Οι πεζοπορίες που συνδέονται με την
κοπή της βασιλόπιτάς μας έχουν πάντα
κάποια ιδιαιτερότητα και μια άλλη ομορφιά, καθώς είναι συνήθως εύκολες, κοντινές
και πολυπληθείς και μοιάζουν πιο πολύ με γιορτή. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται
με την παρέα ενός άλλου μεγαλύτερου συλλόγου, όπως έγινε την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024 όταν ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου συν-περπάτησε με τον Πεζοπορικό
Όμιλο Ηρακλείου σε μια πεζοπορία φυσιολατρικού και πολιτιστικού
ενδιαφέροντος στον κάμπο της Νεάπολης.
Ημι-ομαδική (όσοι περπάτησαν με τη βασική ομάδα) έξω από την Μητρόπολη της Νεάπολης
ΦΡΑΡΩ-ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΗ
Το πρωί της Κυριακής μαζευόμαστε 150 περίπου άτομα (!!!) στο σημείο
αφετηρίας μας, στο ΕΠΑΛ Νεάπολης. Ωστόσο η ημέρα μάς επιφυλάσσει μία έκπληξη,
καθώς πριν ακόμα προλάβουμε να ανταλλάξουμε χαιρετισμούς, μας ‘πυροβολεί’ μια
σύντομη –όπως αποδείχτηκε- χαλαζόπτωση, που οδηγεί πολλούς πίσω στην ασφάλεια
του λεωφορείου και τους αρχηγούς των δυο συλλόγων να αναπροσαρμόσουν το αρχικό
πρόγραμμα για κάθε ενδεχόμενο. Ξεκινάμε λοιπόν με μια αβεβαιότητα, σίγουροι ότι
θα βραχούμε, από στενό δρομάκι μέσα στον κάμπο περνώντας ανάμεσα από κήπους με
πηγάδια κι ελαιώνες ως τα ερείπια του
φραγκισκανικού μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, γνωστό ως Φραρώ (frari το τάγμα των
φραγκισκανών μοναχών στα λατινικά, όπου ξεκίνησε την
ιερατική του πορεία ο Πέτρος Φιλάγρης, ο μετέπειτα Πάπας Αλέξανδρος ο Ε’),
που μένει γοητευτικό όσο και ρημαγμένο μες στον κάμπο.
Μια δυνατή -αλλά σύντομη τελικά- χαλαζόπτωση στην έναρξη της πεζοπορίας, παρά λίγο να μας καθηλώσει
Πηγάδια με ανεμόμυλους αρκετά στον εύφορο κάμπο της Νεάπολης
Στα ερείπια του φραγκισκανικού μοναστηριού του Αγίου Αντωνίου, γνωστό ως Φραρώ
Έπειτα συνεχίζουμε ως το
γραφικό χωριό της Βουλισμένης κι
έπειτα ακολουθούμε ένα στενό όμορφο ανηφορικό μονοπάτι δίπλα στον παλιό αγωγό
του νερού (καταπότη) ανάμεσα σε
κηπούλια με πηγάδια και στέρνες, εσπεριδοειδή, ‘στεγασμένο’ σχεδόν από δάφνες
και μυρτιές, που αρωματίζουν τον δρόμο μας, μέχρι την Παναγία στο Βιγλί, παλιό μοναστήρι, όπου σήμερα έχει φτιαχτεί ένα
καλόγουστο παρκάκι αναψυχής. Εδώ θα κάνουμε μια στάση, όπου τα παρεάκια
παίρνουν φωτιά, αφού βγάζουμε επιτέλους τα αδιάβροχα και πολλοί ορειβάτες των
δύο συλλόγων αναγνωρίζονται, καθώς έχουν βρεθεί και σε παλιότερες πεζοπορίες –δεν
είναι και πολύ μεγάλη η κοινότητα των ορειβατών της Κρήτης.
Προς το παραδοσιακό χωριό της Βουλισμένης
Κι από εκεί για το Βιγλί
Μέσω ενός μονοπατιού, όπου μοσχομυρίζουνε οι δάφνες κι οι μυρτιές
Ακολουθώντας τον καταπότη (αγωγό του νερού)
Για κοιτάξτε τον φωτογράφο παρακαλώ!!! (στην Παναγία στο Βιγλί)
Μνημείο αφιερωμένο στη μάνα στο παρκάκι γύρω απ' την εκκλησία
ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟΣ
Έπειτα επιστρέφουμε στην Νεάπολη κι ακολουθούμε πορεία μέσω
αγροτικού ασφαλτοστρωμένου δρόμου προς
τον Χουμεριάκο, το χωριό ‘των τριών λόφων και των δεκαεπτά εκκλησιών’, που
γνώρισε παλιότερα μέρες ακμής καθώς υπήρξε διοικητικό κέντρο, τόσο κατά την Ενετοκρατία,
όσο και την Τουρκοκρατία. Θα κάνουμε μια στάση εδώ στον περίβολο του όμορφα
αναπαλαιωμένου ναού της Παναγίας
Κουμπελίνας, αφιερωμένου στην Κοίμηση της Θεοτόκου, μοναδικού του ρυθμού
‘σταυροειδής με τρούλο’ στην ανατολική Κρήτη (στον τρούλο –κουμπέ- οφείλει και το όνομά του), όπου μας ξεναγεί ο
καλός φίλος και ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου μας, Ιωάννης Δατσέρης, κάτοικος της περιοχής και αρχιτέκτονας, που μας
δίνει πολλές λεπτομέρειες από την αρχική ανοικοδόμηση ως και την πρόσφατη
αναπαλαίωση. Έπειτα περιδιαβαίνουμε τα σοκάκια του Χουμεριάκου με τις όμορφες οθωμανικές
κρήνες και καταλήγουμε στη γειτονιά, όπου διατηρείται ένα από τα σπάνια
βενετσιάνικα μνημεία της Κρήτης, η Πορτέλα
Ρομάνα. Η περίτεχνη αυτή αψιδωτή θύρα (πορτέλα)
με οχυρωματική δομή οδηγούσε σε ένα βενετσιάνικο κτίριο ευγενών και μετέπειτα έγινε
κατοικία του Τούρκου Διοικητή. Εδώ πίσω απ’ τους χορταριασμένους τοίχους
ξεδιπλώνεται κατά τον θρύλο κι η ιστορία της
Ροδάνθης της όμορφης Κριτσωτοπούλας, την οποία απήγαγε ο Χουρσίτ Πασάς,
αλλά εκείνη τον έσφαξε τη νύχτα του γάμου και στη συνέχεια μεταμφιέστηκε σε
άντρα και ως «Μανώλης» πια εντάχθηκε στο σώμα καπετάν Καζάνη στο Λασίθι, όπου
και διακρίθηκε! Δυστυχώς σήμερα απογοητευτική είναι η εικόνα του χώρου καθώς
αφέθηκε στη μοίρα του κι έχει υποστεί πολλές αυθαίρετες παρεμβάσεις.
Στο πέρασμά μας απ' την Μητρόπολη της Νεάπολης
Χουμεριάκος
Ο Γιάννης ο Δατσέρης μας λέει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Παναγία την Κουμπελίνα (εδώ), αλλά και για τον Χουμεριάκο γενικότερα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΑΤΣΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΟΥΜΕΡΙΑΚΟ:
Παναγία Κουμπελίνα Χουμεριάκου
Πορτέλα Ρομάνα (Χουμεριάκος)
Το κάποτε διοικητήριο Ενετών και Τούρκων σήμερα ερειπωμένο και καταπατημένο. Εδώ σκότωσε η Ροδάνθη η Κριτωτοπούλα τον Χουρσίτ Πασά, την πρώτη νύχτα του γάμου τους και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο επαναστατικό σώμα του Καπετάν Καζάνη
Ροδάνθη η Κριτσωτοπούλα, τοπική ηρωίδα, η ζωή της οποίας κατά τον θρύλο συνδέεται στενά με το οθωμανικό διοικητικό κέντρο πίσω απ' την Ρομάνα Πορτέλα
Άλλες ερειπωμένες γωνιές του Χουμεριάκου, που μαρτυρούν τη δόξα του παρελθόντος
ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ
Καθώς ο καιρός μας έκανε τη χάρη να
ανοίξει, αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε ως το
παραδοσιακό χωριό των Βρυσών, ένα φυσικό «μπαλκόνι» χτισμένο στη βόρεια
πλευρά του όρους Καβαλαρά στα 400 μέτρα υψόμετρο με θέα σε όλον τον κάμπο της
Νεάπολης με τα χωριά του. Σταματάμε στον κεντρικό ιερό ναό του Αφέντη Χριστού απέναντι απ’ τον οποίο βρίσκεται
πλακόστρωτη εξέδρα με παγκάκια, για να θαυμάσει κανείς τη θέα, κι έπειτα
διασχίζουμε το χωριό από τον κεντρικό δρόμο παρατηρώντας τα όμορφα κτίριά του
και κρυφοκοιτάζοντας τη θέα. Καθώς η ώρα έχει περάσει κι ο καιρός μαζεύει πάλι
απ’ τα δυτικά, κατηφορίζουμε και παίρνουμε τον δρόμο προς τις Λίμνες, όπου φτάνουμε με τις πρώτες δυνατές βροντές!
Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής στον δρόμο προς Βρύσες
Πολύ ωραία η θέα στην κοιλάδα από εδώ!
Καθ' οδόν προς τις Βρύσες
Στην πλατεία-εξώστη των Βρυσών
Ενώ ο καιρός 'φορτώνει' και πάλι
Επιγραφή στις Βρύσες
Οδεύοντας προς την έξοδο του χωριού
Αποχαιρετώντας τις Βρύσες
Κούτσα –κούτσα και παρά τις
αντιξοότητες της ημέρας περπατήσαμε πάλι
σήμερα 13 χιλιόμετρα σε 5 ώρες με τις ξεναγήσεις. Κι ευχαριστούμε τους αρχηγούς: τον Γιάννη Πάγκαλο από τον Ορειβατικό Αγίου
Νικολάου και τον Αργύρη Καπανταγάκη από τον Πεζοπορικό, που διαχειρίστηκαν
ιδανικά μια τόσο μεγάλη ομάδα. Επίσης ευχαριστούμε τον οδηγό μας, Γιώργο
Φιορέντζη, που ανέλαβε τη μεταφορά μας στον χώρο αφιλοκερδώς!
Θέα στον κάμπο της Νεάπολης
Ερείπια που δείχνουν 'περασμένα μεγαλεία'
ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ
Εδώ στις Λίμνες στο κέντρο «Καλύβα» θα παιχτεί η τελική πράξη της ημέρας με το φαγοπότι,
την κοπή της βασιλόπιτας και το γλέντι, που θα ακολουθήσει. Για τον Ορειβατικό
Αγίου Νικολάου αποτέλεσε η μέρα μια ευκαιρία για την ετήσια τακτική γενική συνέλευση του Συλλόγου. Ξεκίνησε με
χαιρετισμό του νεοεκλεγέντα Προέδρου, Παναγιώτη Ευδαίμονα και τον απολογισμό μιας
χρονιάς, στην οποία πραγματοποιήθηκαν 50 πεζοπορίες με 17 διαφορετικούς
αρχηγούς, συνεργασίες με άλλους συλλόγους και φορείς, συμμετοχή σε ημερίδες και
διαβουλεύσεις, όποτε ζητήθηκε η αρωγή μας, αλλά κυρίως συνέπεια στην υπόσχεσή
μας να βγάζουμε τον κόσμο κάθε Κυριακή στη φύση μακριά απ’ τα προβλήματά της
καθημερινής του ζωής.
Στη συνέχεια είχαμε τις τιμητικές
διακρίσεις της χρονιάς:
α)την απονομή τιμητικής πλακέτας στον Αντρέα Λουκάκη, τον πρώτο Πρόεδρο και δημιουργό του πρώτου μας blog: https://pezopories.blogspot.comόπου κάποιος μπορεί ακόμα να δει όλες τις παλιές μας πεζοπορίες, την ιστορία του Συλλόγου μας! Ο Αντρέας, ο συνοδοιπόρος, ο φίλος, «που σε δύσκολα σημεία γινόταν δίχτυ ασφαλείας, για να περάσει η ομάδα», όπως θυμάται η Πόπη, που με υποδέχτηκε στην πρώτη μου πεζοπορία με χαμόγελο «εσύ ήρθες, για να μείνεις», μου λέει και κράτησα την ενθάρρυνση αυτή σαν φυλαχτό στα ζόρικα! Τώρα ο Αντρέας ασχολείται κυρίως με δρόμους μεγάλων αποστάσεων, όπου και διαπρέπει. Κι εμείς με τη σειρά μας του ευχόμαστε υγεία κι ευτυχία και να ξέρει ότι θα έχει πάντα μια θέση στην ομάδα μας!
β)την ανακήρυξη
του απερχόμενου Προέδρου μας, Λεωνίδα Κλώντζα σε επίτιμο μέλος του Συλλόγου,
καθώς είναι απ’ τα πιο παλιά ιδρυτικά μας μέλη, πολύ πριν ακόμα γίνουμε
οργανωμένο σωματείο, και με σταθερή παρουσία στο Δ.Σ., κι εξακολουθεί να είναι πάντα
δίπλα μας σε ότι χρειαστούμε
γ)Παρούσα στην βράβευση ήταν κι η αγαπημένη μας, Ελένης Λάμπρου, γραμματέας
του Συλλόγου για χρόνια, που δημιούργησαν μαζί με τον άντρα της, Μιχάλη Λάμπρο,
το τωρινό μας blog: https://orsian.blogspot.com με τις πιο πρόσφατες πεζοπορίες και
δράσεις της ομάδας.
Τρεις εμβληματικές
μορφές της ιστορίας του Συλλόγου μαζί!
Άνθρωποι που έστησαν αυτήν την ομάδα με κόπο
και με μεράκι. Με τον θαυμασμό και τον σεβασμό, που τους αξίζει, υποσχόμαστε κι
εμείς με τη σειρά μας να συνεχίσουμε την προσπάθειά και να παραδώσουμε κάποτε
τον Σύλλογο σε άξια χέρια, όταν θα επέλθει και για μας η κόπωση!
"Στον Αντρέα Λουκάκη, τον πρώτο μας Πρόεδρο, τον συνορειβάτη, τον φίλο" . Ευχαριστούμε!!!
Τρεις εμβληματικές μορφές του Συλλόγου μαζί στο ίδιο μέρος: Λεωνίδας Κλώντζας, Ελένη Λάμπρου, Αντρέας Λουκάκης. Η φωτογραφία αριστερά του 2024, η φωτογραφία δεξιά από το 2016. Respect!
Τελειώνοντας να αναφέρουμε και τους τυχερούς,
που κέρδισαν τα φλουριά: την Μαίρη Αθάνατου και τον μπαμπά της (η τύχη ευνοεί την
οικογένεια για φέτος), την Βαγγελιώ Μουστάκα, παλιό μέλος του Συλλόγου και την
Δέσποινα την Πιπεράκη, καινούργιο μέλος. Σοφή η κατανομή της τύχης! Εμείς τους ευχόμαστε
τα καλύτερα! Δώρα είχαν θέσει ο Σύλλογός μας, το κατάστημα ορειβατικού
εξοπλισμού Direct, το κατάστημα Minossportκαι το
ζαχαροπλαστείο Μεσοστράτι στον Άγιο
Νικόλαο κι τους ευχαριστούμε από καρδιάς! Επίσης ευχαριστούμε τον οδηγό μας, Γιώργο Φιορέντζη, που ανέλαβε τη
μεταφορά μας στον χώρο αφιλοκερδώς! Επίσης ευχαριστούμε τον νέο Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, κύριο Μανώλη Μενεγάκη, που αν και παραβρέθηκε στον χώρο για προσωπικούς λόγους, πέρασε να μας χαιρετήσει! Του ευχόμαστε από καρδιάς ¨Καλή Θητεία" κι ευχόμαστε να έχουμε Καλή Συνεργασία για το καλό του τόπου μας!
Η βασιλόπιτά μας, το λογότυπό μας έμαθα φέτος ότι μας το έφτιαξε ο Αντρέας
"Όταν η τύχη σου χαμογελά"
Κάηκε το πελεκούδι μετά τα διαδικαστικά, καθώς μέλη των δυο συλλόγων 'ανακατεύτηκαν' χορεύοντας!
Το Δ.Σ. με τον νέο Δήμαρχο Αγίου Νικολάου, Μανώλη Μενεγάκη
Περίπου 40
πεζοπόροι του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου
Νικολάου ξεκινήσαμε την Κυριακή 7
του Μάη 2023 κατά τις 9 η ώρα περίπου το πρωί, από την πλατεία της Νεάπολης για μια πολιτιστικού, θρησκευτικού και
φυσιολατρικού περιεχομένου πορεία στα περίχωρα της ιστορικής αυτής πόλης,
παλιάς πρωτεύουσας του Νομού Λασιθίου ως το 1904, και σημαντικού περάσματος από και
προς το Ηράκλειο.
Ομαδική μας στα σκαλιά της Παναγίας στο Βιγλί
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ
Πρώτη στάση το πολύ ιδιαίτερο εκκλησάκι του Αγίου Ονουφρίου σε ένα λοφίσκο ΒΔ της πόλης. Όπως διαβάζουμε στην γνωστή ιστοσελίδα Cretanbeaches υπήρξε καθολικό μονής του 13ου αιώνα και τα εντυπωσιακά με καμάρες κτίσματα τριγύρω ήταν άλλοι χώροι του μοναστικού συγκροτήματος. Είναι μονόχωρος και καμαροσκέπαστος ναός με τοιχογραφίες, ενώ πολύ εντυπωσιακές είναι οι τρεις αψίδες, που τον διακοσμούν εξωτερικά. Όσον αφορά τον προστάτη άγιο, με μια γρήγορη έρευνα μαθαίνουμε ότι έρχεται εκ Περσίας, αλλά αγίασε στην έρημο της Αιγύπτου, όπου και ασκήτεψε. Τα ρούχα του -αναφέρει η παράδοση- έλιωσαν και ο Θεός, για να κρύψει τη γύμνια του, έκανε και του φύτρωσαν πολλά μαλλιά και γένια. Έτσι απεικονίζεται ο άγιος: λιπόσαρκος με μακριά γενειάδα να καλύπτει το σώμα του ως κάτω.
Κολύμπες στο δρόμο αποτέλεσμα της χθεσινής βροχής
Άγιος Ονούφριος, καθολικό παλαιότερης Μονής
Χαρακτηριστικές οι τρεις διακοσμητικές αψίδες
Το διακοσμητικό τελείωμα του υπέρθυρου είναι χαρακτηριστικό όλων των εκκλησιών που επισκεφτήκαμε, ίσως γνώρισμα τοπικού εργαστηρίου, ίσως αραβική επίδραση
Σωζόμενοι τοίχοι απ' τα βοηθητικά κτίσματα της Μονής και στο βάθος η Νεάπολη
Ο Άγιος Ονούφριος από μακριά
Επιστρέφοντας από τον Άγιο Ονούφριο ανάμεσα από ελαιώνες
ΒΟΥΛΙΣΜΕΝΗ – ΒΙΓΛΙ – ΝΙΣΠΙΤΑΣ - ΠΑΣΧΑΛΙΓΟ
Εγκαταλείποντας τον Άγιο Ονούφριο περνώντας μέσα από καλλιεργημένους ελαιώνες και από επαρχιακή οδό φτάνουμε στο πολύ όμορφο χωριό, Βουλισμένη. Τα παλιά κτίρια του, κάποια απ’ αυτά σωστά αναπαλαιωμένα, δείχνουν ότι η περιοχή πέρασε μεγάλες δόξες στο παρελθόν. Μια στάση ακόμα στον ναό της Αγίας Αικατερίνης, που χρονολογείται στο 1.580. Στο εσωτερικό της εντύπωση μας κάνουν οι εικόνες που καλύπτουν τους τοίχους, με εμφανή επίδραση από την δυτική ζωγραφική –ίσως λόγω ενετοκρατίας-, αλλά και από τη ρώσικη αγιογραφία.
Προς Βουλισμένη
Αγία Αικατερίνη στη Βουλισμένη
Στη συνέχεια ακολουθούμε όμορφο μονοπάτι ανάμεσα σε κηπούλια με εσπεριδοειδή, στέρνες ξέχειλες από νερό κι αρωματικά μαγιάτικα τριαντάφυλλα γύρω τους, όπως κι άσπρους κρίνους, νοικοκυρεμένα και μερακλίδικα όλα. Περπατάμε παράλληλα με παλιό καταπότη και χωνόμαστε σε ‘δάση’ ολόκληρα από μυρωδάτες δάφνες και μυρτιές, των οποίων η βροχή των τελευταίων ημερών αναδύει το άρωμα και μοσχομυρίζει τον δρόμο μας. Διάφορα λουλουδάκια κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας και ανοίγουμε συζήτηση για την προέλευση και το όνομά τους.
Περνάμε από εύφορα χωράφια και κηπούλια
Περπατάμε παράλληλα σε παλιό καταπότη νερού
Τέλος φτάνουμε στην Παναγία στο Βιγλί. Στο φροντισμένο προαύλιο της εκκλησίας θα κάνουμε διάλειμμα για κολατσιό κι έπειτα θα πάρουμε χωματόδρομο μέσα απ’ το δάσος με τις βελανιδιές με μια μικρή στάση στο χωμένο μες στο πράσινο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου ως τη Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και τον γραφικό οικισμό του Νίσπιτα κατόπιν, ΝΔ της Νεάπολης. Έπειτα ‘βουτάμε’ στο καταπράσινο δασάκι του Πασχαλίγο με παλιά ερείπια από νερόμυλους, όπου ακολουθούμε πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ελίσσεται κάτω απ’ τα πρίνα και τις βελανιδιές. Το παράξενο όνομα οφείλεται στον Ενετό φεουδάρχη, Fillipo Pasqualigo, που είχε κτίσει τον πύργο του εδώ! Ένας μικρός παράδεισος για την άνυδρη περιοχή μας!
Παναγία στο Βιγλί
Σε σταυροειδές σχήμα!
Ναός Αγίου Κωνσταντίνου, πνιγμένος μες το πράσινο
Iris germanica, στα παρτέρια του Ναού της Μεταμόρφωσης στο Νίσπιτα
Η πρόσοψη του ναού της Μεταμόρφωσης με τα χαρακτηριστικά υπέρθυρα
Στο δασάκι Πασχαλίγο με πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι
ΦΡΑΓΚΙΣΚΑΝΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΦΡΑΡΟ
Για το τέλος ακολουθούμε δρομάκι μέσα από ελαιώνες ως το ερειπωμένο φραγκισκανικό μοναστήρι Φραρό, στον κάμπο της Νεάπολης. Ένας χώρος σαν από παραμύθι, του οποίου η εγκατάλειψή μας θλίβει. Ο φίλος μας, ο Θοδωρής, κάτοικος της περιοχής, θα μας πει: « Εδώ έμεναν Φραγκισκανοί μοναχοί. Απ’ τη λατινική ονομασία του τάγματός τους, προέρχεται και η ονομασία Φραρό. Ενδεχομένως και η ονομασία όλου του Μεραμπέλλου (ωραία θέα) να οφείλεται σε αυτούς. Έχτισαν το μοναστήρι τους εδώ λόγω του εύφορου εδάφους και το αφιέρωσαν στον Άγιο Αντώνιο. Εκείνη την εποχή γεννήθηκε στην περιοχή, ένα παιδί με έφεση στα γράμματα και τη μελέτη, ο Πέτρος Φιλάργης. Ήταν από φτωχή αγροτική οικογένεια κι όταν έμεινε ορφανός από επιδημία πανώλης, τον πήραν οι μοναχοί υπό την προστασία τους. Μεγαλώνοντας συνέχισε τις σπουδές του στο Ηράκλειο, στην Πάδοβα, στο Παρίσι κι αλλού. Η φήμη και οι γνώσεις του ήταν τόσες, που ανακηρύχτηκε καρδινάλιος στο Μιλάνο και μετέπειτα Πάπας με το όνομα Αλέξανδρος ο Ε’. Ήταν εποχές με διαφωνίες κι έριδες στην παπική εκκλησία και με δύο-τρεις διαφορετικές παπικές έδρες. Δυστυχώς κι ο ίδιος έπεσε θύμα των δολοπλοκιών της εποχής. Δηλητηριάστηκε και πέθανε πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του μένοντας Πάπας για σύντομο χρονικό διάστημα λίγων χρόνων. Ωστόσο δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο καταγωγής του κάνοντας και δωρεές για την ανέγερση θρησκευτικών χώρων ιδιαίτερα στο Ηράκλειο».
Για λεπτομέρειες δες το παρακάτω βίντεο κι άκουσε την ιστορία του Πέτρου Φιλάργη:
Κατευθυνόμενοι στο Φραρό από μονοπάτια μέσα στους ελαιώνες στον κάμπο της Νεάπολης
Απομεινάρια της κάποτε κραταιάς Μονής, που ανέδειξε ένα Πάπα!
Ο Θοδωρής μάς λέει την ιστορία του Πέτρου Φιλάργη, μετέπειτα Πάπα Αλέξανδρου Ε'
Ομαδική στη μονή Φραρό!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Η ώρα πέρασε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Νεάπολη, την οποία θαυμάσαμε και φωτογραφίσαμε από διάφορες οπτικές γωνίες κατά τη σημερινή κυκλική πεζοπορία γύρω απ’ αυτήν. Στην όμορφη πλατεία της, κάτω απ’ τα ψηλά δέντρα, καθίσαμε στα καφενεδάκια, να πιούμε μια μπίρα ή να δοκιμάσουμε το περίφημο σπιτικό παγωτό από ντόπιο γάλα.
Σήμερα είδαμε τη Νεάπολη από διάφορες οπτικές γωνίες!
Ωραία κι ενδιαφέρουσα η σημερινή πεζοπορία κι όχι ιδιαίτερα δύσκολη, συμφωνήσαμε όλοι. Ευχαριστούμε την πολύ καλά διαβασμένη και πάντα χαρούμενη αρχηγό μας, τηΜόνικα Όττεν, καθώς και τον ‘συναρχηγό’ Θοδωρή Κουναλάκη! Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 14 χιλιόμετρα σε 4,5 ώρες με τις στάσεις, μάθαμε χρήσιμες πληροφορίες κι απολαύσαμε την πλούσια φύση της περιοχής!
