Showing posts with label φαράγγι Ρίχτη. Show all posts
Showing posts with label φαράγγι Ρίχτη. Show all posts

Sunday, 1 June 2025

ΧΑΜΕΖΙ –ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΚΟΥΒΑΡΗ ΚΑΙ ΡΙΧΤΗ- ΦΑΡΑΓΓΙ ΡΙΧΤΗ

Την Κυριακή 1 Ιουνίου 2025 μια μεγάλη παρέα από τον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου και τον Φυσιολατρικό Σητείας πραγματοποίησε μια πεζοπορία που ξεκίνησε από το γραφικό χωριό Χαμέζι (430μ) κι ακολουθώντας τις βόρειες ακτές και το φαράγγι του Ρίχτη τελείωσε στα Έξω Μουλιανά.

33 μέλη απ' τους δυο συλλόγους με τον Πρόεδρο Χαμεζίου στην είσοδο του Δημοτικού Σχολείου του χωριού πριν την εκκίνηση της πεζοπορίας

Βίντεο του Γιάννη Πάγκαλου ξανά μετά από καιρό!
 
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΣΦΕΝΔΟΥΡΑΚΗ ΣΤΟ fb: https://www.facebook.com/share/v/1G3iCRqR1B/

Έναρξη από Χαμέζι

Στο πάρκινγκ του Δημοτικού Σχολείου Χαμεζίου μαζευτήκαμε καμιά τριανταριά νοματαίοι. Μας υποδέχτηκε ο Πρόεδρος, κύριος Γιάννης Ζουμάκης, που μας οδήγησε στα γραφικά σοκάκια. Δυστυχώς δεν είχαμε τόσο πολύ χρόνο, να τα δούμε όλα. Όμως λίγα λόγια αξίζει να τα πούμε: Χωριό ημιορεινό, που κι ο νέος οδικός άξονας το  παρακάμπτει. Όμως, αντί αυτό να το οδηγήσει σε μαρασμό, το όνομά του ακούγεται συνεχώς λόγω των πολυποίκιλων πολιτιστικών δραστηριοτήτων του. Για φέτος το καλοκαίρι σημειώστε:

· 20 Ιουνίου: Γιορτή ξύγαλου

·14-18 Ιουλίου: το 3ο Μουσικό Φεστιβάλ με σεμινάρια παραδοσιακής μουσικής, τραγουδιού, χορού, αλλά και υφαντικής, φυσικών βαφών και ψηφιδωτού (https://www.hamezifestival.gr/)

· 7 Αυγούστου: Η πρώτη ρακή της χρονιάς στα ρακοκαζανέματα!

·Κι ακόμα: Λαογραφικό Μουσείο (ανοικτό κατόπιν συνεννοήσεως με τον Πρόεδρο, τηλ. 6944767082)

Όλα αυτά τα διοργανώνει η πολύ δραστήρια Μορφωτική Στέγη Χαμεζίου σε συνεργασία με την Τοπική Κοινότητα. Και δεν θέλει πολύ για να καταλάβεις ότι εδώ μένουν άνθρωποι μερακλήδες, που αγαπούν και σέβονται τον τόπο τους: ολοκάθαρα σοκάκια, γλάστρες με λογιών-λογιών λουλούδια, αναπαλαιωμένα με μεράκι σπίτια, νοικοκυρεμένες εκκλησιές, φιλόξενοι κάτοικοι.

Χαμέζι, ένα χωριό  10 χλμ από Σητεία, 250 κάτοικοι, με μεγάλη μουσική παράδοση (από εδώ καταγόταν η μεγάλη Ρίτα Σακελαρίου). Εδώ γίνεται το περίφημο Μουσικό Φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι και όχι μόνο. Όμορφα, καθαρά, καλαίσθητα σοκάκια:


Εκκλησία Αγίου Παντελεήμονα στην πλατεία του χωριού

Το εκκλησάκι του Αφέντη Χριστού κάτω απ' τα πεύκα με τη μαγευτική θέα στην κοιλάδα του Σκλαβεδιάκου, το τελευταίο σημείο επίσκεψης στο χωριό.

Στις βόρειες ανεμοδαρμένες ακτές

Ρίχνοντας  λίγες κλεφτές ματιές από ψηλά αποχαιρετούμε το χωριό. Ακολουθούμε πορεία προς τις κεραίες, ψηλά στον λόφο. Αριστερά μας ανοίγεται η θέα στα δυτικότερα: Μέσα κι Έξω Μουλιανά, Καλαβρός! Μετά θα πάρουμε κατηφορικό, απότομο σε μερικά σημεία, χωματόδρομο. Κάθε βήμα μας φέρνει πιο κοντά στις βόρειες ακτές. Η μέρα είναι ηλιόλουστη. Η γη νοτισμένη απ’ τη χθεσινή μπόρα βγάζει τις μυρωδιές της. Οι ανθισμένες άκανθες, οι αχλάδουλες, κάποιες κόκκινες παπαρούνες δίνουν μια νότα ύστερης άνοιξης. Ένα φρέσκο βοριαδάκι έρχεται απ’ τη θάλασσα και μας κρατά σε λογική θερμοκρασία. Ιδανική μέρα για περπάτημα. Τα παρεάκια ανάμεσα στους δυο συλλόγους δίνουν και παίρνουν, γνωριζόμαστε άλλωστε πια μετά από τόσες κοινές πεζοπορίες! Μικρές στάσεις ανασύνταξης στα δύο μικρά –σαν σπιρτόκουτα- ξωκλήσια του Εσταυρωμένου και του Αγίου Κωνσταντίνου με το καλαίσθητο υπόστεγό τους –προστασία απ’ τον μανιασμένο βορρά.

Ανεβαίνοντας από Χαμέζι βλέπει κανείς να ξεπετάγονται πίσω απ' τους ανθισμένους αχλάφουλες τα Μέσα κι Έξω Μουλιανά κι ο Καλαβρός

Κάτω απ' τις κεραίες παίρνουμε τον δρόμο στ' αριστερά, ο άλλος βγάζει Παπαδιόκαμπο

Στάση στα δύο εκκλησάκια: Εσταυρωμένου κι Αγίου Κωνσταντίνου


Εκκλησάκι Αγίου Κωνσταντίνου από ψηλά
Κι από κοντά

Δέντρα λυγισμένα απ' τη δύναμη του βοριά στη διαδρομή

Παρεάκια παρεάκια κατεβαίνουμε την ατέλειωτη κατηφόρα

Σε μια στροφή του δρόμου φαίνεται κι ο βράχος του Λιόπετρου με το μικρό ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στα ριζά του. Εντυπωσιακό μέρος για φωτογραφία και δεν το αφήνουμε να πάει χαμένο! Μετά θα κατευθυνθούμε δυτικά παράλληλα με τις ακτές. Πρώτη στάση μας η παραλία του Κουβάρη: άγρια και πετρώδης με «χάλκινα» βράχια, στα οποία σκάει με δύναμη το κύμα! Κάποια  αφημένα αντικείμενα καθημερινής χρήσης: τραπέζια, καρέκλες, τηγάνια,  μισοφαγωμένα απ’ τον καιρό και την αλμύρα δείχνουν ότι το μέρος είναι στέκι για ερασιτέχνες ψαράδες. Τους ζηλεύω! Ζηλεύω τη θέα και την ηρεμία σε ένα μέρος που μοιάζει να είναι στη μέση του πουθενά. Βλέπω κι αρκετούς από τους συνοδοιπόρους μου  να ατενίζουν ακίνητοι το μανισμένο πέλαγος μαγνητισμένοι από τη γοητεία του.

Ομαδική μας με θέα το Λιόπετρο


ΠΑΝΩ: Ανατολικά ο βράχος με το μεσαιωνικό κάστρο του Λιόπετρου και το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στα ριζά του. ΚΑΤΩ: Στην ακτή Κουβάρη



Λίγο περπάτημα ακόμα και θα βρεθούμε στην πιο πολυσύχναστη –λόγω της γειτνίασης με το φαράγγι- παραλία του Ρίχτη. Εδώ κάτω απ’ τα αλμυρίκια υπάρχει τρεχούμενο νερό και πάγκοι για πικ νικ. Σύντομη στάση κι έπειτα η ήπια ανηφόρα για το ομώνυμο φαράγγι.

ΚΑΤΩ: Οι δυο πλευρές της ακτογραμμής: δυτικά Ρίχτης και Γκέλλα του Καλαβρού. ανατολικά: Λιόπετρο κι Άγιος Ιωάννης:


Προς παραλία Ρίχτη

Παραλία Ρίχτη με χώρο αναψυχής κάτω απ' τα αλμυρίκια

Φαράγγι του Ρίχτη (Γεωδιαδρομή 17 Γεωπάρκου Σητείας)

Γρήγορα φτάνουμε στην κάτω είσοδό του. Το κιόσκι για τα εισιτήρια είναι έρημο, καθώς δεν έχουν γίνει ακόμα οι προσλήψεις προσωπικού, όμως ο χώρος έχει ήδη ελεγχτεί και καθαριστεί, όπως μας ενημέρωσαν από τη ΜΑΔΕΣ. Σύντομα ανοίγει μια συζήτηση για την "νομιμότητα" ή όχι του εισιτηρίου κι ο καθένας λέει τη γνώμη του. Εγώ πάλι σαν κάτοικος της ευρύτερης περιοχής κι έχοντας επισκεφτεί κι αντίστοιχα μέρη στο εξωτερικό και πολύ δεν το βρίσκω το αντίτιμο των 3€ που ανοίγει και κάποιες θέσεις εργασίας, συντελεί στη φήμη και την προσέλκυση επισκεπτών απ’ όλον τον κόσμο, στην συντήρηση και τον καθαρισμό του μονοπατιού και κάνει πιο ασφαλή κι οργανωμένη τη διέλευση (όλοι θυμόμαστε τα ατυχήματα κατά το παρελθόν). Από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι δε με τρομάζει η μαζική προσέλευση (κάθε χρόνο ανεβαίνει η επισκεψιμότητα και πέρυσι κόπηκαν 28.500 εισιτήρια μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες) που απειλεί να διαταράξει τις ευαίσθητες ισορροπίες ενός για πολλά χρόνια κρυμμένου παραδείσου. Το φαράγγι είδαμε ότι έχει εμπλουτιστεί φέτος με σκοινιά σε γλιστερά σημεία και με νέα ξύλινα γεφυράκια, όμως με την υποχώρηση των νερών φαίνονται κάπως ..αχρείαστα. Όσοι το θυμούνται πριν 20-30 χρόνια στις πρώτες εξορμήσεις του Συλλόγου, μιλάνε με νοσταλγία για την εικόνα του τότε.

Όμως και χωρίς πολύ νερό την γοητεία του την έχει, έτσι με τα ολοπράσινα ξετρύπια στην πυκνή του βλάστηση και τις μικρές λιμνούλες, τους νερόμυλους, όπου νομίζεις ότι θα ξεμυτίσει .. «καμιά νεράιδα να σου κλέψει τη λαλιά». Όλα αυτά χαροποιούν ιδιαίτερα τους πιτσιρικάδες της παρέας, που απολαμβάνουν να σκαρφαλώνουν τα βράχια, να κρεμιούνται απ’ τα σκοινιά, να ρολάρουν στις γέφυρες, να ψάχνουν καβούρια, βατράχια και βέβαια όταν φτάνουν στον καταρράκτη δε διστάζουν να πετάξουν τα ρούχα και να μπουν στα κρύα νερά (οι μόνοι τολμηροί τελικά) κάτω απ’ τη φυσική «ντουζιέρα», που ρέει ασταμάτητα. Δύσκολα ξεκολλάμε, για να πάρουμε τον άχαρο δρόμο της επιστροφής, για τον οποίο άλλοι προτίμησαν το μονοπάτι αμέσως μετά την έξοδο στο γεφύρι του Λαχανά δεξιά, που  οδηγεί στα Έξω Μουλιανά κι άλλοι –κυρίως οι οδηγοί- θα συνεχίσουν ίσια πάνω τον δρόμο ως το πάρκινγκ του φαραγγιού, όπου αφήσαμε τα αμάξια.

Από την παραλία του Ρίχτη στο ομώνυμο φαράγγι

Σηματοδοτημένο απ' το Γεωπάρκο, καθαρισμένο από τη ΜΑΔΕΣ

Με αρκετό νερό, χωρίς να συγκρίνεται με το παρελθόν, με ξύλινα γεφυράκια και νερόμυλους, μοιάζει σαν παραμύθι


Αρκετοί οι νερόμυλοι χωσμένοι μέσα στο πράσινο



Σκοινιά προς διευκόλυνση στα γλιστερά σημεία



Ο καταρράκτης εντυπωσιακός ακόμα και με λίγο νερό
Έξοδος στο εντυπωσιακό γεφύρι του Λαχανά (επειδή κάποτε εδώ ήταν σταυροδρόμι, όπου οι ντόπιοι αντάλλασσαν λαχανικά)

Απολογισμός της μέρας με μια μπύρα!

Όπως και να έχει μια μπύρα στη φιλόξενη πλατεία του χωριού θα την πιούμε (και δύο μη σας πω!), γιατί αυτά τα σχεδόν 17 χλμ με 560 υψομετρική που έγραψε το «μηχανάκι» του Γιάννη, χρειάζονται… ηλεκτρολύτες. Κι απ’ τη μεριά μου σαν αρχηγός το καλύτερο «ευχαριστώ» είναι τα χαρούμενα πρόσωπα κι οι ωραίες αναμνήσεις που βρίσκονται ήδη στο μυαλό, την καρδιά, αλλά και τα κινητά της παρέας και πιο πολύ στην όρεξη με την οποία τα τσικό μας: η Μαρία, ο Άγγελος κι ο Αχιλλέας πέσανε πάνω στα σουβλάκια («και παγωτό μετά είπε ο μπαμπάς»), το νέο αίμα των περιπατητών.  Ευχαριστούμε λοιπόν όλη την ομάδα αλλά και τον Πρόεδρο Χαμεζίου, κύριο Ζουμάκη και την Μορφωτική Στέγη Χαμεζίου κι ακόμα την Μ.Α.Δ.Ε.Σ., που κάθε χρόνο διενεργεί τον καθαρισμό, τη σηματοδότηση και την συντήρηση του χώρου και βέβαια το Παγκόσμιο Γεωπάρκο Unesco της Σητείας, που το έχει εντάξει στις γεωδιαδρομές του.

ΚΑΤΩ: Αρχηγός στην Προεδρική ατενίζοντας τη θάλασσα και επιτέλους πάλι κοντά μας το παπάκι μας!


ΑΡΧΗΓΟΣΜαρία Μετζογιαννάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Αργύρης Σφενδουράκης, Βαγγέλης Πετραντωνάκης, Μαρία Γιαλίζη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: 

Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟΓιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : 

Γιάννης Πάγκαλος, Αργύρης Σφενδουράκης

Με την υποστήριξη του Wikiloc

Sunday, 12 May 2024

Στο φαράγγι του Ρίχτη

Στο καταπράσινο φαράγγι του Ρίχτη στα Έξω Μουλιανά Σητείας, έναν  απ’ τους λίγους πράσινους πνεύμονες της περιοχής μας που κρατάει ακόμα λίγο νερό, περπάτησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 12 Μαΐου 2023!

Ομαδική στον μεγάλο καταρράκτη, τη Ριχτάρα, με λίγο νερό, αλλά τρέχει ακόμα!

ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

Ώρα συνάντησης  στα Έξω Μουλιανά εννέα το πρωί και μετά από μια ανακατανομή στα αυτοκίνητα ροβολάμε ακολουθώντας τις πινακίδες τον στενό αγροτικό δρόμο, που ελίσσεται κατηφορικά. Η θέα πάντως στις αφρισμένες βόρειες ακτές, στο φαράγγι που ανοίγεται από κάτω μας και στον βράχο του Λιόπετρου απέναντί μας είναι αξεπέραστη. Τουλάχιστον για τους απλούς επιβάτες, γιατί ο οδηγός πρέπει να είναι συγκεντρωμένος στο τιμόνι του: ο δρόμος είναι απότομος με στροφές και νομίζεις ότι με μία περιττή κίνηση θα προσγειωθείς στο νερό!

Ζαλίζει ο στενός αγροτικός δρόμος για να προσεγγίσουμε τη βόρεια είσοδο του φαραγγιού στην έξοδό του στις ανεμοδαρμένες ακτές. Πίσω διακρίνεται ο βράχος του Λιόπετρου
ΓΕΩΔΙΑΔΡΟΜΗ 17 ΤΟΥ ΓΕΩΠΑΡΚΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ

Κατά τις 9.30 παρκάρουμε στο πάρκινγκ στην βόρεια έξοδο του φαραγγιού και διαβάζουμε τις ενημερωτικές πινακίδες του Γεωπάρκου Σητείας. Η διάσχιση του Ρίχτη είναι μια απ’ τις πρώτες γεωδιαδρομές (Γεωδιαδρομή 17), που υιοθέτησε το Γεωπάρκο Σητείας. Τα τελευταία χρόνια το διαχειρίζεται η ΜΑΔΕΣ, ανώνυμη εταιρία του Δήμου Σητείας, η οποία καθαρίζει και σηματοδοτεί το μονοπάτι, έχει βάλει γεφυράκια στα δύσκολα σημεία κι είναι πια μια από τις πιο ασφαλείς διαδρομές στην Κρήτη. Νομίζω ότι για την προσφορά αυτή τα εισιτήριο των 3€ μόνο συμβολικό μπορεί να χαρακτηριστεί κι ας γκρινιάζουν μερικοί!

Γεωδιαδρομή 17 του Γεωπάρκου Σητείας, από τις παλιότερες ενταγμένες στο πρόγραμμα κι απ' τις πιο γνωστές
Ενημερωτική πινακίδα του Γεωπάρκου απεικονίζει την Ριχτάρα (καταρράχτης) στις δόξες της
Εμείς περνάμε το κάτω κιόσκι –κλειστό ακόμα- και ‘βυθιζόμαστε’ μέσα στο φαράγγι. Στην αρχή είναι μια ρεματιά, που σε αφήνει να δεις την διχάλα των βουνών που το σχηματίζουν, όμως γρήγορα η βλάστηση γίνεται τόσο πυκνή, που χάνεις και το φως του ήλιου. Μάλιστα καθώς σήμερα δεν είναι και η πιο ζεστή μέρα, δε χρειάζεσαι ούτε γυαλιά ηλίου! Γιγάντια πλατάνια –που δεν έχουν ακόμα πλήρες φύλλωμα-, συκιές και πικροδάφνες και βέβαια ο κισσός που καλύπτει τα πάντα σε σημείο να μην αναγνωρίζεις το δέντρο, στο οποίο αναρριχείται, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά! Κάπου στα μισά του φαραγγιού θα βρεις και μια μικρή αποικία από φοίνικες, για την προέλευση των οποίων ο Βαγγέλης Περάκης του Γεωπάρκου είπε: «δυστυχώς φυτεύτηκαν πριν από πολλά χρόνια και μάλιστα με το ξενικό είδος Phoenix canariensis, φοίνικας των Καναρίων, καμία σχέση με την βιοποικιλότητα του φαραγγιού»!

Η ομάδα ξεκινά απ' την ρεματιά κοντά στις ακτές


Σε πολλά σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα στα βράχια, όχι δύσκολο όως



Αν πας νωρίς, πριν τις ορδές των επισκεπτών, το φαράγγι θα σε ανταμείψει με την ομορφιά του

Αρκετό το νερό ακόμα, αλλά ως πότε;

Σε αρκετά σημεία υπάρχει ακόμα αρκετό νερό και η διαπίστωση: «στον Ρίχτη πάντα βρέχεις τα παπούτσια σου» ισχύει ακόμα ευτυχώς. Λουλούδια από πικροδάφνες, καθώς και κυματισμοί από τις ριπές, που κατεβάζει ο αέρας, ‘γράφουν’ όμορφα πάνω στο νερό! Τα γραφικά ξύλινα γεφυράκια ή ακόμα και οι αραδιασμένες πέτρες ή κορμοί, για να περνάς από τη μια μεριά στην άλλη δίνουν αφορμές για όμορφες φωτογραφίες! Ερείπια νερόμυλων και άλλων παλαιότερων ανθρώπινων επεμβάσεων εξάπτουν τη φαντασία μας. Και κάπως έτσι ανηφορίζουμε χαλαρά ποζάροντας και χαζολογώντας.

Τα μικρά καταρρακτάκια που αυξάνονται, δείχνουν ότι πλησιάζουμε στο hot spot του φαραγγιού τον μεγάλο καταρράκτη (τη Ριχτάρα) με τη λιμνούλα να σχηματίζεται μπροστά του. Είμαστε οι πρώτοι  και τον βρίσκουμε έρημο. Καθόμαστε λίγο να τον θαυμάσουμε, χωρίς ωστόσο να βουτήξουμε στα νερά του –είναι πρωί ακόμη, θα το κάνουμε καθώς θα γυρνάμε-. Λάθος επιλογή, γιατί καθώς ανεβαίνουμε και πλησιάζουμε προς το πάνω κιόσκι, την επίσημη είσοδο, τόσο πυκνώνουν οι ορδές των επισκεπτών που κατηφορίζουν. Κατά την επιστροφή μας θα γίνεται το αδιαχώρητο και δεν θα είναι καν η ώρα αιχμής ακόμη! Έχει κι ο τουρισμός τα μειονεκτήματά του!


Πολύ καλή σηματοδότηση από Γεωπάρκο και ΜΑΔΕΣ το κάνει εύκολα προσβάσιμο σε όλους

Η Ριχτάρα, ο μεγάλος καταρράχτης με λίγο νερό δυστυχώς. έχει χώρο αναψυχής, φέτος προστέθηκε και δεύτερο παγκάκι, απ' ότι είδα, ιδανικό μέρος για πικ νικ στη φύση, αρκεί να πάει κανείς νωρίς το πρωί


Σε όλα τα απόκρημνα μέρη έχουν προστεθεί ξύλινες καλόγουστες σκάλες και το κάνουν απ' τα πιο ασφαλή φαράγγια



Η μόνη ζόρικη ανηφορίτσα είναι να περάσεις την ανηφορικά ελισσόμενη ξύλινη σκάλα

Αρκετοί παλιοί νερόμυλοι

Περνάμε το ιστορικό γεφύρι του 19ου αιώνα, του Λαχανά πλησιάζουμε στον γκισέ, όπου μας καλοδέχεται η Κατερίνα κι αφού κόβουμε τα εισιτήρια μας (κινηθήκαμε ανάποδα εμείς) της ζητάμε να μας κάνει μια ενημέρωση. Δε μας χαλάει το χατίρι. Έτσι μαθαίνω για πρώτη φορά γιατί λέγεται έτσι, «επειδή μεταφερόταν από εδώ τα λαχανικά των πλούσιων κήπων της περιοχής στα γύρω χωριά»! 50.000 οι περσινές επίσημες καταγραφές επισκεπτών, χωρίς τα παιδιά για το εξάμηνο που λειτούργησε ο έλεγχος εισιτηρίων μόνο. Έχει αναδειχθεί πολύ το μέρος τα τελευταία χρόνια!

Από το γεφύρι του Λαχανά είναι η κεντρική είσοδος, όμως εμείς από εδώ βγήκαμε και πληρώσαμε το εισιτήριό μας στην έξοδο σαν υπεύθυνοι επισκέπτες. Ευχαριστούμε τη ΜΑΔΕΣ και το Γεωπάρκο Σητείας που προσέχουν και διαφυλάσσουν τον χώρο. Κάτω στο βιντεάκι η Κατερίνα μάς αναφέρει χρήσιμες πληροφορίες!

Στη συνέχεια παίρνω τους συνπεριπατητές μου, περνάμε το γεφύρι από πάνω και συνεχίζουμε ως ένα ιδιαίτερο μέρος που ξέρω: την σπηλιά-κουφάλα ενός μεγάλου ηλικιωμένου πλατάνου, όπου κατά τον θρύλο ζούσε ένας γερο-Τούρκος ο Γερο Αλής εξ ου και «σπηλιά του Γεραλή». Η Κατερίνα μάλιστα είπε ότι πρόκειται για πραγματικό πρόσωπο, που έμεινε εδώ μοναχός του, όταν η οικογένειά του έφυγε για Τουρκία με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Εδώ έδωσε κάποιος την ιδέα και μπήκαμε όλοι στην κουφάλα να δούμε πόσους χωράει. Και μας χώρεσε! Όλους! Καμιά εικοσαριά άτομα δηλαδή, μια πολυεθνική ομάδα ενηλίκων στο ίδιο παιχνίδι! Μετά από την πλάκα και ένα σύντομο πικ-νικ , πήραμε τον ίδιο δρόμο για την επιστροφή. Μια στάση στην πλατεία των Έξω Μουλιανών για μια κρύα μπύρα επιβάλλεται! (στα βιντεάκια πιο κάτω θα δείτε την αφεντιά μου να λέει για τον θρύλο του Γεραλή, καθώς και την ομάδα να βγαίνει από την κουφάλα, αν δεν μας πιστεύετε)

Πάνω απ' το γεφύρι οδεύοντας προς την κουφάλα του Γεραλή. Κάτω το γιγάντιο πλατάνι καλυμμένο απ' τον κισσό και η τεράστια κουφάλα του, όπου έμενε ο γερο- Αλής



Κι η πηγή δίπλα καλυμμένη από την "πρωινή χαρά"

Χαλαρά και παιχνιδιάρικα διανύσαμε 10,5 χιλιόμετρα και σήμερα. Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Γιάννη Πάγκαλο, για την ήρεμη καθοδήγηση. Περιμένουμε την επόμενη με ανυπομονησία. 

(λίγες φωτογραφίες ακόμα από την χλωρίδα του φαραγγιού και βέβαια το ..παπάκι μας!)

Το καβούρι βγήκε τσάρκα

Καμπανούλα κρητική

Ο κισσός έχει καλύψει τα πάντα. Μια κολοκασιά, πρωινές χαρές και πολλές ανθισμένες πικροδάφνες


Το παπάκι μας στην ποταμιά θα πάει, που αλλού;
ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΓιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη
 
ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΕΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ
Powered by Wikiloc