Στην 43η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση στο Στροβίλι

43^η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση το διήμερο 6-7 Σεπτεμβρίου κι ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου δεν μπορούσε να λείπει, πόσο μάλλον που τη διοργάνωνε ο Ε.Ο.Σ. Λασιθίου με έδρα το οροπέδιο, σύλλογος γειτονικός με τον οποίο μας συνδέουν στενοί φιλικοί δεσμοί!

Η διασυλλογική ομάδα που ανέβηκε τη μεγάλη πεζοπορία στη δεύτερη ψηλότερη κορφή της Δίκτης τον Αφέντη (2.141 μ) με τις σημαίες των συλλόγων 

Οικογενειακή με μέλη του Συλλόγου, που ήρθαν το πρωί!

Σάββατο βράδυ: Η γιορτή των ορειβατών

Λάβαμε μέρος λοιπόν με μια μικρή αποστολή 15 περίπου πεζοπόρων από διάφορα σημεία του νομού, οι οποίοι κατέφθασαν κατά ομάδες στο ορειβατικό καταφύγιο Στροβίλι του Ε.Ο.Σ. κοντά στο οροπέδιο του Λιμνάκαρου. Εθελοντές βοήθησαν να παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας, πήραν τις βαριές αποσκευές μας με φορτηγά κι αφού ανεβήκαμε το σύντομο καθαρισμένο και σηματοδοτημένο μονοπάτι, μας οδήγησαν στον χώρο στησίματος των σκηνών μας. Έπειτα θα περάσουμε από τη γραμματεία να κάνουμε την εγγραφή, να αγοράσουμε το αναμνηστικό μπλουζάκι και το κουπόνι φαγητού! Ήδη έχουν έρθει αποστολές από τους ορειβατικούς συλλόγους της Κρήτης και οι εγκάρδιοι χαιρετισμοί δίνουν και παίρνουν. Είμαστε μια μικρή κοινότητα κι εμείς οι ορειβάτες, μετά από κάμποσα χρόνια στα βουνά γνωρίζεσαι με τους περισσότερους κι όλοι ξέρουμε πόσο μας δένει αυτή δραστηριότητα και τι δυνατές στιγμές έχουμε βιώσει μαζί!!

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με την απελευθέρωση πουλιών, που είχαν περισυλλεχθεί τραυματισμένα από την οργάνωση «Άνιμα» (Κέντρο Περίθαλψης Άγριας Ζωής) και τώρα είναι έτοιμα να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Στη συνέχεια θα περάσουμε στους επίσημους χαιρετισμούς των ομάδων και μετά στη διανομή του φαγητού: το κλασικό βραστό με πιλάφι, όμως υπάρχει πρόβλεψη και για χορτοφάγους, πιάτο φτιαγμένο με τα περίφημα λαχανικά του οροπεδίου Λασιθίου κι ακόμα σαλάτες, κρασί κι αναψυκτικά. Σύντομα θα αρχίσει η μουσική κι όλοι θα εμπλακούν σε κύκλους χορευτικούς. Για τους πιο ρομαντικούς η βραδιά επιφύλασσε ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα και ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι, να φωτίζει το πολύχρωμο χωριό μας από σκηνές!

Το μικρό οροπέδιο του Λιμνάκαρου, όπου αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας

Πλήθος όρνια που φωλεύουν στα ψηλά βουνά της Δίκτης

Κορυφογραμμή της Δίκτης

Στο μονοπάτι για το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λασιθίου

Ένα πολύχρωμο χωριό από σκηνές (φώτο: ΕΟΣ Λασιθίου)

Απελευθέρωση πτηνών από την "ΑΝΙΜΑ"

Ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα

Κι ένα λαμπερό ολόγιομο φεγγάρι πάνω απ' τις σκηνές μας

Έτοιμοι όλοι στα τραπέζια περιμένουμε το φαγητό, που φτιάχνουν οι ακούραστοι εθελοντές

Αρχίζει η μουσική

Και το γλέντι!

Κυριακή πρωί: χωρίς ορειβασία δε γίνεται!

Το πρωί της Κυριακής γίνονται οι δύο προγραμματισμένες πεζοπορίες: μια πιο απαιτητική στην κορυφή του Αφέντη (2.141 μ.) και μια μικρότερη στην κορυφή Στροβίλι (1.550 μ.). Ανάλογα τη φυσική κατάσταση, τη διάθεση και ίσως το ..αλκοόλ της προηγούμενης, διαλέγεις και παίρνεις!

Η μεγάλη πορεία ξεκίνησε όπως είναι φυσικό πρωί-πρωί και με ομίχλη. Ανησυχητικό κάπως αλλά με σηματοδοτημένο μονοπάτι δε φοβάσαι. Περπατάμε ανηφορικά σε πετρώδες τοπίο,  με λίγες στάσεις. Γρήγορα το μονοπάτι απ’ το Στροβίλι ενώνεται με το Ε4 που διασχίζει τη Δίκτη και το ακολουθούμε πιστά ως το σημείο που χωρίζεται στα τρία: ίσια βγαίνεις στο Σελάκανο, αριστερά στην κορυφή Σπαθί (με 2.148 η ψηλότερη της Δίκτης) και δεξιά –που πάμε εμείς- η κορυφή Αφέντης (δεύτερη ψηλότερη). Γυμνές πλαγιές με ελάχιστη χαμηλή βλάστηση, αλλά με αξεπέραστη θέα προς όλες τις πλευρές της Κρήτης. Αξιοσημείωτα της διαδρομής η στάση στην πηγή «Αβαρσάμη» για να την ξεφράξουμε, ώστε να ρέει το νερό να ‘χουν να πίνουν τα ζωντανά και η χαρά όταν βλέπεις επιτέλους την κορφή με το πετρόκτιστο εκκλησάκι της και καταλαβαίνεις ότι σύντομα θα έχεις επιτέλους φτάσει. Όντως η άφιξη της πρώτης ομάδας πραγματοποιήθηκε σε κάτι παραπάνω από τρεις ώρες και με την επιστροφή δεν ξεπεράσαμε τις έξι συνολικά!!! Ο καιρός είναι ιδανικός, η ομίχλη έχει διαλυθεί κι όλοι θα ανοίξουμε τα δισάκια μας, θα απλώσουμε τα «βρισκούμενα» και θα κεράσουμε τους συνορειβάτες μας. Όταν φτάσουν όλοι, θα φωτογραφηθούμε απλώνοντας τις σημαίες των συλλόγων μας! Κατόπιν θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής στο καταφύγιο, όπου μας περιμένει δροσερό καρπούζι και ντόπιο τυρί κι αφού αποχαιρετισθούμε, θα επιστρέψουμε πίσω στα αυτοκίνητά μας και στην καθημερινή μας ζωή!!!

Το ξημέρωμα ξυπνάμε με ομίχλη. Μα που πάμε;

Η κορυφογραμμή της Δίκτης νεφοσκεπής

Γρήγορα ωστόσο άρχισε να καθαρίζει το τοπίο 

Διαδρομή κυρίως ανηφορική

Σε μεγάλο κομμάτι της κοινή με το Ε4 που διασχίζει την Κρήτη

Ανακούφιση όταν βλέπεις το εκκλησάκι να ξεχωρίζει στην κορφή του Αφέντη

Επιστροφή στο καταφύγιο

Συμπερασματικά!

Ήταν ένα εξαιρετικό διήμερο με επιστέγασμα μια δυνατή πεζοπορία (περίπου 15 χλμ και 1000 υψομετρική συνολικά με το Σάββατο), ό,τι πρέπει για να σε κρατήσει ενεργό μέσα στη βδομάδα.  Ευχαριστούμε τους αρχηγούς Γιάννη Σπυριδάκη και Κωστή Βλαστό (Αντιπρόεδρος της ΕΟΟΑ πια ο πρώτος, Πρόεδρος του ΕΟΣ Λασιθίου ο δεύτερος). Μπράβο στους διοργανωτές, τους εθελοντές και τον κόσμο του Οροπεδίου,  που ήταν άψογοι ακόμα και στην παραμικρή  λεπτομέρεια. Και του χρόνου με το καλό στα λημέρια του αγαπημένου ΕΟΣ Μοιρών, που ανέλαβε τη διοργάνωση! Καλή ορειβατική χρονιά να ‘χουμε!

Ο αρχηγός της μεγάλης πορείας, Γιάννης Σπυριδάκης

Κωστής Βλαστός (Πρόεδρος του Ε.Ο.Σ. Λασιθίου) και Γιάννης Σπυριδάκης (Αντιπρόεδρος της Ε.Ο.Ο.Α.)

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΙΘΙΩΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΚΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΑΚΗ

Το κτηνοτροφικό στοιχείο ανέκαθεν έντονο στην περιοχή

Τρικοκκιά (κράταιγος) με καρπούς, που θεωρούνται ότι έχουν καρδιοτονωτικές ιδιότητες

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Σπυριδάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μανώλης Ντρετάκης, Νίκος Μαράκης, Κωστής Βλαστός, Μαρία Μετζογιαννάκη, Εμμανουέλα Περάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: --------------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : 

Αργύρης Σφενδουράκης

ΑΝΑΒΑΣΗ στον ΑΦΕΝΤΗ ΧΡΙΣΤΟ της ΔΙΚΤΗΣ

Στην κορυφή Αφέντης της Δίκτης (υψόμετρο 2.141μ), ανηφόρισαν μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020. Όπως κάθε χρόνο, παραμονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, προσκυνήσαμε στο μικρό ξωκλήσι της κορυφής που είναι αφιερωμένο στον Αφέντη Χριστό και η ονομασία του αποδίδεται στο σύνολο του ορεινού όγκου.Φέτος η ανάβαση έγινε από το Οροπέδιο Ομαλού της Βιάννου που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.350 μέτρων. Μοιραστήκαμε μια απαιτητική πεζοπορία, όχι μόνο λόγω της απότομης κλίσης του εδάφους και της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς (800μ. περίπου), αλλά και λόγω του μικροκλίματος της περιοχής (ζέστη την ημέρα – παγωνιά και ισχυροί άνεμοι την νύχτα) και της πορείας από δυσδιάκριτα μονοπάτια στο σκοτάδι της νύχτας.

Το απομεσήμερο μεταφερθήκαμε στο χωριό της Κάτω Σύμης στην περιοχή της Βιάνου, ένα γραφικό χωριό με ανατριχιαστική, αιματοβαμμένη ιστορία από την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.

Συνεχίσαμε μέχρι το γραφικό οροπέδιο του Μικρού Ομαλού ή της Βιάνου, ένα οροπέδιο ακατοίκητο, ανέγγιχτο, ερημικό. ‘Μικρό’ μόνο κατ’ όνομα (για να ξεχωρίζει από το ομώνυμο χανιώτικο οροπέδιο), αλλά πανέμορφο καθώς αλλάζει χίλια πρόσωπα ανάλογα με τις εποχές και τις καιρικές συνθήκες. Άλλοτε καταπράσινο ή χιονοσκέπαστο, με μια μικρή αλπική λίμνη που δημιουργείται όταν λιώσουν τα χιόνια στις γύρω βουνοκορφές. Στο οροπέδιο αυτό βοσκούσε τα ζώα του ο διάσημος ήρωας του Ιωάννη Κονδυλάκη, ο απολαυστικός Πατούχας, στο ομώνυμο μυθιστόρημα του.

Η ανάβαση από τον Ομαλό είναι η μια από τις 3 κλασικές διαδρομές μέχρι τον ‘Αφέντη’. Οι άλλες δυο είναι από το ‘μητάτο του Τζιρή’ (υψόμετρο 1.720μ. σε 2-2.30 ώρες) και από το Οροπέδιο Λιμνάκαρο (υψόμετρο 1.120μ. σε 4-5 ώρες). Η πιο εύκολη πορεία είναι από του ‘Τζιρή’, η πιο δύσκολη από τον Ομαλό και η πιο μεγάλη από το Λιμνάκαρο.Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στο γραφικό οροπέδιο και νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ανάβαση προς την κορυφή. Η πορεία είναι έντονα ανηφορική, το μονοπάτι δυσδιάκριτο και χρειάζεται προσοχή καθώς είναι στρωμένο με μικρές και μεγάλες πέτρες που δυσκολεύουν το περπάτημα.Αρχικά υπάρχει αραιή θαμνώδης βλάστηση και εντυπωσιακοί πρίνοι που κατάφεραν να επιβιώσουν και να ψηλώσουν παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. ΄Οσο ανηφορίζουμε η βλάστηση αραιώνει και οι πέτρες μοιάζουν να γίνονται περισσότερες μετά από κάθε μας βήμα… Από ψηλά αγναντεύουμε το οροπέδιο του Μικρού Ομαλού, κουρνιασμένο ανάμεσα στα λασιθιώτικα βουνά, στο πιο όμορφο ορεινό τοπίο της Κρήτης. Συνεχίζουμε την δύσκολη ανάβαση (τα πόδια όσων δεν είναι εξοικειωμένοι με περπάτημα στα βουνά σίγουρα ταλαιπωρούνται) και από μακριά σαν ένας ακόμη βράχος της κορυφής ξεπροβάλει το μικρό ξωκλήσι. Το τοπίο γύρω μας άδενδρο, άγριο και αφιλόξενο, καθώς μετά τα 1.600μ. δεν υπάρχει καθόλου βλάστηση, παρά αναρίθμητες πέτρες και γκρίζα κοφτερά βράχια.Μετά από 3 ώρες επίπονη ανάβαση φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή. Όλες σχεδόν οι εκκλησίες του Αφέντη Χριστού βρίσκονται πάνω σε βουνοκορφές, γιατί βουνό σημαίνει ανύψωση, ανάταση και επαφή με το Θεό. Στο μικρό ξωκλήσι κάθε χρόνο συρρέουν για τον εορτασμό προσκυνητές από την επαρχία Βιάννου, την πόλη του Ηρακλείου, το οροπέδιο και το νομό Λασιθίου. Πολλοί διανυκτερεύουν την παραμονή σε σκηνές και άλλοι ξεκινούν ανήμερα ξημερώματα για να φτάσουν πριν την λειτουργία. Το απέριττο εκκλησάκι μοιάζει σαν να είναι κομμάτι του ίδιου του βουνού, καθώς είναι χτισμένο με τις ίδιες πέτρες που αφθονούν τριγύρω και ένα μεγάλο μέρος του είναι χωμένο μέσα στο βουνό. Στο σημείο αυτό υπήρχε σπήλαιο, που σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση ήταν η κατοικία του αρχηγού των Σαραντάπηχων. Ξεκουραστήκαμε στην κορυφή με τον άνεμο να φυσά δυνατά και απολαύσαμε πανοραμικά την θέα σε ολόκληρο το νησί: από Ηράκλειο, πεδιάδα Μεσσαράς και Χερσόνησο, μέχρι το οροπέδιο Λασιθίου, τον 'Αγιο Νικόλαο και την Ιεράπετρα και από τα Λευκά ΄Ορη και τον Ψηλορείτη μέχρι τα δυο πελάγη νότια και βόρεια του νησιού. Η οροσειρά της Δίκτης μας περιβάλει ανυπότακτη και περήφανη, με τις ψηλές κορφές της και τις δυσπρόσιτες βουνοπλαγιές να προκαλούν αθέλητα το δέος.Στις 7:00 σήμανε η καμπάνα και ο παπά Χρύσανθος ξεκίνησε τον εσπερινό. Έγινε και η ευλογία των άρτων και αμέσως μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να προλάβουμε τη νύκτα. 

Τα χρώματα του δειλινού βάφουν με ρόδινες ανταύγειες τις βουνοκορφές, οι βουνίσιοι όγκοι φαίνονται ανάλαφροι και η αγριάδα του τόπου εξαφανίζεται. Απολαμβάνουμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα και σύντομα το σχεδόν ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι φωτίζει τα βήματα μας. Η κατάβαση είναι δύσκολη και επικίνδυνη καθώς το μονοπάτι δεν διακρίνεται εύκολα και οι πέτρες κάνουν τα βήματα μας ασταθή και την ισορροπία δύσκολη. Επιστρατεύουμε φακούς για να προχωράμε με ασφάλεια και φοράμε ζεστά ρούχα καθώς η θερμοκρασία έχει πέσει πολλούς βαθμούς.Μετά από 2.30 ώρες κατάβαση φτάσαμε στο οροπέδιο και λίγο αργότερα στη Κάτω Σύμη για να φάμε τα πεντανόστιμα Συμιακά φασολάκια (τα φασολάκια έχουν γίνει κάτι σαν ...τάμα για την ομάδα). Κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι, έχοντας περπατήσει  8 χλμ, επιστρέψαμε στον Άγιο Νικόλαο, δυο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Ευχηθήκαμε να είμαστε καλά για να ξαναπάμε και του χρόνου.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Λεωνίδας Κλώντζας, Αντώνης Ραπάνης, Θανάσης Κολοτούρος

ΒΙΝΤΕΟ: Λεωνίδας Κλώντζας, Γιάννης Πετράκης

ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου