ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ – ΧΡΙΣΤΟΣ - ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ

 ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ – ΧΡΙΣΤΟΣ - ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ

Την Κυριακή 25 Μαΐου 2025, μέρα ιδιαίτερα ζεστή με αφρικάνικη σκόνη και θυελλώδεις νοτιάδες  να κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική, πραγματοποίησε  ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πεζοπορία στην ΝΔ πλευρά του νομού μας και στο φαράγγι της Σαρακίνας.

Στο φαράγγι της Σαρακίνας στεγνό φέτος μα πάντα εντυπωσιακό!

Φαράγγι Σαρακίνας

Κάτω από αυτές τις συνθήκες μαζευτήκαμε 19 ηρωικοί πεζοπόροι στο σημείο εκκίνησης στην είσοδο του φαραγγιού της Σαρακίνας. Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή αλλά εδώ τουλάχιστον οι αέρηδες είχαν κοπάσει. Ξεκινάμε τη διάσχιση του μικρού αυτού διαμαντιού της κρητικής φύσης με τα στενά κατακόρυφα τοιχώματα, που φτάνουν τα 150 μέτρα ύψος και σε συνδυασμό με το πλάτος των 3 μέτρων στα πιο στενά του σημεία, αφήνουν να φαίνεται μόνο μια στενή φέτα ουρανού πάνω απ’ το κεφάλι σου, ενώ το λιγοστό φως του ήλιου που περνά τους δίνει ποικίλους χρωματισμούς. Η αναρρίχηση στα θεόρατα βράχια, που δυσχεραίνουν τη διάβαση που και που, όπου είναι αναγκαία η χρήση χεριών ή η βοήθεια των συνορειβατών, οι χειρολαβές ή τα σκοινιά που υπάρχουν στα δύσκολα σημεία κάνουν όλη τη διαδικασία να μοιάζει ένα χαρούμενο παιχνίδι. Δυστυχώς φέτος είναι ολότελα στεγνό κι όλοι όσοι έχουμε ξανάρθει και θυμόμαστε τις βουτιές στα κρύα νερά και τα καταρρακτάκια που κελαρύζουν, μια κάποια στεναχώρια τη νιώθουμε! Από την άλλη η έλλειψη νερού ανοίγει τη δυνατότητα να δούμε κι άλλα εντυπωσιακά σημεία και περάσματα, που δεν ξέραμε καν την ύπαρξή τους. Έτσι αφού περνάμε και ένα μικρό τούνελ κάτω από μια τσιμεντένια γέφυρα που κατέρρευσε, τελειώνουμε κι επίσημα με το φαράγγι και μπαίνουμε σε καταπράσινη ρεματιά, όπου ρέει και το πολυπόθητο  νερό του Μυρτιανού ποταμού. Κι όλοι ζηλεύουμε τον Μελένιο, το σκυλάκι της Χαράς, που χώνεται στο νεράκι και τινάζεται δροσισμένος!

Η είσοδος στο φαράγγι γίνεται από σκάλα και μονοπάτι που ακολουθεί τον παλιό καταπότη και στα δύσκολα σημεία έχει ξύλινη επένδυση προς διευκόλυνση των επισκεπτών.

Με κάθετα τοιχώματα που φτάνουν τα 150 μέτρα και πλάτος σε μερικά σημεία μόλις 3 μέτρα κάνουν το μέρος εξωπραγματικό. Η αναρρίχηση στα βράχια που έχουν πέσει, τα περάσματα με ξετρύπια, οι χειρολαβές και τα σκοινιά κάνουν τη διάβασή του να μοιάζει με παιχνίδι!

Σύμφωνα με την ελληνική Μυθολογία ο Γίγαντας Σαραντάπηχος που ήταν γιος του πατέρα των θεών, Δία, έσκυψε κάποτε διψασμένος να πιει νερό από το ποτάμι Κρυγιός ή Μύρτος κοντά στην Ιεράπετρα. Η μακριά του γενειάδα έσκισε στα δύο το βράχο του βουνού κι έτσι δημιουργήθηκε το επιβλητικό Φαράγγι της Σαρακίνας.  Το όνομά του φαραγγιού προέρχεται από τους Σαρακηνούς και είναι τοπωνύμιο που συναντάμε σε πολλά μέρη στην Κρήτη.  (Cretan beaches).

Μικρό διάλειμμα κατά την πορεία στη ρεματιά του Μυρτιανού ποταμού

Κατά την ανασύνταξη έξω απ' το φαράγγι πήραμε και μια ομαδική να υπάρχει

Η εποχή της καμπανούλας (campanoula pelviformis)

Στα χωριά Χριστός και Μεταξοχώρι

Συνεχίζουμε στη ρεματιά, ώσπου βγαίνουμε στον χωματόδρομο, που περνά παράλληλα με τον Κρυγιοπόταμο και με θέα στα δασωμένα βουνά της περιοχής. Εδώ περνάμε από ελαιώνες, περβόλια με ρογδιές, καρυδιές, αχλαδιές. Ερείπια νερόμυλων στην απέναντι πλευρά δείχνουν την αξία του νερού για την παραδοσιακή κοινωνία. Μικρή παράκαμψη για να επισκεφθούμε ένα εκκλησάκι που φαίνεται παλιό: είναι του Αγίου Γεωργίου κι έχει εικόνες με ασυνήθιστη πλαστικότητα. Έπειτα παίρνουμε την ανηφόρα για το χωριό Χριστός, που είναι σφηνωμένο στις νότιες πλαγιές της Δίκτης ίσα πάνω μας. 

Εντυπωσιακός τράγος από μαντρί λίγο πριν το χωριό (φώτο του Σπύρου Αγγελάκη)

Φτάνουμε στη ΝΔ πλευρά του χωριού και θαυμάζουμε τις δυο παλιές όμορφες εκκλησίες: της Μεταμόρφωσης του Χριστού της ύστερης Ενετοκρατίας και του Αγίου Γεωργίου λίγο πιο πάνω. Ώρα είναι να κάνουμε ένα διάλλειμα για φαγητό. Κάποιοι θα αποφασίσουν ακολουθώντας το παλιό καλντερίμι, να δουν λίγο απ’ το χωριό. Όμορφες εικόνες από ένα μισο-εγκαταλελειμμένο μέρος με γωνιές που θυμίζουν άλλες εποχές κι αυλές που έχουν καταληφθεί από δέντρα ακλάδευτα, αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, ανθισμένες φραγκοσυκιές, μια ομορφιά!!! Στην πλατεία- μπαλκόνι  με την καταπληκτική θέα στα νότια θα χαιρετήσουμε και κάποιους απ’ τους κατοίκους, σημάδι ότι το μέρος δεν είναι εντελώς ακατοίκητο! 

ΠΑΝΩ: Εντυπωσιακός δίκλιτος ναός στα ΝΔ του χωριού Χριστός, του οποίου το ένα κλίτος (της Μεταμόρφωσης του Χριστού ανάγεται στην Ύστερη Ενετοκρατία, ενώ το δεύτερο του Ευαγγελισμού της Παναγίας είναι των τελών του 19ου αιώνα (πληροφορίες Χριστόφορου Χειλαδάκη). ΚΑΤΩ: Όμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου λίγο πιο ψηλά! ΠΙΟ ΚΑΤΩ: Εικόνες από το όμορφο αλλά μισο-ερειπωμένο χωριό του Χριστού στις νότιες πλαγιές της Δίκτης

Μετά ακολουθώντας  χωματόδρομο συνεχίζουμε ως το Μεταξοχώρι. Στον δρόμο μας κερδίζει το ενδιαφέρον  παλιά μεγάλη εκκλησία τσακισμένη απ’ τον καιρό και κομμένη σε ‘φέτες’ πάνω στην οποία φύτρωσε ένα μικρό δεντράκι! Είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου και κατέρρευσε, γιατί ήταν κτισμένη σε σαθρά εδάφη!  Στην είσοδο του χωριού προτομή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας, Μελετίου Μεταξάκη, με καταγωγή από εδώ, στον οποίο οφείλει και το όνομά του το χωριό. 

Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου στον δρόμο προς Μεταξοχώρι. Κατά τον Χριστόφορο είναι πριν το 1890 γιατί ως τότε θάβανε τους νεκρούς έξω ή και μέσα στην πιο κοντινή εκκλησία - δεν υπήρχαν οργανωμένα νεκροταφεία, όμως το 1890 με οθωμανικό νόμο έπρεπε να επιλέξουν μία μόνο εκκλησία του τόπου για νεκροταφείο.

Η εκκλησία αυτή είναι πολύ μεγάλη αλλά σπασμένη σε τρία κομμάτια, γιατί "κάθισε' λόγω του σαθρού εδάφους. Πάνω στα ερείπια της έχει φυτρώσει ένα δέντρο, όπως μπορείτε να δείτε.

Προτομή του Μελέτιου Μεταξάκη, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας με καταγωγή από την περιοχή, που έδωσε και το όνομά του στο χωριό Μεταξοχώρι.

Επιστροφή απ’ το μινωικό μονοπάτι των Μύθων κι απολογισμός

Συνεχίζουμε ως την έξοδο του χωριού και λίγο παραπέρα, ώσπου να πάρουμε το γνωστό φιδογυριστό μινωικό καλντερίμι, που θα μας οδηγήσει μέσα από το πευκόδασος πίσω στο γραφικό χωριό των Μύθων, απ’ όπου θα κατηφορίσουμε ως την είσοδο του φαραγγιού, όπου έχουμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας.

Μασκότ της πορείας σήμερα ο Μελένιος

Κουρασμένοι τερματίσαμε είναι η αλήθεια, γιατί η διαδρομή ήταν γύρω στα 15 χλμ κι η υψομετρική γύρω στα 600 μ. αλλά πιο πολύ λόγω του καιρού με την κουφόβραση και την εισπνοή της σκόνης. Ωστόσο ικανοποιημένοι γιατί τα καταφέραμε άλλη μια φορά χωρίς να χρειαστεί να αναβάλλουμε την πεζοπορία κι είδαμε μέρη όμορφα ικανά να μας κρατήσουν  στη διάρκεια της κουραστικής βδομάδας! Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, καθώς και τον Χριστόφορο Χειλαδάκη για τις πολύτιμες πληροφορίες του για τις εκκλησίες της περιοχής, αλλά και όλη την ηρωική ομάδα σήμερα!

Ευχαριστούμε την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, εδώ σε ένα ξετρύπι στο φαράγγι της Σαρακίνας

Τυχεροί όσοι -όπως η Χαρά- κατάφεραν μετά την πεζοπορία να ρίξουν μια βουτιά στην γειτονική παραλία του Μύρτους με τα καθαρά βαθιά νερά!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Σοφία Σιδηροπούλου, Χαρά Κουκουράκη, Σπύρος Αγγελάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : Σοφία Σιδηροπούλου

Με την υποστήριξη του Wikiloc

ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ - ΜΥΡΤΟΣ

Το εντυπωσιακό μικρό διαμαντάκι στα νότια του νομού μας, το φαράγγι της Σαρακίνας, το δικό μας κουρταλιώτικο, επισκέφτηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 12 Ιουνίου 2022. 

Λίγο μετά τις 9.30 το πρωί παρκάραμε τα αυτοκίνητά μας στο πάρκινγκ πριν την είσοδο του φαραγγιού μετά το γραφικό χωριό Μύθοι, 14 μόλις πεζοπόροι. Ο καιρός συννεφιασμένος και κρύος για την εποχή δεν ενθάρρυνε μεγάλη συμμετοχή, επειδή η Σαρακίνα θεωρείται ο απόλυτος προορισμός για τις πολύ ζεστές μέρες. Πέρυσι την είχαμε επισκεφθεί με συνθήκες καύσωνα, φέτος με ψιλόβροχο! Έτσι επιλέξαμε να περπατήσουμε την ανηφόρα από τον επαρχιακό δρόμο και να προσεγγίσουμε το φαράγγι από πιο ψηλά, έτσι ώστε μόνο να το κατέβουμε, μειώνοντας το χρόνο παραμονής μας στα κρύα του νερά. 

Το φαράγγι της Σαρακίνας θεωρείται από τα ομορφότερα περιπατητικά φαράγγια της Κρήτης. Ονομάζεται και φαράγγι του Σαραντάπηχου, καθώς η ξεχωριστή ομορφιά του τόπου κέντρισε την φαντασία των αρχαίων, που έπλασαν και τον σχετικό μύθο. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο, ο Σαραντάπηχος  γιος του Δία, ένας γίγαντας με σαράντα πήχες μπόι, περνούσε από τα Λασιθιώτικα βουνά και δίψασε. Καθώς έσκυψε να δροσιστεί στο ποτάμι η γενειάδα του έσκισε τους βράχους στα δυο και ...ιδού το φαράγγι! 

Η Σαρακίνα βρίσκεται στην περιοχή της Ιεράπετρας, βόρεια από το χωριό Μύθοι και κοντά στο παραλιακό χωριό Μύρτος, όπου και εκβάλει ο Κρυοπόταμος, το ποτάμι που διαρρέει το φαράγγι. Το όνομά του προέρχεται από τους Σαρακηνούς κατακτητές και είναι τοπωνύμιο που συναντάμε σε πολλά μέρη στην Κρήτη. Παρά το μικρό του μήκος, το φαράγγι είναι ιδιαίτερα επιβλητικό, καθώς το πλάτος του κυμαίνεται από 10 μέχρι 3μ, ενώ τα εντυπωσιακά τοιχώματά του τα συναντάμε κυρίως σε 'τεχνικά φαράγγια', δηλαδή φαράγγια που έχουν στην κοίτη τους απότομες καταβάσεις και η διάσχιση τους είναι δυνατή μόνο με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού. Τα μοναδικής ομορφιάς κατακόρυφα τοιχώματα φτάνουν σε ύψος τα 150 μέτρα και σε αρκετά σημεία η κλίση είναι αρνητική, δηλαδή 'κλείνουν΄ προς τα επάνω εμποδίζοντας το φως να εισχωρήσει, σχηματίζοντας περίεργες φωτοσκιάσεις στα πρανή, που σε συνδυασμό με το αδιάκοπο κελάρυσμα του νερού δημιουργούν μια 'παραμυθένια΄ ατμόσφαιρα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακοί και οι τεράστιοι μονόλιθοι που έχουν λαξευτεί στο πέρασμα των αιώνων από το νερό, που για εκατομμύρια χρόνια διαβρώνει τους βράχους, σμιλεύοντας ένα απίστευτο τοπίο. Ξεχωριστά εντυπωσιακοί οι μικροί και μεγαλύτεροι καταρράκτες, που ο 'Κρυοπόταμος' τροφοδοτεί με τα δροσερά νερά του όλο τον χρόνο, ακόμη και το καλοκαίρι (σπάνιο για τα ποτάμια της περιοχής λόγω του ξηροθερμικού κλίματος της ανατολικής Κρήτης). Το τοπίο είναι καταπράσινο και πολύχρωμο, με  πλατύφυλλα πλατάνια, ανθισμένες ροζ πικροδάφνες, μυρτιές, καλάμια και λυγαριές.

Μετά από τρία τέταρτα ανηφορικό περπάτημα, κατηφορίζουμε στην κοίτη του φαραγγιού περνώντας μέσα από πευκόδασος. Αυτή τη φορά μια κι ήμασταν λίγοι επιλέξαμε να πάρουμε την αντίστροφη κατεύθυνση απ’ ότι συνήθως και να δούμε τι κρύβει η βόρεια του πλευρά. Πιο πάνω σύμφωνα με πληροφορίες τα πρανή του φαραγγιού γίνονται γκρι, λόγω της ποσότητας αργίλου και θα μπορούσαμε να ρίξουμε ένα …λασπόλουτρο. Η εξερεύνηση αποδείχθηκε επίπονη: το φαράγγι αγριεύει με καλαμιές και σφάκες να μας φράζουν τον δρόμο. Η βλάστηση είναι έντονη και στις δύο όχθες του ρυακιού. Το πολύ νερό φέτος κάνει λιμνούλες για βουτιές, ενώ το ρυάκι έχει πολύ ρεύμα και πρέπει να είσαι προσεκτικός, αν επιχειρήσεις να το διασχίσεις απ’ την κοίτη του. Ο περίπατος μας τελειώνει άδοξα, γιατί βράχια εμποδίζουν το πέρασμα ως τις αργιλώδεις προσχώσεις. Έτσι γυρνάμε πίσω και παίρνουμε τη γνωστή κατηφορική μας διάβαση. 

Δεν θα περιγράψω με λεπτομέρειες, θα μείνω στην γενική αίσθηση της μοναδικής εμπειρίας, που προσφέρει αυτό το μικρό σε μήκος, αλλά όλο εκπλήξεις φαράγγι, που σου βγάζει το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Το πολύ νερό ειδικά φέτος με τα πολλαπλά καταρρακτάκια και τις λιμνούλες, στις οποίες θες να ρίξεις κι από μια βουτιά, γιατί δεν τις χορταίνεις. Τα σχεδόν κάθετα ψηλά τοιχώματα, που αφήνουν να φαίνεται μια λωρίδα γαλάζιος ουρανός –σήμερα και με περαστικά σύννεφα-. Οι ίσκιοι των σκαρφαλωμένων δέντρων στις κορφές του και που και που κάποιων κατσικιών ή πουλιών, που λουφάζουν στα κατσάβραχα. Ο ήχος του νερού που όλα τα σκεπάζει με ένα εκκωφαντικό βουητό. Και τα περάσματα το καθένα διαφορετικό, αλλού σκύβεις και περνάς από μικροσκοπικά ανοίγματα, αλλού σκαρφαλώνεις χρησιμοποιώντας σιδερένιες λαβές ή εγκοπές στο βράχο, αλλού έρπεσαι, αλλού αφήνεσαι και απλά τσουλάς, αλλού δε γίνεται αλλιώς από το να βρέξεις παπούτσια και να περάσεις μες απ’ το νερό. Κανείς δε βγαίνει στεγνός απ’ τη Σαρακίνα!

Εδώ δεν πρόκειται για κλασική πεζοπορία, εδώ γυμνάζεις κάθε μέρος του σώματος, αφού όλα συμμετέχουν κι όταν τερματίζεις είσαι πραγματικά ‘σταφίδα’ που λέγαν κι οι παππούδες μας. Λίγο η συνεχής κίνηση κι η επαγρύπνηση, ένα γλίστρημα μπορεί να αποβεί μοιραίο, λίγο το μπες-βγες στα κρύα τα νερά, λίγο το ..μασάζ απ’ τα γεμάτα ορμή νερά του καταρράκτη, σε κουράζουν και ταυτόχρονα σε χαλαρώνουν, σαν να βγήκες μόλις από τζακούζι. 

Φέτος είδαμε κάποιες επεμβάσεις βελτίωσης: προστέθηκαν σκοινιά σε όλα τα δύσκολα περάσματα, που διευκολύνουν σημαντικά την προσπέλασή τους. Παρ’ όλ’ αυτά θέλει προσοχή κι ο αρχηγός μας ο Παναγιώτης ο Ευδαίμων ήταν πάντα εκεί βοηθώντας και καθοδηγώντας όλους μας «πάτα εδώ, μετά εκεί..». 

Μετά από τρεις ώρες ‘κατακτύπημα’ μέσα στο φαράγγι τερματίσαμε στα αυτοκίνητά μας, βάλαμε στεγνά ρούχα και ζεστάθηκε λίγο το κοκαλάκι μας. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον παραλιακό τουριστικό οικισμό Μύρτος, όπου οι πιο θαρραλέοι τόλμησαν και μια βουτιά στα κρύα νερά της θάλασσας, ενώ οι περισσότεροι κάθισαν για φαγητό θεωρώντας ότι αρκετή υγρασία είχαν εισπράξει κατά τη διάρκεια του πρωινού!

Για την ιστορία ‘περπατήσαμε’ γύρω στις 3 ώρες κι 6 χιλιόμετρα με μέση θερμοκρασία 23^ο C. Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Παναγιώτη Ευδαίμων, που μας οδήγησε με ασφάλεια και σιγουριά!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων   

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc