Showing posts with label Λίμνες. Show all posts
Showing posts with label Λίμνες. Show all posts

Sunday 28 January 2024

 ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ

ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2024

Οι πεζοπορίες που συνδέονται με την κοπή της βασιλόπιτάς μας  έχουν πάντα κάποια ιδιαιτερότητα και μια άλλη ομορφιά, καθώς είναι συνήθως εύκολες, κοντινές και πολυπληθείς και μοιάζουν πιο πολύ με γιορτή. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται με την παρέα ενός άλλου μεγαλύτερου συλλόγου, όπως έγινε την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024 όταν ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου συν-περπάτησε με τον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου σε μια πεζοπορία φυσιολατρικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος στον κάμπο της Νεάπολης.

Ημι-ομαδική (όσοι περπάτησαν με τη βασική ομάδα) έξω από την Μητρόπολη της Νεάπολης

ΦΡΑΡΩ-ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΗ

Το πρωί της Κυριακής μαζευόμαστε 150 περίπου άτομα (!!!) στο σημείο αφετηρίας μας, στο ΕΠΑΛ Νεάπολης. Ωστόσο η ημέρα μάς επιφυλάσσει μία έκπληξη, καθώς πριν ακόμα προλάβουμε να ανταλλάξουμε χαιρετισμούς, μας ‘πυροβολεί’ μια σύντομη –όπως αποδείχτηκε- χαλαζόπτωση, που οδηγεί πολλούς πίσω στην ασφάλεια του λεωφορείου και τους αρχηγούς των δυο συλλόγων να αναπροσαρμόσουν το αρχικό πρόγραμμα για κάθε ενδεχόμενο. Ξεκινάμε λοιπόν με μια αβεβαιότητα, σίγουροι ότι θα βραχούμε, από στενό δρομάκι μέσα στον κάμπο περνώντας ανάμεσα από κήπους με πηγάδια κι ελαιώνες ως τα ερείπια του φραγκισκανικού μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, γνωστό ως Φραρώ (frari το τάγμα των φραγκισκανών μοναχών στα λατινικά, όπου ξεκίνησε την ιερατική του πορεία ο Πέτρος Φιλάγρης, ο μετέπειτα Πάπας Αλέξανδρος ο Ε’), που μένει γοητευτικό όσο και ρημαγμένο μες στον κάμπο. 

Μια δυνατή -αλλά σύντομη τελικά- χαλαζόπτωση στην έναρξη της πεζοπορίας,
παρά λίγο να μας καθηλώσει

Πηγάδια με ανεμόμυλους αρκετά στον εύφορο κάμπο της Νεάπολης

Στα ερείπια του φραγκισκανικού μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, γνωστό ως Φραρώ 

Έπειτα συνεχίζουμε ως το γραφικό χωριό της Βουλισμένης κι έπειτα ακολουθούμε ένα στενό όμορφο ανηφορικό μονοπάτι δίπλα στον παλιό αγωγό του νερού (καταπότη) ανάμεσα σε κηπούλια με πηγάδια και στέρνες, εσπεριδοειδή, ‘στεγασμένο’ σχεδόν από δάφνες και μυρτιές, που αρωματίζουν τον δρόμο μας, μέχρι την Παναγία στο Βιγλί, παλιό μοναστήρι, όπου σήμερα έχει φτιαχτεί ένα καλόγουστο παρκάκι αναψυχής. Εδώ θα κάνουμε μια στάση, όπου τα παρεάκια παίρνουν φωτιά, αφού βγάζουμε επιτέλους τα αδιάβροχα και πολλοί ορειβάτες των δύο συλλόγων αναγνωρίζονται, καθώς έχουν βρεθεί και σε παλιότερες πεζοπορίες –δεν είναι και πολύ μεγάλη η κοινότητα των ορειβατών της Κρήτης.
Προς το παραδοσιακό χωριό της Βουλισμένης
Κι από εκεί για το Βιγλί

Μέσω ενός μονοπατιού, όπου μοσχομυρίζουνε οι δάφνες κι οι μυρτιές

Ακολουθώντας τον καταπότη (αγωγό του νερού)
Για κοιτάξτε τον φωτογράφο παρακαλώ!!! (στην Παναγία στο Βιγλί)
Μνημείο αφιερωμένο στη μάνα στο παρκάκι γύρω απ' την εκκλησία

ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟΣ

Έπειτα επιστρέφουμε στην Νεάπολη κι ακολουθούμε πορεία μέσω αγροτικού ασφαλτοστρωμένου δρόμου προς τον Χουμεριάκο, το χωριό ‘των τριών λόφων και των δεκαεπτά εκκλησιών’, που γνώρισε παλιότερα μέρες ακμής καθώς υπήρξε διοικητικό κέντρο, τόσο κατά την Ενετοκρατία, όσο και την Τουρκοκρατία. Θα κάνουμε μια στάση εδώ στον περίβολο του όμορφα αναπαλαιωμένου ναού της Παναγίας Κουμπελίνας, αφιερωμένου στην Κοίμηση της Θεοτόκου, μοναδικού του ρυθμού ‘σταυροειδής με τρούλο’ στην ανατολική Κρήτη (στον τρούλο –κουμπέ- οφείλει και το όνομά του), όπου μας ξεναγεί ο καλός φίλος και ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου μας, Ιωάννης Δατσέρης, κάτοικος της περιοχής και αρχιτέκτονας, που μας δίνει πολλές λεπτομέρειες από την αρχική ανοικοδόμηση ως και την πρόσφατη αναπαλαίωση. Έπειτα περιδιαβαίνουμε τα σοκάκια του Χουμεριάκου με τις όμορφες οθωμανικές κρήνες και καταλήγουμε στη γειτονιά, όπου διατηρείται ένα από τα σπάνια βενετσιάνικα μνημεία της Κρήτης, η Πορτέλα Ρομάνα. Η περίτεχνη αυτή αψιδωτή θύρα (πορτέλα) με οχυρωματική δομή οδηγούσε σε ένα βενετσιάνικο κτίριο ευγενών και μετέπειτα έγινε κατοικία του Τούρκου Διοικητή. Εδώ πίσω απ’ τους χορταριασμένους τοίχους ξεδιπλώνεται κατά τον θρύλο κι η ιστορία της Ροδάνθης της όμορφης Κριτσωτοπούλας, την οποία απήγαγε ο Χουρσίτ Πασάς, αλλά εκείνη τον έσφαξε τη νύχτα του γάμου και στη συνέχεια μεταμφιέστηκε σε άντρα και ως «Μανώλης» πια εντάχθηκε στο σώμα καπετάν Καζάνη στο Λασίθι, όπου και διακρίθηκε! Δυστυχώς σήμερα απογοητευτική είναι η εικόνα του χώρου καθώς αφέθηκε στη μοίρα του κι έχει υποστεί πολλές αυθαίρετες παρεμβάσεις.


Στο πέρασμά μας απ' την Μητρόπολη της Νεάπολης


Χουμεριάκος



Ο Γιάννης ο Δατσέρης μας λέει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Παναγία την Κουμπελίνα (εδώ), αλλά και για τον Χουμεριάκο γενικότερα

ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΑΤΣΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟ:

Παναγία Κουμπελίνα Χουμεριάκου

Πορτέλα Ρομάνα (Χουμεριάκος)

Το κάποτε διοικητήριο Ενετών και Τούρκων σήμερα ερειπωμένο και καταπατημένο. Εδώ σκότωσε η Ροδάνθη η Κριτωτοπούλα τον Χουρσίτ Πασά, την πρώτη νύχτα του γάμου τους και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο επαναστατικό σώμα του Καπετάν Καζάνη
Ροδάνθη η Κριτσωτοπούλα, τοπική ηρωίδα, η ζωή της οποίας κατά τον θρύλο συνδέεται στενά με το οθωμανικό διοικητικό κέντρο πίσω απ' την Ρομάνα Πορτέλα



Άλλες ερειπωμένες γωνιές του Χουμεριάκου, που μαρτυρούν τη δόξα του παρελθόντος

ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ

Καθώς ο καιρός μας έκανε τη χάρη να ανοίξει, αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως το παραδοσιακό χωριό των Βρυσών, ένα φυσικό «μπαλκόνι» χτισμένο στη βόρεια πλευρά του όρους Καβαλαρά στα 400 μέτρα υψόμετρο με θέα σε όλον τον κάμπο της Νεάπολης με τα χωριά του. Σταματάμε στον κεντρικό ιερό ναό του Αφέντη Χριστού απέναντι απ’ τον οποίο βρίσκεται πλακόστρωτη εξέδρα με παγκάκια, για να θαυμάσει κανείς τη θέα, κι έπειτα διασχίζουμε το χωριό από τον κεντρικό δρόμο παρατηρώντας τα όμορφα κτίριά του και κρυφοκοιτάζοντας τη θέα. Καθώς η ώρα έχει περάσει κι ο καιρός μαζεύει πάλι απ’ τα δυτικά, κατηφορίζουμε και παίρνουμε τον δρόμο προς τις Λίμνες, όπου φτάνουμε με τις πρώτες δυνατές βροντές!

Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής στον δρόμο προς Βρύσες

Πολύ ωραία η θέα στην κοιλάδα από εδώ!
Καθ' οδόν προς τις Βρύσες

Στην πλατεία-εξώστη των Βρυσών

Ενώ ο καιρός 'φορτώνει' και πάλι


Επιγραφή στις Βρύσες

Οδεύοντας προς την έξοδο του χωριού

Αποχαιρετώντας τις Βρύσες 

Κούτσα –κούτσα και παρά τις αντιξοότητες της ημέρας περπατήσαμε πάλι σήμερα 13 χιλιόμετρα σε 5 ώρες με τις ξεναγήσεις. Κι ευχαριστούμε τους αρχηγούς: τον Γιάννη Πάγκαλο από τον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου και τον Αργύρη Καπανταγάκη από τον Πεζοπορικό, που διαχειρίστηκαν ιδανικά μια τόσο μεγάλη ομάδα. Επίσης ευχαριστούμε τον οδηγό μας, Γιώργο Φιορέντζη, που ανέλαβε τη μεταφορά μας στον χώρο αφιλοκερδώς!

Θέα στον κάμπο της Νεάπολης


Ερείπια που δείχνουν 'περασμένα μεγαλεία'

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ

Εδώ στις Λίμνες στο κέντρο «Καλύβα» θα παιχτεί η τελική πράξη της ημέρας με το φαγοπότι, την κοπή της βασιλόπιτας και το γλέντι, που θα ακολουθήσει. Για τον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου αποτέλεσε η μέρα μια ευκαιρία για την ετήσια τακτική γενική συνέλευση του Συλλόγου. Ξεκίνησε με χαιρετισμό του  νεοεκλεγέντα Προέδρου, Παναγιώτη Ευδαίμονα και τον απολογισμό μιας χρονιάς, στην οποία πραγματοποιήθηκαν 50 πεζοπορίες με 17 διαφορετικούς αρχηγούς, συνεργασίες με άλλους συλλόγους και φορείς, συμμετοχή σε ημερίδες και διαβουλεύσεις, όποτε ζητήθηκε η αρωγή μας, αλλά κυρίως συνέπεια στην υπόσχεσή μας να βγάζουμε τον κόσμο κάθε Κυριακή στη φύση μακριά απ’ τα προβλήματά της καθημερινής του ζωής.

Στη συνέχεια είχαμε τις τιμητικές διακρίσεις της χρονιάς: 
α)την απονομή τιμητικής πλακέτας στον  Αντρέα Λουκάκη, τον πρώτο Πρόεδρο και δημιουργό του πρώτου μας bloghttps://pezopories.blogspot.com  όπου κάποιος μπορεί ακόμα να δει όλες τις παλιές μας πεζοπορίες, την ιστορία του Συλλόγου μας! Ο Αντρέας, ο συνοδοιπόρος, ο φίλος, «που σε δύσκολα σημεία γινόταν δίχτυ ασφαλείας, για να περάσει η ομάδα», όπως θυμάται η Πόπη, που με υποδέχτηκε στην πρώτη μου πεζοπορία με χαμόγελο «εσύ ήρθες, για να μείνεις», μου λέει και κράτησα την ενθάρρυνση αυτή σαν φυλαχτό στα ζόρικαΤώρα ο Αντρέας ασχολείται κυρίως με δρόμους μεγάλων αποστάσεων, όπου και διαπρέπει. Κι εμείς με τη σειρά μας του ευχόμαστε υγεία κι ευτυχία και να ξέρει ότι θα έχει πάντα μια θέση στην ομάδα μας! 
β)την ανακήρυξη του απερχόμενου Προέδρου μας, Λεωνίδα Κλώντζα σε επίτιμο μέλος του Συλλόγου, καθώς είναι απ’ τα πιο παλιά ιδρυτικά μας μέλη, πολύ πριν ακόμα γίνουμε οργανωμένο σωματείο, και με σταθερή παρουσία στο Δ.Σ., κι εξακολουθεί να είναι πάντα δίπλα μας σε ότι χρειαστούμε  
γ)Παρούσα στην βράβευση ήταν κι η αγαπημένη μας, Ελένης Λάμπρου, γραμματέας του Συλλόγου για χρόνια, που δημιούργησαν μαζί με τον άντρα της, Μιχάλη Λάμπρο, το τωρινό μας blog: https://orsian.blogspot.com με τις πιο πρόσφατες πεζοπορίες και δράσεις της ομάδας. 
Τρεις εμβληματικές μορφές της ιστορίας του Συλλόγου μαζί! 
Άνθρωποι που έστησαν αυτήν την ομάδα με κόπο και με μεράκι. Με τον θαυμασμό και τον σεβασμό, που τους αξίζει, υποσχόμαστε κι εμείς με τη σειρά μας να συνεχίσουμε την προσπάθειά και να παραδώσουμε κάποτε τον Σύλλογο σε άξια χέρια, όταν θα επέλθει και για μας η κόπωση!

"Στον Αντρέα Λουκάκη, τον πρώτο μας Πρόεδρο, τον συνορειβάτη, τον φίλο" . Ευχαριστούμε!!!

Τρεις εμβληματικές μορφές του Συλλόγου μαζί στο ίδιο μέρος: Λεωνίδας Κλώντζας, Ελένη Λάμπρου, Αντρέας Λουκάκης. Η φωτογραφία αριστερά του 2024, η φωτογραφία δεξιά από το 2016.  Respect!

Τελειώνοντας να αναφέρουμε και τους τυχερούς, που κέρδισαν τα φλουριά: την Μαίρη Αθάνατου και τον μπαμπά της (η τύχη ευνοεί την οικογένεια για φέτος), την Βαγγελιώ Μουστάκα, παλιό μέλος του Συλλόγου και την Δέσποινα την Πιπεράκη, καινούργιο μέλος. Σοφή η κατανομή της τύχης! Εμείς τους ευχόμαστε τα καλύτερα! Δώρα είχαν θέσει ο Σύλλογός μας, το κατάστημα ορειβατικού εξοπλισμού Direct,  το κατάστημα Minos sport και το ζαχαροπλαστείο Μεσοστράτι στον Άγιο Νικόλαο κι τους ευχαριστούμε από καρδιάς! Επίσης ευχαριστούμε τον οδηγό μας, Γιώργο Φιορέντζη, που ανέλαβε τη μεταφορά μας στον χώρο αφιλοκερδώς! Επίσης ευχαριστούμε τον νέο Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, κύριο Μανώλη Μενεγάκη, που αν και παραβρέθηκε στον χώρο για προσωπικούς λόγους, πέρασε να μας χαιρετήσει! Του ευχόμαστε από καρδιάς ¨Καλή Θητεία" κι ευχόμαστε να έχουμε Καλή Συνεργασία για το καλό του τόπου μας!



Η βασιλόπιτά μας, το λογότυπό μας έμαθα φέτος ότι μας το έφτιαξε ο Αντρέας

"Όταν η τύχη σου χαμογελά"

Κάηκε το πελεκούδι μετά τα διαδικαστικά, καθώς μέλη των δυο συλλόγων 'ανακατεύτηκαν' χορεύοντας!
Το Δ.Σ. με τον νέο Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, Μανώλη Μενεγάκη

ΑΡΧΗΓΟΣΓιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιώργος Αρναουτάκης, Λεωνίδας Κλώντζας, Εμμανουέλα Περάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 


Powered by Wikiloc

Sunday 3 April 2022

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ από τις ΛΙΜΝΕΣ ως τον ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

Μια πεζοπορία στη γειτονιά μας πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου, την πρώτη Κυριακή του Απρίλη. Ακολουθήσαμε το παλιό μονοπάτι, που ένωνε ως το 1930 τις Λίμνες με τον Άγιο Νικόλαο, κι όπου αυτό δε σωζόταν, τον παραπλήσιό του αγροτικό δρόμο. Η διαδρομή σύντομη και χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά και καλύτερα, γιατί η μέρα ήταν εξαιρετικά ζεστή με την αφρικανική σκόνη να αιωρείται στην ατμόσφαιρα.


Ξεκινούμε λοιπόν 21 πεζοπόροι από το ‘Διογένης Παλλάς’, έξω από τις Λίμνες και περπατάμε για μεγάλο διάστημα στον ασφαλτοστρωμένο επαρχιακό δρόμο ανάμεσα από ελαιώνες με πολλή βλάστηση. Πολλοί εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να μαζέψουν τα πρώτα τροφαντά - λόγω των βροχοπτώσεων- σπαράγγια. Εδώ δεν έχει την κίνηση της εθνικής οδού. Μόνο κάποιοι αγρότες με τ’ αυτοκίνητά τους, μας προσπερνούν και μας χαιρετούν.


Το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος είναι ‘του Μαυρογένη η Καμάρα’, που μοιάζει σαν γεφυράκι, στη ρεματιά δίπλα στο δρόμο. Η επόμενη στάση είναι η στέρνα του Χατζηπατέρα. Πρόκειται για ένα μεγάλο σκεπαστό πηγάδι-στέρνα. Η ‘οροφή’ προφανώς βοηθά να συγκεντρώνεται το βρόχινο νερό και να κυλάει στη συνέχεια στο εσωτερικό, όπου φυλάσσεται από την εξάτμιση και τα ζώα. Δημιουργίες μιας εποχής, που μάζευαν στάλα-στάλα το νερό, σ’ αυτόν τον άνυδρο τόπο, «λίγο το νερό, για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του», λέει ο ποιητής! Πιο πέρα συναντάμε το παλιό χάνι του Ανδρακαντώνη, ερειπωμένο και κατεστραμμένο. Αφού ο δρόμος ήταν πέρασμα, λογικό να υπάρχει κι ο χώρος ξεκούρασης. Μικρός μας φαίνεται, δίχωρος: ένας μέρος για τα ζώα, ένα για τους ανθρώπους; Υποθέτουμε ότι κοιμούνταν στριμωγμένοι κατάχαμα με τις ‘πατανίες’ τους. Ο παλιός άνθρωπος δεν είχε μάθει στις ανέσεις και δεν απαιτούσε πολλά!

ΚΑΜΑΡΑ  ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ



ΣΤΕΡΝΑ του ΧΑΤΖΗΠΑΤΕΡΑ

Παρακάτω μία άλλη στέρνα, ανοικτή, με τα σκαλοπάτια, που κατέβαιναν στο εσωτερικό της, να σώζονται ακόμα. Εκεί κοντά συναντάμε και το ξωκλήσι του Αι-Γιώργη, στο οποίο γίνεται πανηγύρι κάθε χρόνο. Είναι προσεγμένο και μέσα, δίπλα στην είσοδο, έχει μια παλιά επιγραφή. Δίπλα του απλώνεται ο παλιός οικισμός της Κεφάλας με τα πετρόκτιστα σπίτια του. Την προσοχή μας τραβά μια όμορφη εσωτερική καμάρα, που υψώνεται πεισματικά στο κέντρο του σπιτιού, ενώ όλα γύρω της έχουν καταρρεύσει.

ΧΑΝΙ  ΑΝΔΡΑΚΑΝΤΩΝΗ




ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΕΦΑΛΑ

Συνεχίζουμε την πορεία μας περνώντας από μαντριά, ανοίγοντας και κλείνοντας αυτοσχέδιες πόρτες των βοσκών. Σγουρομάλλικα κεφάλια αρνιών μας περιεργάζονται σταματώντας το μασούλημα. Φασαριόζικα σκυλιά-φύλακες μάς γαβγίζουν, πιο πολύ από συνήθεια παρά για εκφοβισμό. Κατά τόπους διάφορα είδη ορχιδέας, τα γνωστά κρινάκια, και λιβάδια από ανθισμένους ασφόδελους και μαργαρίτες, μας θυμίζουν ότι είμαστε στη μέση της άνοιξης. Συνεχίζουμε μέχρι τον εγκαταλελειμμένο οικισμό του Δράκου.




Ο οικισμός που ακούει στο εντυπωσιακό όνομα Δράκος βρίσκεται στην περιφέρεια της κοινότητας Λιμνών του Αγίου Νικολάου και είναι ένα από τα πολλά χωριουδάκια της περιοχής που σήμερα είναι εντελώς έρημα και αφημένα στη φθορά του χρόνου. Ο τελευταίος κάτοικος του Δράκου έφυγε το 1979 και από τότε έφυγε και η ζωή από τα σπίτια του οικισμού. Ο οικισμός αποτελεί πρότυπο αγροτικού οικισμού με πετρόκτιστα σπίτια με κεραμίδι, στενά δρομάκια, στέρνες για τη συλλογή βρόχινου νερού και διάσπαρτα αλώνια για το άλεσμα των σιτηρών. Απέναντι από το Δράκο είναι ο επίσης έρημος και άξιος επίσκεψης οικισμός Δύο Πρίνοι. Τους δύο οικισμούς ενώνει παλιό λιθόστροτο μονοπάτι που διασχίζει ένα μικρό πρινόδασος. Στην περιοχή του Δράκου έχουν κατά καιρούς βρεθεί αρχαία αγγεία και εικάζεται ότι υπήρχε οικισμός από την αρχαιότητα. Τα περισσότερα σπίτια στέκουν σήμερα μισογκρεμισμένα και μόνο ο ναός του Αγίου Ανδρέα διατηρείται σε καλή κατάσταση. Η όλη αρχιτεκτονική του Δράκου και το δέσιμο του στο φυσικό περιβάλλον είναι μοναδική, αποτέλεσε δε ένα από τους υποψήφιους οικισμούς για το γύρισμα της σειράς ‘Το Νησί’, αλλά δεν επιλέχτηκε τελικά λόγω της δυσκολίας πρόσβασής του.



Περιπλανιόμαστε στον έρημο οικισμό, που πλέον χρησιμοποιείται σαν μαντρί. Πολύ φιλικά τα σκυλιά του βοσκού μάς κουνάνε την ουρά κι εμείς τα φιλεύουμε διάφορα τρόφιμα, ενώ τους γεμίζουμε τα λεκανίδια τους με νερό. Αφόρητη η ζέστη σήμερα και για τους περιπατητές και για τα ζώα. Στεναχώρια σε πιάνει, όταν βλέπεις αυτά τα μέρη, που έσφυζαν κάποτε από ζωή, ρημαγμένα. Πολλά από τα σπίτια διατηρούν ακόμα επίπλωση και καθημερινά αντικείμενα, όπως τ’ άφησαν οι γηραιοί τελευταίοι τους κάτοικοι.

Αφήνουμε τον οικισμό και τους τετράποδους φίλους μας και συνεχίζουμε την πορεία μας. Τελευταίος σταθμός στα Κατσίκια, όπου βλέπουμε τη στέρνα του Χουμεριάκου του 1893 επί διοικήσεως Αξελού (διοικητή και νομάρχη Λασιθίου). Έχει και τη σχετική επιγραφή: «ΙΔΡΥΘΗ Δαπάνη εράνων και ενεργεία του διοικητού Κ. ΑΞΕΛΟΥ, επιστάτου δε του δημάρχου Χουμεριάκου Δ. ΜΟΥΡΕΛΑΚΗ ... ΔΡΑΚΟΥ ΒΑΡΟΥΧΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 1893». Ανοίγουμε το σιδερένιο πορτάκι της κι έχει αρκετό νερό. Μπροστά της υπάρχει πέτρινη γούρνα, όπου έπιναν τα μουλάρια των ταξιδιωτών. Πιο πάνω στο λόφο δεσπόζει ανεμόμυλος, ενώ παραπέρα υπήρχε ένα ακόμα παλιό χάνι.


Κατηφορίζουμε προς την πόλη μας κι η θέα των νησίδων των Αγίων Πάντων είναι εντυπωσιακή παρά την σκονισμένη ατμόσφαιρα. Αφού περνάμε απ’ τη γειτονιά Πίσιδες, ολοκληρώνουμε την πεζοπορία μας στον κόμβο για Ξηρόκαμπο. Περπατήσαμε συνολικά γύρω στα 12 χιλιόμετρα σε περίπου 4 ώρες χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά και κυρίως από τον επαρχιακό δρόμο. Σημασία έχει ότι είδαμε μια άλλη πλευρά της περιοχής μας, που αν και έχει παραμεληθεί σήμερα, κάποτε ήταν κόμβος και έσφυζε από ζωή. Μια μικρή υπόμνηση ότι οι καιροί αλλάζουν, οι ανάγκες αλλάζουν και οι αλλαγές αυτές συμπαρασύρουν και τους επιμέρους τόπους. Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό μας, Λεωνίδα Κλώντζα, που εκτός απ’ τα όμορφα τοπία μάς μαθαίνει πάντα και την ιστορία της περιοχής μας. Ραντεβού την επόμενη Κυριακή!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ:  Γιάννης Πάγκαλος 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκθ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc