Showing posts with label Αγιοφάραγγο. Show all posts
Showing posts with label Αγιοφάραγγο. Show all posts

Sunday 17 July 2022

ΚΑΛΟΙ ΛΙΜΕΝΕΣ - ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΟ

Τα αγαπημένα μας Αστερούσια επισκέφθηκε για μια ακόμη φορά ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 17 Ιουλίου 2022. Συνολικά 21 πεζοπόροι αψήφησαν τις σχεδόν 5 ώρες πάνε κι έλα στο λεωφορείο και τις υψηλές θερμοκρασίες, προκειμένου να χαρούν την θάλασσα στην εξωτική παραλία του Αγιοφάραγγου.


Ξεκινήσαμε το πρωί στις 9.15 και η ζέστη ήδη αρκετή. Το μονοπάτι ξεκινά λίγο πιο έξω από τους Καλούς Λιμένες. Το τοπίο άνυδρο και σκονισμένο, όπως συνήθως στο νότο. Η θάλασσα βαθιά κι απέραντη. Στάσεις για ανασύσταση της ομάδας στις λίγες σκόρπιες χαρουπιές. Η πορεία εξάλλου είναι σύντομη. 





Μετά από μια ώρα φτάνουμε στο ύψος του Βουρβουλίτη, εντυπωσιακού σπηλαιολιμνοβάραθρου! Σε πιάνει δέος. Τα τοιχώματά είναι κάθετα και βαθιά. Θέλει προσοχή. Εδώ δίπλα είναι και το σημείο με την καλύτερη θέα στην παραλία, όπου στηνόμαστε για την ομαδική μας φωτογραφία!




Κατηφορίζουμε σιγά-σιγά στο φαράγγι και κατευθυνόμαστε στο βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, προστάτη του ασκητισμού και των σπηλαίων. Βρίσκεται δίπλα στα βράχια με ένα πηγάδι απέξω και μια γούρνα. Εδώ, μας ενημερώνει η Ελένη Βασιλάκη, μαζευόταν οι καλόγεροι που ασκήτευαν στα σπήλαια της περιοχής (εξ ου κι η ονομασία Αγιοράραγγο), για τις λειτουργίες του χριστιανικού τυπικού. Εδώ γινόταν κι η τροφοδοσία τους σε νερό. Έπειτα απομονωνόταν ο καθένας στη σκήτη του. Δίπλα στην εκκλησία ανοίγεται από μικρό, σχεδόν μυστικό, πέρασμα (το δείχνει ένας σταυρός σκαλισμένος στο βράχο), που οδηγεί σε μια σπηλαιο-αίθουσα, ψηλή κι ευρύχωρη με μικρό άνοιγμα στην οροφή, το Γουμενόσπηλιο. Ένα εικόνισμα του Αγίου Αντωνίου στο βάθος δείχνει την ιερότητα του χώρου. Στο κέντρο μια κυκλική εστία με πέτρες-καθίσματα τριγύρω, προφανώς προς χρήση των πολλών ελεύθερων κατασκηνωτών της περιοχής. Ωστόσο η Ελένη μάς αναφέρει τον θρύλο ότι εδώ μια φορά το χρόνο, στην Ανάσταση, μαζεύονταν όλοι οι ασκητές και καθένας είχε την πέτρα του. Όταν μια πέτρα έμενε άδεια, σήμαινε ότι ο συγκεκριμένος καλόγερος είχε ..αποδημήσει εις Κύριον.




Μετά τη ‘βουτιά’ στην ιστορία της περιοχής, ήρθε η ώρα και για μια βουτιά στη θάλασσα. Οι περισσότεροι κατευθύνονται προς τα εκεί, «να μη μας πάρουν τη σκιά», λένε, καθώς βλέπουν να κατηφορίζει κόσμος. Μια μικρή ομάδα ωστόσο προχωρήσαμε βόρεια για μια μικρή εξερεύνηση του φαραγγιού: Έτσι θαυμάσαμε τα σπήλαια, άλλα χαμηλά κι άλλα ψηλότερα, παλιές σκήτες τα περισσότερα με το σύμβολο του σταυρού σε πολλά σημεία. Σύμφωνα με την γεωλογική έρευνα ήταν ένα σπήλαιο όλο το φαράγγι, που κατέρρευσε. Έτσι εξηγούνται οι υπαίθριοι σταλακτίτες-σταλαγμίτες σε διάφορα σημεία. Ε, λοιπόν εμείς εντοπίσαμε κάποιους απ’ αυτούς! Διασκεδάζεις επίσης με τις χιουμοριστικές πινακίδες, που προτρέπουν κατασκηνωτές κι επισκέπτες να διαφυλάσσουν καθαρό το χώρο κατά την καθημερινή ..ανάγκη τους. Ωστόσο μάλλον λειτουργούν αποτρεπτικά –δυστυχώς! Τελική στάση για μια μπίρα στην περίφημη καντίνα, που μας θυμίζει ότι είναι «the last station before Afrika». Επόμενη στάση «Tombruk Libya» στα 177 μίλια! Θυμίζει ότι πριν λίγο το κινητό μου έδειχνε διπλή ένδειξη ώρας (Ώρα Αθήνας 10:00 - Τοπική ώρα 9:00)! Αυτός ο Νότος με τα ευτράπελά του!!!


Μετά απ’ την περιήγηση στο φαράγγι ήρθε η ώρα να ρίξουμε κι εμείς τη βουτιά μας. Το κρύο πεντακάθαρο νερό στη βοτσαλωτή παραλία μέσα στον υπήνεμο κόλπο με τα κάθετα βράχια σε κάθε πλευρά είναι ..εμπειρία ζωής!!! Η θάλασσα βαθαίνει απότομα λες κι αναγνωρίζει τη βιασύνη σου να χωθείς στη δροσερή αγκαλιά της, γιατί ο αέρας έχει ήδη αρχίσει να γίνεται βραστός και δεν είναι καν μεσημέρι. Πολλοί άλλοι κολυμβητές μοιράζονται την ίδια εμπειρία, χωρίς να σ’ ενοχλεί το ‘πλήθος’ τους. Εδώ δεν είναι οργανωμένη πλαζ με ομπρέλες.







Εντύπωση μας έκανε η προθυμία ντόπιων παραθεριστών, που διέθεταν πλεούμενα για τη μεταφορά, αφιλοκερδώς, όσων είχαν πρόβλημα. Φαντάζομαι σε ένα τέτοιο πολυσύχναστο, αλλά κι απόμερο μέρος, πόσο σημαντική είναι αυτή η αλληλεγγύη. Μεγάλη χαρά μας πρόσφερε επίσης η αναπάντεχη συνάντησή με δυο φιλαράκια απ’ τα παλιά, που έδωσαν άλλη διάσταση στις δυνατότητες που σου αναδεικνύει το τοπίο εδώ. Ο Μανώλη ο Σαββάκης, απ’ τον Ε.Ο.Σ. Μοιρών, ήρθε οικογενειακώς στην παραλία, κρατούσε όμως τα σκοινιά του κι αργότερα, «την ώρα που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα και τα νερά του Βουρβουλίτη γίνονται τουρκουάζ», θα επιχειρούσε μια –ακόμα- κατάβαση στα νερά του λιμνοβάραθρου. Πιο πέρα ο Σταύρος ο Καββουσανός απ’ τον Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου ήρθε με ομάδα αναρριχητών, που είχε στήσει ήδη τα σκοινιά της και σκαρφάλωνε στα κάθετα βράχια του φαραγγιού!!! Ωραίες εμπειρίες, που θέλουν κότσια κι εμπειρία. Τους χαζεύουμε, ζητάμε άδεια να τους φωτογραφίσουμε και φεύγουμε. Η σφυρίχτρα του Παναγιώτη ηχεί ανυπόμονα.


Η επιστροφή παρά το σύντομο της είναι βασανιστική. Ο αέρας βράζει!!! Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει την παρέα να ανταλλάζει εμψυχωτικά πειράγματα. Ξαφνικά από απέναντι μια παρέα νεαρών φωνάζει για βοήθεια. Έχει κολλήσει το αυτοκίνητο στην απότομη ανηφόρα με το χαλίκι. Δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, αλλά …τους μεταδίδουμε την καλή μας διάθεση! Έρχονται μαζί μας στο χωριό για οδική βοήθεια ..κι έχει ο Θεός! Τι στο καλό, καλοκαίρι είναι…

Στους Καλούς Λιμένες υπάρχει το σπήλαιο-εκκλησάκι του Αγίου Παύλου, μας ενημερώνει η Ελένη, όμως είναι τόσο ζέστη, που δεν υπάρχει όρεξη για εξερευνήσεις. Άλλοι πάνε στην ταβέρνα που είναι τίγκα, άλλοι πέφτουν στη θάλασσα, που είναι επίσης γεμάτη (είναι απ’ τις λίγες νότιες παραλίες προσβάσιμες με άσφαλτο διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Gretan beaches κι ίσως αυτό να παίζει το ρόλο του, είναι και Κυριακή, κατακαλόκαιρο). Η συγκεκριμένη περιοχή με πλήθος παραλίες μικρές και μεγάλες με αλμυρίκια ως τη θάλασσα και πεντακάθαρα νερά αξίζει την επίσκεψή μας. Οι δεξαμενές πετρελαίου στο νησάκι απέναντι μπορεί να λειτουργούν αποτρεπτικά, ωστόσο συνηθίζονται σιγά-σιγά. Και για μας ένα ακόμα μπάνιο εδώ αποτελεί τον καλύτερο επίλογο μιας όμορφης μέρας, που συνδύαζε λίγο περπάτημα (8 χλμ, 2,5 ώρες) και πολύ μπάνιο, επισκέψεις σε χώρους ιστορικού, θρησκευτικού, αλλά και γεωλογικού ενδιαφέροντος. Ευχαριστούμε τον Γιώργο Μαμάκη και τον Παναγιώτη Ευδαίμων, που πήραν την ομάδα στην πλάτη τους, μετά την αναγκαστική απουσία του αρχηγού, Μαρίνου Γκόγκολου, λόγω ασθενείας, αλλά και την Ελένη Βασιλάκη, των e-stories Κρήτης, που μας συνόδεψε και μας ξενάγησε στα σημεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Ραντεβού την επόμενη βδομάδα με νέες περιπέτειες. 

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μαρίνος Γκόγκολος 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιώργος Αρναουτάκης

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ