Showing posts with label φάρος Αφορεσμένου. Show all posts
Showing posts with label φάρος Αφορεσμένου. Show all posts

Sunday 8 October 2023

 ΒΡΟΥΧΑΣ – ΜΥΡΩΝΙΚΗΤΑΣ - ΦΑΡΟΣ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Μια ακόμα όμορφη πεζοπορία με εντυπωσιακή εναλλαγή εικόνων και τοπίων πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023, ημέρα αυτοδιοικητικών εκλογών, στην περιοχή του Άνω Μεραμπέλλου.

Ξεκινήσαμε κάπως αργά το πρωί, αφού έπρεπε πρώτα να γίνει μεταφορά αυτοκινήτων στο τέλος της διαδρομής, καθώς η πεζοπορία δεν ήταν κυκλική. Πολυπληθής παρέα, 35 ατόμων, όπου περίσσευαν τα χαμόγελα!

Μια μεγάλη ομάδα 35 ατόμων, ορισμένοι διανύοντας μεγάλη απόσταση, για να δουν τον Φάρο

ΤΑ ΧΩΡΙΑ: ΒΡΟΥΧΑΣ - ΜΥΡΩΝΙΚΗΤΑΣ

Η πεζοπορία αρχίζει απ’ το παραδοσιακό χωριό Βρουχάς, με κοσμοσυρροή, γιατί μόλις έχει τελειώσει η λειτουργία, είναι κι εκλογές, και τα καφενεία είναι γεμάτα. Ακολουθούμε αγροτικό δρόμο και χαζεύουμε τους ψηλούς, χαρακτηριστικούς της περιοχής, πέτρινους φράχτες οριοθέτησης των χωραφιών! Μια σύντομη στάση στον γειτονικό ερειπωμένο οικισμό Μυρωνικήτα μάς θλίβει: ένα μέρος που φαίνεται να έχει χρόνων ιστορία ρημάζει στο πέρασμα του χρόνου, ακατοίκητο εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία. Το όνομά του κατά την παράδοση το οφείλει σε δύο βασιλιάδες, που τάχαμου είχε: τον Μύρωνα και τον Νικήτα. Ο πλούτος του στο παρελθόν προερχόταν από το εμπόριο με τα πλοία, που άραζαν στις βόρειες ακτές, με τις οποίες γειτονεύει. Έχει τη μικρή εκκλησούλα της Ανάληψης –το μόνο κτίριο που συντηρείται και γιορτάζει μια φορά το χρόνο (21 Μαΐου) μαζεύοντας κόσμο από τα γύρω χωριά. (πηγή 104 fm. Gr)

Ξεκινάμε απ' τον Βρουχά Άνω Μεραμπέλλου

Δεξαμενή έξω απ' τον Βρουχά. Τι κοιτάει η ομάδα;

Χρυσόψαρα!!!

Αγροικία

Δρομάκι στον Μυρωνικήτα

Πεσμένα αρχοντικά με καμάρες (Μυρωνικήτας)


Μυρωνικήτας

Μυρωνικήτας

Τα υπερυψωμένα τοιχία - φράκτες είναι σήμα κατατεθέν του Άνω Μεραμπέλλου

ΟΙ ΑΚΤΕΣ

Στη συνέχεια ακολουθούμε παλιά καλντερίμια και πολύ σύντομα θα ατενίσουμε τα βόρεια αφρισμένα παράλια του νομού μας. Αν και δε φυσάει πολύς αέρας –ασυνήθιστο για την περιοχή!-, η θάλασσα είναι και σήμερα ‘μανισμένη’! Κατηφορίζουμε απότομα από ‘κατσικομονοπάτι’, ώσπου βρίσκουμε τον αγροτικό παραλιακό δρόμο, που περνάει από την παραλία ‘Μεγάλη Πατσάβρα’. Συνεχίζουμε ως τη γειτονική παραλία ‘Ξεπαπαδιά’ με το εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου να λάμπει κάτω απ’ τον μεσημεριανό ήλιο. Εντυπωσιαζόμαστε από τους βραχώδεις σχηματισμούς και τους μικρούς κόλπους με τα τουρκουάζ νερά, όπου κάπου – κάπου βλέπουμε μοναχικούς ψαράδες.

Παλιά καλντερίμια και σύγχρονοι 'κούκοι' δείχνουν τα περάσματα,
υπό τη σκέπη των ανεμογεννητριών του αιολικού πάρκου

Κατεβασιά στις Β ακτές

Παραλία Μεγάλη Πατσάβρα: για τους επιλεκτικούς

Πορεία παράλληλη με τις ακτές από αγροτικό δρόμο

Πάντα αφρισμένες οι βόρειες παραλίες

Πλησιάζοντας το εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου

Και προσπερνώντας το!

Πλησιάζοντας την παραλία Ξεπαπαδιά

Άγιος Διονύσιος από μακριά προχωρώντας ανατολικά

Παραλία Ξεπαπαδιά

Αφήνουμε κάποτε τον αγροτικό δρόμο, που φτάνει στο τέλος του, καθώς σταματάνε οι ανεμοδαρμένοι ελαιώνες και οι λίγες κατοικίες. Παίρνουμε ανηφορικό μονοπάτι, τόσο στενό, που η ομάδα απλώνεται κατά μήκος του σαν πολύχρωμη αλυσίδα. Το τοπίο αγριεύει και προκαλεί δέος και θαυμασμό.  Κάποτε αντικρίζουμε από μακριά τον μοναχικό φάρο-φάντασμα και στον λόφο πάνω απ’ αυτόν τα ερείπια του παλιού οχυρού.

Η ομάδα πήρε το μονοπάτι προς το ακρωτήρι του Αφορεσμένου

Οι ακτές γίνονται πιο απόκρημνες



Φάνηκε ο Φάρος και το οχυρό της κορυφής
ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Φτάνουμε επιτέλους και κάνουμε την πρώτη μας στάση. Η θέα του φάρου από κοντά είναι απογοητευτική: κάθε φορά τον βρίσκουμε και σε χειρότερη κατάσταση. Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει! Και σύντομα! Ο Φάρος κτίστηκε το 1864 από τη Γαλλική Εταιρία Φάρων και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο για τη σημασία του, παρότι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν φαίνεται να ευαισθητοποιεί κανέναν.  Στέκεται ακόμα στο απόκρημνο ακρωτήριο του Αι Γιάννη του Αφορεσμένου, αν και σήμερα έχει χάσει τη χρηστική του σημασία.

Το ευφάνταστο όνομα της περιοχής οφείλεται σε ένα θρύλο: η παράδοση θέλει να πεθαίνει εν πλω και να θάβεται στον γειτονικό όρμο της Χωματίστρας ο Καϊάφας, ο Εβραίος αρχιερέας, που καταδίκασε τον Χριστό κατά την Καινή Διαθήκη. Η γη όμως δεν ήθελε να τον δεχτεί και τον ξέθαβε συνεχώς, ώσπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου και πλάκωσε τη σωρό του διώκτη του Χριστού με μεγάλες πέτρες. Έτσι η περιοχή ονομάστηκε ‘τόπος του αφορεσμένου’, η δε θάλασσα δεν ηρέμησε ξανά. Ακόμα και τα καράβια απέφευγαν να περάσουν από κοντά κι έκαναν ολόκληρο γύρο. Θρύλος που σκοπό έχει προφανώς να δικαιολογήσει το άγριο κι επικίνδυνο ακρωτήρι και να αποτρέψει τους ναυτικούς να το πλησιάζουν.

Πλησιάζοντας τον Φάρο του Αφορεσμένου

θέα απ' τον φάρο

Θύρα



Ένα χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο, που έχει αφεθεί στη μοίρα του

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

Αφού χορτάσαμε ήλιο, βράχο και θάλασσα, πήραμε το δρόμο τη επιστροφής. Ακολουθήσαμε το στενό μονοπάτι παράλληλα με την ακτή, περάσαμε από τον όμορφο αλλά ανεμώδη όρμο της Χωματίστρας κι έπειτα ανηφορίσαμε ως το αιολικό πάρκο, που υψώνεται πάνω από τον Αφορεσμένο. Εκεί κάτω από πλήθος ανεμογεννήτριες –η φήμη της περιοχής σαν μόνιμα ανεμοδαρμένη, δικαιολογεί την ύπαρξή τους εδώ- περιμένουν τα αμάξια μας για την επιστροφή. Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, μοναχικό, μικρό και ολόλευκο, χαμένο μέσα στους επίσης λευκούς ρόδακες δίνει μια εντελώς σουρεάλ εικόνα!

Ακολουθώντας το πολύ όμορφο μονοπάτι επιστροφής

Ανηφορίζοντας προς το αιολικό πάρκο

Η ανεμώδης παραλία της Χωματίστρας

Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη εν μεσω ανεμογεννητριών


Αιολικό πάρκο Αφορεσμένου, σημείο της εποχής

Συνολικά περπατήσαμε σήμερα γύρω στα 10 χιλιόμετρα σε 4 ώρες. Διαδρομή απ’ τις πιο όμορφες της περιοχής με όμορφη παρέα με θετική διάθεση. Να ευχαριστήσουμε τον αρχηγό μας, Γιάννη Πάγκαλο, από τα πιο παλιά ενεργά μέλη και ταμία του Συλλόγου για την όλη οργάνωση. Ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τους πεζοπόρους, που ήρθαν σήμερα από μακριά (Σητεία, Μοίρες, Ηράκλειο), για να περπατήσουμε παρέα. Ευτυχώς μας έκανε πολύ καλό καιρό, χωρίς δυνατό αέρα και το καταευχαριστηθήκαμε όλοι! 

Ευχαριστούμε τον αρχηγό και φωτογράφο του Συλλογου, Γιάννη Πάγκαλο!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

Powered by Wikiloc

Thursday 3 September 2020

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ: ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ - ΦΑΡΟΣ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Το πρώτο φθινοπωρινό ολόγιομο φεγγάρι καλωσόρισαν φίλοι και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, στο ακρωτήρι του Αϊ Γιάννη ή Αφορεσμένου, την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020



Μοιραστήκαμε μια απογευματινή, κυκλική πεζοπορία με αφετηρία και τερματισμό στο αιολικό πάρκο. Θαυμάσαμε τη δύση του ήλιου από το θαλασσοδαρμένο ακρωτήρι του Αγίου Ιωάννη, επισκεφτήκαμε τον φάρο του Αφορεσμένου (ένα σημαντικό, αλλά παραγνωρισμένο κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας) και απολαύσαμε την πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Ελούντας και την Σπιναλόγκα τυλιγμένα στο ασημένιο φως της πανσέληνου. 

Αργά το απόγευμα, με ζεστό καιρό και άπνοια (που δεν θύμιζε καθόλου τέλος του καλοκαιριού), ξεκινήσαμε από το κατάλευκο, απέριττο ξωκλήσι του Αϊ Γιάννη, που είναι χτισμένο στη θέση που άλλοτε βρισκόταν ομώνυμο μοναστήρι. Η περιοχή με ξεχωριστή άγρια ομορφιά, το τοπίο ανεμοδαρμένο και άδενδρο, αποκτά μια φουτουριστική πινελιά με τις πολυάριθμες ανεμογεννήτριες που ξεπροβάλλουν ανάμεσα από τα γκρίζα βράχια και τρίζοντας μονότονα, γυρίζουν ακούραστα με τη δύναμη του Αίολου, προσφέροντας μας πράσινη(;) ενέργεια.


Κατηφορίζουμε από στενό μονοπάτι και περνάμε κοντά από το γερμανικό πολυβολείο και τα ανοικτά τούνελ που χάσκουν ακόμα (θλιβερά κατάλοιπα από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο). Περπατούμε για λίγο κατηφορικά και κάνουμε μια σύντομη παράκαμψη ανηφορίζοντας αριστερά στη λοφοπλαγιά. Στο σημείο αυτό υπάρχουν μεγάλοι βράχοι, αρκετά ψηλότερα από το επίπεδο της θάλασσας, σκεπασμένοι με απολιθωμένα όστρακα, μαρτυρώντας ένα εντελώς διαφορετικό ανάγλυφο της περιοχής. Επιστρέφουμε στο μονοπάτι, με την κλίση να γίνεται πιο απότομη και αγναντεύουμε από ψηλά το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.




Ακολουθούμε το στενό και απόκρημνο μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται αρκετά μέτρα πάνω από την αφρισμένη θάλασσα και περνάμε πάνω από τον μικρό απάνεμο κόλπο της "Χωματίστρας", καταφύγιο των ψαράδων της περιοχής. Συνεχίζουμε ακροβατώντας πάνω στο παλιό, παραλιακό μονοπάτι και περνάμε κάτω από την "Βίγλα", που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου. Η βίγλα του Ακρωτηρίου είναι ένας ερειπωμένος, πέτρινος πύργος, που συμμετείχε στο παγκρήτιο δίκτυο των 55 παράκτιων σκοπιών, που  έστελναν οπτικά σήματα την περίοδο της ενετοκρατίας.
 ΒΙΓΛΑ  ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ


 

Ακολουθούμε το στενό, πετρώδες μονοπάτι που ξεδιπλώνεται κατά μήκος της ακτογραμμής, με την άγρια ομορφιά του τοπίου να εντυπωσιάζει, καθώς έχουμε από τα αριστερά μας γκρίζα γυμνά βράχια που η αλμύρα και ο αέρας έχουν σμιλέψει σε αλλόκοτα σχήματα και από τα δεξιά μας την σκουρογάλανη θάλασσα. Από μακριά διακρίνουμε τον έρημο παλιό φάρο, χτισμένο στη ‘μύτη’ του ακρωτήριου που σαν μυτερό βέλος χώνεται μέσα στη θάλασσα.

 



Ο φάρος του Αφορεσμένου κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων και εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο το 1912-13 μετά την λήξη των Βαλκανικών Πολέμων. Το ύψος του πύργου του είναι 9μ και το εστιακό του ύψος είναι 49μ. 


Θεωρείται από τα σημαντικά, νεότερα μνημεία της περιοχής, παρότι είναι παραδομένος στην εγκατάλειψη. Σήμερα ο φάρος είναι πλήρως εγκαταλελειμμένος και ο φανός που άλλοτε χαιρετούσε τα διερχόμενα πλοία, έχει αφαιρεθεί από την κορυφή του πύργου και έχει τοποθετηθεί σε ένα βράχο λίγο ψηλότερα. Πριν από μερικά χρόνια το σκέπαστρο της οροφής παρασύρθηκε από τους ισχυρούς ανέμους που φυσούν συνήθως στην περιοχή και έτσι ο φάρος είναι τώρα περισσότερο εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες. Ο Δήμος Αγίου Νικολάου έχει κάνει προσπάθειες να αναστηλωθεί και να σωθεί από την ολοκληρωτική καταστροφή ο ιδιαίτερης αισθητικής και σπάνιας αρχιτεκτονικής φάρος (το 2016 ο σύλλογος μας συμμετείχε σε σχετική δράση), αλλά δυστυχώς η κατάσταση του φάρου εξακολουθεί να είναι απογοητευτική, αν και ο φάρος έχει χαρακτηριστεί επίσημα διατηρητέο μνημείο… Το μόνο που αντέχει στη φθορά του χρόνου και στην παραμέληση είναι η περίτεχνη πέτρινη κυκλική σκάλα που οδηγεί στην κορυφή. Εντυπωσιακή κατασκευή, με σκαλοπάτια από μονοκόμματη πελεκημένη πέτρα, που φέρουν σπονδύλους οι οποίοι με την τοποθέτηση τους δημιουργούν ταυτόχρονα τον στύλο στήριξης του πύργου και σκαλοπάτια που προεξέχουν. Ο …θαρραλέος επισκέπτης μπορεί να σκαρφαλώσει στην πέτρινη στριφογυριστή σκάλα και να βγει από την στενή καταπακτή στην θαλασσοδαρμένη κορυφή του φάρου. Από εκεί ψηλά μπορεί να  ατενίσει την απεραντοσύνη και να νιώσει τον αέρα και την αλμύρα της φουρτουνιασμένης θάλασσας.


Τριγυρνούμε γύρω από το φάρο, διαπιστώνοντας με πίκρα πόσο σκληρός είναι ο χρόνος στον αφημένο στην τύχη του φάρο… Ο ήλιος που βαδίζει γοργά προς τη δύση μεταλλάσσει το τοπίο γύρω μας χρωματίζοντας την άγρια ομορφιά του με τις ρόδινες αποχρώσεις του δειλινού. Η θάλασσα αλλάζει χρώμα και οι ορεινοί όγκοι σκουραίνουν και μοιάζουν να χάνουν κάτι από τη σκληράδα τους. Προσπαθούμε με φωτογραφίες να ‘φυλακίσουμε’ τη μεγαλοσύνη της δύσης και πριν σκοτεινιάζει παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής από το ίδιο μονοπάτι.









Απολαμβάνουμε το υπερθέαμα του ‘κόρφου’ της Ελούντας από ψηλά, φωτισμένο από τις ασημένιες ανταύγειες της σελήνης, από τον χώρο του αιολικού πάρκου και από τον δρόμο Βρουχά - Πλάκας. Αλησμόνητες εικόνες, με το ξακουστό νησάκι της Σπιναλόγκα να ξεχωρίζει σε πρώτο πλάνο με τα τείχη και τα κτίρια του, κυκλωμένο από τον σκοτεινό όγκο της χερσονήσου της Κολοκύθας, ενώ στο βάθος διακρίνονται φωταγωγημένα τα παραθαλάσσια ξενοδοχειακά θέρετρα της Ελούντας.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΒΙΝΤΕΟ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου


H ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ