ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΜΕΣΩΝΑ (ΚΑΒΟΥΣΙ) 

Μας καλαρέσανε οι απογευματινές πεζοπορίες του καλοκαιριού κι έτσι κρατήσαμε τη ..συνήθεια και για την πεζοπορία της πρώτης Κυριακής του Σεπτέμβρη, όταν μαζευτήκαμε 15 άτομα από τον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου κατά τις 16.00 η ώρα στην ανατολική άκρη του Καβουσίου κι από εκεί στη γνωστή αιωνόβια ελιά του χωριού, με σκοπό να περάσουμε το περίφημο φαράγγι του Μέσωνα.

Ομαδική μας στο γνωστό πλάτωμα στη μέση του καλντεριμιού!

Το φαράγγι του Μέσωνα

Ξεκινάμε λοιπόν παίρνοντας τον αγροτικό δρόμο ανατολικά περνώντας από το εκκλησάκι της Παναγίας της Πρωτοσεπτεμβριανής (μονόχωρο και καμαροσκεπή ναό χρονολογημένο μεταξύ του 14ου και του 16ου αιώνα, που γιορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου κατά τη γιορτή της Ινδίκτου, δηλαδή της εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς). Αν περνάγαμε νωρίτερα, μπορεί να πετυχαίναμε και το πανηγύρι δηλαδή. Στον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά σταματά ο δρόμος και παίρνουμε το ανηφορικό μονοπάτι, ώσπου να συναντήσουμε τον αγωγό νερού (καταπότη). Στη συνέχεια κινούμαστε παράλληλα με αυτόν με κατεύθυνση ΝΑ σε μια διαδρομή εξοντωτική λόγω της συνεχούς ανηφόρας, αλλά και από τις πιο όμορφες της Κρήτης. Από πού να ξεκινήσει κανείς;  Από το πανέμορφο καλντερίμι, πραγματικό έργο τέχνης, που διασχίζει στριφογυριστά τις πλαγιές και σε πολλά σημεία υποστηρίζεται από τοιχίο που φτάνει και τα πέντε μέτρα ύψος κι όλο αυτό στο χείλος του γκρεμού; Από τη θέα στο φαράγγι, που χάσκει από κάτω μας, καθώς είναι τεχνικό, δηλαδή απαιτεί ειδικό εξοπλισμό κι εκπαίδευση; Από τα βουνά του Ορνού και της Θρυπτής, που υψώνονται κάθετα πάνω απ’ το κεφάλι σου προκαλώντας σου δέος;

Περιμένοντας να μαζευτούμε στην μνημειακή ελιά του Καβουσίου, που αποτελεί φυσικό μνημείο και θεωρείται η αρχαιότερη ελιά στον κόσμο. Είναι μπολιασμένη σε άγριο υποκείμενο, αποτελώντας το αρχαιότερο δείγμα μπολιάσματος. Είναι «μουρατολιά» με μέγιστη διάμετρο κορμού 4,9 μ. και περίμετρο 14,20 μ. Με βάση την μέθοδο των ετησίων δακτυλίων, υπολογίζεται ότι το δέντρο φυτεύτηκε την περίοδο 1350 με 1100 π.Χ.! (πηγή: Ψηφιακό Μουσείο Ιεράπετρας)

Παναγία Πρωτοσεπτεμβριανή ή Παναγία στο Σκαλί είναι χτισμένη στο ιερό άλσος του Καβουσίου, πολύ κοντά στη μνημειακή ελιά και στον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά. Μονόχωρος και καμαροσκεπής ναός του 14ου-16ου αι. Γιορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου (δηλαδή τη μέρα που περάσαμε!), κατά την Ίνδικτο δηλαδή την εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά (πηγή: e-storieskritis.gr). Η 1η Σεπτεμβρίου παρεμπιπτόντως αποτελεί και για τους Ορειβατικούς Συλλόγους την έναρξη της ορειβατικής σεζόν!!!

ΠΑΝΩ: Από τους πιο σημαντικούς χώρους της ανατολικής Κρήτης, αυτός του λόφου Αζοριά, κοντά στο Καβούσι. Κατοικήθηκε συνεχώς από τη νεολιθική ως τον 5ο αι. (που καταστράφηκε από φωτιά) κάτι που δείχνει και τη σημασία του! ΚΑΤΩ: Ακολουθούμε το καλντερίμι δίπλα στον τσιμεντένιο αγωγό του νερού που ελίσσεται στην πλαγιά πάνω απ' το φαράγγι του Μέσωνα. χαμηλά είναι ξερός ο καταπότης, αλλά ψηλότερα το νερό ακόμα κελαρύζει.

Το καλντερίμι όπως ξεδιπλώνεται στην πλαγιά από ψηλά!

Έτσι κάπως ανεβαίνουμε εντυπωσιασμένοι, ώσπου φτάνουμε στο σημείο, όπου έχει φτιαχτεί μια μεταλλική γέφυρα, μισοχαλασμένη πια, κι από εκεί σκαρφαλώνουμε στα βράχια της ανατολικής πλευράς του φαραγγιού, κι ακολουθώντας πάντα τον καταπότη διασχίζουμε τον πολύ γραφικό εγκαταλελειμμένο οικισμό της Μυλωνιάς. Θαυμάζουμε τα κτίρια, τα σαρνίτσια, τις πεζούλες του. Κάπου εκεί στο ‘σβήσιμο’ του φαραγγιού, η ανηφόρα τελειώνει. Βγαίνουμε στον αγροτικό δρόμο που συνδέει την Άβγο με τη Θρυπτή και με κατεύθυνση δυτικά θα ακολουθήσουμε μετά το στενό κατηφορικό μονοπάτι, που θα μας οδηγήσει δίπλα από τον λόφο που φιλοξενεί το Κάστρο.

Στη μισογκρεμισμένη σιδερένια γέφυρα, όπου συγκλίνουν τα τοιχώματα του φαραγγιού!

Ο τσιμεντένιος αγωγός εδώ για λίγο βρίσκεται στον αέρα!

Περνώντας στην ανατολική πλευρά του φαραγγιού!

Εντυπωσιακό και βαθύ το φαράγγι, όμως είναι τεχνικό (θέλει εξοπλισμό αναρρίχησης) Γι' αυτό το περνάμε από το μονοπάτι στα πλάγια.

Περιστοιχίζεται απ' τα βουνά του Ορνού και της Θρυπτής

Ο οικισμός της Μυλωνιάς

Οι ξερολιθιές (πεζούλες) του εγκαταλελειμμένου πια οικισμού.

Το κάστρο κι η επιστροφή

Αν και τα πόδια τρέμουν ακόμα απ’ την ανηφόρα, πολλοί είναι εκείνοι που δε διστάζουν να ανέβουν ως την κορυφή του Κάστρου. Ο αρχαιολογικός χώρος χρονολογείται στην ύστερη εποχή του σιδήρου (900-700 π.Χ.) κι είχε σύντομη περίοδο κατοίκησης και χαρακτηριστικό την απουσία δρόμων εντός του, κάτι που παραξενεύει τους ιστορικούς. Είναι από τους εντυπωσιακότερους στην Κρήτη με την οχυρή του θέση πάνω στον βράχο, τη θέα στα γύρω βουνά που φαίνονται ψηλότερα απ’ το πραγματικό τους μπόι, αλλά και στο πέλαγος όσο φτάνει το μάτι. Ο έτερος αρχαιολογικός χώρος της περιοχής, ο Αζοριάς, όπως και το Καβούσι φαίνονται ίσα από κάτω του, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι άμα πηδήξεις θα προσγειωθείς πάνω τους. Τα όρνια που ενοχλημένα απ’ την παρουσία μας, φέρνουν γυροβολιές πάνω απ’ τα κεφάλια μας κρώζοντας ενισχύουν την υποβλητική ατμόσφαιρα.

Παίρνοντας το κατηφορικό μονοπάτι για την επιστροφή

Στον αρχαιολογικό χώρο του Κάστρου τα μάρμαρα δένουν με τα χρώματα της φύσης

Τα βουνά του Ορνού και της Θρυπτής περιστοιχίζουν τον αρχαιολογικό χώρο. 

Ο αρχαιολογικός χώρος του Αζοριά, το Καβούσι κι ο κόλπος του Μεραμπέλλου όπως φαίνεται απ' το Κάστρο

Η οροσειρά πάνω απ' τη Λάστρο, όπως φαίνεται απ' το Κάστρο

Ο αρχαιολογικός χώρος της ύστερης εποχής του σιδήρου έχει ως χαρακτηριστικό τη σύντομη περίοδο κατοίκησης και την απουσία δρόμων εντός του

Ο κόλπος του Μεραμπέλλου λούζεται στα χρώματα της δύσης του ηλίου

Όμως η ώρα περνά και ξαναβγαίνουμε στο μονοπάτι της επιστροφής, που συναντιέται με το Ε4 που έρχεται απ’ τη Θρυπτή και πλαταίνει. Η θέα καταπληκτική καθώς ο κόλπος του Μεραμπέλλου φαίνεται πέρα ως πέρα λουσμένος στα ζεστά χρώματα της δύσης του ήλιου. Όταν συναντάμε τη μισογκρεμισμένη εκκλησία Κων/νου κι Ελένης, ξέρουμε ότι όπου να ναι φτάνουμε.

Το κατηφορικό μονοπάτι κάποτε συναντά το Ε4 που κατεβαίνει απ' τη Θρυπτή

Ασκελοτούρα, η σταρ της εποχής!

Όντως σε 4 ώρες (χωρίς πολλές στάσεις μη μας πιάσει το σκοτάδι) γυρνάμε πίσω στην αφετηρία μας έχοντας διανύσει περίπου 10 χλμ με υψομετρική γύρω στα 500 μέτρα. Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου. Καλή ορειβατική μας χρονιά! 

Πηγές: www.e-storieskritis.gr, www.cretanbeaches.com, digital museum of ierapetra. 

Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης, Σήφης Δαλέζιος

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

 

ΒΙΝΤΕΟ: -------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: --------

 ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΜΕΣΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Ε.Ο.Σ. ΜΟΙΡΩΝ

Ένα απ’ τα πιο όμορφα φαράγγια της Κρήτης, που όσο και αν πας δεν τα χορταίνεις, το Φαράγγι του Μέσωνα, επισκέφθηκε για δεύτερη φορά φέτος ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου, για να το κάνουμε παρέα με τα φιλαράκια του Ε.Ο.Σ. Μοιρών. Μαζευτήκαμε λοιπόν περίπου 60 περιπατητές και από τους δυο συλλόγους κι αρχίσαμε την πεζοπορία κατά τις 10 η ώρα το πρωί της Κυριακής 2 Απριλίου 2023, μιας ημέρας ζεστής για την εποχή και με πολύ αέρα σε όλη σχεδόν την Κρήτη εκτός ..απ’ το Καβούσι, αρκετό για να θεωρηθεί από όλους σαν καλός οιωνός!

Στον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά μέρος της ομάδας

Επειδή δε χωράγαμε στην ομαδική ιδού μια κινητή ομαδική σε βίντεο από το Γιάννη:https://www.facebook.com/1561999631/videos/pcb.10229042319513629/176671028543670

ΑΠΟ ΚΑΒΟΥΣΙ ΠΡΟΣ ΑΖΟΡΙΑ

Έτσι λοιπόν με θετική διάθεση ξεκινάμε παίρνοντας το ανηφορικό ‘μινωικό’ μονοπάτι  ανατολικά του χωριού. Τόσοι πολλοί, που είμαστε, σχηματίζουμε μια ατέλειωτη πολύχρωμη ελισσόμενη ουρά, που πατάει τις ‘αρχαίες’ πλάκες. Αν και η ανηφόρα κόβει την πολλή κουβέντα, ωστόσο ακούω πίσω μου να συζητιέται κατά πόσο είναι πραγματικά μινωικό το μονοπάτι. Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να το απαντήσει αυτό με σιγουριά, όμως τόσο ο τρόπος κατασκευής όσο και η χρήση του φαίνεται να είναι  η ίδια απ’ την αρχαιότητα ως πριν από κάποιες δεκαετίες. Τα ίδια πατήματα και τις ίδιες ανάγκες είχε ο χωρικός από αρχαιοτάτων χρόνων, άρα συντηρούσε κι επιδιόρθωνε τακτικά αυτά τα μονοπάτια! 

Εκκίνηση ανατολικά του Καβουσίου

Ανεβαίνοντας το μινωικό μονοπάτι

Από ψηλά η ουρά των πεζοπόρων μοιάζει ατέλειωτη

Ξεμακραίνοντας απ' το Καβούσι

Στην εντυπωσιακή σάρα (χαλασά) κάτω απ' τα βουνά της Λάστρου

Λίγο πριν να βγούμε στο χωματόδρομο

Το μονοπάτι, που ακολουθεί παράλληλα το βαθύ  και στενό φαράγγι του Χαυγά,  διακόπτεται από αγροτικό δρόμο, τον οποίο ακολουθώντας φτάνουμε στην είσοδο του Αρχαιολογικού Χώρου του Αζοριά.  Χτισμένος σε δύο λόφους πάνω απ’ το Καβούσι ο οικισμός, που είχε συνεχή κατοίκηση απ’ τα νεολιθικά ως και τα αρχαϊκά χρόνια οπότε και καταστρέφεται από φωτιά, ήταν αρκετά εκτεταμένος και πλούσιος, καθώς φαίνεται ότι έλεγχε την παραπλήσια κοιλάδα του ισθμού. Είχε δημόσια κτίρια, αποθήκες, ναούς, αίθουσες συνεστιάσεων κι ένα αρχαίο ελαιοτριβείο! Προσφέρει ωραία θέα κι είναι απόλαυση να περιδιαβαίνεις τα πλακόστρωτα αρχαία δρομάκια.

Είσοδος Μέσωνα από χωματόδρομο

Το παραφάραγγο του Χαβγά

Αρχαιολογικός χώρος του Αζοριά με συνεχή κατοίκηση από τα νεολιθικά χρόνια ως τον 5ο αι.π.Χ.

ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΜΕΣΩΝΑ

Έχει φτάσει 12 όταν βρίσκουμε τον καταπότη, (‘τσιμεντένιο κανάλι που μαζί με το καλντερίμι κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για τη μεταφορά νερού από τις πηγές της Μυλωνιάς, στο κάμπο του Καβουσιού’, κλέβω απ’ τις πληροφορίες του ..διαβασμένου Μανώλη απ’ τις Μοίρες) που ανοίγεται στην δυτική πλευρά του φαραγγιού. Εδώ χρειάζεται προσοχή! Το μονοπάτι είναι καλοδιατηρημένο, είναι όμως στενό και στο χείλος του κάθετου γκρεμού. Το ανεβαίνουμε προσεκτικά ο ένας πίσω απ’ τον άλλο. Εντυπωσιακές εικόνες ξετυλίγονται μπροστά μας, Αλλού το τοπίο είναι πετρώδες, με σάρες και βράχια,  αλλού είναι σκεπασμένο  με πρίνα, στις ρίζες των οποίων φυτρώνουν αβρωνιές, νεραγκούλες και κυκλάμινα.  Το νερό στον καταπότη  μας συντροφεύει με τον κελαρυστό ήχο του. Ένας γύπας, που κατοικοεδρεύει στην περιοχή κρώζει φέρνοντας βόλτες πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Οι κορυφές των γειτονικών βουνών της Λάστρου και της Θρυπτής υψώνονται εντυπωσιακά πάνω απ’ τα κεφάλια μας! 

Περπατώντας δίπλα στον καταπότη χωρίς πολύ νερό αυτήν την εποχή

Αρχηγική ομάδα😊

Χαρούμενες ομάδες

Να και μια δρακοντιά

Με πολύ κέφι και λίγη τρέλα η ομάδα, όπως πρέπει!!!

Πλησιάζοντας το τέλος του φαραγγιού

Περνάμε τέλος και την σιδερένια γέφυρα στο τέλος του φαραγγιού -η οποία χρειάζεται επειγόντως επιδιόρθωση- κι από εκεί την τελευταία κατακόρυφη ανηφόρα για την έξοδο απ’ το φαράγγι. Η ομάδα περνάει με τη βοήθεια των πιο έμπειρων και δυνατών στα κρίσιμα σημεία.

Η σκάλα στο τέλος της διαδρομής

Μια απαιτητική ανηφορίτσα ώσπου να βγούμε απ' το φαράγγι

Κι όταν τα καταφέρνουμε, αυτή τη θέα έχουμε στο βάθος

ΠΙΚ ΝΙΚ ΣΤΙΣ ΜΥΛΩΝΙΕΣ

 Αφού τα δύσκολα είναι πίσω μας πια, δικαιούμαστε μια στάση για φαγητό στον γραφικό εγκαταλελειμμένο οικισμό, Μυλωνιές. Εδώ κάτω απ’ τα δέντρα, που δεν έχουν ακόμα καλά-καλά φύλλωμα και δίπλα στα ερημωμένα σπίτια υπάρχει χώρος ν’ απλωθούμε σε παρέες, ν’ ανοίξουν τα ταπεράκια και να κεραστούν οι ρακές. Όποιος έχει ταξιδέψει ξανά με τους Μοιριανούς ξέρει ότι σε αυτά είναι μερακλήδες!

Οι Μυλωνιές είναι μικρός οικισμός με 3-4 σπίτια και πολλές στέρνες και πηγάδια, προφανώς και μύλοι, απ’ όπου θα πήραν το όνομά τους μέσα στην καταπράσινη  γούβα κάτω απ’ τα όρη της Θρυπτής. Παλιά, όπως μας λέει ο φίλος μας ο Γιώργος, όταν ερχόταν εδώ με τον παππού του, ρυάκια διέσχιζαν το χωριό κι οι στέρνες ξεχείλιζαν. Όμως τα τελευταία χρόνια αντλούν το νερό για τις ανάγκες της άρδευσης στο Καβούσι κι έχει σχεδόν ξεραθεί το μέρος. Δεν χάνει όμως την ομορφιά του έστω κι έτσι. 

Μυλωνιές

Arum creticum μέσα στο ερειπωμένο σπίτι

Με τα παρεάκια που σχηματίζονται παίρνει ζωή ο παλιός οικισμός

Το μονοπάτι περνά έξω απ' το παλιό σπίτι

ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Η ομάδα ξεκινάει περασμένες δύο για την επιστροφή. Ακολουθεί αγροτικό δρόμο, ώσπου βρίσκει το μονοπάτι, που κατηφορίζει για το Κάστρο. Είναι στενό αλλά ευκρινές και καθαρό. Όσοι ακολούθησαν την ανηφόρα για το λόφο με τ’ αρχαία σίγουρα αποζημιώθηκαν, τόσο από τον μυστηριώδη οικισμό, που κατοικήθηκε μόνο στ’ αρχαϊκά χρόνια, αλλά δεν έχει καθόλου δρομάκια –ίσως η επικοινωνία να γινόταν μέσω στεγών!- αλλά κυρίως απ’ την καθηλωτική θέα στη γύρω περιοχή: όλη η κοιλάδα του ισθμού, ο κόλπος του Μεραμπέλλου, κι ακόμα ο Αζοριάς και το Καβούσι ίσια κάτω! Τα αρχαία μάρμαρα πνιγμένα στις μαργαρίτες της Άνοιξης δίνουν μια ακόμα πινελιά στις αναμνήσεις μας!

Ο λόφος του Κάστρου

Ο Αζοριάς απ' το Κάστρο

Θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου και την Ψείρα

Τα βουνά της Λάστρου πίσω μας

Φωτογραφία από την κορυφή του λόφου στη βάση του αρχαιολογικού χώρου

Η Άνοιξη στα αρχαία μάρμαρα

Από τη βάση στην κορφή!

ΣΤΟ Ε4 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Αποχαιρετούμε το Κάστρο και κατηφορίζουμε το μονοπάτι, που σύντομα ενώνεται με το Ε4 που κατεβαίνει απ’ τη Θρυπτή. Η πειθαρχία εδώ χαλαρώνει: πολλές ομάδες που δεν μπορούν να αντέξουν στον πειρασμό μιας κρύας μπύρας κατεβαίνουν πιο γρήγορα. Κάποιοι άλλοι παραδίνονται σε ένα πιο αργό ρυθμό απόλαυσης της θέας.  Ένα τελευταίο πέρασμα από την μνημειακή ελιά του Καβουσίου των τριών χιλιάδων και πλέον ετών, της διαμέτρου 5 μέτρων και περιμέτρου 14,  επιβάλλεται. Έπειτα μια σύντομη περιήγηση στα στενά του Καβουσίου ως το τελικό μας ‘παρκάρισμα’ στα καφενεδάκια του με τα παρεάκια που έχουν φτιαχτεί στην πορεία.

Το σημείο, όπου το μονοπάτι του Κάστρου συναντά το Ε4

Πλησιάζοντας στο χωριό

Το ερειπωμένο εκκλησάκι Κων/νου κι Ελένης κοντά στο χωριό 

Η μνημειακή ελιά του Καβουσίου, με περίμετρο κορμού 14 μέτρα, αν μιλούσε θα μας έλεγε πολλά για τη ζωή στα αρχαία χρόνια, χρονολογείται από το 1.300 π.Χ κι είναι κεντρισμένη μουρατολιά

Ένα μεγάλο μπράβο στους υπεύθυνους εκεί στο Καβούσι, που διατηρούν το μονοπάτι και τον καταπότη σε τόσο καλή κατάσταση, αλλά και το χωριό τους όμορφο και καθαρό, καθώς επίσης και στις δύο ομάδες, που έβγαλαν το απαιτητικό πρόγραμμα ως το τέλος. Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 14 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 700 μέτρα σε περίπου 6 ώρες με τις στάσεις. Ήταν μια ωραία μέρα με την καλύτερη παρέα. Καλές κι ασφαλείς πεζοπορίες και για τους δύο συλλόγους με την ευχή να βρεθούμε σύντομα ξανά!

Οι μαργαρίτες σύμβολο της Άνοιξης

Η αριστολόχια, ενδημικό Κρήτης και Καρπάθου, 'χοιραύτι' στα χωριά μας, 'στιβάνι του λαγού' κατά τους Μοιριανούς!!!

lycaena phlaeas, η πεταλουδίτσα

lacerta trilineata, νεαρό σαυράκι, όταν μεγαλώσει θα γίνει κιτρινοπράσινο (ευχαριστώ το Μαρίνο τον Γκόγκολο για την ταυτοποίηση των ειδών)

ΑΡΧΗΓΟΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος,  Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης, Μανόλης Δακανάλης, Μανώλης Ντρετάκης, Γιάννης Καλλιβρετάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc