ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Sunday 18 February 2024

ΚΝΩΣΟΣ – ΓΙΟΥΧΤΑΣ

Σε μονοπάτια του μύθου και της ιστορίας περπάτησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, λίγο μετά τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού ως το ιερό βουνό των θεών, τον Γιούχτα κοντά στο Ηράκλειο.

Ομαδική στην είσοδο του Αφέντη Χριστού στην κορυφή του Γιούχτα!

ΚΝΩΣΑΝΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

Η πορεία μας ξεκινάει λίγο πριν τις 9 το πρωί από την υδατογέφυρα της Αγίας Ειρήνης στα Σπήλια κοντά στην Κνωσό (πρόκειται, διαβάζω, για τη μεγαλύτερη υδατογέφυρα της Κρήτης, κατασκευασμένη επί Αιγυπτιοκρατίας, προκειμένου να φέρει το νερό στο Μεγάλο Κάστρο, το σημερινό Ηράκλειο πατώντας ωστόσο στα θεμέλια προηγούμενης ρωμαϊκής), όπου συναντιόμαστε με τον Μαρίνο, την Ελίνα και τον Μανώλη, τους καλούς φίλους κι οδηγούς μας στη σημερινή περιπέτεια.

Υδατογέφυρα για τη μεταφορά νερού από τις Αρχάνες στο Ηράκλειο, χτισμένη επί Τουρκοκρατίας. Στις εσοχές της φωλιάζουν εκατοντάδες κάργιες, αλλά και κάμποσα αδέσποτα σκυλιά, που μας καλωσόρισαν!

Αποχαιρετώντας το εντυπωσιακό μνημείο και τα φιλικά αδεσποτάκια, που βρίσκουν καταφύγιο εδώ, καθώς και τις εκατοντάδες κάργιες, που φωλεύουν στις εσοχές του, εισχωρούμε στο καλά σηματοδοτημένο Κνωσανό φαράγγι. Όσο προχωράμε κοντά στην κοίτη του, περπατάμε δίπλα στο τρεχούμενο νερό και την οργιώδη βλάστηση. Όπου αυτό δεν είναι προσπελάσιμο, ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε παράλληλη πορεία από χωματόδρομους δίπλα σε περιβόλια με εσπεριδοειδή. Ξαποσταίνουμε λίγο στην μονόχωρη εκκλησούλα των Αγίων Αποστόλων με την καμπάνα της φτιαγμένη από βόλι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και συνεχίζουμε στο μονοπάτι.

Ξεκινάμε στο Κνωσανό φαράγγι

Άλλοτε περνώντας από αμπέλια, ελαιώνες και κήπους με εσπεριδοειδή

Άλλοτε 'βουτώντας' μέσα στην οργιώδη βλάστηση δίπλα στο ρυάκι ως το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων με την καμπάνα του από βόλι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

Κάποια στιγμή μένουμε άφωνοι από το θέαμα του Γιούχτα ίσια μπροστά μας –εκεί θα ανεβούμε; Ωχ!-, της εύφορης κοιλάδας με τους ελαιώνες και τα αμπέλια στη δεξιά κοίτη απέναντί μας και της εντυπωσιακής δεύτερης υδατογέφυρας του Μοροζίνι, που ενώνει τις δυο πλευρές του φαραγγιού πάνω απ’ τον Συλαμιανό ποταμό. Στο μονοπάτι που περπατάμε πλήθος είναι τα αγριολούλουδα, που δεν μπορούμε να μη δούμε, καθώς η παρέα των αρχηγών μας σήμερα, γνωστοί φυσιοδίφες και λουλουδοκυνηγοί -μόνο για φωτογραφίες, ποτέ για κόψιμο- μας τα συστήνουν: εδώ το κυκλάμινο το creticum, εδώ η ορχιδέα η κνωσιανή, οι ίριδες και τόσα άλλα. Μια ακόμα ‘βουτιά’ στο καταπράσινο φαράγγι θα μας οδηγήσει στην εγκαταλελειμμένη σήμερα Μονή της Παναγίας της Καρυδακιανής, καλυμμένης από κισσούς που της δίνουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Εδώ κοντά, σε περιόδους με καλές βροχοπτώσεις, σχηματίζεται συνήθως ένας μικρός καταρράκτης.

Εντυπωσιακή θέα καθώς αντικρίζουμε τον Γιούχτα να αναδύεται ανάμεσα στις δυο πλευρές του φαραγγιού, τις οποίες ενώνει η δεύτερη υδατογέφυρα του Μοροζίνι

Η εγκαταλελειμμένη μονή της Παναγίας της Καρυδιανής κοντά στην υδατογέφυρα σε έναν καταπράσινο χώρο, όπου κυριαρχεί ..ο κισσός!

Μια όμορφη ίριδα

Το κρητικό κυκλάμινο

Μια συλλογή από όμορφα αγριολούλουδα, που συναντήσαμε, που μας έστειλε η Ελίνα

Ο Μαρίνος φωτογραφίζει μια μικροσκοπική ορχιδέα, που ούτε καν θα την προσέχαμε, αν δεν ήταν αυτός

Κι ιδού η σταρ: ορχιδέα η Κνωσανή (φώτο Ελίνα Στρικ)
ΣΤΟΝ ΓΙΟΥΧΤΑ

Κάπως έτσι αποχαιρετούμε το φαράγγι και βγαίνουμε στον επαρχιακό δρόμο γι’ Αρχάνες, απ’ όπου θα ακολουθήσουμε πορεία κάθετα ανηφορική (πολλές οι ανηφόρες σήμερα!) ως το διάσελο, απ’ όπου θα πάρουμε το μονοπάτι για τη διάσχιση του Γιούχτα, του ιερού βουνού των Μινωιτών (σύμφωνα με τον θρύλο εδώ ήταν ο τάφος του Δία, καθώς οι κορυφές του βουνού, φαίνονται από μακριά σαν πρόσωπο που κοιτάζει τον ουρανό). Στη διαδρομή μάς συνοδεύουν οι γύπες, που φωλεύουν στις απόκρημνες πλαγιές του βουνού. Εξοικειωμένοι πια με την ανθρώπινη παρουσία δε διστάζουν να πετάξουν ξεδιάντροπα χαμηλά!Παρηγοριά στην ανηφόρα που δε λέει να τελειώσει κι η θέα που ανοίγεται μπροστά μας: οι Αρχάνες ανατολικά, η εύφορη κοιλάδα του Γιόφυρου δυτικά, η πόλη του Ηρακλείου βόρεια, καθώς κι οι συνεχόμενοι αρχαιολογικοί χώροι: το ιερό στη θέση Ανεμοσπήλια (όπου υπάρχουν ενδείξεις πιθανής ανθρωποθυσίας κατά τον αρχαιολόγο, κύριο Σακελλαράκη), το πλάτωμα με το ψηφιδωτό και τέλος το ιερό κορυφής του Γιούχτα. Από το τελευταίο ξεκινά πλακόστρωτο μονοπάτι, που μας οδηγεί στην τετράκλιτη (!) εκκλησία του Αφέντη Χριστού στο χείλος απόκρημνου βράχου. Εδώ θα κάνουμε μια σύντομη στάση κι έπειτα θα πάρουμε το πολύ όμορφο κατηφορικό μονοπάτι, που με πορεία μιας περίπου ώρας θα μας οδηγήσει στις Πάνω Αρχάνες. Μια σύντομη περιήγηση στην γραφική κωμόπολη με τους ζωγραφισμένους τοίχους, κατάμεστης από κόσμο, καθώς φημίζεται για τις ταβέρνες της, και μια εξίσου σύντομη στάση για ένα καφέ, πριν να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού, την οφείλουμε στον εαυτό μας.

Πολλοί οι γύπες που φωλιάζουν στις πλαγιές του Γιούχτα

Το εκκλησάκι κρέμεται στην άκρη του γκρεμού

Εύφορες περιοχές στα ενδότερα του Ηρακλείου

Πολλοί οι αρχαιολογικοί χώροι. Ο Γιούχτας ήταν ιερός από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας

Στην κορυφή

Εσωτερικό Αφέντη Χριστού

Σκαλωμένο σε απόκρημνο βράχο το εκκλησάκι

Στο προαύλιο του με την καταπληκτική θέα

Αρχάνες, γραφική κωμόπολη με ιστορία

Χωρίς πλάκα η σημερινή πορεία ήταν σχεδόν αντάξια της ανάβασης ενός Ψηλορείτη, καθώς απ’ τα 70 μ υψόμετρο ανεβήκαμε στα 811 της πιο ψηλής κορυφής του Γιούχτα, διανύοντας συνολικά 13 χιλιόμετρα, κυρίως ανηφορικής πορείας σε 6 ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε από καρδιάς τους αρχηγούς μας: Μαρίνο Γκόγκολο (Κνωσανό φαράγγι) και Παναγιώτη Ευδαίμων (μονοπάτι Γιούχτα). Και στην άλλη με καλό!