ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΟ - ΜΕΣΕΛΕΡΟΙ

Μια όμορφη πεζοπορία στην περιοχή του Καλού Χωριού μοιράστηκαν μέλη και φίλοι του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 30 Ιουνίου 2019, τελευταία Κυριακή του πρώτου καλοκαιρινού μήνα.

Περπατήσαμε σε αγροτικούς δρόμους και πάνω στο παλιό μονοπάτι που ενώνει το Καλό Χωριό με τους Μεσελέρους, με το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής (3,5 ώρες) μέσα στο δάσος. 

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το γεφυράκι αμέσως μετά τον οικισμό Αρνικού (υψόμετρο 100μ) και ανηφορίσαμε από χωματόδρομο προς το εκκλησάκι του Τίμιου Σταυρού. Απολαύσαμε την εντυπωσιακή θέα προς τους γραφικούς οικισμούς Αρνικού και Πύργου και στη συνέχεια κινηθήκαμε ανατολικά προς το δάσος. 

Περπατήσαμε κάτω από τα σκιερά δέντρα για περίπου 1,5 ώρα και σκαρφαλώσαμε από βραχώδες μονοπάτι στην ψηλότερη κορυφή της περιοχής (υψόμετρο 558μ.) απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα προς το μοναστήρι της Φανερωμένης.

Στη συνέχεια ακολουθήσαμε ελαφρά κατηφορική πορεία, απολαμβάνοντας την μοναδική θέα προς το χωριό Μεσελέροι, που απλώνεται κάτασπρο μέσα στο καταπράσινο τοπίο, με την επιβλητική εκκλησία του χωριού να ξεχωρίζει ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια. Στο βάθος ο κόλπος του Μιραμπέλλου αστράφτει σκουρογάλανος με το μικρό νησάκι των Αγίων Πάντων να ξεχωρίζει απέναντι από την πόλη του Αγίου Νικολάου. Ιδιαιτέρα γραφικές οι 'γλώσσες'  ξηράς που εισχωρούν βαθιά μέσα στη θάλασσα και σχηματίζουν τους απάνεμους κόλπους και τις υπέροχες παραλίες του Καλού Χωριού.

Από αγροτικό δρόμο προχωρήσαμε μέχρι στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, και στο φιλόξενα διαμορφωμένο προαύλιο κάναμε διάλειμμα για ξεκούραση και την καθιερωμένη ρακή.

Από το παλιό μονοπάτι με καλντερίμι, που ενώνει τα χωριά Αρνικού και Μεσελέροι καταλήξαμε στην αφετηρία έχοντας διανύσει 13 περίπου χλμ σε 4,5 ώρες.   

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης, Μιχαηλίδης Γιώργος

ΒΙΝΤΕΟ: Πάγκαλος Γιάννης

ΧΑΡΤΗΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΦΑΡΑΓΓΙ ΧΑΥΓΑ (ΝΕΡΑΪΔΟΚΟΛΥΜΠΟΣ)

Στο φαράγγι του Χαυγά, το μοναδικό μεγάλο φαράγγι στο οροπέδιο Λασιθίου, περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 16 Ιουνίου 2019.

Το Λασιθιώτικο φαράγγι σχηματίζεται ανάμεσα στα υψώματα ‘Καθάριος Λάκκος’ και ‘Καθάρια Κεφάλα’ της Δίκτης και στην κοίτη του κυλά ο ποταμός ‘Χαυγάς ή Ξενικός’, που το χειμώνα -λόγω του μεγάλου όγκου νερού που συγκεντρώνει- μετατρέπεται σε ένα από τα πιο ορμητικά και εντυπωσιακά ποτάμια της Κρήτης. Το ποτάμι συγκεντρώνει τα νερά του οροπεδίου Καθαρού, περνάει από το οροπέδιο Λασιθίου, μεταφέρει τον υδάτινο όγκο του στην καταβόθρα του ‘Χώνου’ και καταλήγει στο φράγμα του Αποσελέμη. Το φαράγγι έχει συνολικό μήκος 4 περίπου χλμ. είναι τμήμα του Ευρωπαϊκου μονοπατιού Ε4 και εντυπωσιάζει με την άγρια, παρθένα φύση του και τις εντυπωσιακές 'σάρες' στα πρανή του. 

Η ονομασία 'Χαυγάς' σημαίνει φαράγγι στο γλωσσικό ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης και απαντάται σε 30 περίπου φαράγγια της Κρήτης. Ο 'Χαυγάς' του Λασιθίου όμως είναι μοναδικός καθώς στη μέση του περίπου βρίσκεται ο 'Νεραϊδοκόλυμπος', ένα μαγευτικό τοπίο σμιλευμένο από τη φύση και την ροή του νερού και όπου -σύμφωνα με την ονομασία του και τη λαϊκή παράδοση- λούζονταν ...νεράιδες. 

ΛΙΜΝΟΔΕΞΑΜΕΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το οροπέδιο του Λασιθίου, από υψόμετρο 874 μ. κοντά στο γραφικό ξωκλήσι της Αγίας Πελαγίας. Μικρή στάση για να απολαύσουμε την εντυπωσιακή θέα προς το καταπράσινο οροπέδιο και τις δυο μεγάλες λιμνοδεξαμενές, που συγκεντρώνουν για άρδευση το νερό από τις βροχοπτώσεις και αστράφτουν επιβλητικές και καταγάλανες, με τα σύννεφα να καθρεφτίζονται στα γαλήνια νερά τους.

  

 ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ

Συνεχίζουμε προς την εκκλησία του Τίμιου Σταυρού, από παλιό ανηφορικό μονοπάτι, που ξετυλίγεται στη γεμάτη βράχους και αρωματικούς θάμνους βουνοπλαγιά και ενώνει τα δυο οροπέδια. Ακολουθούμε 'τις στροφές τσ' Αλέξαινας', ένα παλιό μονοπάτι που είχε διατηρηθεί μέχρι  πρόσφατα, όταν μια μπουλντόζα εξαφάνισε κάθε ίχνος του, για να φτιάξει ένα δρόμο που μοιάζει να μην οδηγεί πουθενά και πιθανόν δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί λόγω της απότομης κλίσης του εδάφους...
Κατεβήκαμε μέσα στο φαράγγι, που αρχικά  είναι ‘ανοικτό’, με άφθονη δενδρώδη βλάστηση στις πλαγιές του, κυρίως σφενδάμια και πρίνους. Διασχίζουμε το φαράγγι ισορροπώντας πάνω σε μεγάλους γκρίζους βράχους και λευκές πέτρες στην κοίτη του ποταμού. Το μεγάλο πλάτος της κοίτης, αλλά και τα σημάδια από τη ροή του νερού πάνω στα βράχια φανερώνουν ότι το ποτάμι ‘κατεβάζει’ μεγάλες ποσότητες νερού. Συνεχίζουμε την πορεία μας με τα πρανή του φαραγγιού να υψώνονται κάθετα και πανύψηλα από πάνω μας με επικίνδυνες ΄χαλασές', ενώ πολλά αρπακτικά πουλιά μόλις που διακρίνονται να κάνουν κύκλους ψηλά  στον συννεφιασμένο ουρανό .

                                    Η πορεία μας γίνεται δυσκολότερη, τα βράχια είναι ολοένα και πιο ψηλά και συχνά δεν υπάρχει πέρασμα ανάμεσα τους και πρέπει να σκαρφαλώσουμε. Αντικρίζουμε τις πρώτες ‘κολύμπες’, μικρές δηλαδή λιμνούλες νερού, που τις διαδέχονται όλο και μεγαλύτερες και περισσότερο μαγευτικές, με τις αντανακλάσεις των βράχων να καθρεφτίζονται στα διαυγή νερά τους. 

 

Φτάνουμε στον 'Νεραϊδοκόλυμπο', στην  γαλάζια λίμνη που σχηματίζεται στη βάση ενός μικρού καταρράκτη, περιτριγυρισμένη από κάθετα λευκόγριζα βράχια. Στον πέτρινο ‘διάκοσμο’ δεσπόζει ένας τεράστιος ολοστρόγγυλος ογκόλιθος. 
Σμιλευμένος από την κρυφή δύναμη του νερού στο πέρασμα αιώνων, βρίσκεται σφηνωμένος στην κοιλότητα δύο βράχων και αντανακλά ακούραστα την αγέραστη ομορφιά του στα ακίνητα νερά. Προσπαθούμε μάταια να φυλακίσουμε στις φωτογραφίες μας την παραμυθένια ομορφιά του τοπίου, άπιαστη όπως και οι νεράιδες...

Επιστρέφουμε ακολουθώντας την ίδια πορεία και βγαίνουμε από το φαράγγι, ανηφορίζοντας την ορθοπλαγιά από αριστερά. Ακολουθούμε στενό δυσδιάκριτο μονοπάτι που συχνά εξαφανίζεται ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα και στην πυκνή βλάστηση και καταλήγουμε στη αφετηρία μετά από 4 ώρες και 40' , έχοντας διανύσει περίπου 10,2 χλμ.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης

ΒΙΝΤΕΟ: Παγκαλος Γιάννης

ΧΑΡΤΗΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ - ΣΕΛΑΚΑΝΟ -ΧΡΙΣΤΟΣ

 Στο δάσος του Σελάκανου, από τα ωραιότερα πευκοδάση της Κρήτης, περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 9 Ιουνίου 2019.

Από τα σημαντικότερα διασωζόμενα οικοσυστήματα της Κρήτης, το δάσος του Σελάκανου βρίσκεται 35 χλμ ΒΔ της Ιεράπετρας και καταλήγει στις πλαγιές κάτω από την κορυφή 'Αφέντης' της Δίκτης.

Είναι ενταγμένο στο πρόγραμμα Νatura 2000 και θεωρείται από τα σπουδαιότερα δάση στη Μεσόγειο. Η περιοχή καλύπτεται από δάσος κυρίως τραχείας πεύκης (Pinus brutia), ένα πολύ ανθεκτικό είδος που αντέχει την 6μηνη ξηρασία και ευδοκιμεί και σε βραχώδες έδαφος. Συναντώνται, επίσης, και άλλα είδη δέντρων όπως είναι ο δενδρώδης πρίνος, κυπαρίσσι, σφένδαμος, πλάτανος κ.α. 

Ο επισκέπτης αμέσως αιχμαλωτίζεται από την άγρια ομορφιά του τοπίου με τα υπέροχα φαράγγια,  πηγές με γάργαρα νερά, απότομες πλαγιές όπου υπάρχουν αρπακτικά πουλιά, όπως βιτσίλες και γεράκια.
Στην περιοχή 'Μελισσόκηπος' οι μέλισσες έχουν το μικρό τους βασίλειο. Την άνοιξη μάλιστα οι κυψέλες πολλαπλασιάζονται, καθώς μελισσοτρόφοι από όλη την Κρήτη μεταφέρουν τις κυψέλες τους στην περιοχή. Παρά τις εκτεταμένες καταστροφές από πυρκαγιές που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, παραμένει ο μεγαλύτερος μελισσοπαραγωγικός τόπος του νησιού.

 

Προσφέρεται για ατέλειωτες πεζοπορίες, με διαδρομές διαφορετικού βαθμού δυσκολίας, σε ένα τοπίο που εναλλάσει απότομες πλαγιές, ρεματιές, φαράγγια (πιο γνωστό το φαράγγι της Σαρακήνας), πηγές, ρυάκια και ξέφωτα. Σε μεγάλο του τμήμα το διατρέχει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, ενώ στα ενδότερα υπάρχει δίκτυο δασικών δρόμων.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το σχεδόν έρημο χωριό Μεταξοχώρι (υψόμετρο 600μ). Το χωριό με τα ερειπωμένα σπίτια κρητικού ρυθμού και την υπέροχη θέα προς τις βουνοκορφές, μετονομάστηκε τη δεκαετία του '50 από Πρασάς σε Μεταξοχώρι, προς τιμήν του Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη που γεννήθηκε στο χωριό. 

Ακολουθήσαμε ανηφορική πορεία πάνω σε χωματόδρομους, με ΒΔ κατεύθυνση και σύντομα βρεθήκαμε να περπατάμε σε μονοπάτι μέσα στο δάσος, στη σκιά πανύψηλων δέντρων. Το μονοπάτι μας οδήγησε πάνω από το φαράγγι του Σελάκανου, με τα βραχώδη πρανή, την άγρια ομορφιά και τα αγριοπούλια να δοκιμάζουν παράτολμες πτήσης με φόντο τον καταγάλανο ουρανό.

Το φαράγγι του Σελάκανου ή Γυπαετών ή Ψωριάρη ή Παρσά σχήματίζεται στην ΝΑ πλευρά του δάσους και καταλήγει ανάμεσα στα χωριά Χριστός και Μεταξοχώρι. Η πεζοπορία μέσα στην κοίτη είναι αρκετά επίπονη, ιδιέταιρα την περίοδο που έχει νερό ο ποταμός 'Ψωριάρης' που ρέει στην κοίτη του.

Η ομάδα μας ακολούθησε το παλιό μονοπάτι που ενώνει το Σελάκανο με το Μεταξοχώρι και διέρχεται ψηλά και παράλληλα με την κοίτη του φαραγγιού. Μοιραστήκαμε μοναδικές εικόνες με την άγρια ομορφιά από τα βραχώδη πρανή του φαραγγιού να γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή με την αντίθεση που δημιουργεί το καταπράσινο δάσος.  Υπέροχη και η ανεμπόδιστη θέα προς τον νότο, στα σκουρογάλανα νερά του Λιβυκού.

Στα μισά περίπου της διαδρομής αλλάξαμε κατεύθυνση, περάσαμε από την αντίθετη πλευρά και με ΝΑ πορεία κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Χριστός. Ολοκληρώσαμε την πεζοπορία μας έχοντας διανύσει 11,4 χλμ σε 4,5 περίπου ώρες.
Ο Χριστός είναι ένα ορεινό παραδοσιακό χωριό, χτισμένο για αιώνες στις απόκρημνες πλαγιές της Δίκτης.  Τα γραφικά σοκάκια με τα καλντερίμια μαρτυρούν την ιστορία του, ενώ το βουνίσιο τοπίο και η όμορφη πλατεία με τα άφθονα νερά μαγεύουν τον επισκέπτη.

Περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια του χωριού με τις λουλουδιασμένες αυλές για το σύντομο διάστημα που χρειάστηκε να μεταφερθούν οι οδηγοί στην αφετηρία και να παραλάβουν τα αυτοκίνητα τους. Επίλογος της κυριακάτικης μας πεζοπορίας σε παραδοσιακή ταβέρνα της περιοχής.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης, Παναγιώτης Ευδαίμων
ΒΙΝΤΕΟ: Πάγκαλος Γιάννης

ΧΑΡΤΗΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ