ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΟΧΛΟΣ – ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Κάτω από συνθήκες καύσωνα και αρχές Αυγούστου-δύσκολου μήνα για πεζοπορίες-  ξεκινήσαμε μια ολιγομελής ομάδα, που δε μετριόταν ούτε στα δάχτυλα του ενός χεριού, για την προγραμματισμένη πεζοπορία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου στην περιοχή του Μόχλους Σητείας.

 Ο Μόχλος είναι ένα γραφικό χωριό, που διατηρεί ακέραια τα παραδοσιακά στοιχεία του και αποτελεί ιδανικό προορισμό για ήρεμες διακοπές. Βρίσκεται απέναντι (μόλις 150μ.) από το νησάκι του Αγίου Νικολάου, με το ομώνυμο εκκλησάκι. Το μικροσκοπικό νησάκι, μαζί με το κοντινό νησάκι της Ψείρας, την μινωική περίοδο,  ήταν σημαντικά λιμάνια καταφυγής για τους  μινωίτες ναυτικούς που ταξίδευαν προς την Ανατολή.

Ραντεβού η είσοδος στον όμορφο παραθαλάσσιο οικισμό, ώρα εκκίνησης 5 το απόγευμα, την Κυριακή 1η Αυγούστου 2021. Η ζέστη ανυπόφορη ακόμα. Κοιταζόμαστε κι είμαστε αποφασισμένοι. Θέλουμε όλοι να περπατήσουμε κι η διαδρομή είναι πολλά υποσχόμενη με στάσεις σε όμορφα ξωκλήσια και βενετσιάνικους πύργους. Ξεκινάμε λοιπόν!

Προς Άγιο Πνεύμα: 

Στον επαρχιακό δρόμο Μόχλους – Σφάκας συναντάμε ίχνη αρχαίου νταμαριού, στο μικρό φαράγγι αριστερά του δρόμου. Μια πινακίδα μάς δείχνει με σκίτσα τη διαδικασία αποκόλλησης. Στην επόμενη στροφή ανηφορίζουμε και φτάνουμε στο πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος στην κορφή του λόφου. Στη συνέχεια κατηφορίζουμε από μονοπάτι που μας φέρνει κοντά σε εγκαταλελειμμένη παλιά αγροικία, τρίχωρη, με υπνοδωμάτιο, αποθήκη και στάβλο. Ξεκουραζόμαστε λίγο στο πεζούλι της κάτω από τη μεγάλη χαρουπιά και μακαρίζουμε τον μερακλή αλλοτινό ιδιοκτήτη, που εκτιμούσε την ωραία θέα. Κατηφορίζουμε ελεύθερα ακούγοντας τα ξερά χόρτα να σπάνε κάτω απ’ τα παπούτσια μας και τους ‘τσιτσίρους’ να ξεφωνίζουνε και να μας παίρνουν τ’ αυτιά. 

Προς Αγία Καλλιόπη - Βαρκοτόπι: 

Συνεχίζουμε ευθεία ανατολικά στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που κάνει τη ζέστη πιο ανυπόφορη. Περνάμε από σύγχρονες παραθεριστικές οικείες με όμορφα λουλούδια, κηπευτικά, μικρές πισίνες, τέλος και απ’ το μεγάλο ξενοδοχείο της περιοχής, το Club Aldiana, που δίνει δουλειά σε πολλές οικογένειες και κρατά τη νεολαία στον τόπο μας. Τέλος αφήνουμε την κεντρική οδό συνεχίζοντας ανατολικά σε χωματόδρομο. Έχουμε μπει στην Περιφέρεια της Κοινότητας Τουρλωτής. Επόμενη στάση το εκκλησάκι της Αγίας Καλλιόπης, καινούριο κτίσμα, αλλά δεν υστερεί σε μεράκι απ’ τα παλιότερα. Εντύπωση μας κάνουν τα ανάγλυφα και οι ξυλόγλυπτες πινακίδες, ο κήπος με τα ωραία λουλούδια και η καθαριότητα του χώρου. «Όλα θέλουν κόπο κι ο κόπος σεβασμό», μας λέει μια πινακίδα!  Αφήνουμε τον όμορφο αυτό χώρο και κατηφορίζουμε στην παραπλήσια ακτή, το Βαρκοτόπι, που όπως λέει τ’ όνομά της χρησιμοποιούνταν κάποτε για να φυλάσσονται οι βάρκες κι ακόμα σώζονται κάποια ερείπια κτιρίων για το σκοπό αυτό αριστερά της ακτής. Αυτή η πανέμορφη παραλία με το μικρό βοτσαλάκι, τα γαλανά νερά, τα εντυπωσιακά κόκκινα βράχια και τη θέα του γκρίζου όγκου του Κάστελλα στο βάθος δεν είναι για κάθε μέρα. Εκτεθειμένη στους βοριάδες σχηματίζει επικίνδυνους στροβιλισμούς. Όμως σήμερα είμαστε τυχεροί και σβήνουμε την κάψα μας με μια βουτιά στα δροσερά νερά της, μαζί με άλλους παραθεριστές, που κατέβηκαν απ’ τα γύρω χωριά για τον ίδιο λόγο. Συνεχίζουμε παραλιακά και το φρέσκο θαλασσινό αεράκι μας δροσίζει.

Προς Άγιο Δημήτριο: 

Ανεβαίνουμε την κοίτη του ξεροπόταμου στις Λιναρές και βρίσκουμε πάλι τον αγροτικό δρόμο, συναντάμε ίχνη ενός παλιού νερόμυλου και πέφτουμε με προθυμία στα σύκα και τα σταφύλια στην άκρη του δρόμου. Τα σάκχαρα τους λειτουργούν σαν ηλεκτρολύτες, μας ξεδιψούν και μας χορταίνουν. Επόμενη στάση το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, στην Περιφέρεια της Μυρσίνης. Μικρό και με στενή είσοδο, αλλά με μεγάλη ευρύχωρη παραπλήσια ‘σάλα’ και άνετη αυλή, όπου ξεκουραζόμαστε πριν την τελευταία ανηφόρα μας στον γεμάτο στροφές δρόμο που συνδέει την παραλία με τη Μυρσίνη.

Προς Ανάληψη- Ενετικό Πύργο - ξωκλήσι Αγίου Αντωνίου:

Μια ταμπελίτσα μας δείχνει ότι είμαστε στο σωστό δρόμο πάνω που αρχίζαμε ν’ αμφιβάλλουμε: «Αγιος Αντώνιος – Ενετικός Πύργος». Το τέλος της διαδρομής μας. Μετά από πορεία δύο περίπου ωρών φτάνουμε στο εκκλησάκι, μικρό και με παραπλήσια σάλα, όπως το προηγούμενο, το οποίο ξεχωρίζει για τον παλιό καλά διατηρημένο τριώροφο ενετικό πύργο δίπλα του.

Ο Πύργος των Κορνάρων ή Πύργος του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται Β.Α του χωριού Μυρσίνη. Είναι ένας μικρός τετράγωνος πετρόκτιστος πύργος που χτίστηκε περί τον 16^ο αιώνα και μάλλον χρησιμοποιήθηκε σαν παρατηρητήριο κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Είναι πιθανό να ανεγέρθηκε σαν οχυρή κατοικία (πυργόσπιτο), κάτι το οποίο συνήθιζαν οι αρχοντικές οικογένειες της εποχής που ζούσαν στην ύπαιθρο και πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε για προστασία της περιοχής, λόγω των συχνών πειρατικών και τουρκικών επιδρομών. Κατά την επανάσταση ενάντια στους Οθωμανούς του 1897, οι ντόπιοι φοβήθηκαν μήπως οι Τούρκοι καταλάβουν και εκμεταλλευτούν το πύργο και για αυτό προσπάθησαν να τον κατεδαφίσουν με δυναμίτες. Ο πύργος υπέστη σοβαρές ρωγμές και σε μια μεγάλη κακοκαιρία του 1918 ένα μεγάλο τμήμα του κατέρρευσε γκρεμίζοντας εν μέρει και τον παρακείμενο ναό του Αγίου Αντωνίου, πολύ σύντομα όμως ο ναός ξαναχτίστηκε με τη σημερινή μορφή του. Η οικοδόμηση του αρχικού ναού του Αγίου Αντωνίου ανάγεται με επιφύλαξη στη Βυζαντινή εποχή. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει χαραγμένη με το χέρι η φράση «Βιτζεντζο Κορνάρος 1677». Προφανώς δεν πρόκειται για τον ποιητή του Ερωτόκριτου, αλλά για κάποιον συνονόματό του, που μάλλον ήταν και αυτός γόνος της εξελληνισμένης αρχοντικής οικογένειας των Κορνάρων. Στο μεσαιωνικό αυτό graffiti οφείλεται και η ονομασία του πύργου. Τη δεκαετία του 1990 ο πύργος αναστηλώθηκε και είναι επισκέψιμος.

Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού τρέχοντας, να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα. Η θέα μάς αποζημιώνει για την κοπιαστική πορεία, καθώς βλέπουμε τον ήλιο να δύει με ‘κάδρο’ το γραφικό εκκλησάκι της Ανάληψης και το νησάκι του Μόχλους και να χάνεται πίσω απ’ τον κόλπο του Μιραμπέλλου. Ξεκουραζόμαστε  στον περίβολο της Ανάληψης και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής απολαμβάνοντας την ευεργετική δροσιά της επερχόμενης νύχτας, γεμάτοι από ωραίες εικόνες. Στην περιπλάνηση μας στα όμορφα Στειακά χωριά, διανύσαμε περισσότερα από 13χλμ σε 4,5 ώρες, με θερμοκρασία 36 βαθμούς.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Μετζογιαννάκη

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Ελένη Λάμπρου

 

 ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ