Μια όμορφη κι εύκολη πεζοπορία πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, 28/08/22. Κρίμα που την απόλαυσαν μόνο δώδεκα πεζοπόροι, αφού λόγω του καλού καιρού οι περισσότεροι αποτίουν ακόμα φόρο τιμής στις ακύμαντες παραλίες.
Ξεκινήσαμε λοιπόν
στις εννέα το πρωί, αφού πήραμε χωματόδρομο μετά τον Κρούστα και παρκάραμε τα
αυτοκίνητά μας στην τοποθεσία του ‘Ομέρη ο λάκκος’ σε υψόμετρο
Η βροχή των προηγούμενων ημερών –τα ίχνη της φαίνονται σε φρέσκες λακκούβες νερού- έχει καθαρίσει την ατμόσφαιρα κι αναδύει έντονα τη μυρωδιά του δάσους του Κρούστα. Δάσος κυρίως από πεύκα, αλλά και από πρίνα, που διακόπτεται κατά διαστήματα από περιφραγμένα καλλιεργημένα περιβόλια με οπωροφόρα. Πολλά πολύχρωμα μελίσσια, παραταγμένα εδώ κι εκεί. Μια παρέα από όρνια πετάει στα αριστερά μας. Ο καιρός είναι δροσερός και βοηθάει πολύ στην πεζοπορία. Η σχεδόν φθινοπωρινή φύση πολύ αναζωογονητική κι αυτό το ατέλειωτο πράσινο ….πόσο μας έλειψε! Σε πολλά σημεία υπάρχουν εμφανή ίχνη παλιών πυρκαγιών, ωστόσο βλέπουμε πολλά νέα δεντράκια να ξεπετάγονται, άλλα μεγαλύτερα σχεδόν δυο μέτρα, άλλα πιο μικρά σαν μια παλάμη, γεγονός που μας γεμίζει αισιοδοξία, γιατί δείχνει την ικανότητα του δάσους να αναζωογονείται ‘αν το αφήσουμε ήσυχο, θα κάνει τη δουλειά του’, μουρμουρίζει ο Μανώλης δίπλα μου.
Περίπου μια ώρα μετά την εκκίνηση φτάνουμε στο πρώτο ‘μπαλκόνι’, το άνοιγμα, που μας επιτρέπει να ατενίσουμε Μάλλες, Χριστό, Μεταξοχώρι, Μύθους και στο βάθος Μύρτος και το νότιο κρητικό πέλαγος. Μικρή στάση για φωτογραφία και συνεχίζουμε … Ένα μεγάλο μέρος της πορείας μας στη συνέχεια, το βαδίζουμε πάνω στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, που συνδέει Σελάκανο-Καθαρό. Αριστερά μας στην απέναντι πλαγιά αντικρίζουμε το δάσος του Σελάκανου και πιο πίσω τις επιβλητικές κορυφές του όρους Δίκτη. Κατόπιν μια ταμπέλα μας δείχνει την κατεύθυνση για το οροπέδιο του Καθαρού.
Δεν θα πάμε προς τα εκεί, μιαν άλλη φορά. Σήμερα αρκούμαστε να το δούμε από ψηλά. Όσο πλησιάζουμε ωστόσο στις παρυφές του, όλο και πληθαίνουν τα οπωροφόρα δέντρα φορτωμένα: μηλιές, καρυδιές, αμυγδαλιές. Ακόμα και οι τρικοκιές κι οι αγριοτριανταφυλλιές έχουν καρπούς αυτή την εποχή. Ωστόσο την τιμητική τους έχουν οι αχλαδιές όλων των ειδών: ο φίλος και συνοδοιπόρος μας, ο ‘μαντιναδολόγος’, όπως τον αποκαλούμε, γιατί το ‘χει με τις μαντινάδες και την κρητική παράδοση, μας κάνει τις συστάσεις: ‘Αυτά είναι ρομάνα – λουκούμι-, τούτα ‘δω καράπιδα –δεν είναι ακόμα καμωμένα-, αυτά κρυστάλλια και εκειανέ αμπελιτσές’. Μαζεύουμε τα πιο καλά από τα –πλήθος- πεσμένα κάτω από τα δέντρα και τα σακίδια είναι έτοιμα να σπάσουν. ‘Σαν να πήγαμε στη λαϊκή’, πετάγεται κάποιος.
Κάνουμε μια στάση στο
μικρό πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αφέντη για ξεκούραση και μια ρακή –για μια
ακόμα φορά κερνά ο Ray- που συνοδεύεται
από καλούδια της περιοχής: μύγδαλα και απίδια. Εδώ συναντιόμαστε με τζιπ του Cretan safari και ανταλλάσουμε
φιλικούς χαιρετισμούς, όπως ταιριάζει σε άτομα που μοιράζονται τον ίδιο
παράδεισο. Συνεχίζουμε παίρνοντας ανηφορική πορεία, που δυσχεραίνεται από το
ευωδιαστό βάρος και τη ζέστη του μεσημεριού, αλλά είναι μικρή σε διάρκεια.
Φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής (
Συνολικά περπατήσαμε
γύρω στα
ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη
