Την περιοχή
γύρω απ’ το Καβούσι, μια από τις πιο
όμορφες του νομού μας, επισκέφθηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025 ανταποκρινόμενος σε κάλεσμα του Πολιτιστικού
Συλλόγου Καβουσίου και των «kavousiMountain runners», της ομάδας δρομέων Ορεινών Αγώνων Καβουσίου, με σκοπό την ανάδειξη της διάνοιξης νέου
μονοπατιού στην περιοχή.
Ομαδική μας στα Λημνιά, στη μοναχική αγροικία εκεί -φαίνεται κι απ' το δορυφόρο, που λέει κι ο Γιάννης-, το πιο ψηλό σημείο της διαδρομής μας σήμερα, στα 728 μ., ήλιος με δόντια και ντύσιμο "κρεμμύδι"!
Έναρξη πεζοπορίας με πολύ κρύο!
Οι
προβλέψεις για τη συμμετοχή δυσοίωνες λίγες μέρες πριν λόγω κακού καιρού κι
ενόψει εορταστικών καρναβαλικών εκδηλώσεων και πολλοί ρωτάγανε αν θα γίνει
τελικά η πεζοπορία, όμως ούτε σκέψη γι’ αναβολή. «Έχουμε συνηθίσει να
βρεχόμαστε» λέει ο εμπνευστής της διοργάνωσης, Μιχάλης Βογιατζής, δρομέας
ορεινού τρεξίματος κι ο ίδιος. «Θα πάμε κι ας είμαστε πέντε μόνο», λέμε κι
εμείς!
Και στο πιο κρύο πρωινό του φετινού χειμώνα με
ισχυρές ριπές βόρειου ανέμου –στο κινητό του Γιάννη η ένδειξη λέει 7οC με αίσθηση κρύου-2οC!!!- μαζευόμαστε έξω από την αίθουσα του Πολιτιστικού
Συλλόγου Καβουσίου 25 νοματαίοι, που το λέει η καρδιά τους! Ξεκινάμε χωρίς
πολλά-πολλά, γιατί έχουμε ήδη παγώσει, αφήνοντας τα γραφικά σοκάκια του χωριού
προς το γνωστό μας μινωικό καλντερίμι
στην ανατολική έξοδο του χωριού, που παίρνει αμέσως τον ανήφορο κι όπως
πάντα μας ‘κόβει’. Γρήγορα ωστόσο συντονιζόμαστε, σταματάμε και για
φωτογραφίες, καθώς η θέα στο παρακείμενο άγριο
φαράγγι του Χαυγά, αλλά και στο χωριό που φαίνεται από ψηλά είναι
καθηλωτική.
Οι 7 βαθμοί Κελσίου με αίσθηση κρύου λόγω ισχυρών βοριάδων -2, η πιο κρύα μέρα για φέτος, δε μας πτοεί κι η ομάδα ξεκινά από την ανατολική έξοδο του χωριού, το οποίο σύντομα αποχαιρετά από ψηλά!
Στο καλοφτιαγμένο 'μινωικό' μονοπάτι δίπλα στο απότομο φαράγγι του Χαυγά
Φαράγγι του Χαυγά και πίσω το Καβούσι. ΠΙΟ ΚΑΤΩ: στη μεγάλη σάρα που τέμνει οριζόντια την νότια πλευρά των λαστριανών βουνών
Ανεβαίνοντας στα Λημνιά
Στον χωματόδρομο προς Αύγο η ομάδα
παίρνει ανάσα επιτέλους κι αρχίζει να χαζεύει: είμαστε σε μια γούβα ανάμεσα σε τρεις οροσειρές που
υψώνονται κάθετα πάνω μας: δεξιά ο Κλήρος κι ο Αφέντης (με λίγα χιόνια) της
Θρυπτής, αριστερά τα βουνά της Λάστρου κι ίσια μπροστά μας το Σπαθί του όρους
Ορνό. Η κοιλάδα καταπράσινη με πατσουλιές-πατσουλιές παλιά και νέα σπιτάκια εδώ
κι εκεί. «Θα τα δούμε όλα στην επιστροφή», λέει ο Μιχάλης. Σωστά, να κάνουμε
πρώτα τα δύσκολα!
Έτσι
με μια σύντομη στάση στο ολόγραφο εκκλησάκι
της Αγίας Ειρήνης (απ’ τα παλιότερα βυζαντινά ξωκλήσια της περιοχής),
παίρνουμε μονοπάτι ανηφορικό (πάλι;) που
μας οδηγεί ψηλά δίνοντας μας μια όμορφη θέα της κοιλάδας απ’ το βορρά. Όσο
ανεβαίνουμε -έχει βγει κι ο ήλιος- αρχίζουμε και βγάζουμε τα πολλά-πολλά, καθώς
ήμασταν ντυμένοι σαν κρεμμύδια. Όταν όμως ανεδιάζουμε τη Λάστρο και το βόρειο
κρητικό πέλαγος κάτασπρο απ’ τα «πουλιά», στο
διάσελο (εκεί που συνδέονται οι οροσειρές Λάστρου και Ορνού) κι αρχίζει το
βοριαδάκι να μας σφυροκοπά, έχουμε ήδη επανέλθει στις ..πρωινές εργοστασιακές
ρυθμίσεις! Είμαστε εξάλλου στο πιο ψηλό σημείο της διαδρομής το μικρό οροπέδιο Λημνιά (728 μ.) με
τη μικρή μοναχική αγροικία –πιθανόν Μιτάτο- κάτω απ’ το θεόρατο κυπαρίσσι, πολύ
κοντά στην κορυφή του Σπαθιού (1.170μ). Ήλιος με δόντια δε μας αφήνει να
απολαύσουμε και συνεχίζουμε.. Στον χωματόδρομο,
όπου μας οδηγεί το μονοπάτι, συναντιόμαστε με ομάδα φίλων δικυκλιστών. Δεν είμαστε
οι μόνοι τρελοί της ημέρας! Ευτυχώς!!!
ΠΙΟ ΠΑΝΩ: Στον χωματόδρομο προς την Αύγο μοσχομύριζαν τον δρόμο μας ανθισμένες μυγδαλιές. ΠΑΝΩ: Την εύφορη κοιλάδα της Αύγου ατενίζει ανεβαίνοντας η οικογένεια από τη Σητεία, που παράτησε τα καρναβάλια για ν' ανέβει στο βουνό! Respect!
Εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, απλός καμαροσκεπής ναός μικρών διαστάσεων, στον οποίο διατηρείται το μεγαλύτερο μέρος του τοιχογραφικού διάκοσμου, του 1411 μ. χ. με βάση κτητορική επιγραφή. Στην εικονογράφηση κυριαρχεί η Δευτέρα Παρουσία με ιδιαίτερα εντυπωσιακή την απεικόνιση του Χριστού ως «Παλαιός των Ημερών μέσα σε κυκλική δόξα με αγγέλους, κάτι που δείχνει δημιουργούς με ιδική θεολογική κατάρτιση. Ο ναός γιορτάζει την 5η Μαΐου.
Η τοιχογραφία του Χριστού "Παλαιού των ημερών" στην οροφή
Στο διάσελο της Λάστρου, ταυτόχρονα με το άνοιγμα στο βόρειο κρητικό πέλαγος, ο βοριάς σφυροκοπούσε!
Η μοναχική αγροικία με το κυπαρίσσι στα Λημνιά, σχεδόν 300 μέτρα πρίν την κορυφή του Σπαθιού, του όρους Ορνό
Αποχαιρετώντας τα Λημνιά! Φαίνονται πίσω τα λαστριανά βουνά με το ρήγμα (τις στεφανιές)
Διασχίζοντας εγκάρσια την πλαγιά του Σπαθιού με το μονοπάτι που οδηγεί αριστερά στον Μπέμπονα
Κι άλλοι "τρελοί" κυκλοφορούν στο βουνό τις Κυριακές! δεν είμαστε μόνοι!
Η κοιλάδα της Αύγου
Και παίρνουμε
τον δρόμο της επιστροφής: Αρχικά από ένα καλοδιατηρημένο καλντερίμι, βασικός
‘οδικός’ άξονας κάποτε από Άγιο Νικόλαο προς Σητεία (λίγο πιο πάνω συναντιόνταν
και οι τρεις ταχυδρόμοι: από Σητεία-Λάστρο-Άγιο και αντάλλασσαν τις επιστολές
γυρνώντας πάλι πίσω! Πόσα πράγματα μαθαίνεις όταν σε οδηγούν κάτοικοι της περιοχής!)
φτάνουμε στον εγκαταλελειμμένο οικισμό
της Τραπέζας. Μένουμε άναυδοι απ’ την ομορφιά του χώρου: εντυπωσιακά κτίσματα,
θυρώματα, καμάρες, φούρνοι, γούρνες και
θηριώδεις αρχαίες ελιές. «Κατοικούνταν ο οικισμός το καλοκαίρι, επειδή εδώ
ανέβλυζαν πολλές πηγές από τα βουνά, όταν έλιωναν τα χιόνια, τότε που στο χωριό
κάτω το νερό στερεύει», λέει ο Μιχάλης «η μετακίνηση αυτή κατά τους θερινούς
μήνες σταμάτησε κάπου στη δεκαετία του 60, όταν δημιουργήθηκε το πρώτο δίκτυο
μεταφοράς νερού προς τα κάτω». Έτσι κάπως η ροή του νερού μπορεί να αλλάξει τον
ρου της ιστορίας…..
Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός της Τραπέζας. Εδώ διέμεναν οι Καβουσανοί τους θερινούς μήνες, όταν κάτω στο χωριό στέρευε το νερό! Το μέρος εγκαταλείφθηκε μετά τη χρήση σωληνώσεων μεταφοράς ύδατος
Συνεχίζουμε
σε όμορφη δασωμένη περιοχή και καθώς είμαστε τώρα πια σχεδόν στον μυχό της
κοιλάδας, περνάμε από τις τρεις
γειτονιές της Αύγου:την Παναγιά,
όπου συναντάμε την ομώνυμη εκκλησία, τις
γραφικές Μέλισσες δίπλα σε πηγή με όμορφα στρουμφο-σπιτάκια και τέλος τα Σώπατα με τις στέρνες τους κάτω απ’
τα πλατάνια. Κάπου εκεί ένα ακόμα γραφικό
ξωκλήσι, του Αγίου Πνεύματος, μας περιμένει!
Ανεβαίνοντας προς τη συνοικία "Μέλισσες"
Στρουμφοσπιτάκια στη γειτονιά "Μέλισσες". ΚΑΤΩ: Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου, χτισμένος πάνω σε μινωικό οχυρωματικό έργο με κυκλώπεια τοιχοδομία. Μονόχωρος καμαροσκεπής ναός των μέσων του 19ου αι. Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Στη γειτονιά "Παναγία".
Ναός Αγίου Πνεύματος του 1590 κατά επιγραφή με ιδιότυπη κάλυψη.
Εξωτερικά εφάπτεται τάφος με αρκοσόλια ενδεχομένως του κτήτορα του ναού.
Συνεχίζοντας από μονοπάτια και χωματόδρομους περνάμε διαδοχικά: από την είσοδο του περίφημου φαραγγιού του Μέσωνα, τον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά, την Παναγία την Πρωτοσεπτεμβριανή και τέλος την μνημειακή ελιά του Καβουσίου με τις αρχαίες ρίζες της να έχουν καταληφθεί λόγω εποχής από μπουκετάκια κυκλάμινα. Κατόπιν από το γνωστό μονοπάτι Ε4 επιστρέφουμε στην αίθουσα του Πολιτιτιστικού Συλλόγου, όπου μας περιμένει πεντανόστιμη τηγανιά χοιρινό με πιπεριές και μπόλικο κρασί, για να ζεστάνουμε το κοκαλάκι και τις ..συζητήσεις μας!
Ναός
Παναγίας Πρωτοσεπτεμβριανής στο Σκαλί (14ος-16ος αι) στο
κέντρο του ιερού άλσους Καβουσίου, 100 μέτρα ανατολικά της ιερής ελιάς.
Γιορτάζει στην αρχή της Ινδίκτου
(εκκλησιαστικού έτους). Κοντά της έχουν βρεθεί κεραμικά μινωικών χρόνων.
Στην μνημειακή ελιά Καβουσίου
Κυκλαμινο-βαζάκι στις αρχαίες ρίζες!!!
Επιστροφή στο Καβούσι
Από το μονοπάτι Ε4
Απολογισμός της ημέρας
Τι
να πει κανείς; Εξαιρετική μέρα,
εξαιρετική πεζοπορία, εξαιρετικοί άνθρωποι! Τοπίο με εναλλαγές άγριων
βουνών, πράσινης πεδιάδας, πυκνού δάσους. Γραφικοί οικισμοί, παλιά ξωκλήσια,
καλοχτισμένα καλντερίμια με αντοχή στον χρόνο. Αμυγδαλιές ανθισμένες, ντροπαλά
κυκλάμινα, χαρακούλια, σπαράγγια κι αβρωνιές για το βραδινό τραπέζι. Πρόβατα,
γύπες κι ένα σμήνος κοράκια, που επόπτευε στον ουρανό. Πεζοπορία δυνατή, 14 χιλιόμετρα, 760 υψομετρική διαφορά, συνολικά 6,5
ώρες με τις στάσεις. Άψογη σηματοδότηση, ενημερωτικές πινακίδες σε όλα τα
μνημεία, έργο ακούραστων ανθρώπων, που σέβονται κι αγαπούν τον τόπο τους και
θέλουν να τον αναδείξουν.
Εξαιρετική σηματοδότηση κι ενημερωτικές πινακίδες σε όλη τη διαδρομή
Όμορφη φύση
Ευχαριστούμε
από καρδιάς τον αρχηγό κι εμπνευστή της πεζοπορίας, Μιχάλη Βογιατζή, καθώς και τον Γιάννη Μομίτσα, αρωγό του
στην ομάδα, τον Μιχάλη Δερμιτζάκη και
τον Γιώργο Σπηλιαρώτη, Πρόεδρο κι Αντιπρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου
Καβουσίου, που επιμελήθηκαν τα εδέσματα στο τέλος. Μεγάλη μας τιμή που
επιλεγήκαμε γι’ αυτήν τη δράση και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία συνεργασία μας
αυτή με τα παιδιά απ’ το Καβούσι!
Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Μιχάλη Βογιατζή, πατριωτάκι με καταγωγή από την Τουρλωτή κι απόγονος του θρυλικού "Βογιατζόπαπα"
Κυριακή 24 Νοεμβρίου, μια ιδιαίτερα
ανεμώδης μέρα με ριπές αέρα να ξεπερνούν τα 9-10 μποφόρ και ψοφόκρυο, συνθήκες
που αναγκάζουν τον Ορειβατικό Σύλλογο
Αγίου Νικολάου να προσαρμόσει την
προγραμματισμένη πεζοπορία του στην
περιοχή Λάστρου-Καβουσίου προς χαμηλότερο υψόμετρο.
Ομαδική μας στον ανακαινισμένο μύλο του παπά στα περίχωρα της Λάστρου
Το βίντεό μας από τον Γιάννη Πάγκαλο: Βίντεο του Παναγιώτη Ευδαίμων απ' το fb:
Ξεκινάμε
λοιπόν από την πλατεία της Λάστρου (320μ.), τον Καραβά, στις 8.30
το πρωί, παίρνουμε την οδό Νηρηίδων
–όλα στην αρχοντική Λάστρο, έχουν πινακίδες κι ονόματα-, που μας οδηγεί στην
ανατολική έξοδο του χωριού. Περνάμε από το πηγάδι
του Σακκά και τη μνημειακή ελιά της Ευτυχίας (μουρατολιά 2.000 χρόνων) και
φτάνουμε τέρμα ανατολικά στο εκκλησάκι
της Αγίας Μαρίνας με το ηλιακό ρολόι στον περίβολό του. Εδώ θα δείξω στους
συνοδοιπόρους μου το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Καψά, όπου θα πηγαίναμε αν
βοηθούσαν οι καιρικές συνθήκες και την κορυφογραμμή των λαστριανών βουνών με το
περίφημο ρήγμα (τις ‘στεφανιές’, που λένε οι ντόπιοι) να το διασχίζει απ’ άκρη
εις άκρη.
Η Λάστρος απέχει 33 χλμ από Άγιο Νικόλαο κι είναι ένα γραφικό κι αρχοντικό χωριό, γνωστό για την τάξη και την καθαριότητά του.. Είναι η γενέτειρα του
γιατρού, πολιτικού και λόγιου Μιχαήλ Καταπότη και των ποιητών Κωστή Φραγκούλη -
Ανταίου και Άρη Δικταίου (Κώστα Κωνσταντουράκη)
Η ομάδα ξεκινά απ' τον Καραβά, την κεντρική πλατεία του χωριού. Αριστερά φαίνεται η ανακαινισμένη παλιά φάμπρικα.
Η ζωγραφισμένη στάση λεωφορείου του χωριού. ΚΑΤΩ: Η υπεραιωνόβια ελιά της Ευτυχίας και το πηγάδι του Σακκά στο μονοπάτι των αξιοθέατων του χωριού, που έχει καθαρίσει , σηματοδοτήσει και συντηρήσει ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού
Το χωριό από ανατολικά
Η ομάδα στην ελιά της Ευτυχίας
Ελιά, πηγάδι και Λάστρος σε μία φωτογραφία
Αγία Μαρίνα, το εκκλησάκι στα ανατολικά με το ηλιακό ρολόι στον περίβολό του.
Στη
συνέχεια θα πάρουμε κατεύθυνση ΒΔ, όπου δίπλα
στο νεκροταφείο θα θαυμάσουμε μια όμορφη παλιά αγροικία -ίσως μύλο- με φούρνο κι αλώνι απέξω. Έπειτα βόρεια, ώσπου να βρούμε τονανακαινισμένο «Μύλο του παπά», όπου οι ριπές αέρα κι
η μανισμένη θάλασσα στο βάθος μάς δίνει μια ιδέα του τι επικρατεί λίγο παραπέρα,
απ’ την προστατευμένη κοιλάδα.Κατόπιν γυρνάμε στο ανακαινισμένο «Χάνι του Γερωνυμάκη». Κάποτε από εδώ
περνούσε ο παλιός δρόμος που ένωνε τη Σητεία με τα δυτικά, οπότε ένα χάνι
ξεκούρασης κι ανεφοδιασμού ήταν απαραίτητο. Ο αμαξωτός έφτανε ως το Σκινοσέλι
κι έπειτα συνέχιζε πάλι από τα Μουλιανά. Το μεσοδιάστημα το συνέδεαν μουλαράδες, που
κουβαλούσαν τους επιβάτες των λεωφορείων και τις αποσκευές τους. Αυτή τη δουλειά έκανε κάποιο φεγγάρι στα νιάτα
του κι ο παππούς μου, ο Κυριακογιώργης!
Προς το νεκροταφείο και τον Μύλο του Παπά
Η Λάστρος από το μεγάλο αλώνι δίπλα στο νεκροταφείο, καθώς και οι δυο κορυφές του Καψά, όπου διακρίνεται το "ρήγμα" (οι στεφανιές). Ανάμεσα σε Καψά (δεξιά) και Σπαθί (αριστερά) φαίνεται το διάσελο, απ' όπου θα πάμε στο Καβούσι στη συνέχεια.
Η θάλασσα μανισμένη σήμερα
Προς τον ανακαινισμένο μύλο του Παπά
Ποιον κοιτάζει η ομάδα;
Τον Γιάννη που μας φωτογραφίζει από το Χάνι του Γερωνυμάκη δίπλα στον παλιό δρόμο που συνέδεε τη Σητεία με τα δυτικά
Από εδώ θα κατηφορίσουμε στην ξερή κοίτη του ρέματος και θα πάρουμε το πολύ όμορφο καλντερίμι που οδηγεί στην Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα:
εξαιρετική τοποθεσία, ωραίο ξωκλήσι με πηγή και στέρνα, όπου τρέχει κάμποσο
νερό και με θέα στον κάμπο και το χωριό της Σφάκας. Εδώ επιβάλλεται μια σύντομη
στάση!
Το φθινόπωρο καλά κρατεί γύρω απ' το χωριό
Η εικόνα της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας
Στον περίβολο του γραφικού ναού έκανε μια σύντομη στάση η ομάδα
Από εδώ βλέπει κανείς τον κάμπο και το χωριό της Σφάκας
Από τη Λάστρο στο
Καβούσι
Κι έπειτα η ομάδα δριμύτερη θα συνεχίσει την πορεία της από
αγροτικό δρόμο, θα διασχίσει την εθνική οδό και θα πάρει καλντερίμι, πρόσφατα
καθαρισμένο απ’ το Γεωπάρκο Σητείας, χωμένο κάτω απ’ τις βελανιδιές, που θα
μας οδηγήσει κοντά στο εκκλησάκι του
Αγίου Νικήτα. Από εκεί θα συνεχίσουμε ανηφορικά
στο μονοπάτι για κορυφή Καψά ως την παράκαμψη του, που οδηγεί ΝΔ κι
ελίσσεται πλαγίως ως το χαμηλότερο σημείο-περασά ανάμεσα στο όρος Ορνό και τον Καψά,
που ένωνε κάποτε την κοιλάδα της Λάστρου με αυτή του Καβουσίου. Όσο πλησιάζουμε
στο πιο ψηλό σημείο του διάσελου οι ριπές είναι δυνατές και παρακωλύουν το περπάτημά
μας. Κατηφορίζοντας ωστόσο προς τον οικισμό Μέλισσες (520), ο καιρός μαλακώνει κι οι εικόνες το ίδιο. Τα όμορφα σπιτάκια με την
εύφορη βλάστηση και τα οπωροφόρα δέντρα χωμένα κάτω απ’ τα ψηλά βουνά της
περιοχής –εδώ συγκλίνουν τρεις οροσειρές: Ορνό, Καψάς, Θρυπτή- σε συνδυασμό με
τον χωματόδρομο, που σου δίνει τη δυνατότητα να θαυμάσεις, χωρίς να χρειάζεται
να σιγουρεύεις το βήμα σου σε κάθε δρασκελιά, ανταμείβουν για τον κόπο της
ημέρας.
Όμορφα φθινοπωρινά χρώματα
Και λίγο πευκόδασος δίπλα στον ΒΟΑΚ
Πρόσφατα το Γεωπάρκο Σητείας έχει εντάξει την περιοχή του Λάστρου στην εμβέλειά του κι έχει τοποθετήσει ενημερωτικές πινακίδες!
Το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου δίπλα στον ΒΟΑΚ από τα ομορφότερα της περιοχής
Από το μονοπάτι για Καψά εμείς θα στρίψουμε αριστερά κατά το διάσελο
Αποχαιρετώντας τη Λάστρο
Όσο ανεβαίνουμε οι ριπές του αέρα δυναμώνουν
Κατεβαίνοντας στην κοιλάδα της Αύγου
Πλησιάζοντας τον οικισμό Μέλισσες κάτω από την κορυφή Κλήρο της Θρυπτής
Καθώς πλησιάζουμε στο Καβούσι
(130) κι έχοντας απέναντι τον Αρχαιολογικό Χώρο του Αζοριά και το φαράγγι
του Μέσωνα, θα πάρουμε το μινωικό
καλντερίμι που ελίσσεται παράλληλα με
το φαρράγγι του Χαυγά για το χωριό. Σύντομα θα δούμε ξανά την αφρισμένη
θάλασσα και τον κόλπο του Μεραμπέλλου. Όταν φαίνεται πια και το ίδιο το Καβούσι
με τον κάμπο του, ξέρουμε ότι έχουμε σχεδόν φτάσει!
Από το μινωικό μονοπάτι δίπλα στο φαράγγι του Χαυγά κατευθυνόμαστε στο Καβούσι
Η μεγάλη σάρα στην πίσω πλευρά του Καψά
Πλησιάζουμε! Φάνηκε και το Καβούσι απ' το μονοπάτι
Περπατήσαμε σήμερα
15 χλμ με υψομετρική διαφορά γύρω στα 600 μέτρα σε πέντε ώρες και με μια
μικρή τροποποίηση στη διαδρομή ‘σώσαμε’ τη μέρα! Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου! Οφείλουμε ακόμα να
πούμε ένα ευχαριστώ στους δραστήριους Πολιτιστικούς Συλλόγους Λάστρου και
Καβουσίου, καθώς και οι δύο καθαρίζουν και συντηρούν τα μονοπάτια τους, αλλά
και στο Γεωπάρκο Σητείας, που έχει εντάξει πρόσφατα υπό την αιγίδα του την
περιοχή κι έχει φροντίσει για την ανάδειξή της. Χάρη και σε αυτούς όλοι περάσαμε καλά και
τερματίσαμε ασφαλείς! Ε μια μπίρα στο καφενείο στο Καβούσι τη δικαιούμαστε!
