ΑΝΑΤΟΛΗ – ΚΑΛΑΜΑΥΚΑ

Στα «Μετέωρα» του Νομού Λασιθίου

Μια μεγάλη ομάδα πεζοπόρων –ανάμεσά τους κι αρκετά παιδιά- συγκεντρώθηκε για την πεζοπορία της 7^ης Απριλίου 2024 στην περιοχή της Καλαμαύκας με τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγίου Νικολάου. Μετά τον χθεσινό εφιάλτη των 8-10 Μποφόρ, που τύλιξε στις φλόγες την ΝΑ πλευρά της επαρχίας Ιεράπετρας –όχι πολύ μακριά από δω- ξημέρωσε μια όμορφη και ήσυχη μέρα, χαρακτηριστικό της οποίας ήταν οι απίστευτοι σχηματισμοί νεφών, που μας συνόδευαν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής.

Ομαδική στον Τίμιο Σταυρό της Καστελλάνας, εκκλησάκι του 13ου αι. μ.Χ. τουλάχιστον

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Ξεκινάμε λοιπόν κατά τις 9.30 το πρωί από την είσοδο του χωριού Ανατολή Ιεράπετρας  (649 μέτρα) κι ακολουθούμε ανηφορική πορεία αρχικά από αγροτικό δρόμο κι έπειτα από μονοπάτι ανάμεσα στα πεύκα. Στόχος μας  να φτάσουμε στην κορυφή Καλλιθέα (948 μέτρα), όπως μας πληροφορεί ένα παγκάκι για τους περιπατητές στα ριζά της, που φιλοξενεί το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού  με τον τεράστιο σταυρό του, από την αυλή του οποίου βλέπει κανείς και στις δυο ακτές της Κρήτης τόσο τις βόρειες όσο και τις νότιες. Εδώ θα κάνουμε μια μικρή στάση, για να θαυμάσουμε τη θέα.

Παγκάκι αναπαύσεως πριν την ανηφόρα

Ο γιγάντιος σταυρός δίπλα στο εκκλησάκι και θέα στο νότιο κρητικό πέλαγος

Εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού

Ομαδική μας στον περίβολο της εκκλησίας με θέα στο φράγμα των Μπραμιανών, τα θερμοκήπια και το νότιο κρητικό πέλαγος

Φακοειδή σύννεφα σε όλη την περιοχή δώσανε εντυπωσιακές φωτογραφίες

Ως και το Γαϊδουρονήσι φαίνεται από εδώ

Η ΦΥΣΗ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΣ

Το πευκόδασος, που μετά την μεγάλη πυρκαγιά πριν από αρκετά χρόνια, έχει αρχίσει να ξαναγεννιέται,  μας χαρίζει απλόχερα τα αρώματά του. Από τη χαμηλή βλάστηση ξεχωρίζουν ειδικά οι κίτρινοι ασφόδελοι (Asphodeline lutea), οι οποίοι στα μέρη μας ονομάζονται δρίλοι και τα κοτσάνια τους θεωρούνται βρώσιμα, όταν είναι ακόμα τρυφερά και τροφαντά! Καθαρίζονται από τα φύλλα, μένει το γουλί και τσιγαρίζεται με άλλα αγριόχορτα της εποχής ή και με κατσικάκι ή  αβγά στο τηγάνι. Δυστυχώς φέτος με την ανομβρία είναι λιανοί και μεστωμένοι κι έχει περάσει η εποχή τους. Είναι όμως ολάνθιστοι και δίνουν ένα κατακίτρινο χρώμα στα λιβάδια. Κίτρινα άνθη μοσκομυριστά έχουν αυτή την εποχή και οι ασπάλαθοι, που είναι στα καλύτερά τους. Ενώ στολισμένοι με άνθη είναι και οι αχλάδουλες (αγριαχλαδιές), τους οποίους φαίνεται να προτιμούν οι μέλισσες.  Σε ένα φρεσκοσκαμμένο λιβάδι μας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη: πλήθος φυτά από παιώνιες (Paeonia Clusii), «από τα αρχαιότερα και ομορφότερα αγριολούλουδα», «η βασίλισσα των βοτάνων», διαβάζουμε στη σελίδα του δασαρχείου κι ακόμα «στην Ιλιάδα (E, 401) αναφέρεται ο μύθος του Παιώνα, μαθητή του Ασκληπιού,  …ο οποίος πεθαίνοντας μεταβλήθηκε σε φυτό που ονομάστηκε Παιωνία». Ο Λεωνίδας Κλώντζας σε άρθρο του στην Ανατολή αναφέρει: «στην Ανατολική Κρήτη είναι γνωστή ως παγωνιά και είναι σπάνια γιατί συναντάται σε μικρούς πληθυσμούς, σε δύσβατα μέρη κι επειδή η περίοδος της ανθοφορίας της είναι πολύ σύντομη. Ανάλογα με το υψόμετρο και την περιοχή ανθίζει τον Απρίλιο ή το Μάιο». Καταλαβαίνετε τώρα πόση η χαρά μας, όταν είδαμε τα θαυμαστά αυτά λουλούδια!

Πράσινο παντού

Λιβάδια με ασφόδελους-δρίλους

Οι άρτηκες στα καλύτερά τους

Ακόμα κι οι ασπάλαθοι είναι ανθισμένοι

Ανθισμένοι κι οι αχλάδουλες (άγριες αχλαδιές)

Μέλισσες ρουφούν τους χυμούς 

Τα μυρμηγκάκια λιάζονται

Όμως τις πιο πολλές φωτογραφίες τις κερδίζουν οι παιώνιες

Άσπρες ή ροζ 

"

"Έχει ο ασπάλαθος ανθό, έχει η πέρδικα αβγό
έχει ο ασπάλαθος λουβί, έχει η πέρδικα πουλί"
θυμήθηκε η Μαρία παλιές κουβέντες απ' το Ορεινό

Πού την πέτυχε τη λήψη ο Παναγιώτης απορώ!

Τα κατσίκια είναι πάντα πιο περίεργα κι από κάποιες νοικοκυρές στα χωριά μας!

ΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Στο μεταξύ έχουμε φτάσει στην περίφημη Καστελλάνα (739 μέτρα) ένα βραχώδες ύψωμα, απ’ αυτά που δώσανε στην περιοχή την προσωνυμία «Μετέωρα του νομού Λασιθίου», στην κορυφή της οποίας βρίσκεται ένα άλλο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Πρόκειται για έναν απλό και λιτό μονόχωρο ναό, στον οποίο διασώζονται αποσπασματικά και κάποιες τοιχογραφίες του 13^ου αιώνα (οι πιο παλιές στην περιοχή της Ιεράπετρας, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Cretan beaches). Ένα απίστευτο μέρος με καταπληκτική θέα επίσης. Από εδώ εκτός των άλλων φαίνεται και το φράγμα των Μπραμιανών.

Η Καστελλάνα, γνωστή και ως "Μετέωρα" της ανατολικής Κρήτης

Το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού στην κορυφή του

Ανεβαίνοντας στην Καστελλάνα

Το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, μικρό, λιτό κι απέριττο, όμως τόσο γοητευτικό,
τόσο απέξω όσο κι από μέσα με τοιχογραφίες του 13ου αιώνα!

Η εντυπωσιακή σπηλαίωση δίπλα στην εκκλησία

Κατεβαίνουμε σιγά-σιγά και παίρνουμε το κατηφορικό μονοπάτι, που θα μας οδηγήσει στην Καλαμαύκα, μια εξίσου όμορφη διαδρομή, αφού περνά δίπλα από θεαματικά βράχια και βραχομορφές, πανύψηλα πεύκα, αλλά και παράλληλα στο βαθύ κι εντυπωσιακό φαράγγι του Χαυγά. Κι αν σε κάποιες παλιότερες –φυσιολογικές- χρονιές εδώ θα έβλεπες τέτοια εποχή νερά και μικρά καταρρακτάκια, παρόλα αυτά δεν χάνει σε τίποτα την ομορφιά της.

Μια πολύ όμορφη πεζοπορία στο σύνολό της σε έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πράσινου του νομού μας, που απέχει ισότιμα από τη βόρεια και από τη νότια πλευρά της Κρήτης και μπορεί να συνδυαστεί τέλεια σε μια ημερήσια κυκλική διαδρομή με αυτοκίνητο ανεβαίνοντας απ’ τη μία και κατεβαίνοντας απ’ την άλλη. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό και πρόεδρό μας, Παναγιώτη Ευδαίμων, για την οργάνωση της πεζοπορίας, που δεν ήταν και κυκλική. Μπορεί να διανύσαμε μικρότερη απόσταση σήμερα, γύρω στα 8,5 χλμ, αλλά γι’ αυτό είχαμε μεγαλύτερη παρέα και πρέπει καμιά φορά να κάνουμε κι ευκολότερες διαδρομές, για να δοκιμάζουν και τα νέα μέλη τις αντοχές τους!

Ο αρχηγός και πρόεδρος του Συλλόγου, Παναγιώτης Ευδαίμων, οδηγεί την ομάδα!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Μετζογιαννάκη, Μαρία Κουφάκη, Γιάννης Καλλιβρετάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΠΑΝΩ ΚΑΡΚΑΣΙΑ-ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΑΝΑΤΟΛΗ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ

Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε κυκλική πεζοπορία στην περιοχή της Ανατολής Ιεράπετρας.

Με άστατο καιρό, με εναλλαγές λιακάδας-βροχής-ψιλόβροχου, ξεκινήσαμε από την διακλάδωση του επαρχιακού δρόμου Καλογέροι-Ανατολή με κατεύθυνση το παλιό βυζαντινό μοναστήρι στα ‘Επάνω Καρκάσια’, ένα ιστορικό μοναστήρι του 14ου αιώνα με όμορφο τοιχογραφικό διάκοσμο. 

 

Ακολουθούμε παλιό μονοπάτι και χωματόδρομους, διασχίζοντας το μοναδικό φυσικό τοπίο της περιοχής, που δύσκολα μπορείς να αποφασίσεις που χρωστά την περίσσια ομορφιά του. Είναι η καταπράσινη φύση που μας περιβάλει ή μήπως οι επιβλητικοί, μετέωροι βράχοι με τα αλλόκοτα σχήματα, που για χάρη τους η περιοχή ονοματίστηκε ‘τα Μετέωρα της Κρήτης’; Είναι μήπως ο απέραντος κάμπος στη νότια ακτογραμμή του νησιού, με τα ασημόχρωμα θερμοκήπια, που από ψηλά αποκτούν μια αλλόκοσμη εξωπραγματική ομορφιά; ΄Η μήπως είναι η μαγεία του Νότου, το Λυβικό πέλαγος, που απλώνεται αστραφτερό και σκουρογάλανο, με το νησάκι της Χρυσής να ξεχωρίζει σαν μια ίσια γραμμή στο βάθος;

Περισσότερο εντυπωσιακή η ανεμπόδιστη θέα από το πλάτωμα που βρίσκεται κτισμένο το μοναστήρι στα ‘Επάνω Καρκάσια’, με το πετρόκτιστο ξωκλήσι του Σωτήρα Χριστού. Ο απέριττος ναός είναι μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος με περίτεχνες τοιχογραφίες (που μάταια προσπαθούν να αντισταθούν στη φθορά του χρόνου...) και χαράγματα που χρονολογούνται από το 1456. Γύρω από τον ναΐσκο πολυάριθμα, στενά κελιά με βουλιαγμένες σκεπές και γκρεμισμένους τοίχους, καταπονημένοι μάρτυρες της πίστης αλλοτινών καιρών.

Αφήνουμε πίσω μας το μοναστήρι και ανηφορίζουμε από παλιό ευδιάκριτο μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται φιδογυριστά ανάμεσα από μυρωδάτα θυμάρια και φασκομηλιές. Τα ίχνη από το παλιό καλντερίμι και η οριοθέτηση με πετρόχτιστους τράφους μαρτυρούν πως ήταν πιθανά η οδική αρτηρία που συνέδεε το μοναστήρι με το χωριό.

Σε λιγότερο από μισή ώρα, αντικρίζουμε από μακριά το γραφικό χωριό της Ανατολής, με τα σπιτάκια του φωλιασμένα στη βουνοπλαγιά σε υψόμετρο 600μ. Χωριό του Ανατέλλοντος ηλίου (όπως δηλώνει το όνομα του) λούζεται κάθε αυγή στις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Με ιστορία που χάνεται στο βάθος των αιώνων, τόπος λογίων και αγωνιστών, γνώρισε παλιότερα μέρες δόξας. Αν και σήμερα έχει μόνο μερικές δεκάδες μόνιμους κατοίκους, εξακολουθεί να κερδίζει ... τις εντυπώσεις καθώς ο παλιός παραδοσιακός οικισμός έμεινε αναλλοίωτος στο χρόνο. Τα πετρόχτιστα σπίτια διατηρούν την αρχοντιά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και η προνομιούχα θέση με την απεριόριστη θέα σε μαγνητίζουν. Πολλά παλιά σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί και έχουν κτιστεί καλαίσθητα σύγχρονα με πέτρα, καθώς και τουριστικά καταλύματα εξαιρετικής αισθητικής.

Παρακάμπτουμε το χωριό και συνεχίζουμε ανηφορικά προς την κορυφή του λόφου που δεσπόζει πάνω από τον οικισμό, όπου βρίσκεται σε υψόμετρο 950μ το ξωκλήσι του Τίμιου Σταυρού. 
Ακολουθούμε ανηφορική, βορειοδυτική πορεία,  με τη θέα να αποκαλύπτεται μαγευτική όσο ανεβαίνουμε. Οι επιβλητικές Μαδάρες μας υπενθυμίζουν ότι ο χειμώνας δεν μας έχει δείξει ακόμη το χιονισμένο του ‘πρόσωπο’, ενώ η απεραντοσύνη του κάμπου με το φράγμα των Μπραμιανών και το απέραντο γαλάζιο του πελάγους μας μαγεύουν. Στην κορυφή μας περιμένει το κάτασπρο γραφικό ξωκλήσι, με τον επιβλητικό λευκό σταυρό που διακρίνεται από μακριά και από την αυλή του, που μοιάζει με ευρύχωρο μπαλκόνι, δεν μπορούμε να χορτάσουμε τις ομορφιές του νότου. 

Κάνουμε την καθιερωμένη στάση για ξεκούραση, περισσότερο όμως για να χορτάσουμε την απίστευτη θέα και από το ίδιο μονοπάτι κατηφορίζουμε προς το χωριό. 

Περιδιαβαίνουμε τα γραφικά σοκάκια με τα όμορφα πετρόκτιστα σπίτια με τις λουλουδιασμένες αυλές και κάνουμε στάση στη 'Κάτω Βρύση'. Από διαφορετικό μονοπάτι φτάνουμε στην αφετηρία, μετά από 5,5 ώρες έχοντας διανύσει 15,3χλμ.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λεωνίδας Κλώντζας, Γιάννης Πάγκαλος

ΒΙΝΤΕΟ:  Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

Powered by Wikiloc