ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΔΡΙΑΝΟΥ

Την Κυριακή 18 Αυγούστου 2019, μια μικρή ευέλικτη ομάδα μελών του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου διέσχισε το φαράγγι του Αδριανού.

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από υψόμετρο 353μ. από τον οικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου, ένα ημιορεινό και σχεδόν έρημο οικισμό, στο δρόμο που οδηγεί από τα Λακώνια προς το οροπέδιο Λασιθίου.

Ακολουθήσαμε αρχικά χωματόδρομο και στη συνέχεια παλιό ανηφορικό μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται φιδογυριστά στο βραχώδες τοπίο, μέσα σε πυκνή θαμνώδη βλάστηση. ΄Οσο ανηφορίζουμε ψηλότερα, η θέα μας αποζημιώνει προσφέροντας μας όμορφες εικόνες από πλαγιές κατάφυτες από ασημοπράσινα, φουντωτά λιόδεντρα ενώ κάτασπρα, μικρά ξωκλήσια και γραφικοί οικισμοί ξεπροβάλλουν εδώ κι εκεί. Συνεχίζουμε προς τον οικισμό του Αδριανού και κάνουμε στάση στην 'Τραπέζα', ένα επιβλητικό κάθετο βράχο, που δεσπόζει πάνω από το χωριό, μια μικρογραφία των Μετεώρων! 

 ΑΔΡΙΑΝΟΣ

Πάνω από μια επίπεδη προεξοχή του βράχου, απολαμβάνουμε πανοραμικά τη θέα προς τον Αδριανό και τον καταπράσινο κάμπο και από στενό μονοπάτι, ανάμεσα από θυμάρια και φασκομηλιές, κατηφορίζουμε προς το χωριό. Περιδιαβαίνουμε ανάμεσα από τα στενά σοκάκια και τα μισογκρεμισμένα σπίτια, που ακόμη εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους, τις καμάρες, τα πατητήρια και τους φούρνους τους, που φέρνουν στο νου εικόνες περασμένης ευημερίας... 

Ο Ανδριανός κατά το παρελθόν ονομαζόταν Αρκουδάς (λόγω ομώνυμου κοντινού μινωικού οικισμού), όμως το 1932 με προεδρικό διάταγμα μετονομάστηκε, επειδή το αρχικό του όνομα δεν ήταν εύηχο. Σήμερα ο οικισμός έχει ελάχιστους κατοίκους (μόλις 8 ηλικιωμένους) και τα περισσότερα σπίτια είναι ερειπωμένα.  Η φυσική ομορφιά του τόπου είναι μοναδική, καθώς εκτός από τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς, σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα σπήλαια των Μαρήδων και του Ατζιγκανόσπηλιου και φυσικά το ομώνυμο φαράγγι. 

 

Το φαράγγι του Αδριανού ξεκινά από το χωριό και αποτελεί τμήμα του μεγάλου ποταμού Σκουληκάρη ή Ξεροπόταμου, ο οποίος συγκεντρώνει τα νερά από την κοιλάδα των Ποτάμων κι εκβάλει μετά από πολλά χιλιόμετρα δίπλα στο στάδιο της πόλης του Αγίου Νικολάου. Ξεχωρίζει για τα επιβλητικά, ψηλά του πρανή και τους τεράστιους ογκόλιθους, που η ροή του νερού έχει λειάνει. 

Στην αρχή το φαράγγι είναι ανοιχτό, με πυκνή δενδρώδη βλάστηση στα χαμηλά πρανή του και στρογγυλεμένες, ποταμίσιες πέτρες στην κοίτη. Διασχίζουμε το φαράγγι μέσα από την κοίτη, από μονοπάτι ή από περάσματα ανάμεσα στους βράχους. Μας εκπλήσσει η δροσιά που επικρατεί στο βάθος του φαραγγιού, που κάνει την πορεία μας ιδιαίτερα ευχάριστη. Ασυνήθιστα πλούσια και η βλάστηση φέτος (μετά τις έντονες βροχοπτώσεις του χειμώνα), με αμέτρητους πρίνους και καταπράσινα δέντρα. Αρκετές συκιές φορτωμένες  με μελένια σύκα ορθώνονται περήφανες για τους γλυκούς τους καρπούς ανάμεσα στα βράχια. Με το δικαίωμα του οδοιπόρου, γευόμαστε το απλόχερο κέρασμα της φύσης, τρώγοντας με  απόλαυση τα γευστικά σύκα.

 ...ΚΛΕΠΤΩΝΤΕΣ ΟΠΩΡΑΣ

ΠΟΡΤΕΣ

Στα μισά της διαδρομής, στη θέση ‘Πόρτες’,  συναντούμε το δυσκολότερο σημείο, ένα κάθετο ογκόλιθο ύψους 5-6 μέτρων. Για να συνεχίσουμε την διάσχιση, είναι απαραίτητη η καταρρίχηση από τον βράχο, με την χρήση σχοινιού. Χρησιμοποιούμε το σχοινί που υπάρχει ήδη δεμένο στο σημείο, μαζί με ένα εφεδρικό που έχουμε μαζί μας και κατεβαίνουμε τον βράχο με ασφάλεια.  Η αδρεναλίνη που στην αρχή της προσπάθειας ήταν σε ψηλά επίπεδα, αντικαθίσταται με ορμόνες ευφορίας, μόλις ολοκληρώνεται η κατάβαση. Αφήνουμε με ικανοποίηση πίσω μας τον 'νικημένο' βράχο και συνεχίζουμε προς την έξοδο.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακοί οι τεράστιοι βράχοι και τα βραχώδη πρανή του φαραγγιού, που με την παρέμβαση της φύσης σχηματίζουν άλλοτε δαντελένιους σταλακτίτες και άλλοτε πολύχρωμες κοκκινωπές ραβδώσεις. Ακόμη και τα πανύψηλα δέντρα, που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης ριζωμένα πάνω στους αφιλόξενους βράχους, εντυπωσιάζουν με τη δύναμη της θέλησης τους.

΄Οσο πλησιάζουμε προς την έξοδο, τα δέντρα γίνονται ψηλότερα, τα πρανή χαμηλώνουν και η κοίτη του ποταμού φαρδαίνει. Καταλήγουμε από χωματόδρομο στην αφετηρία μετά από περίπου 4 ώρες, έχοντας διανύσει 13,8χλμ.

 

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σταυρακάκης Γιώργος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κολοτούρος Θανάσης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΕΛΟΥΝΤΑΣ

Την Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019, γιορτή του δεκαπενταύγουστου, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε απογευματινή πεζοπορία στην χερσόνησο της Κολοκύθας, στην Ελούντα. Προορισμός της ομάδας ήταν το ψηλότερο σημείο του 'Νησιού', η κορυφή του λόφου 'Λούτρα' , για να απολαύσουμε ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου. 

Είναι η τρίτη φορά που επιλέξαμε να απολαύσουμε την καλοκαιρινή πανσέληνο στην περιοχή της κοσμοπολίτικης Ελούντας, μια κοντινή μας τοποθεσία, που πάντα μας εκπλήσσει ευχάριστα με τους κρυμμένους της θησαυρούς.

Η χερσόνησος της Κολοκύθας ή Σπιναλόγκα βρίσκεται απέναντι από το τουριστικό θέρετρο της Ελούντας. Στην ουσία πρόκειται για μια χερσόνησο που ενώνεται με μια πολύ λεπτή λωρίδα γης με την ξηρά, η οποία διακόπτεται από τον ισθμό του 'Πόρου', που κατασκευάστηκε το 1897 από τους Γάλλους συμμάχους για να ενωθεί η λιμνοθάλασσα της Ελούντας με τον κόλπο του Μιραμπέλλου. 

 ΚΑΝΑΛΙ ή ΠΟΡΟΣ

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από το Κανάλι, δίπλα από τους ανεμόμυλους (Πόρος). Ακολουθήσαμε τον παραλιακό χωματόδρομο μέχρι το μικρό, γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Λουκά, που βρίσκεται κοντά στην (ιδιαίτερα αγαπητή στους αλλοδαπούς επισκέπτες) απάνεμη παραλία της 'Κολοκύθας'. Ξεκουραστήκαμε για λίγα λεπτά, κυρίως για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα του 'Γλαρονησιού' (της βραχώδους νησίδας που δεσπόζει στη είσοδο του μικρού κόλπου) και της δαντελωτής ακτογραμμής. Μόνη παραφωνία στη γαλήνη του δειλινού οι φωνές των εύθυμων τουριστών... 

 ΓΛΑΡΟΝΗΣΙ

Συνεχίσαμε ανηφορικά προς την κορυφή του λόφου Λούτρα όπου απολαύσαμε τη χρυσαφένια δύση του ηλίου και παραμείναμε μέχρι την ανατολή του ολόγιομου φεγγαριού. Λόγω της αυξημένης υγρασίας της βραδιάς το φεγγάρι βγήκε πίσω από χαμηλά σύννεφα, που είχαν δημιουργηθεί κατά μήκος του πιο στενού σημείου της Κρήτης, μεταξύ Παχειάς Άμμου, Ιεράπετρας και μέχρι τα Στειακά βουνά. 

Πανέμορφες, μαγευτικές εικόνες από ένα από τα πιο όμορφα σημεία θέας του Μιραμπέλλου. Η κορυφή 'Λούτρα' προσφέρει μοναδική θέα στις 'Αλυκές' και στο 'Κανάλι', από διαφορετική οπτική γωνία… καθώς απέναντί μας ήταν η κορυφή της Οξάς με την εξ ίσου υπέροχη θέα προς την περιοχή. 

Στην κορυφή του λόφου υπάρχει κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, ένα παλιό μισοερειπωμένο μεγάλο πέτρινο κτίσμα και δεξαμενές νερού με θολωτή στέγη, όπως αυτές που βλέπουμε στην κορυφή της Οξάς.  

Επιστρέψαμε στην αφετηρία στο 'Κανάλι' από το ίδιο μονοπάτι, με το άπλετο φως της πανσέληνου να φωτίζει και να διευκολύνει την κατάβαση μας. Μαζί μας πήραμε και πάλι εικόνες αλησμόνητης ομορφιάς από τον κόλπο του Μιραμπέλλου και τον πολυφωτογραφημένο 'κόρφο' της Ελούντας. Η μοναδική δαντελωτή ακτογραμμή, τα φωτισμένα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η γαλήνια θάλασσα με τα μικρά πλεούμενα, πήραν όψη παραμυθένια λουσμένα στο ασημένιο φως του φεγγαριού!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΒΙΝΤΕΟ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λεωνίδας Κλώντζας, Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

΄Οπως κάθε χρόνο, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε για τους φίλους και τα μέλη του Συλλόγου πεζοπορία προς την Μονή Παναγίας Φανερωμένης. Το απόγευμα της Κυριακής 11 Αυγούστου 2019, ανηφορίσαμε προς το μοναστήρι που βρίσκεται φωλιασμένο σε μια απότομη βουνοπλαγιά της Δίκτης, σε υψόμετρο 540μ.

Η Μονή Φανερωμένης ή Παναγία Γουρνιών βρίσκεται κοντά στο μινωικό οικισμό στα Γουρνιά, Β.Δ της Παχειάς ΄Αμμου και 24 χλμ νότια του Αγίου Νικολάου.

Είναι ανδρική μονή, με δίκλιτη εκκλησία, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στη Ζωοδόχο Πηγή. Το καθολικό της Μονής είναι κτισμένο μέσα σε μια σπηλιά. Το ιερό επικοινωνεί με δεύτερο σπήλαιο, από το οποίο ρέει νερό που χρησιμοποιείται ως αγίασμα.

Σύμφωνα με την παράδοση μέσα στο σπήλαιο "φανερώθηκε" η εικόνα της Θεοτόκου σε ένα βοσκό και έτσι το μοναστήρι ονομάστηκε Παναγία Φανερωμένη. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ανατολικής Κρήτης και ιδιαίτερα την περίοδο του δεκαπενταύγουστου, οπότε καθημερινά συρρέει πλήθος πιστών, πολλοί από τους οποίους ανεβαίνουν με τα πόδια.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε το μοναστήρι, όμως σύμφωνα με τις ιστορικές ενδείξεις ιδρύθηκε κατά τη νεοβυζαντινή περίοδο, δηλ. πριν από την κατάληψη της Κρήτης από τους Ενετούς.

Η οχυρή θέση και η φρουριακή μορφή του μοναστηριού επιβεβαιώνει τον αμυντικό χαρακτήρα της  μονής απέναντι στις συχνές επιδρομές πειρατών στα παράλια της Κρήτης. Τα κτίσματα έχουν τέτοια διάταξη, ώστε οι εξωτερικοί τους τοίχοι να σχηματίζουν τείχος. Πάνω από την κύρια είσοδο υπήρχε η "ζεματίστρα", μια τρύπα από την οποία έριχναν καυτό λάδι ή λιωμένο μολύβι στους εχθρούς. Στην κορυφή διασώζονται  πολεμίστρες και επάλξεις, ενώ μέσα στο φρουριακό συγκρότημα υπήρχε αρτοποιείο και αποθήκες τροφίμων.  

Όμως πέρα από τον θρησκευτικό χαρακτήρα, σημαντικός είναι και ο ιστορικός ρόλος της μονής, καθώς πίσω από τα τείχη της κατέφευγαν οι Κρήτες επαναστάτες, στα δύσκολα χρόνια της ενετικής και τουρκικής υποδούλωσης.  

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από την περιοχή ΄Ιστρον, Καλού Χωριού, με τις υπέροχες παραλίες. Ξεκινήσαμε νωρίς το απόγευμα για να αποφύγουμε την καλοκαιρινή ζέστη. Ακολουθήσαμε την συντομότερη διαδρομή (εναλλακτικά η πεζοπορία μπορεί να ξεκινήσει από την πόλη του Αγίου Νικολάου ή από το χωριό του Κρούστα).

 

Αρχικά περπατήσαμε σε χωματόδρομο και μετά από σύντομη πεζοπορία αντικρίσαμε τη μονή σκαρφαλωμένη στην απότομη βουνοπλαγιά, να αγναντεύει αγέρωχη και μόνη το πέλαγος!  ΄Οταν φτάσαμε σε απόσταση μισής ώρας από την μονή ακολουθήσαμε το παλιό ευδιάκριτο μονοπάτι, που με απότομη ανηφορική κλίση οδηγεί στη μονή. Ο καιρός υποφερτά ζεστός, όμως η ευέλικτη ομάδα μας κινήθηκε γρήγορα και φτάσαμε στο μοναστήρι πριν την δύση του ήλιου. 

Απολαύσαμε την μαγευτική θέα προς τον κόλπο του Μιραμπέλλου με τις γραφικές ακτές και τα νησάκια του και μαζί με πολυάριθμους πιστούς που ανηφόρισαν στην μονή από την γύρω περιοχή, παρακολουθήσαμε τον Εσπερινό, που η γλυκιά ώρα του δειλινού και η ιερότητα του χώρου έκαναν ιδιαιτέρα κατανυκτικό.

Ανταλλάξαμε τις συνηθισμένες ευχές 'και του χρόνου' και αναζητήσαμε μεταφορικό μέσον για την επιστροφή μας στην πόλη. 

ΑΡΧΗΓΟΣ: Κλώντζας Λεωνίδας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κλώντζας Λεωνίδας, Πάγκαλος Γιάννης
ΒΙΝΤΕΟ: Κλώντζας Λεωνίδας, Πάγκαλος Γιάννης
ΧΑΡΤΗΣ: Πάγκαλος Γιάννης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc