Showing posts with label Βρουχάς. Show all posts

Sunday 8 October 2023

ΒΡΟΥΧΑΣ – ΜΥΡΩΝΙΚΗΤΑΣ - ΦΑΡΟΣ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Μια ακόμα όμορφη πεζοπορία με εντυπωσιακή εναλλαγή εικόνων και τοπίων πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023, ημέρα αυτοδιοικητικών εκλογών, στην περιοχή του Άνω Μεραμπέλλου.

Ξεκινήσαμε κάπως αργά το πρωί, αφού έπρεπε πρώτα να γίνει μεταφορά αυτοκινήτων στο τέλος της διαδρομής, καθώς η πεζοπορία δεν ήταν κυκλική. Πολυπληθής παρέα, 35 ατόμων, όπου περίσσευαν τα χαμόγελα!

Μια μεγάλη ομάδα 35 ατόμων, ορισμένοι διανύοντας μεγάλη απόσταση, για να δουν τον Φάρο

ΤΑ ΧΩΡΙΑ: ΒΡΟΥΧΑΣ - ΜΥΡΩΝΙΚΗΤΑΣ

Η πεζοπορία αρχίζει απ’ το παραδοσιακό χωριό Βρουχάς, με κοσμοσυρροή, γιατί μόλις έχει τελειώσει η λειτουργία, είναι κι εκλογές, και τα καφενεία είναι γεμάτα. Ακολουθούμε αγροτικό δρόμο και χαζεύουμε τους ψηλούς, χαρακτηριστικούς της περιοχής, πέτρινους φράχτες οριοθέτησης των χωραφιών! Μια σύντομη στάση στον γειτονικό ερειπωμένο οικισμό Μυρωνικήτα μάς θλίβει: ένα μέρος που φαίνεται να έχει χρόνων ιστορία ρημάζει στο πέρασμα του χρόνου, ακατοίκητο εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία. Το όνομά του κατά την παράδοση το οφείλει σε δύο βασιλιάδες, που τάχαμου είχε: τον Μύρωνα και τον Νικήτα. Ο πλούτος του στο παρελθόν προερχόταν από το εμπόριο με τα πλοία, που άραζαν στις βόρειες ακτές, με τις οποίες γειτονεύει. Έχει τη μικρή εκκλησούλα της Ανάληψης –το μόνο κτίριο που συντηρείται και γιορτάζει μια φορά το χρόνο (21 Μαΐου) μαζεύοντας κόσμο από τα γύρω χωριά. (πηγή 104 fm. Gr)

Ξεκινάμε απ' τον Βρουχά Άνω Μεραμπέλλου

Δεξαμενή έξω απ' τον Βρουχά. Τι κοιτάει η ομάδα;

Χρυσόψαρα!!!

Αγροικία

Δρομάκι στον Μυρωνικήτα

Πεσμένα αρχοντικά με καμάρες (Μυρωνικήτας)

Μυρωνικήτας

Μυρωνικήτας

Τα υπερυψωμένα τοιχία - φράκτες είναι σήμα κατατεθέν του Άνω Μεραμπέλλου

ΟΙ ΑΚΤΕΣ

Στη συνέχεια ακολουθούμε παλιά καλντερίμια και πολύ σύντομα θα ατενίσουμε τα βόρεια αφρισμένα παράλια του νομού μας. Αν και δε φυσάει πολύς αέρας –ασυνήθιστο για την περιοχή!-, η θάλασσα είναι και σήμερα ‘μανισμένη’! Κατηφορίζουμε απότομα από ‘κατσικομονοπάτι’, ώσπου βρίσκουμε τον αγροτικό παραλιακό δρόμο, που περνάει από την παραλία ‘Μεγάλη Πατσάβρα’. Συνεχίζουμε ως τη γειτονική παραλία ‘Ξεπαπαδιά’ με το εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου να λάμπει κάτω απ’ τον μεσημεριανό ήλιο. Εντυπωσιαζόμαστε από τους βραχώδεις σχηματισμούς και τους μικρούς κόλπους με τα τουρκουάζ νερά, όπου κάπου – κάπου βλέπουμε μοναχικούς ψαράδες.

Παλιά καλντερίμια και σύγχρονοι 'κούκοι' δείχνουν τα περάσματα,
υπό τη σκέπη των ανεμογεννητριών του αιολικού πάρκου

Κατεβασιά στις Β ακτές

Παραλία Μεγάλη Πατσάβρα: για τους επιλεκτικούς

Πορεία παράλληλη με τις ακτές από αγροτικό δρόμο

Πάντα αφρισμένες οι βόρειες παραλίες

Πλησιάζοντας το εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου

Και προσπερνώντας το!

Πλησιάζοντας την παραλία Ξεπαπαδιά

Άγιος Διονύσιος από μακριά προχωρώντας ανατολικά

Παραλία Ξεπαπαδιά

Αφήνουμε κάποτε τον αγροτικό δρόμο, που φτάνει στο τέλος του, καθώς σταματάνε οι ανεμοδαρμένοι ελαιώνες και οι λίγες κατοικίες. Παίρνουμε ανηφορικό μονοπάτι, τόσο στενό, που η ομάδα απλώνεται κατά μήκος του σαν πολύχρωμη αλυσίδα. Το τοπίο αγριεύει και προκαλεί δέος και θαυμασμό. Κάποτε αντικρίζουμε από μακριά τον μοναχικό φάρο-φάντασμα και στον λόφο πάνω απ’ αυτόν τα ερείπια του παλιού οχυρού.

Η ομάδα πήρε το μονοπάτι προς το ακρωτήρι του Αφορεσμένου

Οι ακτές γίνονται πιο απόκρημνες

Φάνηκε ο Φάρος και το οχυρό της κορυφής

ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Φτάνουμε επιτέλους και κάνουμε την πρώτη μας στάση. Η θέα του φάρου από κοντά είναι απογοητευτική: κάθε φορά τον βρίσκουμε και σε χειρότερη κατάσταση. Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει! Και σύντομα! Ο Φάρος κτίστηκε το 1864 από τη Γαλλική Εταιρία Φάρων και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο για τη σημασία του, παρότι ο χαρακτηρισμός αυτός δεν φαίνεται να ευαισθητοποιεί κανέναν. Στέκεται ακόμα στο απόκρημνο ακρωτήριο του Αι Γιάννη του Αφορεσμένου, αν και σήμερα έχει χάσει τη χρηστική του σημασία.

Το ευφάνταστο όνομα της περιοχής οφείλεται σε ένα θρύλο: η παράδοση θέλει να πεθαίνει εν πλω και να θάβεται στον γειτονικό όρμο της Χωματίστρας ο Καϊάφας, ο Εβραίος αρχιερέας, που καταδίκασε τον Χριστό κατά την Καινή Διαθήκη. Η γη όμως δεν ήθελε να τον δεχτεί και τον ξέθαβε συνεχώς, ώσπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου και πλάκωσε τη σωρό του διώκτη του Χριστού με μεγάλες πέτρες. Έτσι η περιοχή ονομάστηκε ‘τόπος του αφορεσμένου’, η δε θάλασσα δεν ηρέμησε ξανά. Ακόμα και τα καράβια απέφευγαν να περάσουν από κοντά κι έκαναν ολόκληρο γύρο. Θρύλος που σκοπό έχει προφανώς να δικαιολογήσει το άγριο κι επικίνδυνο ακρωτήρι και να αποτρέψει τους ναυτικούς να το πλησιάζουν.

Πλησιάζοντας τον Φάρο του Αφορεσμένου

θέα απ' τον φάρο

Θύρα

Ένα χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο, που έχει αφεθεί στη μοίρα του
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

Αφού χορτάσαμε ήλιο, βράχο και θάλασσα, πήραμε το δρόμο τη επιστροφής. Ακολουθήσαμε το στενό μονοπάτι παράλληλα με την ακτή, περάσαμε από τον όμορφο αλλά ανεμώδη όρμο της Χωματίστρας κι έπειτα ανηφορίσαμε ως το αιολικό πάρκο, που υψώνεται πάνω από τον Αφορεσμένο. Εκεί κάτω από πλήθος ανεμογεννήτριες –η φήμη της περιοχής σαν μόνιμα ανεμοδαρμένη, δικαιολογεί την ύπαρξή τους εδώ- περιμένουν τα αμάξια μας για την επιστροφή. Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, μοναχικό, μικρό και ολόλευκο, χαμένο μέσα στους επίσης λευκούς ρόδακες δίνει μια εντελώς σουρεάλ εικόνα!

Ακολουθώντας το πολύ όμορφο μονοπάτι επιστροφής

Ανηφορίζοντας προς το αιολικό πάρκο

Η ανεμώδης παραλία της Χωματίστρας

Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη εν μεσω ανεμογεννητριών

Αιολικό πάρκο Αφορεσμένου, σημείο της εποχής

Συνολικά περπατήσαμε σήμερα γύρω στα 10 χιλιόμετρα σε 4 ώρες. Διαδρομή απ’ τις πιο όμορφες της περιοχής με όμορφη παρέα με θετική διάθεση. Να ευχαριστήσουμε τον αρχηγό μας, Γιάννη Πάγκαλο, από τα πιο παλιά ενεργά μέλη και ταμία του Συλλόγου για την όλη οργάνωση. Ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τους πεζοπόρους, που ήρθαν σήμερα από μακριά (Σητεία, Μοίρες, Ηράκλειο), για να περπατήσουμε παρέα. Ευτυχώς μας έκανε πολύ καλό καιρό, χωρίς δυνατό αέρα και το καταευχαριστηθήκαμε όλοι!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό και φωτογράφο του Συλλογου, Γιάννη Πάγκαλο!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ

Sunday 30 April 2023

ΒΡΟΥΧΑΣ - ΚΑΤΣΕΛΙΟ - ΛΟΥΜΑΣ

(ΑΝΩ ΜΕΡΑΜΠΕΛΛΟ)

Την Κυριακή 30 Απριλίου, παραμονή της Πρωτομαγιάς, μια ομάδα 25 περίπου πεζοπόρων του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου περπάτησε στα όμορφα μονοπάτια του Άνω Μεραμπέλλου.

Ομαδική κάτω απ' ην τοιχογραφία του Βρουχά

Δείτε και το παρακάτω βιντεάκι στο fb:

https://www.facebook.com/panos.evdemon/videos/532798835733199?idorvanity=588468201282923

Αφετηρία μας αποτέλεσε ο γραφικός οικισμός του Βρουχά, στο ΒΑ άκρο της επαρχίας, απ’ όπου ξεκινήσαμε στις 9 η ώρα το πρωί, με ήλιο και καλό καιρό. Περάσαμε από το μυλοτόπι του χωριού με τους επιβλητικούς ανεμόμυλους, εννέα στο σύνολο, πολλοί απ’ τους οποίους έχουν αναπαλαιωθεί πλήρως ή βρίσκονται σε στάδιο αποκατάστασης κι ευτυχώς, γιατί τέτοιοι χώροι, μνημεία μιας παλιότερης εποχής, δεν είναι σωστό να αφήνονται στη μοίρα τους. Και οι εννέα μύλοι ανήκουν στον τύπο του Αξετροχάρη, που γυρίζει μόνο με συγκεκριμένο άνεμο.

Κατόπιν περπατήσαμε από παλιά μονοπάτια, παράλληλα με καταπότες και ξερολιθιές στην κορυφογραμμή του Κατσελιού, απ΄ όπου θαυμάσαμε τη θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου είτε πρόκειται για την Ελούντα, τη χερσόνησο της Κολοκύθας και τη Σπιναλόγκα από κάτω μας είτε για τα βουνά της Σητείας και της Θρυπτής στο βάθος απέναντί μας. Επιπλέον νοτιοανατολικά ανοίγεται το φαράγγι του Χαβγά και νοτιοδυτικά διακρίνει κανείς τις κορυφές της Δίκτης.

Καταπληκτική θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου από την κορυφογραμμή του Κατσελιού

Η πεζοπορία μας απολαυστική! Εκτός από τη θέα και την καλή παρέα, το περπάτημα στην ανοιξιάτικη φύση, όπου ακόμα και οι ταπεινοί θάμνοι –αστιβίδες, αχινοπόδια, αγκαραθιές- είναι ανθισμένοι, γεμίζει την ψυχή. Ένας μοναχικός γύπας κάνει κύκλους πάνω απ’ τα κεφάλια και μας συντροφεύει. Ομάδες από πέρδικες χαμοπετούν στο πέρασμά μας. Πλήθος κατσίκια από τα παραπλήσια μαντριά σταματάνε το μασούλημα και μας κοιτάνε με περιέργεια.

Μια στάση στο πολύ όμορφο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου του Κάστελλου, όπου εξελίσσεται τοπική εορτή αυτή τη μέρα, επιβάλλεται. Πλήθος αυτοκίνητα πιστών έχουν ήδη κατακλύσει τον αγροτικό δρόμο μπροστά από τον λοφίσκο με το εκκλησάκι. Μετά την θρησκευτική κατάνυξη ακολουθεί παραδοσιακά το φαγοπότι: πλούσια τα κεράσματα, η ρακή και το ελληνικό καφεδάκι. ‘Χρόνια πολλά’, ‘Χριστός Ανέστη’ κι ‘Εις υγεία’: ευχές που ανταλλάσσονται με χαμόγελο και καλή καρδιά. Ορειβάτες και πιστοί, ντόπιοι κι επισκέπτες ανακατεύονται, όπως ορίζει η παράδοση. Μάλιστα η Νυφούλα ήταν η τυχερή της παρέας μας, που κέρδισε στη λαχειοφόρο της εορτής το αρνάκι της προσφοράς, το οποίο έπρεπε βέβαια και να κουβαλήσει για το υπόλοιπο της διαδρομής μας!

Ο Άνω Λούμας από το καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου

Ημέρα εορτής του Αγίου Γεωργίου του Κάστελλου

Το καμπαναριό της εκκλησιάς

Μέρος απ' τα φιλέματα μετά το πέρας της λειτουργείας

Κατόπιν από αγροτικό δρόμο κατεβαίνουμε στον Άνω Λούμα περνώντας δίπλα από θολωτές στέρνες, παλιές δεξαμενές κι αιωνόβια ελαιόδεντρα.

Παλιά δεξαμενή

Κατεβαίνοντας στον Λούμα

Ιδιαίτερη εντύπωση μας δημιούργησε η επίσκεψη στο προσωπικό Λαογραφικό Μουσείο του κυρίου Νικολάου Δρακωνάκη (Δασκαλονικολή), που στεγάζεται σε παλιό ελαιοτριβείο και φιλοξενεί πλήθος αντικείμενα κι αναπαράσταση χώρων του παραδοσιακού σπιτιού μιας παλιότερης εποχής.

Κατόπιν επιστρέφουμε στην αφετηρία μας ακολουθώντας αγροτικούς δρόμους γύρω απ’ τους οικισμούς του Λούμα και του Βρουχά συναντώντας αρκετά ερείπια παλαιών εντυπωσιακών κτιρίων με τις καμάρες τους, αφημένα στο έλεος μιας άνοιξης ορμητικής, που έχει φροντίσει να τα καλύψει με αγριολούλουδα, μυρωδάτους θάμνους, βρώσιμα άνθη καπουτσίνου και παχύφυτα.

Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 9,5 χιλιόμετρα σε τρεις ώρες χωρίς τις στάσεις. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Γιώργο Αρναουτάκη, αλλά και τους κατοίκους της περιοχής για τη ζεστή φιλοξενία τους τόσο στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, όσο και στο Μουσείο του Δασκαλονικολή.