Sunday 26 March 2023

 ΣΤΗΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΦΗ ΤΗΣ ΘΡΥΠΤΗΣ, 

ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ

Κυριακή 26 Μαρτίου 2022 μια μέρα μετά την εθνική μας εορτή, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε μια ‘ηρωική’ (λόγω της ανηφόρας, μην παρεξηγούμαστε) εξόρμηση στην ψηλότερη κορυφή της Θρυπτής, αυτή του Αφέντη Εσταυρωμένου στα 1.476 μέτρα! Ο καιρός καλοκαιρινός, πολλοί έσπευσαν για το πρώτο μπάνιο, κι ο δρόμος Παχιάς Άμμου- Ιεράπετρας ‘στολισμένος’ για τον ημιμαραθώνιο ‘coast to coast’, που απασχόλησε αρκετούς φίλους του Συλλόγου αυτή τη μέρα είτε σαν οργανωτές είτε σαν δρομείς. Παρ’ όλ’ αυτά συγκεντρωθήκαμε στον γραφικό οικισμό της Θρυπτής 17 πεζοπόροι και στις 9.00 η ώρα το πρωί πήραμε τον …ανήφορο.

Η ΑΝΑΒΑΣΗ

Αν και πρωί ακόμα και δεν έχει τόση ζέστη, στο πρώτο τέταρτο μένουμε με τα κοντομάνικα. Η ιδιορρυθμία της ανάβασης αυτής είναι ότι γίνεται σχεδόν κάθετα και σε ‘κόβει’ απ’ τα πρώτα μέτρα. Ανεβαίνουμε λοιπόν αγκομαχώντας περνώντας από όμορφο πευκοδάσος, όπου ανάμεσα στις πεσμένες βελόνες βλέπουμε φευγαλέα τα πρώιμα λουλουδάκια της άνοιξης να ξεμυτούν: ίριδες και κυκλάμινα, ανεμώνες χορτένσις, το ορεινό λουλουδάκι ‘άδωνις’ και το κρητικό κίτρινο κρίνο (arum creticum). Και  κρητικές τουλίπες ξεφυτρώνουν μέσα στο μονοπάτι, χωρίς ωστόσο να έχουν ανθίσει ακόμα.



Arum creticum

Ίριδα

Όσο κι αν νιώθεις ότι μετά βίας προχωράς, η θέα του οικισμού, που όλο ξεμακραίνει , σου δείχνει ότι ο κόπος σου ανταμείβεται κι έχεις ανέβει επίπεδο. Νιώθεις τα πνευμόνια σου έτοιμα να εκραγούν και λες ‘όπου να ‘ναι σωριάζομαι’, όμως δίπλα σου βλέπεις παλιούς ορειβάτες, σκυφτούς απ’ τα χρόνια να περπατάνε αργά και μεθοδικά, χωρίς γκρίνια και σκέφτεσαι «πρέπει να φανώ αντάξιός τους!». Ευτυχώς όσο περνά η ώρα το σώμα συνηθίζει κι αναπτερώνεται το ηθικό. Εξάλλου ξεδιπλώνεται η θέα σε όλο τον δυτικό κόλπο του Μεραμπέλου απ’ την Παχιά Άμμο ως τον Αφορεσμένο, αλλά και σε όλον τον κάμπο ως την Ιεράπετρα. Αν είχες χρόνο και κιάλια μια χαρά θα παρακολουθούσες τον αγώνα από εδώ ψηλά!








Όμως το μονοπάτι στα τελευταία του μέτρα αγριεύει και θέλει προσοχή. Πέτρες μικρές και μεγάλες έχουν κυλήσει στο στενό απότομο πέρασμα και τρομάζεις στη σκέψη μη γλιστρήσεις. Αναγκάζομαι να περάσω από κάποια σημεία με το χέρι βοηθείας των συνοδοιπόρων μου και τους ευχαριστώ πολύ, η αλληλεγγύη είναι εξάλλου ιδιαίτερα αναπτυγμένη σε μας τους ορειβάτες. Όταν περνάνε τα δύσκολα ‘στηνόμαστε’ για την ομαδική φωτογραφία με όλη τη θέα πίσω μας. Έπειτα συνεχίζουμε λίγο ακόμα, ώσπου βρίσκουμε το χωματόδρομο, που ανεβάζει στην κορυφή.



ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Εκεί στον περίβολο έξω από το εκκλησάκι του Αφέντη Χριστού θ’ ανοίξουν τα ταπεράκια κι οι ρακές. Ακόμα πλήθος θα πέσουν κι οι φωτογραφίες στο κολωνάκι του στρατού.  1.476 μέτρα είν’ αυτά, η πιο ψηλή κορφή της Θρυπτής και της ανατολικής Κρήτης! Η θέα μεγαλείο, καθώς από εδώ πάνω ‘ανοίγεται’ ο ορίζοντας και προς τ’ ανατολικά: από Διονυσάδες, Κάσο, Κάρπαθο και χερσόνησο «Κυριαμάντι» στα ΒΑ ως και Γούδουρα, Κουφονήσι στα ΝΑ. Ένα μικρό μάθημα τοπικής γεωγραφίας είναι πάντα αυτές οι κορφές.




Δυστυχώς ανατολικά μας, μια εγκατάσταση κεραιών τηλεόρασης και τηλεφωνίας, τόσο κοντά στο μικρό γραφικό εκκλησάκι αμαυρώνει την εικόνα του. Είναι ο σύγχρονος τεχνοκρατικός πολιτισμός μας, που έφτασε ως εδώ, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μας. Η μελλοντική εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε αυτόν τον χώρο φυσικού κάλλους επίσης σε θλίβει. Στο μυαλό μου έρχονται τα προφητικά λόγια του Ινδιάνου Σιάτλ τον 19ο αιώνα από τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β’ γυμνασίου: «Η γη δεν είναι αδερφός του λευκού ανθρώπου, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.  Με το ταμάχι που έχει  θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο». Και πιο κάτω: «όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνότο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι; Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι σημαίνει να πεις έχε γεια…; Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου». Είμαστε ένα επεκτατικό είδος ανθρώπου, τόσο μακριά από την ταπεινότητα των παππούδων μας. Εκείνοι τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους έφτιαχναν τα μονοπάτια, που τώρα πατάμε, και τα εκκλησάκια στις κορφές. Εμείς παίρνουμε τα βουνά για χόμπι ξοδεύοντας ακόμα περισσότερη ενέργεια. Το βράδυ θα ποστάρουμε και τις φωτογραφίες και τα βίντεό μας περήφανοι χρησιμοποιώντας αυτούς τους αναμεταδότες. Θλίψη υποκριτική κατά βάθος, σκέφτεσαι!



Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Μ’ αυτές τις σκέψεις η ομάδα τα μαζεύει και παίρνει τον αγροτικό δρόμο για την επιστροφή σε παρεάκια, που συζητούν τρέχοντα θέματα ως συνήθως. Είναι κι αυτό ένα απ’ τα παράπλευρα οφέλη της ορειβασίας: η αβίαστη συζήτηση ανάμεσα σε άτομα τόσο ετερόκλητα. Ένα άλλο (όφελος) μου θυμίζει ο καινούριος πεζοπόρος της παρέας, ο Αποστόλης: «κάψαμε 1.400 θερμίδες!» κι ακόμα «έλεγα στην αρχή ότι θα εγκαταλείψω, τώρα θα ‘θελα να ρωτήσω: πότε είναι η επόμενη κορφή;». Είναι εθιστική η ορειβασία. Το ξέρουμε όλοι εμείς, που αφιερώνουμε τις Κυριακές μας σε αυτήν. Κάθε Κυριακή και μια κορυφή, ένα φαράγγι, ένα ταξίδι ονειρευτό!





Για την ιστορία περπατήσαμε 11,3 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά 650 μέτρα σε 4,5 ώρες, απ’ τις οποίες οι 3,5 καθαρό περπάτημα. Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Παναγιώτη Ευδαίμων, που επέμενε να ανεβούμε στο βουνό και δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα παρά μόνο στην κορυφή, όταν πια θα περάσουν τα δύσκολα. Ανυπομονούμε τώρα πότε θα έρθει η επόμενη εξόρμηση, η επόμενη κορφή!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Παναγιώτη Ευδαίμων


ΑΡΧΗΓΟΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΓιάννης Πάγκαλος,  Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:





Sunday 19 March 2023

ΔΙΗΜΕΡΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑ ΧΑΝΙΩΝ 

ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Μια η διάθεση του κόσμου για μια μικρή απόδραση, μια το όνομα της πάντα ευγενικής και καλοδιαβασμένης αρχηγού μας ήταν αρκετά να συγκεντρώσουν μια παρέα περίπου 40 ατόμων στην εξόρμησή μας στον Αποκόρωνα Χανίων το Σαββατοκύριακο 18-19 Μαρτίου 2023. Ούτε ο κρύος καιρός των τελευταίων ημερών μας σταμάτησε ούτε τα τρία απανωτά μπλόκα στην εθνική οδό –μετά το ατύχημα στα Τέμπη, μεγάλος ο έλεγχος της τροχαίας! Ακόμα κι ο καιρός μαλάκωσε μετά από 24ωρη βροχή κι ο αέρας είχε κοπάσει, όταν  ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας καταμεσήμερα του Σαββάτου.

Ομαδική με φόντο τη Λίμνη Κουρνά

Ομαδική στην Αρχαία Άπτερα

Ξεκινάμε λοιπόν από την κεντρική πύλη της αρχαίας πόλης Άπτερας με τον πλακόστρωτο κεντρικό δρόμο της, σαν να φτιάχτηκε μόλις χθες. Αρχικά κάποιες σύντομες πληροφορίες για την πόλη: όνομα πιθανόν παρμένο απ’ τη μυθολογία με τις ηττημένες Σειρήνες, που έχασαν τα φτερά τους είτε επίθετο της Αρτέμιδος, προστάτιδας της πόλης, μακρά περίοδος κατοίκησης απ’ τον 11ο αιώνα π. Χ. ως και τον 7ο μ.Χ. με την ακμή πάντως στα ελληνιστικά χρόνια, όταν χρονολογούνται και τα ισχυρά και καλά διατηρημένα τείχη, που βλέπουμε. Εξαιρετική η θέση της με δύο λιμάνια, που της εξασφάλιζαν έλεγχο του κόλπου της Σούδας. Το νόμισμά της έχει στην κύρια όψη τη θεά Άρτεμη. Τα κεντρικά της κτίρια πάντως και ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου είναι του 16ου αι. μ.Χ. Περπατάμε στα ερείπια της πόλης και πλήθος τα ανοιξιάτικα λουλούδια που ξεπροβάλουν ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα, μια μαγεία, που δε χωράει σε λέξεις. Βγάζουμε εισιτήρια στον γκισέ -2€. Η κοπέλα φιλικότατη μας προμηθεύει ενημερωτικά φυλλάδια. 


Η κεντρική είσοδος στην πόλη κατά τους αρχαίους χρόνους. Διακρίνεται το ελληνιστικό τείχος




Τι να πρωτοαναφέρει κανείς από την περιήγησή μας στην αρχαία πόλη;  Τα ερείπια ρωμαϊκής οικίας με περιστύλιο, τους ναούς, τα ρωμαϊκά λουτρά και τις στεγασμένες δεξαμενές, το καλύτερα σωζόμενο αρχαίο θέατρο της Κρήτης, που χωρούσε ως και 3.000 θεατές ή την πιο πρόσφατη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου; Περιφερόμαστε στους χώρους της για περίπου δύο ώρες κι οι φωτογραφίες είναι τόσο εντυπωσιακές, που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις.


Στεγασμένη ρωμαϊκή δεξαμενή

Ο διπλανός της χώρος
Η δεξαμενή από πάνω!

Μία μεγαλύτερη δεξαμενή, απ' την οποία λείπει η στέγη

Στην κεντρική πλατεία του χώρου, τα κτίσματα του 16ου αι. μ. Χ.

Ρωμαϊκά λουτρά

Το κτίσμα, όπου στεγάζεται αίθουσα πληροφοριών

Ρωμαϊκή οικία με περιστύλιο
Το αρχαίο θέατρο, απ' τα λίγα του νησιού

Χωρούσε ως και 3.000 θεατές

Ομαδάρα!!!

Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς τον πολύ καλά διατηρημένο Κουλέ (τον έκτισαν οι Τούρκοι μετά τη μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866), που δεσπόζει στο χώρο κι έχει φανταστική θέα στον κόλπο της Σούδας με τα νησάκια της, καθώς και στις ακτές της ΒΔ Κρήτης και στο παραπλήσιο φρούριο Ιτζεδίν, όπου γυρίστηκε η ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα».

Κουλές της Άπτερας

Θέα από Κουλέ

Ένα -ακόμα- μικρό μάθημα ιστορίας από τη Στεφανία
Μονοπάτι προς Στύλο

Στο δρόμο για το χωριό Στύλος κάνουμε μικρές στάσεις σε αξιοθέατα της περιοχής: τον εντυπωσιακό θολωτό τάφο στον Αζοϊρέ, στον βυζαντινό ναό της Παναγίας ανάμεσα στους πορτοκαλεώνες, στον Ναό του Αγίου Νικολάου με το ‘σειρήνιο’, το απολίθωμα εξαφανισμένου σήμερα θαλάσσιου θηλαστικού κι έπειτα στα ρέματα του Κυλιάρη και στις πηγές του, απ’ όπου εμφιαλώνεται το νερό «Σαμαριά». Καταλήγουμε σε ταβέρνα της περιοχής για τοπικές σπεσιαλιτέ κι έπειτα για μια σύντομη βόλτα στο νυχτερινό Ρέθυμνο και τέλος για ύπνο στα παραθαλάσσια δωμάτιά μας στον Πετρέ Ρεθύμνου.

Θολωτός τάφος στην περιοχή του Στύλου


ο θόλος του

Το (ανα)κουφιστικό τρίγωνο πάνω απ' τη θύρα

Παναγία, βυζαντινή εκκλησία στον κάμπο

Στο δρόμο για την εκκλησία με τους πορτοκαλεώνες

Τρούλος

Ναός Αγίου Νικολάου

Για να δείτε πως ήταν το Σειρήνιο

Και το απολίθωμά του

Ποταμός Κυλιάρης

Πηγές Κυλιάρη

Κυριακή πρωί-πρωί ξεκινάμε για την κυρίως ορειβατική εξόρμηση. Με το λεωφορείο παίρνουμε τον φιδογυριστό ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί από τις Βρύσες στα Σφακιά και σταματάμε στο ύψος του Λεκανοπεδίου της Κράπης, ένα μικρό κι εύφορο οροπέδιο, στις παρυφές των Λευκών Ορέων. Περπατάμε με ελεύθερη ανάβαση ανάμεσα σε πρίνους. Πλήθος αιγοπρόβατα βελάζουν, ενώ τα τσομπανόσκυλα αγριεύουν στο πέρασμα μας. Οι κοπελιές μας μαζεύουν  άγρια χόρτα, είναι ψωμωμένα εδώ λόγω των βροχών. Εντύπωση μας κάνει σκεπαστή δεξαμενή με οικόσημο και το παραπλήσιο θολωτό μιτάτο και τα δυο πετρόκτιστα με τεχνικές παρόμοιες των χθεσινών αρχαίων μνημείων. «Τι κι αν ο κάμπος κάτω, έχει νερά, εδώ ψηλά ο αγώνας για εξασφάλιση νερού είναι σημαντικός», λέει η αρχηγός μας. 

Ελεύθερη πορεία μέσα στο πρινόδασος

Με θέα το Λεκανοπέδιο Κράπης

Αφήνοντας το παλιό θολωτό μιτάτο

Σκεπαστή δεξαμενή/στέρνα με οικόσημο

Χωματόδρομος μας οδηγεί στη θέση Κλήμα, όπου έχει στηθεί μνημείο με την επιγραφή «Εδώ στο Κλήμα συνήλθε για πρώτη φορά η Μεταπολιτευτική Επαναστατική Επιτροπή Κρήτης με πρόεδρο το Μανούσο Κούνδουρο και γραμματέα τον Ιωσήφ Λεκανίδη, που συνέβαλε στην απελευθέρωση απ’ τους Τούρκους», ένα μικρό μάθημα ιστορίας για τους επισκέπτες, είναι γνωστή η περιοχή για την επαναστατική της δράση. Δίπλα στο μνημείο θα κολατσίσουμε απολαμβάνοντας τη θέα στη λίμνη του Κουρνά και τη γύρω περιοχή της κι έπειτα θα συνεχίσουμε κατηφορίζοντας. 

Το μνημείο στο Κλήμα

Η ομάδα στο Κλήμα

Σε κάθε στροφή η λίμνη έρχεται και πιο κοντά. Έχουμε όμως ακόμα δρόμο! Μια κάθετη κατηφόρα μερικών χιλιομέτρων με δύσκολα περάσματα, που είναι ολισθηρά λόγω της πρόσφατης βροχής μάς κόβει την ανάσα. Εδώ θέλει προσοχή! Τελικά τα καταφέρνουμε. 

Κάτω απ' τους διαχαλωτούς κλάδους αυτού του δέντρου, που απλώνονται σαν χταπόδι, αρχίζει το ολισθηρό, κατηφορικό δύσκολο κομμάτι της διαδρομής.



Θέα απ' το Κλήμα

Χωνόμαστε σε πρινόδασος με χαλί τα κυκλάμινα -δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά!- κι έπειτα σε ‘δάσος ‘ από αγκαραθιές  ίσαμε το μπόι μας –ευτυχώς δεν είναι καλοκαίρι να μας καθίσει η σκόνη τους στα μάτια ή στο λαιμό. Πιο κάτω ακολουθούν ατσουμαλιές. Όλα λίγο διαφορετικά απ’ τα δικά μας στην ανατολική Κρήτη. Την προσοχή μας τραβά ένα δέντρο με λευκά άνθη σαν μανουσάκια. Το δείχνω στον Γιώργο με καταγωγή απ’ τα Χανιά, «αστύρακας είναι», μου λέει! 

Στο 'δάσος' με τις ανθισμένες αγκαραθιές

Κοντεύουμε στη λίμνη

Αγκαραθιές ίσαμε το μπόι μας

Ανθός αγκαραθιάς, πιο μεγάλος, όπως κι ο θάμνος ολόκληρος σε σχέση με αυτόν της ανατολικής Κρήτης

Τις αγκαραθιές διαδέχονται πλήθος ατσουμαλιές, επίσης μεγάλες σε μέγεθος.

Έχουμε κατέβει πια στο επίπεδο της λίμνης. Ένας σέρφερ φέρνει βόλτες δίνοντας μια πινελιά κόκκινο με το πανί του στα ήρεμα τουρκουάζ νερά της. Το παραλίμνιο μονοπάτι από την νοτιοδυτική πλευρά, που την προσεγγίζουμε οδηγεί τα βήματά μας σε ένα πέρασμα με ξερούς θάμνους –μάλλον ελυγιές/λυγαριές-. Το τοπίο είναι ανησυχητικά εξωπραγματικό. «Σαν μαγεμένο δάσος απ’ τον Χάρυ Πότερ» λέει ο Κωστής ο πιο πιτσιρικάς μας! «Είναι ξερές λόγω εποχής» θα πει αργότερα η Στεφανία, «πιο μετά θα πρασινίσουν και πάλι». 





Το παραλίμνιο μονοπάτι ανάμεσα στις ξερές λυγιές


Περνώντας το σκουριασμένο  γεφύρι, στο σημείο που η λίμνη χύνεται σε ποτάμι, γυρνάς πίσω να δεις από πού κατέβηκες κι αυτό που βλέπεις είναι συγκλονιστικό. Για αρκετούς από εμάς δεν είναι η πρώτη φορά στη λίμνη Κουρνά, σίγουρα όμως αυτή η εκτός τουριστικής σεζόν εκδοχή της είναι μαγευτική. Νιώθεις ότι αυτό το μέρος το μοιράζεσαι μόνο με τις πάπιες του και τον Θεό. Τέτοια ερημιά!



Το σημείο όπου η λίμνη ενώνεται με το ποτάμι






Αλλάζεις γνώμη, καθώς ανοίγει η πόρτα της ταβέρνας. Μια ζεστή θαλπωρή από ξυλόσομπα και τσίκνα καλοψημένου κρέατος σε περιβάλλει. Γνώριμες φωνές σε προσκαλούν. Αν και είναι  Σαρακοστή, τα παϊδάκια και το αντικριστό έχουν την τιμητική τους. Είμαστε στην καρδιά της Κρήτης, στην αμιγώς κτηνοτροφική της ζώνη. Ακούγεται το γνωστό ανέκδοτο: «τι θαλασσινά έχετε;» με την πληρωμένη απάντηση «αλάτσι»! Η κρεατοφαγία είναι μονόδρομος και μέρος της ταξιδιωτικής εμπειρίας. Κι όπως λέει ένας γνωστός μου «Εκείνοι που εκτρέφουν τα ζώα, ξέρουν και να ψήνουν το κρέας».  Πόσο δίκιο έχει!

Ο παράδεισος των αιγοπροβάτων

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Κρητικό κυκλαμινο


Άδωνις


Ακόμα και τα κυκλαμινα, πιο μεγάλα απ' τα δικά μας
Και σε μεγάλες συγκεντρώσεις
Ανθισμένος αστύρακας

Αργά το απόγευμα αφήνουμε το ειδυλλιακό αυτό μέρος κι επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο με πειράγματα. Η ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε, η οικειότητα από δύο ημερών πορεία, λίγο και το κρασάκι…

Στον Πετρέ αποχαιρετούμε τη Στεφανία και την παρέα της σχεδόν βουρκωμένοι και το ίδιο θα γίνει και στο Ηράκλειο κι όπου αλλού σταματάμε ν’ αφήσουμε κόσμο. Ήταν ένα καταπληκτικό διήμερο με καλή παρέα κι ωραίες διαδρομές με ποικιλία τοπίων και χώρων ενδιαφέροντος. Μόνο όμορφες και θετικές εμπειρίες αποκομίσαμε, ενώ ταυτόχρονα περπατήσαμε συνολικά και τις δυο μέρες γύρω στα 24 χιλιόμετρα, ότι πρέπει για ξεμούδιασμα απ’ το καθισιό της βδομάδας.

Η Στεφανία μάς λέει για την αρχαία Άπτερα

Σε ευχαριστούμε, Στεφανία!💓

Ευχαριστούμε από καρδιάς την Στεφανία Παπαδάκη, που είναι πια ένας δικός μας άνθρωπος, και τον Άγγελό της, καθώς και τους συναδέλφους της άρτι αποφοιτήσαντες, συνοδούς βουνού, τον Μάρκο και τον Μιχάλη για τη βοήθεια τους. Μέλη όλοι τους στο νεοσυσταθέν σωματείο «Συνοδών Βουνών Κρήτης»*, το πρώτο και μοναδικό μέχρι στιγμής στο νησί, που έχει έδρα το Ρέθυμνο. Τους ευχόμαστε «Καλή επιτυχία» στο έργο τους. Είμαστε στο πλευρό τους, καθώς μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη φύση και τα βουνά. *Το e-mail επικοινωνίας του Σωματείου είναι:  mountainleaderscrete@gmail

Βίντεο με μικρή συνέντευξη της Στεφανίας: 

https://www.facebook.com/photopagalos/videos/743671847398120?idorvanity=588468201282923


Πεταλούδα Papilio machaon

ΑΡΧΗΓΟΣ: Στεφανία Παπαδάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣΓιάννης Πάγκαλος,  Γιώργος Αρναουτάκης, Γεωργία Λαμπράκη, Γιώργος Κουναλάκης, Εμμανουέλα Περάκη, Μαρία Δημητρακοπούλου

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc
Powered by Wikiloc