ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ: 

ΠΥΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥ ΧΩΡΙΟΥ – ΠΡΙΝΑ

Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν περιμέναμε ότι θα μαζευόταν περίπου 60 άτομα για την έκτακτη εορταστική πεζοπορία, που εξαγγείλαμε, από το Δ.Σ. του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, για την τελευταία Κυριακή της χρονιάς στις 31 Δεκεμβρίου.

Στο όμορφο καλντερίμι που ενώνει το Καλό Χωριό με την Πρίνα ίσα που χωράμε!

Κι όμως ήταν όλοι εκεί: η Βάσω κι η Μαρία με τον εγγονό της απ’ τη Σητεία, που μοίρασε τα πεντανόστιμα σπιτικά κουραμπιεδάκια, ο Γιάννης κι η Γκριντ απ’ την Ελούντα με τα κορίτσια τους, η Χαρά απ’ τον Άγιο Νικόλαο με το σκυλάκι της, τον Μελένιο στολισμένο με χριστουγεννιάτικα κέρατα σαν τάρανδο, η νέα μας φίλη, η Λούκα, που μας δείχνει τα μανιτάρια, ο Γιώργος κι η Ευγενία που μάζεψαν από μια τσάντα χόρτα (άργησαν, αλλά επιτέλους βγήκαν), οι Γεραπετρίτες μας πάντα μες στην καλή χαρά σκορπούν το κέφι όπου πάνε, μια πολυπληθής παρέα απ’ το Ηράκλειο με επικεφαλής τον φίλο μας, τον Χριστόφορο, που, αν και δεν του λείπουν οι παρέες και τα ταξίδια, συχνά μοιράζεται μαζί μας, τη χαρά της πεζοπορίας, κι αυτή τη φορά μας έφερε πεσκέσι πεντανόστιμους χουρμάδες,  απ’ το τελευταίο του ταξίδι στην Τυνησία. Κι ακόμα ο Πρόεδρος, ο Ταμίας, η Γραμματέας απ’ το Δ.Σ., που προσπάθησαν να οργανώσουν όσο γίνεται το μεγάλο αυτό πλήθος, για να διευκολύνουν τη δουλειά του αρχηγού μας κι Επίτιμου Προέδρου του Συλλόγου, του βετεράνου, Λεωνίδα Κλώντζα. Αν και πολύ δύσκολο δεν ήταν, γιατί και η θετική διάθεση ξεχείλιζε κι η μέρα ήταν όμορφη κι η διαδρομή πολύ βατή.

Ξεκινάμε λοιπόν έξω από τον Πύργο Καλού Χωριού, κοντά στο μνημείο, που γέμισε αυτοκίνητα. Περπατάμε για λίγο στον αγροτικό δρόμο κι έπειτα βυθιζόμαστε από ένα καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι στο κατάφυτο με πλατάνια και πικροδάφνες φαράγγι του Κατσικαντάρα, για να συνεχίσουμε  κατόπιν από το εξαιρετικό καλντερίμι που συνδέει το Καλό Χωριό με την Πρίνα κι ακολουθεί ανηφορική πορεία μέσα από πευκόδασος παράλληλα με το ρέμα και σε κάθε στροφή του μας προσφέρει όλο και πιο όμορφη θέα στον εντελώς γαλήνιο σήμερα κόλπο του Μεραμπέλλου.  Χαζεύουμε τα μανιταράκια, που ξεμυτούν, τα λουλουδάκια της εποχής, γελάμε με τα σκυλιά, που ανεβοκατεβαίνουν ελισσόμενα ανάμεσα απ’ τα πόδια μας, ξετρελαμένα από την ελευθερία και την ευχάριστη παρέα.

Στον χωματόδρομο μετά το Καλό Χωριό

Στο ρέμα του Κατσικαντάρα

Μεγάλοι και μικροί

Με γιορτινή διάθεση

Στο όμορφο πευκόδασος

Με όμορφη θέα στον ακύμαντο κόλπο του Μεραμπέλλου

Φτάνουμε σε απόσταση αναπνοής από την Πρίνα κι εκεί σ’ ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος φοράμε όλοι τα αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια μας (από την ομάδα Erasmus του 1^ου Γυμνασίου Σητείας και πολύ ευχαριστούμε τη φίλη μας, τη Σοφία, που μας τα δάνεισε) και μετά από κανα-δυο πρόβες, για να θυμηθούμε πως πάνε, αρχίζουμε όλοι μαζί τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά» -άλλοι λένε ‘ψηλή’, άλλοι ‘καλή’ δεντρολιβανιά. Το ‘Άγιος και πνευματικός’, κάπου ακούγεται ‘Ωραίος και περαστικός’. Το ‘να μας καλοκαρδίσει’ γίνεται αυθόρμητα  ‘να μας πεζοπορήσει’. Ό,τι θυμόμαστε, όπως μας έρθει, κι έπειτα ξεσπάμε στα γέλια με τις γκάφες μας, ξεπερνώντας κι αυτά τα ίδια  τα παιδιά της ομάδας. Έπειτα χειροκροτούμε την αφεντιά μας, καμαρώνοντας λες και δώσαμε παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής και στη συνέχεια κατεβαίνουμε σε παρέες από τον χωματόδρομο, που μας οδηγεί πίσω στη βάση μας, για να επιστρέψουμε πίσω στη ζωή και τις εορταστικές υποχρεώσεις, που έχει ο καθένας μας.

Πολύ καλά σηματοδοτημένο κι εύκολο μονοπάτι μπορεί να το πάρει ο καθένας

Στο ξέφωτο πριν την Πρίνα μαζευόμαστε για τα κάλαντα!

Κι ιδού εδώ όλη η ..μπάντα!!! 

Ομορφιές της εποχής: κυκλάμινα

Ανθισμένος μανδραγόρας

Μικροσκοπικά μανιταράκια μες στα κουκουνάρια, γύρω από κομμένους κορμούς, παντού!

Ανθισμένος ερριγκας

Ήταν μια όμορφη μέρα, που αν μη τι άλλο μας έδειξε ότι γιορτινή ατμόσφαιρα δε σημαίνει μόνο φώτα και λαμπιόνια, επίσημα ρούχα και σαμπάνιες, ακριβοπληρωμένες μπάντες, αλλά το να είσαι απλός, να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι καλά, να μοιράζεσαι!!!

Καλή χρονιά με ειρήνη, υγεία κι αγάπη σε όλον τον κόσμο!!!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Λεωνίδας Κλώντζας, Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Κουφάκη, Μαρία Μετζογιαννάκη, Εμμανουέλα Περάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

 ΚΑΤΩ ΣΥΜΗ – ΟΜΑΛΟΣ ΒΙΑΝΝΟΥ

Ευλογημένοι αισθάνθηκαν σίγουρα οι 19 πεζοπόροι του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2023 στην εξόρμηση του Συλλόγου στην περιοχή του οροπεδίου Ομαλού Βιάννου. Κι ο λόγος ήταν πάλι ο καιρός, που αναμενόταν βροχερός, αλλά ήταν τελικά τόσο όσο για να απολαύσουμε εξαίρετες εικόνες σε μια ιδιαίτερη φύση. Κι ας εξηγηθούμε:

Χαμογελαστά πρόσωπα παρά το σφυροκόπημα του αέρα και της βροχής, στον μοναδικό Ομαλό της Βιάννου

ΒΙΝΤΕΟ (Γιάννης Πάγκαλος)

Κι ένα ακόμα βίντεο στο fb από την Εύα: 

https://www.facebook.com/evaggelia.lembidaki1/videos/1413209572904217

Πρωί –πρωί ξεκινάμε από Άγιο Νικόλαο με mini bus. Ίσα- ίσα που χωράμε. Ακύρωση καμία, αν κι έβρεχε όλη νύχτα κι οι προβλέψεις ακουγόταν δυσοίωνες. Μετά από 1,5 ώρα οδήγησης στον νότιο οδικό άξονα και στη συνέχεια σε στενό επαρχιακό δρόμο, φτάνουμε  στο σημείο εκκίνησης τον αρχαιολογικό χώρο του ιερού του Ερμή και της Αφροδίτης σφηνωμένο στις πλαγιές της νότιας Δίκτης στα 1.100 περίπου μέτρα υψόμετρο. Μια καινούρια πόρτα με λουκέτο έχει προστεθεί από την τελευταία φορά, όμως ένα μικρό άνοιγμα δίπλα στη θύρα επιτρέπει την είσοδο στους περίεργους της ομάδας. Υπάρχουν μαρτυρίες συνεχούς άσκησης λατρείας εδώ από τα υστερομινωικά ως τα παλαιοχριστιανικά χρόνια. Και δεν είναι τυχαίο, καθώς πηγή νερού αναβλύζει ως σήμερα μέσα απ’ την ‘καρδιά’ του ιερού χώρου. Οι παλιοί άνθρωποι ανά τους αιώνες εκτιμούσαν πάντα το νερό ως ευλογία Θεού. Μόνο σήμερα το σπαταλάμε άσκοπα!

Έναρξη από το ιερό του Ερμή και της Αφροδίτης

Φωλιασμένο στα 1100 μέτρα στις νότιες πλαγιές της Δίκτης

Περιτριγυρισμένο από δάσος. Με συνεχή κατοίκηση από τα μινωικά ως τα παλαιοχριστιανικά χρόνια!

Γρήγορα αναγκαζόμαστε να φύγουμε, καθώς οι βιαστικοί φωνάζουν να συντομεύουμε. Χωνόμαστε λοιπόν μέσα στο πευκόδασος, που μας περιβάλλει. Η πορεία μέσα στο δάσος σε συνδυασμό με την απρόσμενη ηλιοφάνεια και τον γαλανό ουρανό, είναι μια οπτασία κι οι μυρωδιές, που αναδίδουν τα δέντρα, αναζωογονητικές. Με συνδυασμό χωματόδρομου, μονοπατιών κι ελεύθερης ανάβασης φτάνουμε  στο περίφημο οροπέδιο, γνωστό και ως ‘Μικρός Ομαλός’ -για να διακρίνεται από το άλλο της δυτικής Κρήτης-.

Αρχικά περπατάμε ανάμεσα σε κατσοπρίνια, κρητικούς ασφενδάμους και μαύρους, φορτωμένους με βρύα αχλάδουλες (αγκούσακες), που μοιάζουν στοιχειωμένοι («Αν περάσεις από δω βράδυ, θα σκιαχτείς», λέει ο Μιχάλης δίπλα μου, «Δεν περνά κανείς βράδυ από δω, μη σκας», τον καθησυχάζω). Δεξιά μας υψώνονται καθηλωτικές οι πλαγιές της Δίκτης, από δω ανεβαίνουμε εξάλλου το καλοκαίρι, για να πάμε στον εσπερινό στην κορφή του Αφέντη, της δεύτερης ψηλότερης κορφής.

Όσο προχωράμε βλέπουμε ίσια μπροστά βαριά σύννεφα να πλησιάζουν. Είναι δεδομένο πια ότι θα βραχούμε. Δεν μας νοιάζει, είμαστε προετοιμασμένοι. Ο βροχερός καιρός μάς προσφέρει ένα αναπάντεχο δώρο: ένα θεόρατο λαμπερό ουράνιο τόξο με όλη την καμπύλη του, σαν μια χρωματιστή αστροπύλη, που σου δίνει την εντύπωση ότι σε λίγο θα περάσεις ..σε άλλη διάσταση.

Πορεία προς το οροπέδιο μέσα από δάσος με πεύκα και πρίνα

Στην ΒΑ πλευρά του οροπεδίου μας περιμένει ΄ένα λαμπρό ουράνιο τόξο

Πίσω του η μπόρα καραδοκεί

Μοναχικός κατάμαυρος αγκούσακας (αχλάδουλας)

Κρητικοί ασφενδάμοι στολίζουν το τοπίο

Κρητικοί ασφενδάμοι σε όλα τα χρώματα (acer sempervirens). Απ' το ξύλο τους διαβάζουμε γίνονται και κρητικές λύρες!

Φτάνουμε στο δεύτερο μισό του οροπεδίου ταυτόχρονα με τις πρώτες ριπές νερού εναλλασσόμενου με δυνατό κρύο αέρα. Το τοπίο είναι εξωπραγματικό. Είναι εδώ το μέρος, όπου την άνοιξη, όταν λιώνουν τα χιόνια, μαζεύεται το νερό και φτιάχνει μια λίμνη με πλήθος μικροσκοπικά λουλουδάκια τριγύρω. Τώρα μοιάζει με μια μεγάλη έρημη κοιλάδα χωρίς δέντρα και θάμνους, μόνο με κάποιες συστάδες ξεραμένων κόκκινων βούρλων πάνω στην κιτρινωπή ξεραμένη λάσπη. Κάπου εδώ διακρίνουμε το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος με την πετρόκτιστη πηγή του στην δυτική άκρη. Βαδίζουμε γρήγορα προς εκεί, καθώς σφυροκοπά ο αέρας και ξυρίζει η βροχή. Ευτυχώς είναι ανοικτό και γίνεται το καταφύγιο μας για λίγη ώρα, για να ανοίξουμε ένα ταπεράκι με καλούδια και να πιούμε μια ρακή, ώσπου να περάσει η μπόρα.

Το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων και της Αγίας Ευφημίας στη ΝΔ πλευρά του οροπεδίου

Εντυπωσιακά χρώματα στον κάμπο

Η μπόρα ούτε περνά, αλλά ούτε και δυναμώνει, βάζουμε τις νιτσεράδες μας και βγαίνουμε έξω, καθώς ο ναός μπροστά στην είσοδό του κόβει κάπως τον αέρα. Εδώ θα πάρουμε την ομαδική μας φωτογραφία. Κι έπειτα θα αρχίσουμε  πάλι την πορεία μέσα στη βροχή, που μας χαρίζει απίστευτες στιγμές, καθώς λαμπυρίζουν κάτω απ’ τα πόδια μας η βρεγμένη γη, οι ξεραμένες αγκάθες και τα πεσμένα κίτρινα και κόκκινα φύλλα των ασφενδάμων. Μανιτάρια ξετρυπώνουν εδώ κι εκεί, ενώ μυρμήγκια καθαρίζουν τις πιο ψηλές –σαν πυραμίδες- μυρμηγκοφωλιές, που έχω δει. Σταματά κι η βροχή, βγαίνει πάλι ο ήλιος κι εμείς παίρνουμε το κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα στα πολύχρωμα φθινοπωρινά δέντρα για την επιστροφή.

Μανιτάρια ξεπηδάνε παντού

Μυρμήγκια 'χτίζουν' αναχώματα

Κρητικοί ασφένδαμοι 'στολίζουν' τη γη με χρώματα

Γυρισμός από πρινόδασος

Μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε τη θέα στο μέρος, που είναι γνωστό ως ‘Κούτελο του Παραδείσου’ επιβάλλεται. Τα νότια παράλια της Κρήτης και τα μαρτυρικά χωριά της περιοχής της Βιάννου, που κάηκαν ολοσχερώς και σημαδεύτηκαν απ’ την εκτέλεση όλων σχεδόν των αντρών της περιοχής από του Γερμανούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής ως αντίποινα για τη θανάτωση Γερμανών στρατιωτών από αντάρτες, ανοίγονται μπροστά μας: η εγκαταλελειμμένη Άνω Σύμη,  ο Πεύκος, ο Αμιράς, η Βιάννος, η Άρβη. Συνεχίζουμε ακολουθώντας ευδιάκριτο μονοπάτι, μέσα στο δάσος, που μας οδηγεί στην Κάτω Σύμη. Εδώ θα σταθούμε για φαγητό σε μια απ’ τις πολλές ταβέρνες με το ωραία παραδοσιακά εδέσματα κάτω απ’ τα δέντρα και δίπλα στις πηγές.

Η θέα στο νότιο κρητικό και τα βασανισμένα χωριά της περιοχής από το 'Κούτελο του Παραδείσου'

Ωραίο το μονοπάτι μέσα από πευκόδασος για Κάτω Σύμη

Πανοραμική ομαδική στον χώρο αναψυχής στο 'Κούτελο του Παραδείσου'

Άλλη μια απίστευτης ομορφιάς πεζοπορία τελειώνει εδώ. Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου για την άψογη καθοδήγηση, σε μια χορταστική πορεία 16 περίπου χιλιομέτρων σε 5 ώρες. Καλές γιορτές σε όλους μας!

Άξια η αρχηγός μας, Σοφία Σιδηροπούλου. Ευχαριστούμε πολύ!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Εύα Λεμπιδάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

Powered by Wikiloc