ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Μίλατος

Showing posts with label Μίλατος. Show all posts

Sunday, 29 October 2023

ΝΟΦΑΛΙΑΣ – ΦΑΡΑΓΓΙ ΜΑΛΛΙΑΡΗ – ΜΙΛΑΤΟΣ

Μια πολύ όμορφη πεζοπορία με εναλλαγή πολλών διαφορετικών πεδίων πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, 29-10-2023, στην περιοχή της Μιλάτου.

Η ομαδική μας στο σημείο που ενώνονται Μαλλιάρης κι Ανεμαλλιάρης στα Χριστοπατήματα.

Το βίντεό μας απ' τον Γιάννη τον Πάγκαλο:

ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΜΑΛΛΙΑΡΗ

Ξεκινάμε λοιπόν από τον οικισμό Νοφαλιά στα 508 μέτρα υψόμετρο, όπου φτάνουμε με μικρό λεωφορείο. Κατηφορίζουμε από πλατύ καλοφτιαγμένο καλντερίμι, που όμως θέλει ένα καλό καθάρισμα και μια συντήρηση. Σύντομα βυθιζόμαστε στο φαράγγι του Μαλλιάρη (κάτω απ’ τα χωριά Περονίδες, Αδράβαστο και Σούβλο) και τα ξερά απ’ την παρατεταμένη ανομβρία χόρτα σπάνε κρατσανιστά κάτω απ’ τα παπούτσια μας. Το φαράγγι είναι άγριο και δασωμένο εδώ στην αρχή του και μας αναγκάζει να ψάχνουμε για το καλύτερο δυνατό πέρασμα, κάτω από πρίνα, σκίνα κι αντραμιθιές, όπου συνεχώς πέφτει το σύνθημα: ‘σύρμα!’, ‘πόρτα!’, καθώς ανοίγουμε και κλείνουμε συνεχώς αυτοσχέδιους φράχτες των βοσκών! Γρήγορα όμως ο χώρος απλώνει κι εξελίσσεται σε ρεματιά με μεγάλες πέτρες, που δυσχεραίνουν κάπως το βάδισμά μας.

Νοφαλιάς στα 508 μέτρα υψόμετρο

Το όμορφο καλντερίμι θέλει κάποιο καθάρισμα και συντήρηση

Η Στεφανία μας ενημερώνει για την περιοχή υπό την εποπτεία του αρχηγού!

Πολύ δασωμένο το φαράγγι του Μαλλιάρη στην αρχή του

Ως εδώ, αν και όμορφο, μοιάζει με πολλά άλλα φαράγγια, που έχουμε δει. Τις εκπλήξεις μας τις φυλάει για το τέλος, όταν αρχίζει να γίνεται hard rock! Κάθετα, εντυπωσιακά, γεμάτα κόκκινα νερά τοιχώματα, όπου φωλιάζουν άγρια πετούμενα, που στριφογυρίζουν κατά δεκάδες κράζοντας από πάνω μας, πέτρες διαβρωμένες απ’ το νερό και τον αέρα, σε διάφορα χρώματα και σχέδια, και σπήλαια, πολλά κι εντυπωσιακά σπήλαια, που ξετρελαίνουν τον Γάλλο φίλο μας, τον Jose, σπηλαιολόγο που μένει στη Σητεία τα τελευταία χρόνια. Προσπαθεί να μας δώσει να καταλάβουμε με χειρονομίες και τον αυτόματο μεταφραστή, πώς σχηματίστηκαν όλα αυτά. Τελικά μας έστειλε υλικό σε γκουγκλομεταφρασμένα ελληνικά:

"Τα ασβεστολιθικά στρώματα σχηματίστηκαν μεταξύ του τέλους του Ιουρασικού (145 Ma) και του τέλους του Paleogene (56 Ma), δηλαδή κατά τη διάρκεια περίπου 89 Ma, και είχαν μέγιστο πάχος 5 χιλιόμετρα. Αυτός ο ασβεστόλιθος αναφέρεται συνήθως ως ασβεστόλιθος της Τρίπολης ή Τριπολιτσάς. Από την Ολιγόκαινο έως την Μειόκαινο εποχή, αυτά τα ασβεστολιθικά στρώματα καρστικοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, διαβρώθηκαν και στη συνέχεια συνδέθηκαν. Η απότομη βουτιά των στρωμάτων μπορεί να φανεί στη φωτογραφία του Πλασκουρόσπηλιου. Οι κοιλότητες, που συναντήσαμε, λειτούργησαν ως αναζωπύρωση, πολλά ίχνη μηχανικής διάβρωσης του νερού στο βράχο ήταν ορατά. Στη διαδρομή μας, μερικές πέτρες μαρτυρούσαν τη διάλυση και την καρστικοποίηση του βράχου. Και θα τελειώσω με αυτό το σκυρόδεμα που δεν είναι σταλακτίτης αλλά συρίγγιο. Το χαρακτηριστικό του συριγγίου είναι η ροή του νερού μέσα στο σωλήνα ενώ το σταλακτιτικό νερό ρέει έξω"

Σταλακτίτης (από Ζοζέ)

Συρίγγιο (από Ζοζέ)

Πετρώματα (από Ζοζέ)

Όλ’ αυτά είχαν εξάψει βέβαια και τη φαντασία των προγόνων μας και δημιούργησαν τον θρύλο, ότι εδώ, σ’ αυτές τις εσοχές του βράχου, πάτησε το άλογο του Χριστού και ονόμασαν την περιοχή Χριστοπατήματα, στο σημείο που ο Μαλλιάρης ενώνεται με το διπλανό ρέμα του Ανεμαλλιάρη, στο πιο εντυπωσιακό τμήμα της διαδρομής.

Το εντυπωσιακό σημείο σύγκλισης Μαλλιάρη κι Ανεμαλλιάρη

Δεκάδες άγρια πετούμενα εποπτεύουν την περιοχή τους ενοχλημένα απ' την παρουσία μας!

Πετρώματα σε πολλά χρώματα και σχέδια

Όταν το φαράγγι γίνεται ρεματιά

Χριστοπατήματα, στο σημείο που συναντιέται ο Μαλλιάρης με τον Ανεμαλλιάρη

Πλησιάζουμε το πρώτο σπήλαιο

Βολακόσπηλιος (κατά Χριστόφορο) - Σιδερόσπηλιος (κατά Γιώργο), εντυπωσιακός όπως και να είναι!

Το εσωτερικό του με τους βολάκους, που προήλθαν από κατολίσθηση

Φωτογραφία απ' το εσωτερικό του με τα πολλά κουφάρια ζώων

Πλασκουρόσπηλιος (κατά Χριστόφορο) - Βωλακόσπηλιος (κατά Γιώργο), εντυπωσιακό σπήλαιο
λίγο πιο ψηλά από την κοίτη

Εντυπωσιακή η κλίση κι οι 'πλακούρες' γλιστερές

Μωρό σταλακτίτης εν τη γενέσει

Το εσωτερικό της σπηλιάς με τα δύο ανοίγματα

Εντυπωσιακή η κλίση στο ανέβασμα

Κάδρο απ' το εσωτερικό
ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΜΙΛΑΤΟΥ

Η έξοδος του φαραγγιού μας οδηγεί στην ακτή. Ο ορίζοντας μας ανοίγει. Το γαλάζιο θάλασσας και ουρανού και το φρέσκο βοριαδάκι μας αναζωογονούν. Άλλα χρώματα εδώ, άλλες εικόνες. Όμορφες ακτές και ασυνήθιστα ήρεμες σήμερα. Ένα κοπάδι πρόβατα, που τρέχουν κουδουνίζοντας στο πέρασμά μας, πετρόκτιστες αγροικίες άλλες ερειπωμένες, άλλες εν μέρει ανακαινισμένες, κατασκευές για την συλλογή νερού τόσο σπάνιου και απαραίτητου στην περιοχή: στέρνες και πηγάδια, ολόξερα τώρα πια, κάποια μοναχικά αλμυρίκια, μικρές παραλίες ανάμεσα στα βράχια.

Εντυπωσιακή στέρνα στις ακτές των Ανωγείων

Εντυπωσιάζει ο μόχθος των προγόνων μας να συγκεντρώσουν το λιγοστό νερό, που κατεβαίνει απ' την πλαγιά (του Χατζαμέτη η στέρνα: Στην τουρκοκρατία ανήκε σε κάποιον Χατζή-Αχμέτ, και γι' αυτό έμεινε το όνομα "του Χατζαμέτη')

Το μοναχικό αλμυρίκι στην παραλία του Χοχλακιά

Το Μετόχι των Βοτήρηδων

Κάποτε το περπάτημά μας στον χωματόδρομο δίπλα στη θάλασσα τελειώνει. Ήρθε η ώρα ν’ ανηφορίσουμε από τις ‘τρεις σκάλες’. Πρόκειται για περάσματα με ανεβοκατεβάσματα ανάμεσα στους βραχώδεις παραλιακούς όγκους, που απαιτούν σίγουρα την προσοχή μας, αλλά προσφέρουν καταπληκτική θέα στο απέραντο γαλάζιο. Στο τελευταίο πέρασμα θ’ αντικρίσουμε μπροστά μας, στο βάθος του ορίζοντα, το τουριστικό θέρετρο της Μιλάτου, τον τερματισμό μας. Όμως οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν ακόμα: στο τέλος του μονοπατιού το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και η παρακείμενη μεγάλη σπηλιά, γνωστή από τα γυρίσματα της σειράς «Καρτ Ποστάλ», αποτελούν μια ακόμα δυνατή εμπειρία, το μικρό στενό φιορδ λίγο πιο πέρα και οι εγκαταλελειμμένοι ξύλινοι σκελετοί παλιών καϊκιών γίνονται κάδρο για τις φωτογραφίες μας.

Ανεβαίνοντας τις 'τρεις σκάλες' - στο πλάι της κορυφής Κοκκιναβαρη

Ανεβοκατεβαίνοντας τα περάσματα στις 3 σκάλες

Να κι ένας κρόκος ξαφνικά! (crocus tournefortii)

Βλέποντας το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και στο βάθος Μίλατος

Άγιος Κωνσταντίνος

Αποχωρώντας απ' το εκκλησάκι και οδεύοντας προς τον τερματισμό

Η τελευταία μας σπηλιά στη θέση Λαχταριδιάς λέξη που προέρχεται απ' τη 'νυχτερίδα' κατά Χριστόφορο), πάνω απ' το εκκλησάκι

Ημι-ομαδική μας στην σπηλιά, όπου έγιναν γυρίσματα της σειράς "Καρτ Ποστάλ"

Πλησιάζοντας στη Μίλατο, κουφάρια καϊκιών

Το αυλάκι - φιορδ λίγο πριν μπούμε στον οικισμό από τ' ανατολικά

Αφήνουμε λίγο ελεύθερο χρόνο για μπάνιο ή ένα ελαφρύ γεύμα στο παραθαλάσσιο χωριό κι έπειτα επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο για τον γυρισμό. Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 14 χλμ, με κατωφερή υψομετρική διαφορά γύρω στα 550 μέτρα, σε 6 ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε τους φίλους μας Γιώργο Ανδρουλάκη, Χριστόφορο Χειλαδάκη, José Prévôt για τις πληροφορίες, που μοιράστηκαν μαζί μας και ιδιαίτερα τον έμπειρο οδηγό μας, δεινό ορειβάτη και καλό γνώστη της περιοχής, Βαγγέλη Τσιχλή, για την τέλεια οργάνωση και εκτέλεση αυτής της όμορφης πεζοπορίας.