Monday 25 November 2019

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΜΕΡΑΜΠΕΛΟΥ (ΚΟΥΡΟΥΚΟΥΛΟΥ & ΣΚΙΝΙΑ)

Στα φαράγγια του Πάνω Μεραμπέλλου (Κουρούκουλου και Σκινιά) περπάτησαν 32 φίλοι και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου.



Ξεχωριστό από κάθε άποψη το Πάνω Μεραμπέλλο και τα περίφημα, μικρά αλλά ξεχωριστής ομορφιάς φαράγγια του. Εκτός του πιο γνωστό φαράγγι της Φινοκαλιάς ή Σκοτεινής, υπάρχουν και 4-5 ακόμη στην περιοχή. Αυτή την Κυριακή προγραμματίσαμε να διασχίσουμε (για πρώτη φορά) το φαράγγι του Κουρούκουλου και να επιστρέψουμε στην αφετηρία από το γνωστό μας φαράγγι του Σκινιά. Μοιραστήκαμε μια όμορφη κυκλική πεζοπορία ανάμεσα σε ξεχασμένα χωριά, εντυπωσιακά φαράγγια που καταλήγουν σε υπέροχες παραλίες και απολαύσαμε την καταπληκτική θέα προς τη βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης.





Ξεκινήσαμε με υπέροχο καιρό στις 8:45 από το μικρό χωριουδάκι του Αγαλιανού, (μετά το Σκινιά και πριν το Πατσόπουλο), ένα σχεδόν ερειπωμένο οικισμό, που πριν από μερικές δεκαετίες έσφυζε από ζωή. Στις "Ηνωμένες Πολιτείες του Μεραμπέλλου", όπως αποκαλούν οι ντόπιοι τα πολυάριθμα χωριά του Πάνω Μεραμπέλλου, μέχρι τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο κατοικούσαν και βιοπορίζονταν πολλές αγροτοκτηνοτροφικές οικογένειες. Η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και οι δύσκολες συνθήκες επιβίωσης ανάγκασαν πολλούς (κυρίως νέους) να μεταναστεύσουν. Σήμερα τα περισσότερα χωριά έχουν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους (συνήθως ηλικιωμένους), με εξαίρεση κάποια χωριά που λόγω εξαιρετικής θέσης ή γειτνίασης με την κοσμοπολίτικη Ελούντα, έτυχαν τουριστικής αξιοποίησης. 






Από χωματόδρομο και παλιό μονοπάτι κατευθυνθήκαμε προς το φαράγγι με τα πολλά "ου" στο όνομα, το φαράγγι του Κουρούκουλου, ένα άγνωστο μας φαράγγι, με τραχύ, άγριο τοπίο και απότομα, βραχώδη, πρανή. Φτάσαμε στην είσοδο με λίγη ταλαιπωρία, αφού τόσο τα σύρματα των βοσκών αλλά και η μη συχνή διέλευση ανθρώπων από τα μονοπάτια, έχουν σαν αποτέλεσμα να 'κλείνουν' τα περάσματα. Η καταπράσινη ορεινή φύση, με τη βλάστηση να οργιάζει μετά τις τελευταίες έντονες βροχοπτώσεις, μας αποζημιώνει για την απρόσμενη καθυστέρηση.



Μετά από περίπου μισή ώρα, φτάνουμε στο φαράγγι, που ξεκινά από το Αγαλιανό και καταλήγει στη θάλασσα, μεταφέροντας τα νερά της βροχής από την περιοχή του Καρυδίου. Το διαρρέει σε όλο του το μήκος το ρέμα Λαγκός και η κοίτη του, στρωμένη με μεγάλες ποταμόπετρες, είναι βατή για πεζοπορία. 






Βαδίζουμε στην κοίτη, στρωμένη με αμέτρητες  μικρές και μεγαλύτερες πέτρες, ενώ τριγύρω μας μοσχοβολούν αμέτρητες φασκομηλιές και ρίγανη. Όσο προχωρούμε τα πλαϊνά τοιχώματα κλείνουν και ψηλώνουν, ενώ εντυπωσιάζουν με τις αλλεπάλληλες στρώσεις από διαφορετικά πετρώματα. Υπάρχουν και αρκετές βαθιές σπηλιές με σκοτεινά "στόμια", που σε αλλοτινούς καιρούς τις χρησιμοποιούσαν για να μαντρώνουν τα αιγοπρόβατα.



Μετά από πορεία λιγότερο από μια ώρα μας περιμένει και μια έκπληξη: ένα σκουριασμένο αυτοκίνητο βρίσκεται παρατημένο μέσα στο φαράγγι! ΄Αγνωστο πως και από πότε, το "όχημα" μας προκαλεί να σταθούμε για την συνηθισμένη ομαδική φωτογραφία. 
Μετά από πορεία 1,5 περίπου ώρας φτάσαμε στην έξοδο του φαραγγιού στη θάλασσα, όπου σχηματίζεται η βοτσαλωτή παραλία Κουρούκουλου, με μαγευτικό βυθό, ιδανική για καταδύσεις.  



ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΟΥΡΟΥΚΟΥΛΟΥ
Κάναμε το πρώτο μας διάλειμμα δίπλα στο κύμα και στη συνέχεια από παλιό μονοπάτι κατευθυνθήκαμε ανατολικά. Ανηφορίσαμε ανάμεσα από θυμάρια και άλλους αρωματικούς θάμνους προς την κορυφή, που χωρίζει τα δυο γειτονικά φαράγγια. Απολαύσαμε την μαγευτική θέα και την εικόνα των φαραγγιών, που από ψηλά μοιάζουν σαν βαθιές μαχαιριές πάνω στην άγονη γη. Καταπληκτική και η θέα προς την ακτή με τα δαντελωτά ακρογιάλια, το άδεντρο, σκουρόχρωμο τοπίο και την γαλάζια ανοιχτή θάλασσα του Κρητικού πελάγους να συνθέτουν εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς.











Μετά από 20λεπτη κατάβαση, βρεθήκαμε στη μικρή βοτσαλωτή παραλία του Αυλακιού, από τις πιο όμορφες παραλίες της περιοχής. Αποτελεί στην ουσία απόληξη του ομώνυμου φαραγγιού, είναι στρωμένη με άσπρα βότσαλα και έχει καταγάλανα διαυγή νερά.


ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΤ'  ΑΥΛΑΚΙ




Κάναμε το απαραίτητο διάλειμμα, χωρίς να καταφέρουμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να βουτήξουμε τα πόδια μας στο δροσερό νερό. Στη συνέχεια μπήκαμε στο φαράγγι για την επιστροφή στην αφετηρία. 
Το φαράγγι "Στ' Αυλάκι" ή "Σκινιά" ή "Μαυρογιάννη", ξεκινάει από το χωριό Σκινιάς και καταλήγει μετά από φιδογυριστή διαδρομή στην παραλία στα Βλυχάδια. Το ρέμα του μεταφέρει τα νερά από την περιοχή της Μονής Αρετίου και είναι γενικά ξηρό με χαμηλή βλάστηση, ενώ η πορεία μέσα σε αυτό γίνεται σε βραχώδες έδαφος.





Οι φασκομηλιές και ρίγανη μοσχομυρίζουν, ενώ οι συκιές και οι φουντωτοί σκίνοι, που κλείνουν τη κοίτη, δεν στάθηκαν εμπόδιο στη διέλευση μας αν και χρειάστηκε να αναρριχηθούμε στα κάθετα βράχια, στο σημείο που σχηματίζονται τον χειμώνα 2-3 μικροί καταρράκτες.
Επιστρέψαμε στην αφετηρία μετά από 5,5 περίπου ώρες, έχοντας διανύσει 10,5χλμ. Με περισσότερα από δέκα χιλιάδες βήματα στην περιοχή του Πάνω Μεραμπέλλου, ανακαλύψαμε και αυτή την Κυριακή κρυμμένες ομορφιές του τόπου μας.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Ανδρουλάκης 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΧΑΡΤΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Karma Brown
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Γιώργος Ανδρουλάκης, Ελένη Λάμπρου



Monday 18 November 2019

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΚΡΟΥΣΤΑ

Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε κυκλική πεζοπορία στο κοντινό μας, αν και άγνωστο σε πολλούς δάσος του Κρούστα.


Εκτός από το πανέμορφο φυσικό τοπίο και τις όμορφες πεζοπορικές διαδρομές, το δάσος προκαλεί τον επισκέπτη να ταξιδέψει στον χρόνο, με οδηγό εντυπωσιακά σημάδια ανθρώπινης παρουσίας, από την περίοδο της Μινωικής Κρήτης, μέχρι και αποτυπώματα της σύγχρονης ιστορίας.




Από τα πιο σημαντικά δάση της Ανατολικής Κρήτης, το σπάνιο δάσος απλώνεται την ευρύτερη περιοχή του Κρούστα. Από το 2012 στην περιοχή έχει διαμορφωθεί από εθελοντές του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου το Ιστορικό πάρκο δάσους Κρούστα (περισσότερα ΕΔΩ), με στόχο την προστασία του δάσους και των αρχαιολογικών ευρημάτων. 

Η περιοχή εποικίστηκε συστηματικά και χρησιμοποιήθηκε εντατικά από τον άνθρωπο πριν από 4.000 χρόνια. Στην πρώϊμη Μινωϊκή Ανακτορική περίοδο (1900-1650 π.Χ.) κατασκευάστηκαν με ογκόλιθους αρκετές αγροτικές εγκαταστάσεις (μάνδρες, περίβολοι) μαζί με αγροικίες. Τα εντυπωσιακά ευρήματα της Μινωικής περιόδου τεκμηριώθηκαν από την Zαμπίνε Μπέκμαν την περίοδο 2003-2012. Τους επόμενους αιώνες διαπιστώνεται μη συνεχής επανάληψη των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην περιοχή, με τα ίχνη να παραμένουν ορατά μέχρι και σήμερα.
Πέρα όμως από το αρχαιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον, η περιοχή προσφέρεται για απολαυστικές πεζοπορικές διαδρομές πάνω σε σηματοδοτημένα μονοπάτια, μέσα στο καταπράσινο δάσος, με εκπληκτική θέα προς το Κρητικό και Λιβυκό πέλαγος. Μεγάλη ποικιλία πουλιών και ζώων, καθώς και σπάνια ή ενδημικά φυτά μπορούν να εντοπιστούν μέσα στο οικοσύστημα. Λόγω του υψόμετρου (800-1000 μ.) το μικροκλίμα της περιοχής είναι πολύ ευχάριστο, καθώς τα παρακείμενα βουνά εμποδίζουν τους καυτούς καλοκαιρινούς και τους ψυχρούς χειμωνιάτικους ανέμους.


 ΞΩΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ
Με φθινοπωρινό καιρό, 43 πεζοπόροι ξεκινήσαμε από το ξωκλήσι τουΑγίου Μάμαντος, μια καλαίσθητη πετρόκτιστη εκκλησία που έχει κτιστεί από τους πιστούς της περιοχής τα τελευταία χρόνια. Μετά από σύντομο περπάτημα φτάσαμε κοντά στο λημέρι των ανταρτών, ένα ιστορικό σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στον δρόμο. 



Στο Σπήλαιο Τάφος Λημέρι, που βρίσκεται νότια του Κρούστα, την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, έβρισκαν καταφύγιο οι αντάρτες του ΕΑΜ και το χρησιμοποιούσαν σαν ορμητήριο. Το κρησφύγετο τους όμως προδόθηκε, ο γερμανικός στρατός τους εντόπισε και τους εκτέλεσε επί τόπου.


 ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
 
Ο εξωτερικός χώρος του σπηλαίου είναι εντυπωσιακός και επιβλητικός, με ένα τεράστιο χάσμα  βάθους περίπου 50 μ. να οδηγεί στην είσοδο. Η κατάβαση στο σπήλαιο γίνεται από την ανατολική πλευρά, από απότομο, κατηφορικό και ολισθηρό μονοπάτι. Αποτελείται από μια μόνο μεγάλη και πολύ ψηλή αίθουσα, που το δάπεδο της είναι γεμάτο από βράχους που έχουν πέσει από την οροφή, ενώ μέσα στο σπήλαιο φωλιάζουν δεκάδες νυχτερίδες.

ΥΔΡΟΔΕΞΑΜΕΝΗ
Μετά από σύντομη επίσκεψη και αναφορές στην ιστορικότητα του χώρου, κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Τούρκισσες, όπου βρίσκεται η δεξαμενή του υδραγωγείου, μια "καμουφλαρισμένη" δεξαμενή, καθώς έχει "ντυθεί" με πέτρα και έχει παραπλανητικά πορτοπαράθυρα που την κάνουν να μοιάζει με σύγχρονη αγροικία. Στο σημείο αυτό υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες με πληροφορίες και σχεδιάγραμμα για τις διαδρομές και τα σημεία ενδιαφέροντος. 




Από την τοποθεσία αυτή ξεκινά και το μονοπάτι που οδηγεί  μέσα  στο δάσος, σε μια διαδρομή μήκους 5,5χλμ (όπως μας πληροφορεί σχετική πινακίδα). 



Ακολουθήσαμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι, απολαμβάνοντας τις μυρωδιές και την μοναδική αίσθηση γαλήνης του δάσους. Η διαδρομή ευχάριστη κάτω από τα πανύψηλα δέντρα και εύκολη χωρίς απότομες ανηφόρες/κατηφόρες. 





΄Οσο προχωράμε πιο βαθιά μέσα στο δάσος μια χειμωνιάτικη αίσθηση μας τυλίγει, λόγω της αυξημένης υγρασίας, κυρίως όμως από τα απαλά ανοιχτοπράσινα βρύα που καλύπτουν τους βράχους και τους κορμούς των δέντρων.








Η θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου, την πόλη,τα γύρω χωριά και τις παραλίες του Καλού Χωριού πανοραμική και υπέροχη. 









Στην πορεία μας συναντάμε εγκαταλειμμένες στάνες και μιτάτα, απομεινάρια από προηγούμενες δεκαετίες κτηνοτροφικής δραστηριότητας στην περιοχή.






Συνεχίζουμε μέχρι τη θέση "Ασφεντάμους", όπου έχει εντοπισθεί αρχαίος αγροτοκτηνοτροφικός οικισμός 4000 χρόνων. ΄Οπως μαρτυρούν τα ευρήματα πρόκειται  για τμήματα αγροτικών εγκαταστάσεων και αγροικιών της εποχής των Μινωιτών. Με τεράστιες λαξευμένες πέτρες έχουν κατασκευαστεί κυκλικές κατασκευές σαν ανοιχτά πηγάδια, που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση νερού ή σιτηρών. Ογκόλιθοι, που εντυπωσιάζουν με το μέγεθος τους, έχουν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν κυκλικές αγροτικές εγκαταστάσεις και εκτεταμένοι περίβολοι που περικλείουν μεγάλα τμήματα γης. Γενικά στην περιοχή νότια του Αγίου Νικολάου, βρίσκονται διάσπαρτες περισσότερες από 70 αγροικίες και δίκτυο μονοπατιών της Μινωικής περιόδου.




Επιστρέψαμε από διαφορετικό μονοπάτι στην περιοχή του υδραγωγείου και από εκεί συνεχίσαμε μέχρι την αφετηρία, έχοντας διανύσει 6,6χλμ. σε 3,5 περίπου ώρες.



Ολοκληρώσαμε την κυριακάτικη εξόρμηση μας σε τοπική ταβέρνα απολαμβάνοντας ντόπιο κρασί και παραδοσιακές νοστιμιές.  


ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Πάγκαλος Γιάννης
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη


Powered by Wikiloc