ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πεζοπορία ΠΑΠΑΔΙΟΚΑΜΠΟΣ - φρούριο ΛΙΟΠΕΤΡΟ

Sunday 19 June 2022

Πεζοπορία ΠΑΠΑΔΙΟΚΑΜΠΟΣ - φρούριο ΛΙΟΠΕΤΡΟ - φαράγγι ΧΑΡΚΩΜΑΤΑ

Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2022 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε για πρώτη φορά κυκλική πεζοπορία στην περιοχή ΒΔ της Σητείας.

Ξεκινήσαμε μόλις 11 άτομα από το όμορφο γραφικό εκκλησάκι της Ανάληψης στην περιοχή του Παπαδιόκαμπου. Για να φτάσεις ως εκεί πρέπει να ακολουθήσεις επαρχιακή οδό, που ξεκινάει δύο χιλιόμετρα πριν απ’ τη Σητεία απέναντι απ’ το βενζινάδικο της shell, ακολουθώντας τις πινακίδες προς Μονή Φανερωμένης.

Ο Παπαδιόκαμπος βρίσκεται 12 χλμ δυτικά της Σητείας, 59 χλμ ανατολικά του Αγίου Νικολάου και δυτικά του Ακρωτηρίου Τράχηλας. Στον Παπαδιόκαμπο υπάρχει ακτή με μεγάλες πέτρες και βραχώδη βυθό, ενώ λίγα μέτρα βόρεια του οικισμού σχηματίζεται μικρό λιμανάκι με βότσαλα, ο Βαρκότοπος, από όπου μπορεί κάποιος να κολυμπήσει ευκολότερα. Στο βορειότερο τέρμα της παραλίας είναι κτισμένη η λιτή εκκλησία της Αναλήψης. Ο δυνατός αέρας και τα μεγάλα κύματα προσελκύουν κάθε καλοκαίρι τους λάτρεις του windsurfing. Ο Παπαδιόκαμπος (γνωστός στους windsurfers κι ως Φανερωμένη) είναι από τα καλύτερα σημεία για ιστιοσανίδα σε μεγάλα κύματα, καθώς έχει πολλά ρεύματα και μεγάλα κύματα ύψους 3-4μ, ανεβάζοντας κάθετα τον βαθμό δυσκολίας.

Στην Ανάληψη αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας. Το εκκλησάκι φαντάζει πανέμορφο, καθώς ισορροπεί μοναχικό ανάμεσα στο απέραντο γαλάζιο του βόρειου κρητικού πελάγους και στο κατακόκκινο, σαν έρημος, έδαφος, δίπλα στην ακτή!

Για τη συγκεκριμένη πεζοπορία πήραμε πορεία αρχικά ανηφορική προς τον γειτονικό λόφο και στη συνέχεια απαιτητική και κάπως ριψοκίνδυνη κατηφορική προς τα ενδότερα του φαραγγιού κοντά στην έξοδό του προς τη θάλασσα. Εκεί βρήκαμε τη σπηλιά, όπου κατά το θρύλο έκρυβαν οι πειρατές τον θησαυρό τους, και κατεβήκαμε στην καθηλωτική, λόγω των πετρωμάτων, ακτή της Ρούσας Λίμνης. Στη συνέχεια εγκαταλείψαμε προσωρινά το φαράγγι σκαρφαλώνοντας την απότομη δυτική πλευρά του κι ακολουθήσαμε ανηφορική πορεία προς τα βουνά, που υψώνονται πάνω του. Η πορεία είναι ελεύθερη κι ο πολύ δυνατός βοριάς την δυσχεραίνει. Ευτυχώς δεν κάνει πολλή ζέστη κι η εικόνα των ανθισμένων θυμαριών και του αφρισμένου πελάγους μας αποζημιώνει.

Αφού φτάνουμε στην κορυφή, διανύουμε την κορυφογραμμή κι από μακριά αρχίζει να αχνοφαίνεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στο φρούριο του Λιόπετρου. Η διάσχιση είναι ευκολότερη, αφού διακρίνονται ίχνη μονοπατιού, τα οποία ακολουθούμε. Κινούμαστε εσωτερικά των βουνών, κάτι που κόβει τον αέρα, αλλά ανεβάζει τη θερμοκρασία. Σε σημείο κοντά στο Λιόπετρο ξαποσταίνουμε για λίγο κάτω από τη σκιά μιας αγριοχαρουπιάς. Εδώ άδραξαν την ευκαιρία κάποια μέλη με τον αρχηγό και ‘πεταχτήκαμε’ σε ένα κοντινό εντυπωσιακό και κάπως απότομο βράχο, που λειτουργεί σαν ‘μπαλκόνι’ σε όλες τις βόρειες ακτογραμμές ως και την περιοχή του Αφορεσμένου! Στη συνέχεια η ομάδα συνεχίζει την πορεία της προς το Φρούριο. Αξιοσημείωτη η συνάντησή μας με μια μαμά-πέρδικα που έβγαζε βόλτα τα περδικόπουλα της. Απ’ τις ανέλπιστες χαρές που σου δίνει η φύση!

Κι έπειτα ο μοναδικός σε ομορφιά και ιστορική σημασία λόφος του Λιόπετρου. Η βόρεια του πλευρά υψώνεται εντυπωσιακά πάνω απ’ το πέλαγος προσφέροντας απρόσκοπτη θέα στην θαλάσσια περιοχή. Επίσης τα απότομα βράχια απ’ τη βόρεια και δυτική πλευρά του το καθιστούν απροσπέλαστο. Στην ανατολική πλευρά ο βράχος μαλακώνει, γι’ αυτό έχει διανοιχτεί εδώ και ο χωματόδρομος, που συνδέει το κάστρο με Παπαδιόκαμπο και Χαμέζι, για όποιον θέλει να το επισκεφθεί με αυτοκίνητο. «Το Λιόπετρο είναι κτισμένο σε εντυπωσιακό απόκρημνο ύψωμα, στην περιοχή του Χαμεζίου, με πανοραμική θέα προς όλες τις πλευρές και στη θάλασσα. Στην κορυφή είναι κτισμένος ο ναός του Προφήτη Ηλία, ενώ σώζονται λιγοστά τμήματα από τα τείχη, τις δεξαμενές κι άλλα κτίρια. Κατασκευάστηκε το 1595 από του Ενετούς και μπορούσε να χωρέσει 6000 άτομα. Το όνομα του ήταν Leon di Petra (λιοντάρι της Πέτρας) και συντμήθηκε σε Λιόπετρο» κλέβω τις πληροφορίες από την ανάρτηση της στειακιάς συνοδοιπόρισσας, Κατερίνας. Σκοπός του η φύλαξη της περιοχής από τους πειρατές, αλλά κυρίως από τους Τούρκους, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στη Μεσόγειο. «Σε περίπτωση εισβολής το σχέδιο ήταν να μεταφερθούν οι κάτοικοι της περιοχής της Σητείας στο φρούριο», μας λέει ο αρχηγός μας, ο Θανάσης. Έτσι εξηγούνται οι πολλές στεγασμένες δεξαμενές νερού. Οι σωροί από πέτρες δηλώνουν την ύπαρξη οικοδομημάτων πολλαπλών χρήσεων εδώ, όπως και τα διάσπαρτα κεραμικά όστρακα. Σίγουρα ο χώρος είναι παραμελημένος και του χρειάζεται περισσότερη προσοχή κι ανάδειξη! Εμείς ξεκουραζόμαστε λίγο στον περίβολο του Προφήτη Ηλία και παίρνουμε την κατηφόρα για το φαράγγι.

Tο Φαράγγι του Χαρκωματά ή Χαλκωματά βρίσκεται κοντά στο Χαμέζι Σητείας και ξεκινάει από την περιοχή που ανηφορίζει ο χωματόδρομος για το ναό του Προφήτη Ηλία και το φρούριο Λιόπετρο. Η βλάστηση μέσα στο φαράγγι είναι χαμηλή και προκαλούν εντύπωση οι γεωλογικοί σχηματισμοί από πλακώδεις ασβεστόλιθο. Περίπου στο μέσο της διαδρομής και σε ύψος 60 πάνω από την κοίτη υπάρχει το σπήλαιο Γελουδόσπηλιο. Το σπήλαιο παίρνει το όνομά του από τις Γελούδες, όπως ονόμαζε ο λαός τα δαιμονικά πλάσματα με μορφή γυναίκας που έπαιρναν τη ζωή από τα νεογέννητα και αβάπτιστα μωρά, πίνοντας το αίμα τους. Μετά από τρεις ώρες πορείας μέσα στο φαράγγι, το ρέμα καταλήγει στην όμορφη παραλία της Ρούσσας Λίμνης.

Το φαράγγι του Χαρκωματά είναι μικρό, αλλά πολύ εντυπωσιακό. Στην αρχή του, όταν είναι ακόμα αβαθές, η βλάστηση σε σκοίνα, χαρουπιές, αγριελιές, πικροδάφνες είναι πλούσια. Σιγά-σιγά βαθαίνει και τα κάθετα πετρώματα του υψώνονται θεαματικά δείχνοντας περίτρανα γιατί το Γεωπάρκο Σητείας το έχει συμπεριλάβει στα αξιοθέατά του κι έχει σημανθεί από τους υπεύθυνους του πάρα πολύ καλά! Πολλά σημεία του δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια των βροχοπτώσεων κρατά νερό και σχηματίζει λιμνούλες και καταρρακτάκια. Τώρα πάντως, μέσα Ιουνίου, είναι πια στεγνό. Το πιο εντυπωσιακό του κομμάτι είναι αδιαμφισβήτητα λίγο πριν την έξοδό του στη θάλασσα, όταν βαθαίνει πολύ και υψώνονται εντυπωσιακοί κάθετοι πετρώδεις σχηματισμοί. Βγάζει στην εντυπωσιακή επίσης ακτή της Ρούσας λίμνης, απ’ όπου και ξεκινήσαμε το πρωί. Για την ιστορία να πω ότι συναντήσαμε πολλά φρέσκα κουφάρια κατσικιών μέσα στο φαράγγι! Άγρια φύση! Εξίσου εντυπωσιακή με την πρωινή κατάβαση είναι και η έξοδος απ’ το φαράγγι. Η σηματοδοτημένη απ’ το Γεωπάρκο δίοδος απαιτεί συγκέντρωση και προσοχή και συνεργασία ποδιών-χεριών για το ανέβασμα. Μια σύντομη στάση για μια τελευταία ματιά στο βάθος του φαραγγιού και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.

Περπατήσαμε συνολικά 11χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 560 μέτρα σε 4,5 ώρες καθαρού περπατήματος, 6,5 συνολικά. Για όσους θέλουν να επισκεφτούν την περιοχή, να πούμε ότι υπάρχουν κι ευκολότερες εναλλακτικές της διαδρομής (φαράγγι σε συνδυασμό με τον αγροτικό δρόμο) και μπορεί να συνδυαστεί με επίσκεψη στην κοντινή (κάτω απ’ το Λιόπετρο) παραλία του Αϊ Γιάννη. Για μας όμως το μπάνιο το έκανε απαγορευτικό ο δυνατός βοριάς κι ο έντονος κυματισμός της θάλασσας.

Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, τον Θανάση Κολοτούρο, πολύ καλό γνώστη της περιοχής, τα λιγοστά μέλη που ακολούθησαν και ιδιαίτερα στα τρία καινούρια, Κατερίνα, Φούλα και Ελένη, θα ήθελα να διαμηνύσω –ξέρω ότι μας διαβάζουν- να μην στεναχωριούνται καθόλου, επειδή νομίζουν ότι μας αργοπόρησαν. Η λάμψη θριάμβου στα μάτια τους, όταν τερματίσαμε, ήταν η ανταμοιβή μας, γιατί όλοι εμείς κάπως έτσι ξεκινήσαμε, αλλά η θέληση και το πείσμα μάς έκαναν να συνεχίσουμε και ν’ ανεβάσουμε ρυθμό! Ελπίζω να συνεχίσουν την προσπάθεια και σε λίγο καιρό, να …τρώμε τη σκόνη τους!