Showing posts with label Συκιά Σητείας. Show all posts
Showing posts with label Συκιά Σητείας. Show all posts

Sunday 22 January 2023

 

ΛΙΘΙΝΕΣ – ΜΟΝΤΕ ΦΟΡΤΕ – ΣΥΚΙΑ

Το μεσαιωνικό κάστρο Μόντε Φόρτε επισκέφθηκε για πρώτη φορά ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 22-1-2023.Μία μέρα χαρά Θεού, «ανοιξιάτικη στη μέση του χειμώνα», που είπε κι ο Παναγιώτης, φτάσαμε στην είσοδο του  χωριού Λιθίνες μέσω Ιεράπετρας με λεωφορείο. Εκεί μας περίμεναν καμιά δεκαριά άτομα ακόμα, ανάμεσα τους και μια μικρή ομάδα του Γεωπάρκου Σητείας με επικεφαλής τον Βαγγέλη Περάκη. Ευχάριστη έκπληξη και μεγάλη τιμή ταυτόχρονα! Έχουν εντάξει την διαδρομή στο νέο τους πρόγραμμα «Δρόμοι του νερού» κι ήρθαν να την περπατήσουμε παρέα! Τέλεια!!!

Η ομαδική μας στο κάστρο του Μόντε Φόρτε

Ξεκινάμε λοιπόν 28 άτομα στις 9.30 ακριβώς. Από χωματόδρομους ανάμεσα στους ελαιώνες, όπου ακόμα κάτοικοι μαζεύουν τις ελιές ή καίνε τα λιόκλαδα, περνάμε τιτιβίζοντας σε παρεάκια, πηδώντας πάνω από ρυάκια –πολύ νερό στην περιοχή για ανατολική Κρήτη, όπου οι βροχοπτώσεις είναι τόσο λίγες. «Είναι τέτοιο το έδαφος που συγκρατεί το νερό», λέει ο Βαγγέλης. Η πρώτη μας στάση στον οικισμό, ‘Αδρόμυλοι’ επιβεβαιώνει τα λόγια του: ονομασία που προέρχεται απ’ τη παραφθορά του ονόματος ‘Υδρόμυλοι’, εύφορο μέρος με παραπλήσιο ποταμάκι, κατοικημένο απ’ την εποχή του Χαλκού, εγκαταλελειμμένο δυστυχώς σήμερα. Δίπλα του κάτω απ’ τα δέντρα το πανέμορφο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων (9ος αιώνας) με την πολύ ωραία τοιχοδομία και τις αχνά διατηρημένες τοιχογραφίες (15ος αιώνας) στο εσωτερικό του, να επιβεβαιώνουν την παλαιότητά του.

Εγκαταλελειμμένος οικισμός Αδρόμυλοι

Εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων



Το κλειδί της εκκλησίας, έκθεμα για μουσείο από μόνο του

Στο εσωτερικό του ναού σώζονται πολλές τοιχογραφίες
Συνεχίζουμε την πορεία ανηφορικά στο μονοπάτι Ε4, πάνω στην παλιά εθνική οδό της δεκαετίας του 60, που συνέδεε Σητεία με Ιεράπετρα, όπως φαίνεται κι απ’ τα διατηρημένα πασαλάκια της. Στη γέφυρα του Πετεινού, κάνουμε μια στάση, για να δούμε το ομώνυμο φαράγγι, το οποίο «είναι τεχνικό και συνήθως τέτοια εποχή έχει πολλούς καταρράκτες, δυστυχώς όχι φέτος». Ανηφορίζουμε παράλληλα με αυτό θαυμάζοντας τους σχηματισμούς των τοιχωμάτων του, ώσπου μπροστά μας ξεδιπλώνεται η κοιλάδα με τα χωριά Άνω και Κάτω Κρυά, και το δρόμο που οδηγεί στην Ιεράπετρα μέσω Δάφνης - Χρυσοπηγής. Από πάνω ο συμπαγής όγκος των δυτικών Σητειακών βουνών (όρος Ορνό). «Εκεί από πίσω είναι το χωριό σου!» μου φωνάζει κάποιος. Σωστά!

Ποταμάκια με νερό παντού
Κι ελαιώνες


Το φαράγγι του Πετεινού

Η διαδρομή μας, που δεν είναι δύσκολη, αν εξαιρέσεις κάποιες σύντομες κονταρίδες εκτός δρόμου, μας δίνει τη δυνατότητα να χαζέψουμε τη φύση που μυρίζει άνοιξη. Αργοπορημένες ανεμώνες συναντιούνται με βιαστικές ίριδες, αλλά εκείνο που επικρατεί κατά κόρον είναι το κίτρινο λουλούδι του μπογιά (ξινόγουλο ή ξυνίδα) παντού στα καλλιεργημένα χωράφια. Αντίθετα στα φρύγανα κυριαρχεί το καφετί απ’ τα ξερά λουλούδια του έριγγα (ρείκι), που «απλώνεται ταχύτατα μετά από πυρκαγιά» (Βαγγέλης).

Πανδαισία χρωμάτων στον κάμπο

Ξυνίδες παντού

Πίσω απ' τα λουλούδια αχνοφαίνεται το χωριό Κρυά
Η ανηφόρα τελειώνει σε άγονο ξερό γκρι σεληνιακό τοπίο. Στο βάθος ξεχωρίζει ο λόφος με το κάστρο Μόντε Φόρτε. Όσο πλησιάζουμε διακρίνονται τα οδοντωτά σωζόμενα δυτικά τείχη. Ξεχωρίζει και η στέγη της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Διαβάζουμε την ενημερωτική πινακίδα του Γεωπάρκου: ονομάζεται και ‘Επάνω Καστέλλι’ και χτίστηκε στις αρχές της Ενετοκρατίας τον 13ος αιώνας. Παίρνουμε το φιδογυριστό μονοπάτι για την κορυφή του από τη δυτική του πλευρά –την πιο ευάλωτη στους εχθρούς. Στο κομμάτι του τείχους, που σώζεται, μαζευόμαστε για την αναμνηστική μας φωτογραφία. 

Πλησιάζουμε στο Μόντε Φόρτε  (διακρίνεται ο λόφος και στην κορυφή το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου)



Μια φωτογράφηση δίπλα στην ενημερωτική πινακίδα του Γεωπάρκου, που έχει εντάξει το χώρο στις διαδρομές του

Σώζεται το δυτικό τμήμα του τείχους
Τοιχοδομία με πέτρες σε ποικιλία χρωμάτων

Στη κέντρο του χώρου δεσπόζει  το εκκλησάκι, που με το στεγασμένο προαύλιο του μας προσφέρει προστασία απ’ τον αέρα.

Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην κορυφή του κάστρου



Ανατολικά του ναού αξίζει κάποιος να επισκεφτεί τη σκεπαστή  θολωτή υπόγεια δεξαμενή για την υδροδότησή του (κινστέρνα). 

Φωτογραφία αρχείου από το εσωτερικό της δεξαμενής τραβηγμένη από τη φίλη μας τη Μαρία

Ένα απ' τα ανοίγματα της οροφής της θολωτής δεξαμενής του κάστρου

Δε χρειάζεται και πολύ για να καταλάβεις την σοφή επιλογή για την κατασκευή ενός κάστρου εδώ -‘στη μέση του πουθενά’ για τους σύγχρονους επισκέπτες-:  πρώτον η θέση είναι φυσικά οχυρή με απότομα κάθετα βράχια και δεύτερον προσφέρει απρόσκοπτη θέα και στις δύο κοιλάδες-ανοίγματα, που συνδέουν τη βόρεια με τη νότια πλευρά της Κρήτης, άρα εποπτεύει και περιφρουρεί τις χερσαίες οδούς. Από δω μπορείς να  δεις καθαρά ως το Λιβυκό πέλαγος!!

Θέα απ' το κάστρο δυτικά

Στο βάθος το όρος Ορνό (δυτικά σητειακά βουνά)

Θέα απ' το κάστρο ΒΑ στο παρακείμενο λατομείο

Όμως η ώρα περνάει. Αρχίζει η επιστροφή μας από την πίσω μεριά του κάστρου. Ο χωματόδρομος που κατηφορίζει στο γυμνό γκρι τοπίο περνάει από εγκαταλελειμμένο λατομείο. Τα μηχανήματα εξόρυξης είναι ακόμα με τις ‘δαγκάνες’ έτοιμες να ροκανίσουν το βράχο. Σαν να εγκαταλείφθηκε ξαφνικά κι όλα έμειναν, όπως ήταν. Οι άντρες της παρέας περιεργάζονται τα οχήματα και τις πλάστιγγες. Εδώ είναι στο στοιχείο τους περισσότερο απ’ το Κάστρο!

Εγκαταλελειμμένο όχημα δίπλα στο κάστρο!!!

Στο λατομείο τα μηχανήματα εξόρυξης ακόμα περιμένουν


Σεληνιακό τοπίο

Και μια πλάστιγγα σκουριασμένη

Και πολύ παλιά, όπως δείχνει η ετικέτα κατασκευής

Κατεβαίνοντας την πλαγιά βλέπουμε το λόφο του Μόντε Φόρτε, να απομακρύνεται σε κάθε μας βήμα και τον τελικό προορισμό μας, τη Συκιά να πλησιάζει. Μια τελευταία κατηφόρα μας οδηγεί δίπλα από ένα μεγάλο ασβεστοκάμινο κι έπειτα η ανηφοριά για την είσοδο του χωριού. Εκεί μας περιμένει το λεωφορείο κι η ελπίδα να βρούμε καφενεδάκι ανοικτό για ένα μεζέ. Με έκπληξη βλέπουμε ότι η πλατεία σφύζει από ζωή και τα ταβερνάκια της είναι γεμάτα κόσμο. «Όπου κόσμος και καλό φαΐ», έλεγε ο παππούς μου. Θα το έχουμε υπόψη μας την επόμενη φορά.

Αποχαιρετώντας το Μόντε Φόρτε

Άνοιγμα προς την κοιλάδα των Λιθινών

Πλησιάζουμε στη Συκιά

Ασβεστοκάμινο

Σήμερα περπατήσαμε 19 χιλιόμετρα σε 6,5-7 ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως την αρχηγό μας, τη Σοφία Σιδηροπούλου για την όμορφη αυτή πορεία, καθώς και τον Βαγγέλη Περράκη και τα παιδιά του Γεωπάρκου για τις χρήσιμες πληροφορίες. Ελπίζουμε να ξανασυναντηθούμε σύντομα σε νέες ..περιπέτειες!

Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου

Η περιοχή έχει ενταχθεί στο Γεωπάρκο Σητείας, του οποίου την ομάδα ευχαριστούμε επίσης για την παρέα
Ηλιοβασίλεμα στο νότο από το λεωφορείο με το φακό του Γιάννη του Πάγκαλου


ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, 

Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Μετζογιαννάκη, 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος


ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: