Monday 9 November 2020

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2010-2019

  400 ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ σε μια δεκαετία!!!

Περισσότερες από τετρακόσιες πεζοπορίες και στους τέσσερις νομούς της Κρήτης, μοιραστήκαμε την δεκαετία 2010-2019, πεζοπορώντας αρχικά σαν άτυπη ομάδα και από το 2015 σαν Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου. 

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ με κλικ στους παρακάτω συνδέσμους:

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2010περισσότερα εδώ

 ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2011περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2012περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2013περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2014περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2015:  περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2016περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2017περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2018περισσότερα εδώ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΕΣ 2019περισσότερα εδώ

Ανακαλύψαμε τις άγνωστες ομορφιές του νησιού μας περπατώντας σε βουνοπλαγιές, διασχίζοντας φαράγγια και οροπέδια, σκαρφαλώνοντας σε βουνοκορφές και κάναμε μπάνιο σε απρόσιτες παραλίες ή σε εντυπωσιακούς καταρράκτες.  

Η καταγραφή ξεκίνησε το 2010, αν και η περιπλάνηση μας στη ορεινή φύση του τόπου μας άρχισε πολλά χρόνια πριν. Οι πεζοπορίες της ομάδας μας την περίοδο 2010-2019 έχουν καταγραφεί από τον Αντρέα Λουκάκη στο πρώτο ιστολόγιο του συλλόγου (pezopories.blogspot.com) και συνεχίζουμε την καταγραφή με φωτογραφίες, βίντεο, χάρτες, πληροφορίες για την διαδρομή και την περιοχή στο παρών ιστολόγιο (orsian.blogspot.com). Αναμνήσεις πολύτιμες που γίνονται ακόμη πιο ακριβές τις μέρες του εγκλεισμού λόγω των περιοριστικών μέτρων…



Sunday 1 November 2020

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ - ΚΟΡΥΦΗ ΛΑΖΑΡΟΣ

Ανάβαση στην "κορυφή Λάζαρος" της οροσειράς Δίκτης διοργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Μοιραστήκαμε μια συναρπαστική πεζοπορία διάρκειας 7 ωρών, ακολουθώντας την διαδρομή από το οροπέδιο του Καθαρού, στον "Λάκκο τσ΄ ΄Ωχρας", το Λιβάδι και τελικά ανάβαση σε μια από τις τέσσερις κορυφές της Δίκτης που ξεπερνούν τα 2.000 μ.  

Η Δίκτη ή Λασιθιώτικα Όρη εκτείνεται στα ανατολικά του νησιού και η ονομασία της πιθανώς προέρχεται από τη μυθολογία και σημαίνει το μέρος γέννησης του Δία. Η κορυφή με το μεγαλύτερο ύψος λέγεται Σπαθί (2.148 μ) και ακολουθούν –με διαφορά λίγων μέτρων- ο Αφέντης Χριστός (2.141 μ) και ο Λάζαρος (2.085 μ). Χαρακτηριστικό μορφολογικό στοιχείο της οροσειράς αποτελεί το Οροπέδιο Λασιθίου που είναι το μεγαλύτερο στην Κρήτη. Στα Ν.Α του λασιθιώτικου οροπέδιου βρίσκεται το οροπέδιο του Καθαρού, ενώ υπάρχου και πολλά μικρότερα όπως του Λιμνάκαρου, Λαπάθου, Ομαλού Βιάννου κ.α. Στα Ν.Α η κύρια κορυφογραμμή έχει σχήμα πετάλου και καλύπτει κυκλικά ένα από τα ωραιότερα τελευταία δάση της Κρήτης, το Σελάκανο. Αρκετά φαράγγια διασχίζουν τον ορεινό όγκο της Δίκτης και ένα από αυτά με το όνομα Χαυγάς συνδέει τα οροπέδια Καθαρού και Λασιθίου. Σε χαμηλό υψόμετρο οι πλαγιές είναι κατάφυτες από ελιές, χαρουπιές και πεύκα, ενώ τα δασικά είδη που κυριαρχούν ψηλότερα είναι τραχεία πεύκη, πρίνος, κρητικός σφένδαμος, λιοπρίνι και άγριο κυπαρίσσι. Στις βουνοπλαγιές ευδοκιμούν σπάνια φυτά όπως η κρητική τουλίπα, η χιονοδόξα, αλλά και το φημισμένο δίκταμο ή έρωντας.  Στις απόκρημνες πλαγιές της βρίσκουν καταφύγιο σπάνια αρπακτικά πουλιά (όρνιο, χρυσαετός, βιτσίλα, και ο σπάνιος γυπαετός ή κοκαλάς).

Νωρίς το πρωί της Κυριακής ξεκινήσαμε για το Κριτσώτικο οροπέδιο, με ελαφρά συννεφιασμένο ουρανό και φθινοπωρινό καιρό. Στο Αβδελιακό, τον μικρό οικισμό που βρίσκεται στην είσοδο του οροπέδιου Καθαρού, επιβιβαστήκαμε σε αγροτικά αυτοκίνητα, για να μεταφερθούμε στην αφετηρία. Η διαδρομή μας ξεκίνησε από την νότια πλευρά του οροπέδιου Καθαρού, την περιοχή του "Σγουρού Πρίνου". Ξεκινάμε ανηφορικά αρχικά από αγροτικό δρόμο και κατόπιν από μονοπάτι. Μετά από πορεία μισής περίπου ώρας φτάνουμε στο διάσελο πάνω από τον "Λάκκο τσ΄ ΄Ωχρας".

Συνεχίζουμε από μονοπάτι, διασχίζοντας ένα όμορφο πρινοδάσος με πανύψηλα δένδρα, που το φθινόπωρο έχει ήδη αρχίσει να χρωματίζει με τα εντυπωσιακά του χρώματα. Ακολουθούμε ανηφορική πορεία και κάνουμε στάση στην πηγή στην θέση "Τρύπα", για την απαραίτητη  ανάσα ξεκούρασης και για να θαυμάσουμε το όμορφο τοπίο. Στη συνέχεια περπατάμε στην κοίτη του ρέματος που κατεβαίνει από το παρακείμενο μικρό οροπέδιο και από στενό μονοπάτι που ξεδιπλώνεται ανάμεσα από βράχια και ξερούς αρωματικούς θάμνους, φτάνουμε μετά από ανηφορική πορεία περίπου μισής ώρας στην περιοχή "Λιβάδι". Είναι ένα μικρό, γραφικό οροπέδιο, που η καλλιέργεια του έχει πλέον εγκαταλειφθεί, αν και διατηρούνται ερείπια πετρόκτιστης μάντρας και ένα αλώνι (ένδειξη ότι σε αλλοτινούς καιρούς καλλιεργούνταν σιτηρά).

Μετά από μια 15λεπτη στάση στο ‘Λιβάδι’, αφήνουμε πίσω μας το έρημο οροπέδιο, που έχει πρασινίσει μετά από τις έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων εβδομάδων. Κατευθυνόμαστε προς την τρίτη ψηλότερη κορυφή της Δίκτης, ακολουθώντας απότομη ανηφορική πορεία, καθώς από το σημείο αυτό μέχρι την κορυφή πρέπει να καλύψουμε υψομετρική διαφορά 650 μ. Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1.450 μ και το τοπίο γύρω μας έχει ήδη αλλάξει. Η άγρια ομορφιά του βουνού σταδιακά μας αποκαλύπτεται: άδενδρο και αφιλόξενο τοπίο, με ελάχιστους χαμηλούς, ανεμοδαρμένους θάμνους, που προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε αμέτρητες πέτρες και ριζωμένους, γκρίζους βράχους. Ανηφορίζουμε με ελεύθερη πορεία, καθώς δεν υπάρχει ευδιάκριτο μονοπάτι προς την κορυφή. Νιώθουμε ήδη έντονα την αλλαγή στην θερμοκρασία, καθώς ο καιρός εδώ ψηλά μοιάζει μάλλον χειμωνιάτικος, αφού η θερμοκρασία έχει πέσει στους 10

Πέτρα την πέτρα πλησιάζουμε προς την κορυφή, αλλά μετά από τα 1.800μ, η "αφούρα" (ομίχλη των βουνών) εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, για να γίνει πυκνότερη καθώς ανηφορίζουμε. Ο άνεμος που φυσά κάνει την αίσθηση του κρύου πιο έντονη, παρά τον χειμερινό εξοπλισμό που φροντίσαμε να έχουμε μαζί μας. Μετά από απαιτητική πορεία 4 ωρών φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή, που είναι σκεπασμένη με μικρές και μεγάλες πέτρες. Δυστυχώς η ομίχλη είναι πυκνή και όλα γύρω μας έχουν κρυφτεί πίσω από το αδιαπέραστο πέπλο της. ΄Οσοι έχουν ξανανέβει στην κορυφή, θυμούνται την πανοραμική θέα, καθώς το βλέμμα από εδώ ψηλά μπορεί να ταξιδέψει από τον νομό Ηρακλείου μέχρι την Κάρπαθο! Με καλή ορατότητα διακρίνονται σε κοντινή απόσταση οι κορυφές Σπαθί, Αφέντης και Ψαρή Μαδάρα, τα οροπέδια Καθαρού και Λασιθίου και η καταπράσινη ‘λεκάνη’ του δάσους στο Σελάκανο. Μακρύτερα η Ιεράπετρα και τα μικρά νησάκια Χρυσή και Κουφονήσι, ο ΄Αγιος Νικόλαος, ενώ στα βόρεια το Ηράκλειο και ο Ψηλορείτης.

Η θερμοκρασία που έχει κατέβει στους 5⁰ και οι παγωμένες ριπές του ανέμου που κάνουν την αίσθηση του ψύχους πιο έντονη, μας αναγκάζουν να ξεκινήσουμε την κάθοδο, που αν και πιο σύντομη δεν είναι ευκολότερη, καθώς πρέπει να βαδίζουμε προσεκτικά για να διατηρούμε την ισορροπία μας. Σε υψόμετρο 1.500 μ περίπου η ομίχλη διαλύεται και μπορούμε να διακρίνουμε μέχρι το νησάκι της Χρυσής στον νότο και την Ντία στον βορά.






Επιστρέφουμε στη αφετηρία έχοντας διανύσει 10,8 χλμ, καλύπτοντας υψομετρική διαφορά 837 μ. Με 18.880 βήματα διασχίσαμε ένα   τμήμα της λασιθιώτικης οροσειράς και επιστρέψαμε στην αφετηρία με την μοναδική ικανοποίηση που χαρίζει η κατάκτηση της κάθε κορυφής και του κάθε στόχου.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Τάσος Τσινάρης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΧΑΡΤΗΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου


ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Powered by Wikiloc

Monday 26 October 2020

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΙΜΠΡΟΥ ΚΑΙ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΟ ΦΡΑΓΚΟΚΑΣΤΕΛΟ

Στο φαράγγι της ΄Ιμπρου, στο νότο του νομού Χανίων, περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020. Απολαύσαμε μια ξεχωριστή πεζοπορία, σε ένα από τα πιο όμορφα και δημοφιλή φαράγγια της Κρήτης και χαλαρώσαμε στην μαγευτική παραλία του Φραγκοκάστελου, απολαμβάνοντας τα ζεστά νερά του Λυβικού.

Το φαράγγι της Ίμπρου βρίσκεται κοντά στη Χώρα Σφακίων και είναι τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4. Ξεκινάει νότια από το χωριό Ίμβρος στο οροπέδιο Ασκύφου και καταλήγει μετά από περίπου 11 χλμ στο χωριό Κομιτάδες. Από τα πιο βαθιά και στενά φαράγγια της Κρήτης, προσελκύει πολυάριθμους περιπατητές, όχι μόνο λόγω της μοναδικής ομορφιάς του, αλλά και λόγω της ομαλής και εύκολης διάσχισης του. 


Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί της Κυριακής, καθώς έπρεπε να διασχίσουμε και τους τέσσερις νομούς της Κρήτης για να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας μας. Περάσαμε από το πανέμορφο, μικρό οροπέδιο της Ασκύφου και μετά από 4 ώρες φτάσαμε στο γραφικό χωριό της ΄Ιμπρου και συνεχίσαμε μέχρι το εκδοτήριο εισιτηρίων που βρίσκεται στη είσοδο του φαραγγιού.

Εβδομήντα πέντε πεζοπόροι, με σύμμαχο τον ζεστό φθινοπωριάτικο ήλιο, ξεκινάμε την πορεία μας, από υψόμετρο 772μ. Το αρχικό τμήμα του φαραγγιού ονομάζεται Ποροφάραγγο ή Πορόλαγκος και είναι αρκετά ανοιχτό, με χαμηλά πλαϊνά τοιχώματα. Ακολουθούμε κατηφορική πορεία, με το φαράγγι να στενεύει διαρκώς, τα τοιχώματα να  υψώνονται ψηλότερα και το τοπίο να γίνεται πιο εντυπωσιακό. Σύντομα στα πλάγια του φαραγγιού βλέπουμε σκοτεινές σπηλιές, ενώ γέρικα κυπαρίσσια, πρίνοι και σφεντάμια ξεπετάγονται μέσα από τους βράχους.





Σε πολλά σημεία συναντούμε ίχνη του παλιού καλντεριμιού, που κάποτε ήταν το κύριο μονοπάτι που ένωνε τα Σφακιά με τα Χανιά. Για αιώνες το φαράγγι ήταν το μοναδικό ουσιαστικά πέρασμα της επαρχίας Σφακίων προς το βορρά και συχνά δόθηκαν μάχες με τους Οθωμανούς μέσα στο φαράγγι.


 

Προχωρώντας, διασχίζουμε την τοποθεσία ‘Αεροπλάνο’, όπου συνετρίβη ένα Γερμανικό αεροπλάνο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αμέσως μετά συναντάμε τα πρώτα πολύ στενά περάσματα, που απέχουν μόλις 2-3μ. Οι απότομες, ψηλές πλευρές συγκλίνουν, με το ύψος τους να φτάνει σε κάποια σημεία τα 300μ, αφήνοντας ένα στενό άνοιγμα που εμποδίζει το φως του ήλιου να φτάσει μέχρι την κοίτη του φαραγγιού. Τα πανύψηλα βράχια που έχουν χωριστεί βίαια, μοιάζουν να προσπαθούν μάταια να ξαναενωθούν. Το φαράγγι συνεχίζει ελικοειδώς και συχνά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο ή μέσα σε τούνελ.    







Συνεχίζουμε μέχρι την τοποθεσία ‘Γουρνιά’, όπου υπάρχουν μικρές γούρνες στο βράχο που γεμίζουν νερό το χειμώνα. Σύντομα φτάνουμε στο πιο εντυπωσιακό σημείο το φαραγγιού, τη ‘Στενάδα’. Εδώ τα τοιχώματα απέχουν μόλις 1.6μ μεταξύ τους, ενώ το ύψος τους φτάνει τα 300μ! Οι βράχοι είναι σμιλευμένοι με πανέμορφους σχηματισμούς, με εντυπωσιακές κυματοειδείς στρώσεις των πετρωμάτων, με περίεργα σχήματα και απρόσμενα χρώματα.

Μετά το στενό αυτό σημείο, το φαράγγι ανοίγει και συναντούμε ένα χώρο ανάπαυσης στην τοποθεσία ‘Μεσοφάραγγο’, όπου διασώζεται μια Βενετσιάνικη στέρνα νερού. Εδώ βρίσκεται και το σπίτι του φύλακα του φαραγγιού, καθώς για λόγους ασφάλειας γίνεται αριθμητικός έλεγχος των ατόμων που μπαίνουν στο φαράγγι και όσων φτάνουν μέχρι την έξοδο. Συνεχίζουμε πάντα κατηφορικά, περνάμε από μια μεγάλη κατολίσθηση και αμέσως μετά τα τοιχώματα και πάλι πλησιάζουν, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό στένεμα στην τοποθεσία ‘Γκρεμνάρια’.

Μετά από σύντομη πορεία φτάνουμε στο πιο χαρακτηριστικό σημείο του φαραγγιού, στην ‘Ξεπητήρα’. Μια επιβλητική, πέτρινη καμάρα, μια ‘ιδιοτροπία’ της φύσης που προκαλεί δέος, καθώς στο πέρασμα των αιώνων σμιλεύτηκε πάνω στον βράχο με την βοήθεια του νερού αυτό το εντυπωσιακό γλυπτό, με το μεγάλο αψιδωτό άνοιγμα και τη στιβαρή πέτρινη 'κολώνα' που το στηρίζει.




Συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα στο φαράγγι, που εντυπωσιάζει με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Περνάμε  από μερικά ακόμη στενά περάσματα και φτάνουμε ως την έξοδο του φαραγγιού κοντά στο χωριό Κομητάδες, μετά από πεζοπορία διάρκειας λιγότερο από 3 ώρες και έχοντας διανύσει σχεδόν 7χλμ. Επιβιβαζόμαστε στα λεωφορεία και καταλήγουμε στην παραλία του Φραγκοκάστελου περίπου στις 2 το μεσημέρι.

Το Φραγκοκάστελο (δηλ. το κάστρο των φράγκων) είναι κτισμένο δίπλα στη θάλασσα, στην άκρη μιας έρημης πεδιάδας του Νότιου Κρητικού Πελάγους, περιτριγυρισμένο από τα ανατολικά Λευκά Όρη. Κτίστηκε από τους Ενετούς στο διάστημα 1371-1374, με την προοπτική να τους προστατεύει από τους ανυπότακτους Σφακιανούς. Η σημερινή μορφή του κάστρου δε διαφέρει πολύ από την αρχική του. Αποτελείται από τέσσερις τετράγωνους πύργους, που συνδέονται μεταξύ τους με τείχος, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο φρούριο. Η ιστορία του πλούσια και βαριά, με πιο γνωστούς τους Δροσουλίτες, τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών που εμφανίζονται με το πρώτο φως της ημέρας για να χαθούν στην θάλασσα.






Απολαμβάνουμε χαλαρωτικές βουτιές στη θάλασσα του νότου, με φόντο το επιβλητικό κάστρο και συνεχίζουμε σε κοντινή παραδοσιακή ταβέρνα. Θαυμάζουμε το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα και επιστρέφουμε στον ΄Αγιο Νικόλαο αργά το βράδυ, έχοντας ολοκληρώσει μια ενδιαφέρουσα εκδρομική εξόρμηση, γεμάτοι εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μανώλης Σπυριδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

 Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc