηλία και παίρνουμε την κατηφόρα για το φαράγγι.

Tο Φαράγγι του Χαρκωματά ή Χαλκωματά βρίσκεται κοντά στο Χαμέζι Σητείας και ξεκινάει από την περιοχή που ανηφορίζει ο χωματόδρομος για το ναό του Προφήτη Ηλία και το φρούριο Λιόπετρο. Η βλάστηση μέσα στο φαράγγι είναι χαμηλή και προκαλούν εντύπωση οι γεωλογικοί σχηματισμοί από πλακώδεις ασβεστόλιθο. Περίπου στο μέσο της διαδρομής και σε ύψος 60 πάνω από την κοίτη υπάρχει το σπήλαιο Γελουδόσπηλιο. Το σπήλαιο παίρνει το όνομά του από τις Γελούδες, όπως ονόμαζε ο λαός τα δαιμονικά πλάσματα με μορφή γυναίκας που έπαιρναν τη ζωή από τα νεογέννητα και αβάπτιστα μωρά, πίνοντας το αίμα τους. Μετά από τρεις ώρες πορείας μέσα στο φαράγγι, το ρέμα καταλήγει στην όμορφη παραλία της Ρούσσας Λίμνης.

Το φαράγγι του Χαρκωματά είναι μικρό, αλλά πολύ εντυπωσιακό. Στην αρχή του, όταν είναι ακόμα αβαθές, η βλάστηση σε σκοίνα, χαρουπιές, αγριελιές, πικροδάφνες είναι πλούσια. Σιγά-σιγά βαθαίνει και τα κάθετα πετρώματα του υψώνονται θεαματικά δείχνοντας περίτρανα γιατί το Γεωπάρκο Σητείας το έχει συμπεριλάβει στα αξιοθέατά του κι έχει σημανθεί από τους υπεύθυνους του πάρα πολύ καλά! Πολλά σημεία του δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια των βροχοπτώσεων κρατά νερό και σχηματίζει λιμνούλες και καταρρακτάκια. Τώρα πάντως, μέσα Ιουνίου, είναι πια στεγνό. Το πιο εντυπωσιακό του κομμάτι είναι αδιαμφισβήτητα λίγο πριν την έξοδό του στη θάλασσα, όταν βαθαίνει πολύ και υψώνονται εντυπωσιακοί κάθετοι πετρώδεις σχηματισμοί. Βγάζει στην εντυπωσιακή επίσης ακτή της Ρούσας λίμνης, απ’ όπου και ξεκινήσαμε το πρωί. Για την ιστορία να πω ότι συναντήσαμε πολλά φρέσκα κουφάρια κατσικιών μέσα στο φαράγγι! Άγρια φύση! Εξίσου εντυπωσιακή με την πρωινή κατάβαση είναι και η έξοδος απ’ το φαράγγι. Η σηματοδοτημένη απ’ το Γεωπάρκο δίοδος απαιτεί συγκέντρωση και προσοχή και συνεργασία ποδιών-χεριών για το ανέβασμα. Μια σύντομη στάση για μια τελευταία ματιά στο βάθος του φαραγγιού και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.

                     

                            

Περπατήσαμε συνολικά 11χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 560 μέτρα σε 4,5 ώρες καθαρού περπατήματος, 6,5 συνολικά. Για όσους θέλουν να επισκεφτούν την περιοχή, να πούμε ότι υπάρχουν κι ευκολότερες εναλλακτικές της διαδρομής (φαράγγι σε συνδυασμό με τον αγροτικό δρόμο) και μπορεί να συνδυαστεί με επίσκεψη στην κοντινή (κάτω απ’ το Λιόπετρο) παραλία του Αϊ Γιάννη. Για μας όμως το μπάνιο το έκανε απαγορευτικό ο δυνατός βοριάς κι ο έντονος κυματισμός της θάλασσας.

                      

Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, τον Θανάση Κολοτούρο, πολύ καλό γνώστη της περιοχής, τα λιγοστά μέλη που ακολούθησαν και ιδιαίτερα στα τρία καινούρια, Κατερίνα, Φούλα και Ελένη, θα ήθελα να διαμηνύσω –ξέρω ότι μας διαβάζουν- να μην στεναχωριούνται καθόλου, επειδή νομίζουν ότι μας αργοπόρησαν. Η λάμψη θριάμβου στα μάτια τους, όταν τερματίσαμε, ήταν η ανταμοιβή μας, γιατί όλοι εμείς κάπως έτσι ξεκινήσαμε, αλλά η θέληση και το πείσμα μάς έκαναν να συνεχίσουμε και ν’ ανεβάσουμε ρυθμό! Ελπίζω να συνεχίσουν την προσπάθεια και σε λίγο καιρό, να …τρώμε τη σκόνη τους!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Θανάσης Κολοτούρος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Θανάσης Κολοτούρος

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ