ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΝΗΣΙΜΟΥ – ΑΖΙΛΑΚΟΔΑΣΟΣ – ΒΡΑΧΑΣΙ

Για μια ακόμα φορά την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023 συναγωνίστηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου με τον καιρό και τα ..χιλιόμετρα και βγήκε νικητής, καθώς από τον Νήσιμο –κοντά στο Τζερμιάδο- κατεβήκαμε ως το Βραχάσι σε μια πολύ όμορφη με εναλλαγή τοπίων και πολύ ταιριαστή με την εποχή διαδρομή, με το χαμηλό βαρομετρικό να μας παίρνει στο κατόπιν. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή:

Ομαδική μας με θέα το πρωινό χωμένο στην ομίχλη οροπέδιο Λασιθίου και κάπως έτσι γιορτάζουμε την ημέρα του βουνού!

Βίντεο της πορείας από τον Γιάννη Πάγκαλα: 

Ξεκινάμε λοιπόν με mini bus –μεγάλο λεωφορείο δεν περνάει ως τον Νήσιμο- από τον Άγιο Νικόλαο στις 7.30 το πρωί, για να φτάσουμε μετά από μια ώρα περίπου στο Σελί Αμπέλου, είσοδο του οροπεδίου Λασιθίου και να θαυμάσουμε όλον τον εύφορο κάμπο τυλιγμένο στην πρωινή ομίχλη. Μπορείς να μην σταματήσεις για μια φωτογραφία; Το φαινόμενο είναι συνηθισμένο, λέει, εδώ, αλλά ασυνήθιστο για μας. Εξίσου ασυνήθιστη η ψύχρα των λίγων βαθμών πάνω απ’ το μηδέν, που μας κάνει να τρέξουμε πάλι γρήγορα μέσα.

Οροπέδιο Λασιθίου χωμένο στην πρωινή ομίχλη!

Εννιά η ώρα όμως -τέρμα τ’ αστεία- το λεωφορείο μας αφήνει στην άκρη του μικρού οροπεδίου του Ονήσιμου ή Νήσιμου (οφείλει το όνομά του στον μαθητή του Αγίου Παύλου, διαβάζω στην ιστοσελίδα Cretan beaches), που βρίσκεται κοντά στο Τζερμιάδο κι είναι ακατοίκητο. Πρώτη μας εικόνα ένα κοπάδι πρόβατα στον περιφραγμένο χώρο τους. Το μέρος είναι γυμνό, αποψιλωμένο από τη βοσκή, ενδεχομένως, αλλά μαθαίνουμε ότι εδώ γίνεται και καλλιέργεια σιτηρών.

Ένα κοπάδι πρόβατα μας καλωσορίζει στο οροπέδιο Νήσιμου

Κάπου από δω περνάει και το Ε4

Οροπέδιο Νήσιμου

Μικρό δασάκι στις παρυφές του οροπεδίου με τα φθινοπωρινά του χρώματα

Δεν περνά πολλή ώρα κι αρχίζουμε ανηφορική πορεία στις ΝΔ πετρώδεις πλευρές της Σελένας, ό,τι πρέπει, για να νικήσουμε το κρύο. Από την κορυφή της πλαγιάς αποχαιρετάμε το οροπέδιο Λασιθίου βουτηγμένο ακόμα στην ομίχλη και στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς την ΒΔ πλευρά, όπου μας ανοίγεται καταπληκτική θέα στο φράγμα του Αποσελέμη –τραγικά στεγνό- και τα γύρω χωριά Γωνιά, Αβδού, Μοχός. 

Οροπέδιο Νήσιμου από τις πλαγιές της Σελένας

Στο βάθος το οροπέδιο Λασιθίου ακόμα κάτω απ' το πέπλο της ομίχλης

Συχνά συναντάμε νεογέννητα κατσικάκια, που βελάζουν τρομαγμένα. Ευτυχώς του συγκεκριμένου η μαμά ήταν κάπου εκεί κοντά!

Ανηφορίζοντας στις πλαγιές της Σελένας

Και κατηφορίζοντας στη συνέχεια προς ΒΑ

Ανοίγει η θέα προς φράγμα Αποσελέμη και τα γύρω χωριά, καθώς και στις βόρειες ακτές της Κρήτης

Εδώ θα ‘προσγειωθούμε’ σε μονοπάτι, το οποίο και θα ακολουθήσουμε προς τα ΒΑ. Ίσως το πιο ωραίο κομμάτι της διαδρομής να είναι αυτό ως το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βραχασιώτη: καταπράσινο δάσος με πρίνα και αζίλακες (είδος ανάμεσα σε λιοπρίνι και πρίνο), στο οποίο δίνουν πινελιές κίτρινου και κόκκινου οι κρητικοί φυλλοβόλοι ασφένδαμοι, που φύονται εδώ κι εκεί. Την εικόνα παραμυθιού ενισχύει η αφούρα, που κάθεται στις κορφές των βουνών γύρω ανάγυρα. Και μόνο η θέα στις βόρειες ακτές της Κρήτης, από Χερσόνησο ως Μάλλια μας επαναφέρει στο σήμερα.

Συναντώντας τον πρώτο αζίλακα 

Δίπλα δίπλα βλέπουμε αζίλακα και πρίνο, ανήκουν στην ίδια οικογένεια, έχουν όμως και κάποιες λεπτές διαφορές

Φύλλο -όχι πριονωτό- και βελανίδι του αζίλακα

Τις χρωματιστές πινελιές τις δίνουν ωστόσο οι κρητικοί ασφένδαμοι, καθώς ρίχνουν τα φύλλα

Ασφένδαμος, χαρακτηριστικά τα τρίφυλλα φύλλα του

Πλησιάζοντας την πεδιάδα της Νεάπολης

Κάπως έτσι βλέπουμε μπροστά μας χαμηλά το αναπαλαιωμένο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Εδώ θα κάνουμε μια ανάπαυλα, καθώς μας περιμένει ο ιερέας Γεώργιος Κυριακάκης με ομάδα πιστών απ’ το Βραχάσι, που φροντίζουν το μέρος και νοιάζονται για την ανάδειξή του. Μας προσφέρουν πλούσιο κέρασμα, ρακή και καφέ στο φιλόξενο αρχονταρίκι της Μονής, μας ανοίγουν να δούμε το πραγματικά εντυπωσιακό εσωτερικό του ναού, τόσο για το τέμπλο του, όσο και για τις τοιχογραφίες κι ο παπα-Γιώργης μας λέει όλη την ιστορία του δίκλιτου ναού, της ύστερης βυζαντινής εποχής, που έχει να παρουσιάσει πλούσια αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία τους και για το μεράκι που έχουν στον τόπο τους.

Πλησιάζοντας τον Βραχασιώτη

Να τος που φάνηκε!

Είσοδος στη Μονή

Ο παπα-Γιώργης μάς αφηγείται την ιστορία της Μονής

Το ανάγλυφο που απεικονίζει τον Άη Γιώργη να 'σκοτώνει' τον λέοντα της Βενετίας

Δίκλιτος ναός, αφιερωμένος στους δύο καβαλάρηδες αγίους, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Δημήτριο

Λεπτομέρεια του τέμπλου

Η ομάδα δέχεται με χαρά το κέρασμα των Βραχασιωτών 

Λεπτομέρειες της παλιάς τοιχογραφίας

βίντεο με την αφήγηση της ιστορίας της Μονής από τον παπα-Γιώργη Κυριακάκη: 

https://www.facebook.com/photopagalos/videos/911829727178449?idorvanity=588468201282923

Και κάπως έτσι ξεκινάμε να καλύψουμε από τον αγροτικό δρόμο τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το Βραχάσι. Μικρή έκπληξη, το χωμένο μες στα πρίνα πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που μας έδειξε ο Χάρης λίγο παρακάτω. Αξίζει μια σύντομη στάση. Περπατάμε έπειτα σε γρήγορο ρυθμό, καθώς ο καιρός έχει κατεβάσει πολύ κι έρχεται κρύος αέρας -δυναμώματα βροχής, που λένε στα χωριά μας. Πραγματικά –τυχεροί για μια ακόμα Κυριακή- η βροχή ξεσπά λίγο πριν φτάσουμε στο στολισμένο χριστουγεννιάτικα χωριό και βρούμε καταφύγιο στο ζεστό καφενείο του.

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος κρυμμένος μέσα στο πρινόδασος

Τερματίζοντας στο Βραχάσι ταυτόχρονα με τη βροχή

Πολύ όμορφο χωριό, που χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο! Την επόμενη φορά

Μια πεζοπορία ήταν αυτή που τα είχε όλα: περπάτημα σε πολλά διαφορετικά τερέν, με τις ανηφόρες και τις κατηφόρες του, με πολύ όμορφα φθινοπωρινά τοπία και μέρη θρησκευτικού κι ιστορικού ενδιαφέροντος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Νεαπολίτη νεαρό αρχηγό μας, Αλέξανδρο Φραγκιαδάκη και τον φίλο του, τον Μιχάλη, που ξέρουν αυτή τη διαδρομή πολύ καλά, καθώς ‘εδώ έρχονταν από παιδιά με τα πόδια, τα ποδήλατα ή τα μηχανάκια αργότερα’, ‘με ήλιο ή με χιόνι’ για την άψογη καθοδήγησή τους. Περπατήσαμε γύρω στα 19 χιλιόμετρα και κάναμε λίγο χώρο …στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, που μας περιμένουν στις γιορτές!

Άξιος αρχηγός ο Αλέξανδρος Φραγκιαδάκης, στην πρώτη του πορεία με τον Σύλλογο. Ευχαριστούμε πολύ και αναμένουμε την επόμενη διαδρομή!

Καλές γιορτές για όλους από το στολισμένο Βραχάσι!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Αλέξανδρος Φραγκιαδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:  Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Μετζογιαννάκη, 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ 

Powered by Wikiloc

 ΒΡΑΧΑΣΙ – ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΡΑΧΑΣΙΩΤΗΣ - ΣΕΛΙΝΑΡΙ

Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε την πρώτη του πεζοπορία για το 2023 στην περιοχή του Βραχασίου. Ξεκινήσαμε στις 8.45, 21 συνολικά πεζοπόροι από το σημείο συνάντησης, στη στάση του ΒΟΑΚ για Βραχάσι, δίπλα στο τούνελ, όπου παρκάραμε τ’ αυτοκίνητά μας.

Παίρνουμε κατόπιν χωματόδρομο με ελαφρά ανηφορική πορεία ανάμεσα από τα λιόδεντρα, αλλά και τις πλατύφυλλες δρυς της περιοχής, που δίνουν χαρακτηριστικό χειμωνιάτικο χρώμα με τα κίτρινα φύλλα τους έτοιμα να πέσουν. Είμαστε μια μικρή αλλά πολύβουη παρέα, καθώς έχουμε καιρό να βρεθούμε κι η χαρά είναι μεγάλη! Συζητάμε πως τα περάσαμε, ‘ελιές’ είναι η πιο συχνή απάντηση, μια που φέτος ήταν όντως πολύς ο καρπός.

Η ομάδα ξεκινά!

Περπατώντας στην κοιλάδα και στο βάθος το Βραχάσι λούζεται στον πρωινό ήλιο!

Άρχισε να φαίνεται το εκκλησάκι!

Σε μία ώρα περίπου βρισκόμαστε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Βραχασιώτη, παλιό μοναστήρι από τη Βενετοκρατία. Χτισμένο σε ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος, μικρό, λιτό και όμορφο, δένει ισόρροπα με τον γύρω χώρο και αναδύει μια σεβάσμια ταπεινότητα σε σχέση με άλλες μονές, που έχουμε επισκεφτεί. Έχει αναστηλωθεί αρκετά καλά κι είναι κρίμα, που έχει εγκαταλειφθεί. Δυστυχώς δεν έχουμε τα κλειδιά, για να επισκεφτούμε τους εσωτερικούς χώρους, όμως ο Γιώργος, ο αρχηγός, μας μιλάει για μια πανέμορφη εικόνα του Αγίου Γεωργίου έφιππου, που όμως λογχεύει ένα λιοντάρι αντί το γνωστό δράκο κι αυτή η ‘παρατυπία’ ερμηνεύεται ως αλληγορία, που εκφράζει την αντιπάθεια των Κρητικών κατά των κατακτητών Βενετών (το λιοντάρι ήταν σύμβολό της πόλης τους)! Στην έγκυρη ιστοσελίδα Cretan beaches, αναφέρεται ότι η Μονή κτίστηκε επί Νικηφόρου Φωκά, όμως κάηκε από τους Ενετούς στην πρώτη και δύσκολη φάση της Ενετοκρατίας, γιατί εκεί έβρισκαν καταφύγιο επαναστάτες. Κατά τον 16^ο αιώνα η Μονή ξαναχτίζεται και προστίθεται σε αυτήν και δεύτερο κλίτος αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο. Όμως τα προβλήματα του ναού συνεχίζονται και κατά την Τουρκοκρατία, καθώς ήταν συνεχώς άντρο επαναστατών. Το 1820 μάλιστα οι Τούρκοι σκοτώνουν 19 μοναχούς. Αλλά και στη μεγάλη επανάσταση του 1866-67 παίρνει μέρος και στον 20^ο αιώνα τη χρησιμοποίησαν αντάρτες ως λημέρι. Ένα μέρος, αν μη τι άλλο, με ιστορία!

Εμείς πάλι εδώ βρήκαμε ένα καταφύγιο, για να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε μια ρακή. Ο καιρός έχει κρυώσει κάπως. Το μέρος, όπως κι όλη η κοιλάδα της Νεάπολης, μαζεύει πολλή υγρασία, που τρυπάει τα κόκαλα. Δεν είναι για να στέκεσαι πολύ, εξάλλου είναι νωρίς ακόμα κι έχουμε χρόνο και χιλιόμετρα να ξοδέψουμε, μελομακάρονα και κουραμπιέδες να κάψουμε. Βγάζουμε την ομαδική μας φωτογραφία μπροστά στην είσοδο του ναού κι έπειτα «δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε».

Η ομάδα πάλι ξεκινάει

Αποχαιρετώντας τον Βραχασιώτη

Το εκκλησάκι από πιο ψηλά

Δέντρα διαφόρων ειδών και διαφόρων χρωμάτων

Κρητική σφένδαμος και στο βάθος το Βραχάσι

Προβατάκια δίπλα στη Μονή

Ξεκινάμε την ανηφόρα, άλλοι από το χωματόδρομο, άλλοι από το διάσελο ανάμεσα στα βουνά, ανάλογα τις αντοχές του καθενός. Το τοπίο εδώ είναι εντελώς γυμνό. Η υπερβόσκηση το ‘χει ερημώσει: λίγες ασκελετούρες, χαμηλά φρύγανα, θυμάρια κι αστοιβίδες, κι αρκετά κατσοπρίνια σμιλεμένα απ’ τα δόντια των αιγοπροβάτων. Στην απέναντι πλευρά όμως σε κάποια υπήνεμα και προστατευμένα σημεία σώζονται ακόμα κάποιες συστάδες από πρίνα, δρυς και κρητική σφένδαμο. Παντού προβατσουλιές δείχνουν ποιος έχει τον πρώτο λόγο εδώ. Στο δρόμο χαιρετάμε τον βοσκό με το παλιό αγροτικό του και πάνω στην καρότσα έχει το φρεσκοαρμεγμένο γάλα της ημέρας. Πιο πάνω θα περάσουμε κι απ’ το μαντρί, στολισμένο με την ελληνική σημαία!!!

Άγονο τοπίο στους πρόποδες της Σελένας

Περπατάμε στους πρόποδες της Σελένας, που υψώνεται επιβλητική αριστερά μας, ώσπου φτάνουμε σε ένα βορεινό άνοιγμα ανάμεσα στα βουνά, που μας προσφέρει  απεριόριστη θέα στις ακτές Μαλίων, Σταλίδας, Χερσονήσου. Αν συνεχίσουμε το χωματόδρομο, θα βγούμε στο Κράσι και το Αζιλακόδασος. Ιδέα για μια επόμενη εξόρμηση. Για την ώρα ξαναπαίρνουμε το δρόμο πίσω ως τη Μονή κάνοντας κονταρίδες σε μέρη, που υποδηλώνουν την ύπαρξη παλιών μονοπατιών. Σε μια απ’ αυτές θα συναντήσουμε ένα ζευγάρι πέρδικες, πριν τρομάξουν και χαμηλοπετάξουν. «Να κι ένας κοτσυφός!». Μικρές χαρές που μας χαρίζει η φύση!

Ατενίζοντας τις βόρειες ακτές

Πριν τη Μονή στρίβουμε με κατεύθυνση βορειοδυτικά. Ελαιομαζωχτές, που μας αναγνωρίζουν μας πειράζουν: «Ψάχνουμε εργάτες, έχουμε καλό φαΐ». «Σωθήκατε», απαντάμε. Και συνεχίζουμε κατηφορικά, ώσπου φτάνουμε στο πάρκινγκ λίγο έξω απ’ το Σεληνάρι. Εδώ έχουμε προβλέψει να υπάρχουν αυτοκίνητα, για να μας μαζέψουν, όπερ και γίνεται.

Αποχαιρετώντας την όμορφη κοιλάδα του Βραχασίου

Από τις πρώτες ίριδες

Το σκυλάκι της Χαράς, ο Μελένιος, μας έκανε παρέα

Ξεκινήσαμε για μια εύκολη διαδρομή και ήταν, αλλά η ηλεκτρονική καταγραφή έδειξε ότι περπατήσαμε τουλάχιστον 16 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 600 μέτρα σε 5 ώρες! Όχι κι άσχημα μετά το καθισιό των γιορτών! Έτσι άλλη μία πεζοπορία του Συλλόγου έλαβε τέλος. Ευχαριστούμε θερμά τον πολύ ήρεμο και χαλαρό αρχηγό μας, Γιώργο Πόθο! «Και στην άλλη με το καλό»!

 ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Πόθος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιώργος 

Αρναουτάκης, Γιώργος Κουναλάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 

ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: 

Powered by Wikiloc