ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΡΟΥΣΤΑ ΩΣ ΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ

Την Κυριακή που μας πέρασε (6 Οκτωβρίου 2024) ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε μια ακόμα κυκλική πεζοπορία στην όμορφη αλλά και άγνωστη κρητική φύση και συγκεκριμένα ξεκίνησε από το καταπράσινο δάσος μετά τον Κρούστα ως το ύψος του οροπεδίου του Καθαρού κι έπειτα πάλι πίσω!

Κατά τις εννιά η ώρα το πρωί ξεκινάμε, περίπου 30 πεζοπόροι, πολλοί απ’ αυτούς καινούριοι. Να ‘ναι που η πορεία θεωρείται εύκολη, αφού αποτελείται αποκλειστικά από χωματόδρομους; Να ‘ναι που είμαστε σχεδόν στα μέσα φθινοπώρου οπότε ξεκινά η ορειβατική σεζόν; Ο καιρός πάντως, που είναι ακόμα πολύ ζεστός στα παραθαλάσσια, στην τοποθεσία «Του Ομέρη ο λάκκος» (950 μ.), όπου παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας, είναι μάλλον δροσερός κι ιδανικός για πεζοπορία.

Ομαδική στο εκκλησάκι του Αφέντη, πολλά τα νέα μέλη σήμερα, καθώς είμαστε στην έναρξη της ορειβατικής σεζόν

Ακολουθούμε λοιπόν τον χωματόδρομο με κατεύθυνση προς νότια, και μάλλον κατηφορική στην αρχή, θαυμάζοντας τις βραχομορφές ανάμεσα στα δέντρα κι ανασαίνοντας την μοσχομυριστή φρεσκάδα του πευκοδάσους. Πόσοι πνεύμονες πράσινου μάς έχουν μείνει πια; Ανοίγουμε φράχτες, περνάμε από αυτοσχέδια σπιτάκια σκύλων, ένδειξη ύπαρξης ενεργούς κτηνοτροφίας στην περιοχή. Μελίσσια πολλά εκατέρωθεν του δρόμου, πευκόμελο πολύ καλής ποιότητας παράγεται εδώ, όπως και στη γειτονικό Σελάκανο. Απορρίμματα από παιγμένες μπαλωτιές, αλλού, δείχνουν έντονη δραστηριότητα κυνηγών. Αγροικίες επίσης ή και ολόκληροι οικισμοί μέσα στα πεύκα με λογής-λογής οπωροφόρα και με το γραφικό εκκλησάκι τους κάθε φορά. Γενικά, πέρα από εμάς τους ‘αργόσχολους’ πεζοπόρους, το δάσος φαίνεται να σφύζει από ζωή κατά καιρούς. Και σήμερα αρκετά είναι τα αγροτικά που συναντάμε, πολλά φορτωμένα με μήλα μια που είναι η εποχή τους. 

Ένα εντυπωσιακό φίδι στην αρχή ακόμα της πεζοπορίας, κέρδισε την προσοχή των περιπατητών. Θυμίζουμε ότι στην Κρήτη δεν υπάρχουν δηλητηριώδη φίδια! (φώτο Σπύρου αγγελάκη)

Πορεία αποκλειστικά από χωματόδρομους μέσα στο πευκόδασος.

Εντυπωσιασμένοι απ' τις βραχομορφές

Κυριαρχεί το πεύκο, αλλά και πρίνα και ασφένδαμους, είδαμε κατά καιρούς, καθώς κι άλλα δέντρα

Καλά κρυμμένα εκκλησάκια μέσα στο δάσος

Μετά από μια ώρας πορεία προς ΝΔ, κάπου πάνω από τις Μάλες, θα ακολουθήσουμε το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, που ενώνει τα δυο οροπέδια Καθαρού και Σελάκανου. Καταπληκτική είναι η θέα στα νότια προς τα χωριά Μάλες, Χριστός, Μεταξοχώρι και τα νότια παράλια, αλλά και το καταπράσινο οροπέδιο του Σελάκανου, όσο και στις ΝΑ κορυφές της Δίκτης: Κορέλι, Σκαφιδαράς, Λάζαρος, που υψώνουν επιβλητικά τον δωρικό όγκο τους  δυτικά. Όρνια, που κουρνιάζουν σε αυτά, μας γυροφέρνουν. Εδώ το δάσος κάπως αραιώνει, καθώς υπάρχουν ίχνη πυρκαγιάς, αλλά πολλά είναι τα περιβόλια με μηλιές κι αχλαδιές. Πώς να μην απλώσεις χέρι να κόψεις έστω ένα ζουμερό καρπό, αφού τα σάκχαρα του φρούτου είναι τόσο ευεργετικά στον ορειβάτη; Βάζουμε και κανα δυο στις τσέπες για τον δρόμο! Φτάνουμε έτσι ως το εκκλησάκι του Αφέντη, όπου θα κάνουμε το διάλλειμα μας για πικ-νικ. 

Θέα προς ΝΔ

Οροπέδιο Σελάκανου και Δίκτη

Ακολουθώντας το Ε4 που συνδέει Σελάκανο με Καθαρό

Οπωρώνες με μηλιές κι αχλαδιές και ευφάνταστα σκιάχτρα για να τους φυλάνε

Φύση ντυμένη στα φθινοπωρινά της χρώματα

ΝΑ Δίκτη κορυφές: Κορέλι, Σκαφιδαράς και Λάζαρος με τον στιβαρό όγκο τους

Έπειτα θα ακολουθήσουμε το Ε4 ως το σημείο όπου πινακίδες μας πληροφορούν ότι αν συνεχίσουμε δυτικά θα βγούμε Καθαρό, ενώ αν θέλουμε να γυρίσουμε στα αμάξια μας, το καλό που μας θέλουμε είναι να πάρουμε κατεύθυνση βόρεια προς τον Κρούστα. Με λίγη ανηφορίτσα ως τα 1.290 μέτρα θα φτάσουμε στην περιοχή «Του Δώρου ο πόρος», απ’ όπου παίρνουμε την κατηφόρα της επιστροφής. Θα περάσουμε από το έτερο περιφραγμένο εκκλησάκι του Αφέντη στα μετόχια του Κρούστα, θα θαυμάσουμε τη θέα και στα δύο πελάγη ταυτόχρονα το βόρειο και το νότιο κρητικό, για να γλιστρήσουμε τέλος στου Ομέρη τον λάκκο, όπου παρκάραμε. Μια στάση τέλος για μια μπίρα στις κατάμεστες από κόσμο ταβέρνες του Κρούστα  είναι επιβεβλημένη.

Θέα στο βόρειο κρητικό και τον κόλπο του Μεραμπέλλου, καθώς φτάνουμε στο δεύτερο εκκλησάκι του Αφέντη

Εδώ δεσπόζει η δασωμένη κορφή του Ξενογιώργου, την οποία έχουμε επισκεφτεί στο παρελθόν

Έτσι τελειώνει μια ακόμα όμορφη πεζοπορία στην ενδοχώρα έχοντας διανύσει σχεδόν 16 χιλιόμετρα σε 5 ώρες με τις στάσεις! Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό μας, Γιώργο Βαρδάκη, για την σοφή του καθοδήγηση, που κράτησε μια τόσο μεγάλη ομάδα αδιάσπαστη ως το τέλος.

Ο αρχηγός μας, Γιώργος Βαρδάκης εν μέσω της ομάδας. Ευχαριστούμε πολύ!

ΑΡΧΗΓΟΣ  :   Γιώργος Βαρδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  :   Γιώργος Μιχαηλίδης, Μαρία Μετζογιαννάκη, Σπύρος Αγγελάκης

ΚΕΙΜΕΝΟ- ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ :  Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ  : --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:   Γιώργος Μιχαηλίδης

Με την υποστήριξη του Wikiloc

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ από το ΔΑΣΟΣ ΚΡΟΥΣΤΑ ως τις ΠΑΡΥΦΕΣ του ΟΡΟΠΕΔΙΟΥ ΚΑΘΑΡΟΥ

Μια όμορφη κι εύκολη πεζοπορία πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, 28/08/22. Κρίμα που την απόλαυσαν μόνο δώδεκα πεζοπόροι, αφού λόγω του καλού καιρού οι περισσότεροι αποτίουν ακόμα φόρο τιμής στις ακύμαντες παραλίες.

Ξεκινήσαμε λοιπόν στις εννέα το πρωί, αφού πήραμε χωματόδρομο μετά τον Κρούστα και παρκάραμε τα αυτοκίνητά μας στην τοποθεσία του ‘Ομέρη ο λάκκος’ σε υψόμετρο 957 μέτρα. Η πορεία μας σχεδόν αποκλειστικά σε χωματόδρομο και χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, λειτουργεί ενθαρρυντικά για όσους από μας τεμπέλεψαν το καλοκαίρι κι είχαν καιρό να περπατήσουν. 

Η βροχή των προηγούμενων ημερών –τα ίχνη της φαίνονται σε φρέσκες λακκούβες νερού- έχει καθαρίσει την ατμόσφαιρα κι αναδύει έντονα τη μυρωδιά του δάσους του Κρούστα. Δάσος κυρίως από πεύκα, αλλά και από πρίνα, που διακόπτεται κατά διαστήματα από περιφραγμένα καλλιεργημένα περιβόλια με οπωροφόρα. Πολλά πολύχρωμα μελίσσια, παραταγμένα εδώ κι εκεί. Μια παρέα από όρνια πετάει στα αριστερά μας. Ο καιρός είναι δροσερός και βοηθάει πολύ στην πεζοπορία. Η σχεδόν φθινοπωρινή φύση πολύ αναζωογονητική κι αυτό το ατέλειωτο πράσινο ….πόσο μας έλειψε! Σε πολλά σημεία υπάρχουν εμφανή ίχνη παλιών πυρκαγιών, ωστόσο βλέπουμε πολλά νέα δεντράκια να ξεπετάγονται, άλλα μεγαλύτερα σχεδόν δυο μέτρα, άλλα πιο μικρά σαν μια παλάμη, γεγονός που μας γεμίζει αισιοδοξία, γιατί δείχνει την ικανότητα του δάσους να αναζωογονείται ‘αν το αφήσουμε ήσυχο, θα κάνει τη δουλειά του’, μουρμουρίζει ο Μανώλης δίπλα μου.

Περίπου μια ώρα μετά την εκκίνηση φτάνουμε στο πρώτο ‘μπαλκόνι’, το άνοιγμα, που μας επιτρέπει να ατενίσουμε Μάλλες, Χριστό, Μεταξοχώρι, Μύθους και στο βάθος Μύρτος και το νότιο κρητικό πέλαγος. Μικρή στάση για φωτογραφία και συνεχίζουμε … Ένα μεγάλο μέρος της πορείας μας στη συνέχεια, το βαδίζουμε πάνω στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, που συνδέει Σελάκανο-Καθαρό. Αριστερά μας στην απέναντι πλαγιά αντικρίζουμε το δάσος του Σελάκανου και πιο πίσω τις επιβλητικές κορυφές του όρους Δίκτη. Κατόπιν μια ταμπέλα μας δείχνει την κατεύθυνση για το οροπέδιο του Καθαρού. 

Δεν θα πάμε προς τα εκεί, μιαν άλλη φορά. Σήμερα αρκούμαστε να το δούμε από ψηλά. Όσο πλησιάζουμε ωστόσο στις παρυφές του, όλο και πληθαίνουν τα οπωροφόρα δέντρα φορτωμένα: μηλιές, καρυδιές, αμυγδαλιές. Ακόμα και οι τρικοκιές κι οι αγριοτριανταφυλλιές έχουν καρπούς αυτή την εποχή. Ωστόσο την τιμητική τους έχουν οι αχλαδιές όλων των ειδών: ο φίλος και συνοδοιπόρος μας, ο ‘μαντιναδολόγος’, όπως τον αποκαλούμε, γιατί το ‘χει με τις μαντινάδες και την κρητική παράδοση, μας κάνει τις συστάσεις: ‘Αυτά είναι ρομάνα – λουκούμι-, τούτα ‘δω καράπιδα –δεν είναι ακόμα καμωμένα-, αυτά κρυστάλλια και εκειανέ αμπελιτσές’. Μαζεύουμε τα πιο καλά από τα –πλήθος- πεσμένα κάτω από τα δέντρα και τα σακίδια είναι έτοιμα να σπάσουν. ‘Σαν να πήγαμε στη λαϊκή’, πετάγεται κάποιος.

Κάνουμε μια στάση στο μικρό πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αφέντη για ξεκούραση και μια ρακή –για μια ακόμα φορά κερνά ο Ray- που συνοδεύεται από καλούδια της περιοχής: μύγδαλα και απίδια. Εδώ συναντιόμαστε με τζιπ του Cretan safari και ανταλλάσουμε φιλικούς χαιρετισμούς, όπως ταιριάζει σε άτομα που μοιράζονται τον ίδιο παράδεισο. Συνεχίζουμε παίρνοντας ανηφορική πορεία, που δυσχεραίνεται από το ευωδιαστό βάρος και τη ζέστη του μεσημεριού, αλλά είναι μικρή σε διάρκεια. Φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής (1318 μέτρα) και στη συνέχεια, κατηφορίζουμε, ώσπου να φτάσουμε στην αφετηρία μας.

Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 16 χιλιόμετρα σε τέσσερις περίπου ώρες, μια πολύ καλή προπόνηση για την ορειβατική σεζόν, που μόλις αρχίζει. Η θερμοκρασία ιδανική για την εποχή από 19 έως 25 βαθμούς. Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Παναγιώτη Ευδαίμων για την εξαιρετική ιδέα του να επισκεφτούμε αυτήν την περιοχή τη συγκεκριμένη εποχή και περιμένουμε με ανυπομονησία το πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων 

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc