ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ💨🌞

Τα εορταστικά τριήμερα είναι πάντα δύσκολα για πεζοπορίες, γιατί όσοι έχουν προγραμματίσει ταξιδάκια απουσιάζουν κι όσοι μένουν έχουν σκοπό να τα γιορτάσουν οικογενειακά. Γι’ αυτό ο Ορειβατικός Αγίου Νικολάου πιστός στο ραντεβού του με την κυριακάτικη εξόρμηση, προγραμμάτισε για την Κυριακή των Αποκρέων, 26 Φεβρουαρίου 2023 μια σύντομη πεζοπορία γύρω απ’ την πόλη μας (στα μονοπάτια της καραντίνας, που λέει κι ο Γιάννης), ώστε και το περπάτημά μας να κάνουμε και το καρναβάλι στο κέντρο της πόλης να προλάβουμε. Με έκπληξη είδαμε ότι το κάλεσμα βρήκε ανταπόκριση. Μαζεύτηκε, παρά το δυνατό νοτιά, ένα μικρό πλήθος περίπου 40 πεζοπόρων ανάμεσά τους αρκετές οικογένειες και παιδιά, καθώς και πολύς κόσμος απ’ τη μαρίνα, προς τιμή του αρχηγού μας!

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ: 

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ facebook: https://www.facebook.com/panos.evdemon/videos/742032364102772?idorvanity=588468201282923

ΣΤΟΝ ΑΛΜΥΡΟ

Ξεκινάμε λοιπόν χαλαρά στις 9.15 το πρωί από το σταθερό σημείο συνάντησής, το στέκι μας τις Κυριακές, το πάρκινγκ του Σούπερ Μάρκετ ΑΒ στον Άγιο Νικόλαο.

City hiking, γιατί όχι; 

Η θέα στην πόλη και στη χιονισμένη Τσίβη πίσω, καθώς απομακρυνόμαστε 

Από εδώ παίρνουμε τα στενά της πόλης με κατεύθυνση στον λόφο ‘Νόμια’ κι έπειτα το Γαργαδόρο και τον προστατευόμενο υγρότοπο του Αλμυρού με την ομώνυμη παραλία. Εδώ θα βγάλουμε πολλές όμορφες φωτογραφίες, καθώς ο δυνατός αέρας θα μας προσφέρει ωραίες εικόνες με τα αγριεμένα κύματα, τα ανεμοδαρμένα καλάμια, τα χαρακτηριστικά ‘ξασμένα’ σύννεφα του νοτιά σε ωραίους σχηματισμούς  στον ουρανό. Ομαδική στη γέφυρα πάνω στο ποταμάκι, που χύνεται ορμητικά στη θάλασσα, επιβάλλεται.

Ο δυνατός νοτιάς 'έγραψε' πολύ στη θάλασσα και στον ουρανό, δίνοντας αν μη τι άλλο ωραίες φωτογραφίες

Αντέχει η γέφυρα;

Το ρέμα του Αλμυρού με τα καλάμια

Παραλία Αλμυρού

Εδώ φαίνεται συνολικά ο υγρότοπος με το ποταμάκι και τον καλαμιώνα του, την παραλία με τις αμμοθίνες και την ανοιχτή θάλασσα

Η ομάδα στην ερημική αυτή την εποχή παραλία

Ιδέα μου είναι ή κάνει κοιλιά η γέφυρα;😐

ΒΙΤΣΙΛΟΧΑΡΑΚΑΣ

Στη συνέχεια περνώντας μέσα από ερημικά ξενοδοχεία, δίπλα στην παλιά εθνική οδό, θα φτάσουμε στην Αμμουδάρα κι από κει με μονοπάτι ανηφορικό θα αλλάξουμε εντελώς εικόνες. Εδώ το τοπίο γίνεται εντελώς βουκολικό: μαντριά, παλιά και καινούρια, πρόβατα, μονοπάτια ανάμεσα στα πρίνα, στρωμένα με ασκελετούρες, όπου ανθίζουν τα πρώτα λουλουδάκια της άνοιξης. ‘Βιτσιλοχάρακας’, λέει η Σοφία ότι ονομάζεται η περιοχή, ‘που ανήκει στην Κριτσά’, συμπληρώνει ο Γιάννης ,‘μην ξεχνιόμαστε’! Κι εγώ κρατώ το όνομα, που ακούγεται τόσο τυπικά κρητικό –όπως και το τοπίο, που βλέπω γύρω μου-. Πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι τόσο κοντά στο πιο τουριστικό μέρος όλου του νομού!

Χαλάσματα από μαντριά τόσο κοντά στον Άγιο Νικόλαο

Μονοπάτι με ασκελετούρες ανάμεσα στα πρίνα

Στο βάθος η χιονισμένη Τσίβη

Κρητικό κυκλάμινο κάτω απ' τη σκιά των πρίνων

Σταματάμε στο πιο μαγευτικό τοπίο της διαδρομής: ένα μεγάλο αλώνι, δίπλα σε παλιό μαντρί, απ’ όπου σε ένα φανταστικό άνοιγμα των βουνών ατενίζεις την σύγχρονη πόλη του Αγίου Νικολάου στο βάθος! Τέλειο μέρος για πικ νικ.

Το 'τρίγωνο' με την απίστευτη θέα στον Άγιο Νικόλαο

Ώρα για κολατσιό

Να μη βγάλουμε και μια ομαδική;

Το μέρος πιο όμορφο χωρίς εμάς!

Ο RAY ΚΑΙ ΟΙ MARINEΪROS

Ο Ray θα κεράσει κλασικά ρακί, πόσο μάλλον που σήμερα είναι κι αρχηγός. Εδώ στην ρακοπαρέα θα ρωτήσει κι η Σοφία τους προερχόμενους απ’ τη μαρίνα συνοδοιπόρους μας, να μας πουν κάτι για τη ζωή τους σε αυτήν. Οι marineiros, όπως αυτοαποκαλούνται με γέλια, είναι οι ξένοι, ιδιοκτήτες σκαφών, που τα ελλιμενίζουν για το χειμώνα στην μαρίνα του Αγίου Νικολάου. Οι περισσότεροι, ευκατάστατοι και συνταξιούχοι, επιλέγουν την δύσκολη και σπαρτιάτικη ζωή του να μένουν στο σκάφος χειμώνα-καλοκαίρι.  Τους ρωτάμε πόσοι είναι. Ανάλογα την εποχή είναι η απάντηση, καθώς πολλοί φεύγουν το χειμώνα για την πατρίδα τους κι επιστρέφουν την άνοιξη, ενώ οι περισσότεροι βέβαια ταξιδεύουν στα νησιά το καλοκαίρι. Έρχονται από Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία. Αρκετοί μας συνοδεύουν συχνά στις πεζοπορίες μας, όταν δεν ταξιδεύουν. O Ray μας είναι εδώ 13 χρόνια και είναι ευχαριστημένος με τις παροχές, που προσφέρει η μαρίνα. Όλα αυτά τα χρόνια, περπατάει μαζί μας κυρίως τους χειμώνες κι είναι ένα απ’ τα πιο παλιά και τακτικά μας μέλη.

Ο Ray μας απ' τα πιο παλιά μέλη του Συλλόγου στην πρώτη του πεζοπορία σαν αρχηγός

Οι Marineiros

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΟΝ ΤΡΑΓΟΠΙΑΣΤΗ

Συνεχίζουμε κατόπιν με χωματόδρομους και μονοπάτια, ως τα περίχωρα της συνοικίας του Μαρδατίου, στην τοποθεσία Ρούσα Λίμνη κι έπειτα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Κι εκεί που πιστεύεις ότι δεν θα δεις κάτι άλλο σημαντικό, να σου και πετιέται το εκκλησάκι με το ευφάνταστο όνομα: Άγιος Γεώργιος ο Τραγοπιάστης! Είναι εκείνο το μικρό μονόχωρο, με το κιτρινωπό επίχρισμα και την ελληνική σημαία, που πιάνει φευγαλέα το μάτι σου, στην ευθεία του ΒΟΑΚ καθώς πλησιάζεις στην πόλη του Αγίου Νικολάου από ανατολικά. Κρίμα που είναι κλειστό, όμως ο χώρος γύρω του σε αποζημιώνει. Τι άγρια ομορφιά, βγαλμένη απ’ άλλους καιρούς με τους αγέρωχους σχηματισμούς των γκρίζων βράχων, με τα ερείπια από παλιά μαντριά και την ολοστρόγγυλη πέτρινη γούρνα, για να πίνουν τα ζώα κάποτε, γεμάτη νερό να μοιάζει με κολυμπήθρα.

Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Τραγοπιάστη

Για να πάμε ως εκεί περάσαμε δίπλα απ' τον ΒΟΑΚ

Στην πίσω του μεριά σώζονται χαλάσματα από μαντριά και μια κυκλική γούρνα 

Κι ένα μεγάλο αλώνι

Κατηφορίζουμε προς την πόλη κι ήδη το μυαλό μας είναι στις Απόκριες. Όπως πλησιάζουμε στο Γαργαδόρο ήδη οι πρώτες παρέες χαιρετούν κι αποχωρούν βιαστικά. Οι τελευταίοι γυρνάνε στα ΑΒ για να κλείσει ο κύκλος της διαδρομής: 11,5 χιλιόμετρα σε 4 ώρες με τις στάσεις, δεν είναι κι άσχημα. Αρκετά για να πέσεις στο γιορταστικό τραπέζι με λιγότερες τύψεις! Ευχαριστούμε τον αρχηγό, τον αγαπημένο μας Ray Groves, στην πρώτη του διαδρομή, αν και είναι τόσα χρόνια μέλος της παρέας μας. Ένας δικός μας άνθρωπος!

Καλή Σαρακοστή σε όλους!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Ray Groves

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Παναγιώτης Ευδαίμων, Σοφία Καραμανώλη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc

 

ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΠΑΡΚΟΥ: 

ΣΙΤΑΝΟΣ – ΣΚΑΛΙΑ – ΖΑΚΑΝΘΟΣ

Μια μικρή ‘πανλασιθιώτικη’ πεζοπορία αποδείχτηκε αυτή της 19^ης Φεβρουαρίου του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου σε μονοπάτια του Γεωπάρκου Σητείας, αφού μαζεύτηκαν 45 άτομα από διάφορα σημεία του νομού μας και το πάρκινγκ στο χώρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων της Σιτάνου γέμισε ξαφνικά με αυτοκίνητα.

Ενημέρωση της ομάδας από τον αρχηγό κι υπεύθυνο του Γεωπάρκου, Βαγγέλη Περάκη

Σίτανος λοιπόν. Ένα μικρό παραδοσιακό χωρίο στα 620 μ. υψόμετρο. Προστατευόμενος οικισμός από το 2022, μαθαίνουμε, ίσως σε μια προσπάθεια να διασωθεί το μέρος από τα παρακείμενα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, που συναντάει κανείς στο δρόμο απ’ τη Σητεία. Από εδώ ξεκινάει η πορεία μας με όμορφες εικόνες από τη ζωή του χωριού: Μια κατσίκα με τα μικρά της μασουλάει το χορτάρι ανέμελη, κότες τσιμπολογούνε αμέριμνες στο χωράφι, κηπούλια, σπίτια με τις ‘παραδοσιακές’ γλάστρες-ντενεκέδες. Κι εκεί που νομίζεις ότι η ζωή εδώ έχει μείνει σε προηγούμενες εποχές, να σου και διαφήμιση για τουριστικά καταλύματα!

Αν και παραδοσιακό χωριό η Σίτανος περικλείεται από πλήθος φωτοβολταϊκών!

Αφήνουμε το χωριό ακολουθώντας ανηφορικό χωματόδρομο. Περνάμε από τοπίο που μοιάζει ξερικό και πετρώδες. Λίγα φρύγανα: θυμάρια, αχινοπόδια, αστοιβίδες. Υγρασία κάνει τους θάμνους να στραφταλίζουν στις ακτίνες του πρωινού ήλιου. Η μέρα προβλέπεται ιδανική για την εποχή. Μικροσκοπικά ‘κρινάκια’, κυρίως ρωμουλέες (Romulea bulbocodium), αλλά και ορνιθόγαλα (Ornithogalum) απλώνονται χαλί στα πόδια μας. Εδώ κι εκεί ομάδες από κίτρινες νεραγκούλες (ranunculus bulbosus) και ανεμώνες-νάνοι καθώς δεν έχουν τη δύναμη να μεγαλώσουν. Που και που καμιά ίριδα.

ένα μπουκέτο από Romulea bulbocodium

Το μονότονα πετρώδες τοπίο διακόπτεται κατά διαστήματα από μικρές εύφορες εκτάσεις τύπου μικρών οροπεδίων, που δεν τους λείπουν οι πηγές, τα ρυάκια και οι αυτοσχέδιες λίμνες, γεγονός που προκαλεί εντύπωση! Εννοείται ότι εδώ κυριαρχούνε τα περιβόλια με οπωροφόρα, κυρίως μηλιές, αχλαδιές, ροδακινιές, γυμνές αυτόν τον καιρό (λάθος εποχή ήρθαμε!). Αναφέρω μερικά τοπωνύμια, όπως μου τα σημειώνει ο φίλος μου ο Θοδωρής, κάτω απ’ τις φωτογραφίες ή όπως μου τα έδειχνε ο άλλος φίλος, ο Νίκος στην πορεία: της Βουρλιάς ο κάμπος’,  ‘Τσακνάδο’, ‘Μαύρος Κάμπος’, ‘Κανεβα’, ‘Φλαμούρι’, ‘Μακρύ Λιβάδι’ , ‘Αχλαδιά’ και βέβαια τελευταίες οι Πάνω και Κάτω Ζάκανθος.

Εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου καμουφλαρισμένο τόσο καλά στο πέτρωμα της περιοχής

Οροπεδιάκι Κάνεβα

Εκκλησάκι Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Φανουρίου στο οροπέδιο Μακρύ Λιβάδι

Οροπέδιο Φλαμούρι και κάτω δεξιά άλλος ένας μικρός πέτρινος Άγιος Φανούριος

Πηγή που αναβλύζει απ' το βράχο στο Τσακνάδο

Για την ώρα ανηφορίζουμε το καλοδιατηρημένο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, προκειμένου να οδηγηθούμε στον ιστορικό οικισμό Σκαλιά. Πρόκειται για εγκαταλελειμμένο οικισμό, του οποίου τα σπίτια είναι ενωμένα σαν εξωτερικό τείχος, ενώ απ’ τη βόρεια πλευρά έχει και γκρεμό να τον προστατεύει. Οι κάτοικοι του είχαν αναπτύξει πλούσια αντιστασιακή δράση κατά την Τουρκοκρατία, γι’ αυτό οι δεύτεροι αποβίβασαν στην Κάτω Ζάκρο 2000 άντρες, για να τους ‘ρίξουν’ εναντίον των Σκαλιωτών. Αυτοί σταμάτησαν να κοιμηθούν στη θέση «Μαύρος Κάμπος». Οι Σκαλιώτες, που ειδοποιήθηκαν στο μεταξύ, έτρεξαν κι έσφαξαν όλους τους κοιμισμένους Τούρκους. Λέγεται ότι η θέση Μαύρος Κάμπος ονομάστηκε έτσι από το αίμα της σφαγής. Οι Τούρκοι τότε έστησαν παγίδα σε συνεργασία με τον προδότη παπά Δράκο ή Φραγκιά, που κάλεσε τους Σκαλιώτες να τους κοινωνήσει στο ναό της Αγίας Παρασκευής της Ζήρου κι εκεί τους ζήτησε ν’ αφήσουν τα όπλα τους έξω από την εκκλησία. Οι Τούρκοι τότε έκαναν επίθεση στους ξαρμάτωτους Σκαλιώτες και τους έσφαξαν όλους. Η παράδοση λέει ότι τιμώρησαν στη συνέχεια και τον παπά καίοντας τον ζωντανό.

Ε4 προς Σκαλιά

Σήμερα στην περιοχή υπάρχουν τα ερείπια του οικισμού στο λόφο, η εκκλησία του Αϊ Γιώργη και δίπλα της η πηγή πόσιμου νερού και μια πέτρινη στέρνα. Δίπλα στο ναό έχει στηθεί μνημείο στους ήρωες Σκαλιώτες. Εκεί μαζευτήκαμε να ακούσουμε από τις κοπελιές απ’ τη Σητεία μια έμμετρη αφήγηση της σφαγής, γραμμένη από τον κύριο Σταύρο Εμ. Σπυριδάκη, καταγόμενο από την περιοχή. Με την ευκαιρία της μάζωξης βγάλαμε εδώ και την ομαδική μας φωτογραφία. Βλέπετε η ομάδα είναι πολυπληθής σήμερα κι είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθεί.

Ερείπια σπιτιού στα Σκαλιά

Η πηγή περιφραγμένη για να μην βρωμίζει το νερό απ' τα ζώα

Οχυρός παλιός οικισμός Σκαλιά

Η χαρακτηριστική κίτρινη 'μούχλα' που καλύπτει πέτρες και δέντρα της περιοχής

Η στέρνα των Σκαλιών

Απαγγελία ποιήματος για τους ηρωικούς Σκαλιώτες

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ FB: https://www.facebook.com/photopagalos/videos/1695149820918554?idorvanity=588468201282923

ο Άγιος Γεώργιος στα Σκαλιά

Ένας άλλος τόπος με αξιόλογη ιστορία είναι αυτός της Ζακάνθου: Ήταν τουρκοχώρι. Κατά την παράδοση υπήρχε σαν οικισμός και πριν την Τουρκοκρατία, όμως όταν ήρθαν οι Οθωμανοί τούρκεψαν όλοι οι κάτοικοι, ακόμα κι ο παπάς! Κι όταν οι τελευταίοι Μουσουλμάνοι έφυγαν απ’ την Κρήτη ερήμωσε και το χωριό. Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός ο οποίος σήμερα χρησιμοποιείται ως μετόχια κατοίκων της Ζήρου και της Ζάκρου, χωρίζεται στην Πάνω και στην Κάτω Ζάκανθο. Εμείς περάσαμε από τη δεύτερη, αν και ο πάνω μαχαλάς φαινόταν πολύ γοητευτικός. Ίσως μια άλλη φορά.

Άνω Ζάκανθος

Αφήνοντας την Κάτω Ζάκανθο

Τέλος ανηφορίζοντας ΒΔ από καλά σηματοδοτημένο και διατηρημένο μονοπάτι κι έπειτα κατηφορίζοντας λοξά στην πλαγιά, φτάνουμε τελικά πάλι στη Σίτανο στο σημείο αφετηρίας μας έχοντας διανύσει 17,5 χιλιόμετρα σε έξι ώρες με τις στάσεις.  

Φτάνοντας πίσω στη Σίτανο απ' την πίσω πλευρά

Τελευταία στάση το παραδοσιακό καφενεδάκι στη Σίτανο για μια ρακί και λίγη συζήτηση στα παρεάκια, όπου η ομάδα του Γεωπάρκου μάς χάρισε και τον καινούριο της οδηγό «Ε4 Υδάτινοι δρόμοι και Ιστορίες στο Γεωπάρκο Σητείας». Με την ευκαιρία να τονίσουμε κι από δω τη μεγάλη προσφορά του Γεωπάρκου στην ανάδειξη της περιοχής: ποιος θα τα ήξερε αυτά τα μέρη, αν δεν υπήρχαν οι Γεωδιαδρομές και οι χάρτες, τα ενημερωτικά φυλλάδια του; Επίσης σε όλες τις διαδρομές κρατά καθαρά και σηματοδοτημένα τα μονοπάτια. Μάθαμε ακόμα ότι από φέτος επεκτείνεται η δράση του σε όλη την επαρχία Σητείας. Και για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να βρει πληροφορίες στην ιστοσελίδα του https://www.sitia-geopark.gr/ ή στο κιόσκι του στην παραλία της Σητείας. Όποιος θέλει να συμμετάσχει σε εθελοντικές δράσεις του μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στη φόρμα εθελοντών: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfmRtXaKgZz7r7I7xLLmnqmJLXa3Mkdpc0KN5C0zs5h71YaQw/viewform

Γεωμορφή απ' αυτές που συνηθίζονται στο Γεωπάρκο

Το παραδοσιακό καφενεδάκι στη Σίτανο

Ένας ακόμα οδηγός  από το Γεωπάρκο

Να ευχαριστήσουμε εδώ λοιπόν τον υπεύθυνο του Γεωπάρκου και αρχηγό της πεζοπορίας μας, Βαγγέλη Περάκη, καθώς και την ομάδα του των συνοδών βουνού, που μας βοήθησε πολύ να φέρουμε όλον αυτόν τον κόσμο πίσω ασφαλή, αλλά και όλους μας τους φίλους τους Σητειακούς, που πάντα αγαπούν τον τόπο τους και τους αρέσει να τον αναδεικνύουν. Έτσι και σ’ αυτήν την πεζοπορία έδωσαν το παρόν, βοήθησαν στην οργάνωση της ομάδας από την Σητεία, μας ξενάγησαν και μας έδωσαν χρήσιμες πληροφορίες. Ελπίζουμε στο μέλλον να κάνουμε κι άλλες πορείες μαζί και να γνωρίσουμε καλύτερα την ανατολική πλευρά του νομού μας!

Βουκολικό με το φακό του Γιάννη του Πάγκαλου

ΑΡΧΗΓΟΣ: Βαγγέλης Περάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc