Την
Κυριακή 26 Οκτωβρίου, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε μια
πολύ όμορφη και κοντινή στην πόλη μας πεζοπορία, σε μια διαδρομή λιγότερο
γνωστή, αλλά γεμάτη φυσική ομορφιά και ηρεμία.
Ομαδική μας με τη σημαία της Ο.Φ.Ο.Ε.Σ.Ε. (Ομοσπονδία Φυσιολατρικών Ορειβατικών Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδας) στην οποία μετέχει κι ο Σύλλογός μας από το 2018. Τιμή μας σήμερα που ακολούθησε την πεζοπορία μας κι η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, κυρία Κυριακή Τσιρανίδου.
Περιοχή με καλή σήμανση, καθώς είναι ένας γνωστός προορισμός πεζοπορικού τουρισμού κοντά στην πόλη μας
Εκκίνηση αρχικά από χωματόδρομο
Η
εκκίνηση έγινε στις 8:00 το πρωί από τη διασταύρωση του δρόμου Καθαρού – Ταπών,
με αρχηγό τον Γιάννη Πάγκαλο. Η ομάδα των 27 πεζοπόρων ακολούθησε αρχικά
χωματόδρομο, έως ότου συναντήσει το παλιό μονοπάτι που οδηγεί προς το Οροπέδιο
Καθαρού. Η πορεία συνεχίστηκε μέσα στο μαγευτικό και μοναδικό για τα μέρη μας
Κυπαρισσόδασος. Στη συνέχεια η ομάδα επισκέφτηκε τη σπηλιά του Εγγλέζου,
απολαμβάνοντας τη δροσιά και τη σκιά των δέντρων. Από εκεί, οι πεζοπόροι
κατευθύνθηκαν προς τη στάνη του Μπρόκου, διασχίζοντας περιοχές όπου παλαιότερα
καλλιεργούνταν κριθάρι και ταγή, και έπειτα προς τη θέση Δάμακας.
Κυπαρισσόδασος της Κριτσάς:
Πριν από αρκετούς αιώνες η Κρήτη ήταν καλυμμένη από πυκνά δάση
με κυπαρίσσια, τα οποία δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα. Τα κυπαρίσσια της Κρήτης
ήταν ξακουστά σε όλο τον τότε κόσμο και από τα Μινωικά χρόνια η ξυλεία τους
αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα εμπορίου. Πράγματι, η Κρήτη ήταν
γνωστή ως η χώρα του κυπαρισσιού, όπως π.χ. ο Λίβανος είναι γνωστός ως η χώρα
του κέδρου. Η υπερ-υλοτομία όμως απογύμνωσε τα βουνά του νησιού και πλέον
απομένουν ελάχιστες περιοχές με κυπαρίσσια για να θυμίζουν το παρελθόν. Έτσι,
το δάσος της Κριτσάς αποτελεί το τελευταίο του είδους του στην ανατολική Κρήτη,
ενώ υπάρχουν και άλλα παρόμοια δάση στα Λευκά
Όρη. Το κυπαρίσσι της Κριτσάς είναι γνωστό ως θηλυκό ή κυπαρίσσι του
Μίνωα, όντας δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 30μ. και έχει οριζόντια
απλωτά κλαδιά και πλατιά πλούσια κόμη. Το κυπαρίσσι στην Ελλάδα συμβολίζει το πένθος και φυτεύεται
μέχρι σήμερα στα κοιμητήρια. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Κυπάρισσος ήταν
ένας όμορφος νέος από την Κέα, εγγονός του Ηρακλή και αγαπημένο του σύντροφο
είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Αλλά κάποια καλοκαιρινή μέρα ενώ το ελάφι
κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα
ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ζήτησε από τον ουρανό τη
χάρη να κυλούν τα δάκρυα του αιώνια. Οι θεοί τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι,το
δέντρο της θλίψης. (Πηγή: Cretan beaches)
Η σπηλιά του Εγγλέζου ή αλλιώς "του Εγγλέζου η κουφάλα", όπου κρυβόταν στην Κατοχή, Άγγλοι πράκτορες που χρησιμοποιούσαν ασύρματο, για να επικοινωνούν με τον στρατό τους στο Κάιρο.
Το άνοιγμα της σπηλιάς
Εκτός από κυπαρίσσια το δάσος φέρει περιφερειακά και από πρίνους, σφεντάμια, λιοπρίνια
Η
κατηφορική επιστροφή πραγματοποιήθηκε από το Αστιβιδωπό και τον Φαβετόπρινο,
ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι που οδηγεί και πάλι στο σημείο εκκίνησης.
Αγριαχλαδιά γεμάτη ζουμερά, αν και κάπως στυφά, φρούτα
Ερείπια από παλιές αγροικίες και μαντριά μαρτυρούν την κατοίκηση της περιοχής σε παλαιότερους χρόνους
Πηγάδα συλλογής νερού
Πολύ ωραία θέα κατά το κατέβασμα
Θέση Δάμακας δίπλα στον επαρχιακό δρόμο Κριτσάς-Καθαρού
Θέα κι ανάμεσα από τις συστάδες του δάσους
Μικροσκοπικά λουλουδάκια (κολχικά), χαρακτηριστικά της εποχής
Κατσίκια παντού!
Ιδιαίτερη
χαρά για τον Σύλλογο αποτέλεσε η παρουσία της προέδρου της Ομοσπονδίας Φυσιολατρικών
Ορειβατικών Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΦΟΕΣΕ) στην οποία έχει ενταχθεί κι ο
Σύλλογός μας από το 2018, κυρίας Κυριακής Τσιρανίδου, η οποία συμμετείχε στην
πεζοπορία μας. Η διαδρομή ολοκληρώθηκε με τη μαγευτική θέα του κόλπου του
Μιραμπέλλου, αφήνοντας σε όλους τις καλύτερες εντυπώσεις από μια ακόμη όμορφη
εξόρμηση στη φύση.
Συνολική
αποτίμηση της ημέρας: 14,5 χλμ με 620 υψομετρική διαφορά. Ευχαριστούμε τον
αρχηγό μας, Γιάννη Πάγκαλο, για την όμορφη αυτή πεζοπορία!
Στο παλιό, λιθόστρωτο μονοπάτι που ενώνει το οροπέδιο
Καθαρού με το κεφαλοχώρι της Κριτσάς περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου
Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021.
Μοιραστήκαμε μια εύκολη πεζοπορία,
ακολουθώντας την διαδρομή που για αιώνες έχουν χαράξει τα βήματα των κατοίκων
της περιοχής και απολαύσαμε την ξεχωριστή ομορφιά της φύσης.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής ξεκινήσαμε για το κοντινό μας οροπέδιο.
Ο καιρός ιδανικός για δραστηριότητες στη φύση, με μέτρια θερμοκρασία και ελαφρά
συννεφιασμένο ουρανό. Απολαμβάνουμε την διαδρομή όπως οδηγούμε τα αυτοκίνητα μας προς την
αφετηρία, με την εκπληκτική θέα προς τον Μεραμπελιώτικο κόλπο και το υπέροχο
ορεινό τοπίο, με τους επιβλητικούς πρίνους και τα φυσικά γλυπτά από γκρίζα πέτρα.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας πριν από τον οικισμό του ‘Αβδελιακού’
που βρίσκεται στην είσοδο του οροπέδιου και ξεκινάμε την πεζοπορία από την θέση
‘Δάμακας’. Αρχίζουμε περπάτημα από υψόμετρο 1.215μ για να καταλήξουμε μετά από
4,5 ώρες στην Κριτσά, που βρίσκεται σε υψόμετρο 272μ. Καλύπτουμε υψομετρική
διαφορά κατάβασης 954μ βαδίζοντας πάνω στο παλιό μονοπάτι, που χρονολογείται από
την εποχή των Μινωιτών.
Τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν η κύρια οδική αρτηρία, που
χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι από και προς το οροπέδιο. Το φανερώνει το καλοφτιαγμένο
καλντερίμι που διατηρείται ακόμη σε μεγάλο μήκος, τα πετρόκτιστα, πλευρικά τοιχία
στήριξης και κυρίως το πλάτος του μονοπατιού, που σε αρκετά σημεία είναι 3μ. ή για τα
δεδομένα της τότε εποχής πλάτος αρκετό για να χωράνε δυο φορτωμένα γαϊδούρια.
Το μονοπάτι έχει μήκος περίπου 9χλμ και είναι ευδιάκριτο και
σε αρκετά καλή κατάσταση (είχε επισκευαστεί πριν κάμποσα χρόνια), ιδανικό για
πεζοπορία. Διασχίζει το δάσος της Κριτσάς, που είναι κατάφυτο με κυπαρίσσια,
πρίνους, ασφένταμους, αζίλακες και αμπελιτσές και στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής
η θέα είναι μοναδική.
Ακολουθούμε διαρκώς κατηφορική πορεία με ήπια κλίση. Διασχίζουμε
το γνώριμο ορεινό τοπίο, με τους θεόρατους πρίνους και τα ριζωμένα βράχια. Τα
χειμωνιάτικα αγριολούλουδα ξεπροβάλουν ανάμεσα από τις πέτρες και εντυπωσιάζουν
με την απέριττη ομορφιά τους. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουμε κρόκους και κολχικά. Και
φυσικά τα πάντα παρόντα στη περιοχή αιγοπρόβατα, που μας παρακολουθούν με
αδιαφορία.
Το μονοπάτι ξεδιπλώνεται φιδογυριστά μέσα στο δάσος, αν και
σε κάποια σημεία ο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος το έχει εξαφανίσει. Φτάνουμε στη
θέση ‘Αστιβιδωπό’ και κάνουμε σύντομη στάση στον καλαίσθητα διαμορφωμένο χώρο που
φιλοξενεί τις υπαίθριες εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Συνεχίζουμε κατηφορικά κάτω
από τα πανύψηλα δέντρα, ενώ μπροστά μας απλώνεται ο καταπράσινος κάμπος και η θάλασσα
στο βάθος.
Σύντομα διακρίνουμε το όμορφο χωριό της Κριτσάς, που αποκαλύπτεται
σταδιακά ανάμεσα από δύο βραχώδεις βουνοπλαγιές. ΄Οσο πλησιάζουμε, ξεπροβάλουν και
οι δυο γειτονιές του χωριού, που ξεχωρίζει κάτασπρο ανάμεσα στον κάμπο με τα λιόδεντρα.
Διασχίζουμε την γειτονιά ‘Κουκίστρες’ και περιπλανιόμαστε στα γραφικά δρομάκια
του χωριού, που τα τελευταία χρόνια είναι αγαπημένος προορισμός ντόπιων και
αλλοδαπών επισκεπτών. Καταλήγουμε στο parking, όπου περιμένουμε τους οδηγούς να
επιστρέψουν στο οροπέδιο για να παραλάβουν τα αυτοκίνητα τους, με την ικανοποίηση ότι βαδίσαμε στα χνάρια των Μινωιτών!
