Showing posts with label Πλατειά Κορφή. Show all posts
Showing posts with label Πλατειά Κορφή. Show all posts

Monday 31 July 2023

 🌞ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ 🌕

Την πρώτη απογευματινή πεζοπορία του φετινού καλοκαιριού πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023 στην αγαπημένη μας περιοχή για επόπτευση του ουράνιου θόλου, στις κορυφές της Δίκτης, ‘Ανεφελάκοι’  (1.512 μέτρα) και ‘Πλατιά Κορυφή’ (1.489 μέτρα) του γειτονικού μας οροπεδίου του Καθαρού.

Ομαδική με την Υπερπανσέληνο του Οξύρρυγχου στην κορυφή Ανεφαλάκκοι, στα 1.512 μέτρα
Το βιντεάκι μας από τον Γιάννη τον Πάγκαλο:

Οι απογευματινές πεζοπορίες είναι πάντα ξεχωριστές και συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο, που δελεάζεται από τον ρομαντισμό της όλης ‘φάσης’. Έτσι και τώρα μαζευτήκαμε καμιά 30ριά επίδοξοι πεζοπόροι και από τη θέση Δάμακας, πριν το Καθαρό κατά τις 6.30 το από γευμα ξεκινάμε την πεζοπορία μας. Η βραδιά είναι δροσερή και φυσάει αεράκι, καμιά σχέση με την κάψα των τελευταίων ημερών. Ακολουθούμε παλιό μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα από μυρωδάτους θάμνους, θεόρατα πουρνάρια κι εντυπωσιακά βράχια. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο ξετυλίγεται μπροστά μας η θέα όλου του κόλπου του Μιραμπέλλου από σημεία ‘μπαλκόνια’ με άνοιγμα στα βόρεια, από τον κόλπο της Ελούντας ως τον Άγιο Νικόλαο, την Παχειάμμο, το Θόλος και τα βουνά της Θρυπτής και της Λάστρου. 

Όσο ανεβαίνουμε, τόσο μεγαλώνει η θέα στον κόλπο του Μιραμπέλλου
Η ομάδα ανεβαίνει σ' ένα τοπίο με πρίνα και βράχους
Οι κορυφές της Δίκτης διακρίνονται πίσω
Παιχνίδια με το φως!


Τα χρώματα, καθώς περνάει η ώρα, ‘γλυκαίνουν’ και γίνονται πιο ζεστά προσφέροντας μας όμορφες εικόνες της φύσης. Στο πέρασμά μας συναντάμε κοπάδια αιγοπροβάτων, που μασουλάνε το χορτάρι και τους θάμνους, περνάμε από παλιά ερειπωμένα μαντριά, οικήματα και κυκλικές στέρνες/ πηγάδια (έκπληξη που παρά τη φετινή ανομβρία είχαν ακόμα λίγο νερό), αποδείξεις ότι η περιοχή βασιζόταν τότε και σήμερα στην κτηνοτροφία.

Τα ζεστά χρώματα του δειλινού

Ερείπια από παλιές αγροικίες

Οι μεγάλες κυκλικές στέρνες/πηγάδια για συλλογή νερού!

Πρόβατα παντού!

Ένας τρόπος ζωής, που πια έχει χαθεί!

Πρώτα φτάνουμε στην Πλατιά κορυφή κι έπειτα στην λίγο ψηλότερη κορυφή ‘Ανεφαλάκοι’ (‘ανέφαλα’ είναι τα σύννεφα στην ντόπια διάλεκτο, αφού οι κορφές έχουν την ιδιότητα να μαζεύουν νέφη ακόμα και το καλοκαίρι). 

Πλησιάζοντας την κορυφή

Κάνουμε μια ανάπαυλα και στις δύο, για να θαυμάσουμε το φανταστικό ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος δύει πίσω απ’ τις ΒΔ πλαγιές πνίγοντας στο κόκκινο τον ορίζοντα και την ανατολή ενός –σχεδόν- ολόγιομου φεγγαριού, να δεσπόζει στον νυχτερινό ουρανό από τα ΒΑ. Είμαστε μια μέρα πριν απ’ την πρώτη Υπερπανσέληνο του Αυγούστου, την Πανσέληνο του Οξύρρυγχου, όπως αποκαλείται επισήμως, καθώς κάποτε οι ιθαγενείς της Β. Αμερικής χρησιμοποιούσαν την λάμψη της, για να ψαρεύουν μεγάλες ποσότητες  του συγκεκριμένου ψαριού (‘μουρούνα’ στην κοινή ονομασία) στις λίμνες της περιοχής τους. Υπερπανσέληνος, γιατί το φεγγάρι είναι στο πιο κοντινό σημείο με τη Γη κι ειδικά τις πρώτες βραδινές ώρες φαντάζει τεράστιο και πιο λαμπερό, απ’ ότι συνήθως. Κι αν δεν σας πείσαμε με όλ’ αυτά, γιατί μια απογευματινή καλοκαιρινή πεζοπορία με τον Ορειβατικό είναι must, τι άλλο να πούμε;

Ηλιοβασίλεμα στα ΒΔ



Υπερπανσέληνος του Αυγούστου

Επιπλέον φέτος βοήθησε πολύ κι η καθαρή ατμόσφαιρα, που πρόσφερε μαγευτική θέα ως το σημείο που έφτανε το μάτι μας. Και για όποιον βρίσκει δικαιολογία ότι το καλοκαίρι είναι για τη θάλασσα, επειδή έχει ζέστη, μια ματιά στην ομαδική, όπου όλοι είμαστε κουκουλωμένοι στα αντιανεμικά μας, δίνει την απάντηση: στο βουνό είναι πάντα δροσερά! Κι ευτυχώς που μας έπιασε το κρύο και μαζευτήκαμε για την επιστροφή, γιατί ακόμα εκεί θα ήμασταν να παίρνουμε φωτογραφίες. Έξτρα bonus στη μαγεία της βραδιάς η επιστροφή μας νυχτιάτικα με τους φακούς!

Επιστροφή με τους φακούς, η απόλυτη περιπέτεια!


Η όμορφη κι ανέγγιχτη φύση, η καλή παρεΐστικη διάθεση, η μαγευτική  δύση του ηλίου κι η ταυτόχρονη ανατολή του φεγγαριού είναι κάποια απ’ τα παράπλευρα οφέλη, που προσφέρει η ορειβασία, εκτός από τη σωματική άσκηση. Γι’ αυτό όλοι εμείς, που ζούμε τέτοιες ανεπανάληπτες στιγμές, δίνουμε πάντα την ευχή να είμαστε γεροί ως την επόμενη ευλογημένη εξόρμηση. Ευχαριστούμε θερμά τον βετεράνο αρχηγό κι εμπνευστή αυτής της πεζοπορίας, τον Πρόεδρο του Συλλόγου, Λεωνίδα Κλώντζα! Για την ιστορία περπατήσαμε γύρω στα 5 χιλιόμετρα σε τρεις ώρες με τις στάσεις!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Λεωνίδα Κλώντζα

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΓιάννης Πάγκαλος, Λεωνίδας Κλώντζας, Γιώργος Αρναουτάκης, Γιώργος Μιχαηλίδης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc

Tuesday 6 September 2022

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ στο ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ

Το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου αναζήτησε στο οροπέδιο Καθαρού η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου. Το απόγευμα της Πέμπτης 11 Αυγούστου 2022 ανηφορίσαμε προς την ‘Πλατιά Κορφή’ της Δίκτης, με στόχο να απολαύσουμε από ψηλά τη δύση του ήλιου και την ανατολή της πανσέληνου.

Αναζητούμε την μαγεία της πανσέληνου του Αυγούστου, της ‘Κόκκινης Πανσέληνου του Ελαφιού’, καθώς σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα νέα κέρατα των αρσενικών ελαφιών αρχίζουν να βγαίνουν από το μέτωπό τους, καλυμμένα με βελούδινο και απαλό τρίχωμα. Καθώς ο σεληνιακός κύκλος ασκεί μεγάλη επίδραση στον πλανήτη μας, οι άνθρωποι έπλεξαν  πάμπολλες μυθοπλασίες γύρω από τις φάσεις του φεγγαριού και κυρίως της πανσέληνου. Από τα αρχαία χρόνια και σε όλους τους πολιτισμούς ο δορυφόρος της Γης λατρεύτηκε σαν θεότητα. Κατ’ εξοχήν θηλυκή θεά, η Σελήνη, εμφανίζεται μυστηριώδης, γλυκιά και γοητευτική, με την γονιμότητα να είναι στα βασικά της χαρακτηριστικά. Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως).

Ξεκινήσαμε αργά το απόγευμα με κατεύθυνση το κοντινό μας οροπέδιο στο Καθαρό, απολαμβάνοντας στη διάρκεια της διαδρομής την άγρια ομορφιά των Λασιθιώτικων βουνών και την εκπληκτική θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου και την πόλη του Αγίου Νικολάου. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στην άσφαλτο, πριν από τον οικισμό του ‘Αβδελιακού’ στο οροπέδιο και ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα σε χαμηλούς αρωματικούς θάμνους, θεόρατους πρίνους και τεράστιους βραχώδεις σχηματισμούς, κατευθυνθήκαμε στην ‘Πλατιά Κορφή’, που βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του οροπεδίου σε υψόμετρο 1.489 μ.

Βαδίζουμε την ώρα του δειλινού, όταν το ταξίδι του ήλιου στο στερέωμα φτάνει στο τέλος του, την ώρα που η πλάση γαληνεύει και αρχίζει να βάφεται στα πορφυρά χρώματα της δύσης. Διασχίζουμε το μικρό πλάτωμα με τις κυκλικές στέρνες/πηγάδια, που έχουν κτιστεί με ‘ξερολιθιά’ και συγκεντρώνουν το νερό της βροχής από τις τριγύρω βουνοπλαγιές και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για να ξεδιψούν τα κοπάδια.

Συνεχίζουμε ανηφορικά από μονοπάτι, περνώντας από μισογκρεμισμένες στάνες, δείγματα κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης αλλοτινών καιρών, ενώ κάμποσα  αγριοκάτσικα σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια μας παρακολουθούν ενοχλημένα. Όσο ανηφορίζουμε η χαμηλή νέφωση πυκνώνει και σύντομα ο ήλιος που βασιλεύει κρύβεται πίσω από πυκνά σύννεφα.

Κάνουμε  την πρώτη στάση για ανάπαυση και στη συνέχεια ακολουθούμε ανηφορικό μονοπάτι, ενώ η βλάστηση χαμηλώνει, οι ριζωμένοι βράχοι ψηλώνουν και οι σκιές μακραίνουν. Την πορεία μας δυσκολεύει ο δυνατός άνεμος και η χαμηλή θερμοκρασία, που λόγω του μικροκλίματος της περιοχής θυμίζει περισσότερο χειμώνα. Μετά από πορεία μιάμισης περίπου ώρας φτάνουμε στην 'Πλατιά Κορφή' και απολαμβάνουμε την άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου. Θαυμάζουμε την μαγεία και μεγαλοσύνη της ορεινής μας φύσης,  αν και  τα πυκνά σύννεφα κρύβουν την μαγευτική θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου.

Ο ουρανός έχει ήδη αρχίσει να ροδίζει, καθώς ο βασιλιάς ήλιος τρέχει να εξαφανιστεί στη δύση. Καθώς η μέρα παραχωρεί την θέση της στην νύχτα, η θερμοκρασία πέφτει, οπότε αναγκαστικά αφήνουμε την νεφοσκέπαστη κορφή για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Βαδίζουμε πάνω στο ίδιο μονοπάτι, που ακολουθεί φιδογυριστή πορεία στις φεγγαρόλουστες βουνοπλαγιές της Δίκτης και καταλήγουμε μετά από μιάμιση ώρα στην αφετηρία, έχοντας διανύσει περισσότερα από 5χλμ. Κάποιοι συνεχίζουν μέχρι τον μικρό οικισμό στο οροπέδιο για να γευτούν σπιτικές νοστιμιές και ντόπιο κρασί σε παραδοσιακή ταβέρνα, με το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου να φωτίζει μαγικά τις ψηλότερες κορφές της Δίκτης και το μικρό μας οροπέδιο.


ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου
 
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Powered by Wikiloc

Sunday 25 July 2021

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ

Το ολόγιομο φεγγάρι του Ιούλη αναζήτησε στο οροπέδιο Καθαρού η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου. Το απόγευμα του Σαββάτου 24 Ιουλίου 2021 ανηφορίσαμε στις κορυφές ‘Ανεφαλάκοι’ και ‘Πλατιά Κορφή’ της Δίκτης, με στόχο να απολαύσουμε από ψηλά τη δύση του ήλιου και την ανατολή της πανσέληνου.

Ξεκινήσαμε αργά το απόγευμα με κατεύθυνση το κοντινό μας οροπέδιο στο Καθαρό, απολαμβάνοντας στη διάρκεια της διαδρομής την άγρια ομορφιά των Λασιθιώτικων βουνών και την εκπληκτική θέα προς τον κόλπο του Μεραμπέλλου και την πόλη του Αγίου Νικολάου. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στην άσφαλτο, πριν από τον οικισμό του ‘Αβδελιακού’ στο οροπέδιο και ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα σε χαμηλούς αρωματικούς θάμνους, θεόρατους πρίνους και τεράστιους βραχώδεις σχηματισμούς, κατευθυνθήκαμε στην ‘Πλατιά Κορφή’, που βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του οροπεδίου σε υψόμετρο 1.489 μ.



Βαδίζουμε την ώρα του δειλινού, όταν το ταξίδι του ήλιου στο στερέωμα φτάνει στο τέλος του, την ώρα που η πλάση γαληνεύει και αρχίζει να βάφεται στα πορφυρά χρώματα της δύσης. Διασχίζουμε το μικρό πλάτωμα με τις κυκλικές στέρνες/πηγάδια, που έχουν κτιστεί με ‘ξερολιθιά’ και συγκεντρώνουν το νερό της βροχής από τις τριγύρω βουνοπλαγιές και χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για να ξεδιψούν τα κοπάδια. 










Συνεχίζουμε ανηφορικά από μονοπάτι, περνώντας από μισογκρεμισμένες στάνες, δείγματα κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης αλλοτινών καιρών, ενώ κάμποσα  αγριοκάτσικα σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια μας παρακολουθούν ενοχλημένα. Κάνουμε  την πρώτη στάση για ανάπαυση, απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα, από το ακρωτήρι του ‘Αφορεσμένου’ μέχρι τον ορεινό όγκο της Θρυπτής και από την πόλη του Αγίου Νικολάου μέχρι το Καλό Χωριό και το νησάκι της Ψείρας.


Στη συνέχεια ακολουθούμε ανηφορικό μονοπάτι, ενώ η βλάστηση χαμηλώνει, οι ριζωμένοι βράχοι ψηλώνουν και οι σκιές μακραίνουν. Την πορεία μας δυσκολεύει ο δυνατός άνεμος και η χαμηλή θερμοκρασία, που λόγω του μικροκλίματος της περιοχής θυμίζει περισσότερο χειμώνα. Μετά από πορεία μιάμισης περίπου ώρας φτάνουμε στην 'Πλατιά Κορφή' και απολαμβάνουμε την άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου και την θέα του κόλπου, που θαμποφαίνεται κάτω από το φως του ήλιου που συνεχώς αδυνατίζει. Θαυμάζουμε την μαγεία και μεγαλοσύνη της ορεινής μας φύσης, όσο ακόμα παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη από αλόγιστες ανθρώπινες παρεμβάσεις και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς τη διπλανή κορυφή, καθώς ο ήλιος αργεί ακόμη να βασιλέψει.



Ακολουθούμε πετρώδες μονοπάτι με νότια κατεύθυνση και μετά από σύντομη πεζοπορία κάνουμε στάση σε εγκαταλελειμμένη στάνη, για να …ζεσταθούμε, καθώς μας μαστιγώνουν αλύπητα παγωμένες ριπές αέρα. Με αναθερμασμένες δυνάμεις (μετά και από ένα ποτηράκι ρακή) συνεχίζουμε προς την κορυφή Άνεφαλάκοι’ (ανέφαλο στην τοπική διάλεκτο σημαίνει σύννεφο), που βρίσκεται λίγα μέτρα ψηλότερα, σε υψόμετρο1.512μ.

Ο ουρανός έχει ήδη αρχίσει να ροδίζει, καθώς ο βασιλιάς ήλιος τρέχει να εξαφανιστεί στη δύση, βάφοντας τον ορίζοντα με τα πορτοκαλοκόκκινα χρώματα του δειλινού. Το φεγγάρι ξεκινά  το δικό του ταξίδι από τα ανατολικά, ξεπροβάλλοντας ανάμεσα από τις κορφές των Στειακών βουνών, φωτίζοντας το ελαφρύ μπλε του δειλινού με ρόδινες ανταύγειες.

Απολαμβάνουμε την μαγεία της ‘Κόκκινης Πανσέληνου του Ελαφιού’, καθώς σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα νέα κέρατα των αρσενικών ελαφιών αρχίζουν να βγαίνουν από το μέτωπό τους, καλυμμένα με βελούδινο και απαλό τρίχωμα. Καθώς ο σεληνιακός κύκλος ασκεί μεγάλη επίδραση στον πλανήτη μας, οι άνθρωποι έπλεξαν  πάμπολλες μυθοπλασίες γύρω από τις φάσεις του φεγγαριού και κυρίως της πανσέληνου. Από τα αρχαία χρόνια και σε όλους τους πολιτισμούς ο δορυφόρος της Γης λατρεύτηκε σαν θεότητα. Κατ’ εξοχήν θηλυκή θεά, η Σελήνη, εμφανίζεται μυστηριώδης, γλυκιά και γοητευτική, με την γονιμότητα να είναι στα βασικά της χαρακτηριστικά. Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως).

Ο δυνατός αέρας που φυσά ρίχνει την θερμοκρασία ακόμη περισσότερο όσο η νύκτα σιμώνει και μας αναγκάζει να εγκαταλείψουμε την κορυφή και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ακολουθούμε δυτική κατεύθυνση, με τα βουνά να φωτίζονται ακόμη από τις κοκκινωπές ανταύγειες της δύσης, πριν το στερέωμα παραδοθεί στο σκοτάδι της νύχτας και στο ασημένιο φως του φεγγαριού.

ΚΡΙΤΣΑ με ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

Βαδίζουμε πάνω σε διαφορετικό μονοπάτι, που ακολουθεί φιδογυριστή πορεία στις φεγγαρόλουστες βουνοπλαγιές της Δίκτης και καταλήγουμε μετά από μιάμιση ώρα στην αφετηρία, έχοντας διανύσει περισσότερα από 5χλμ. Κάποιοι συνεχίζουν μέχρι τον μικρό οικισμό στο οροπέδιο για να γευτούν σπιτικές νοστιμιές και ντόπιο κρασί σε παραδοσιακή ταβέρνα, με το ολόγιομο φεγγάρι του Ιούλη να φωτίζει μαγικά τις ψηλότερες κορφές της Δίκτης και το μικρό μας οροπέδιο.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Λεωνίδας Κλώντζας, Γιώργος Μιχαηλίδης

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ