ΑΝΑΒΑΣΗ στην ΚΟΡΥΦΗ ΚΛΗΡΟΣ της ΘΡΥΠΤΗΣ

Μια κοντινή πεζοπορία στο κέντρο του νομού μας πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 15 Μαΐου 2022 στην κορυφή της Θρυπτής Κλήρος (1.331 μ.).

Το οροπέδιο της Θρυπτής ή όπως λένε οι ντόπιοι ‘στ’ αόρη’ βρίσκεται φωλιασμένο στην Λασιθιώτικη οροσειρά σε υψόμετρο 850μ. Χάρη στην άγρια, μοναδική ομορφιά του τόπου οι πεζοπορικές διαδρομές της περιοχής έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. 

ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΘΡΥΠΤΗΣ

Ο οικισμός αποτελείται από πολλές αγροικίες (μαγατζέδες), σκορπισμένες ανάμεσα σε αμπέλια και περιβόλια με οπωροφόρα δέντρα, οι οποίες συνδέονται με ένα δίκτυο από διασταυρούμενους δρόμους. Ωστόσο, αυτό που κάνει την Θρυπτή να ξεχωρίζει είναι το μοναδικό πευκοδάσος, που φτάνει μέχρι τα βουνά του Μακρυγιαλού. Αν και μεγάλο μέρος του δάσους κάηκε από μεγάλη πυρκαγιά το 1987, σήμερα έχει σχεδόν αποκατασταθεί. Η ψηλότερη κορυφή βρίσκεται στον Αφέντη Σταυρωμένο, ενώ στην περιοχή υπάρχουν τα γνωστά φαράγγια του Χα, Χαυγά και Μέσονα και τα πανέμορφα πευκόφυτα φαράγγια του Μυλωνά και των Κόκκινων Πεταλούδων. Η κορυφή Κλήρος έχει υψόμετρο 1.331μ και είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό ανατολικά του Ισθμού της Ιεράπετρας. Ξεχωρίζει η επιβλητική ορθοπλαγιά ΄Φουρναρά', ενώ η περιοχή θεωρείται παράδεισος για τα μεγάλα αρπακτικά και πτωματοφάγα πουλιά.

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί κατά τις 9, μια ετερόκλητη ομάδα 28 πεζοπόρων από όλες τις περιοχές του νομού μας, αλλά και αρκετών ξένων συνοδοιπόρων προερχόμενων κυρίως από τη μαρίνα του Αγίου Νικολάου. Το ραντεβού ήταν στην πλατεία της Θρυπτής (υψόμετρο 840 μέτρα), που σφύζει από ζωή τα Σαββατοκύριακα, κόσμος που μαζεύεται για αγροτικές κυρίως εργασίες –τα αμπέλια αυτήν την εποχή έχουν την τιμητική τους. Εδώ παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας και αρχίζουμε την πορεία μας.

Αρχικά περπατάμε στον αγροτικό δρόμο, που συμπίπτει με το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Ελισσόμαστε ανάμεσα στα σκόρπια σπίτια, βιλίτσες και μαγατζέδες του οικισμού και σε κτήματα, κήπους και αμπέλια. Πολλά τα οπωροφόρα δέντρα: αχλαδιές, μηλιές και κερασιές έχουν ήδη ‘δέσει’ τους καρπούς τους. Λουλούδια λογής-λογής ξεπετάγονται εδώ κι εκεί σε μεγάλες αποικίες. Κυριαρχεί το μοβ χρώμα: καμπανούλες διαφόρων ειδών, το ιδιαίτερο άνθος του ασκορδούλακα, γνωστό λαϊκά ως ‘παγώνι’, που ευδοκιμεί φαίνεται στην περιοχή, αλλά και πολλοί ασπρορόζ ασφόδελοι.

Ακολουθούμε το δρόμο έξω απ’ το χωριό χαζεύοντας ήδη τη θέα, που απλώνεται χαμηλά, ώσπου φτάνουμε στο διάσελο ανάμεσα στις δυο κορφές της Θρυπτής, τον Αφέντη δεξιά με τις κεραίες του και αριστερά τον Κλήρο, που είναι κι ο προορισμός μας. Αρχίζουμε ελεύθερη ανηφορική πορεία ανάμεσα στα θυμάρια και τις αστοιβίδες κι έπειτα βρίσκουμε μονοπάτι, που μας οδηγεί περιφερειακά προς την κορυφή. Την ανάβαση και ιδιαίτερα δύσκολη δεν την λες, γιατί ‘τραβερσάρει’, όπως λέμε εμείς οι ορειβάτες, δηλαδή ξετυλίγεται σιγά-σιγά απ’ το πλάι, ωστόσο στην μία περίπου ώρα μας αφήνει μια μικρή ομάδα κι επιστρέφει στο χωριό. Όσο εύκολο κι αν είναι ένα βουνό την θέλει την εξάσκησή του, το σωστό ορειβατικό μποτάκι και το υποστηρικτικό μπαστούνι!

Ο καιρός είναι ιδανικός: ηλιοφάνεια με ελαφρύ δροσιστικό αεράκι, δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Μετά από δύο ώρες χαλαρό περπάτημα να ‘μαστε στην κορυφή! Βγάζουμε την αναμνηστική μας φωτογραφία γύρω απ’ το κολονάκι του στρατού κι έχουμε μια ανάπαυλα, για να τσιμπήσουμε κάτι και να θαυμάσουμε τη θέα, που είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Για όποιον θέλει να μάθει τη χωρογεωγραφία της περιοχής του, το βουνό είναι το ιδανικό μέρος. Απ’ τον Κλήρο λοιπόν βλέπεις πρώτ’ απ’ όλα τις γειτονικές κορυφές της Θρυπτής (Παπούρα 1.187 μ., Αφέντης 1.476 μ.), των βουνών της Λάστρου, των δυτικών Σητειακών βουνών (Σπαθί, Ασκορδαλιά). Ανατολικά ανοίγεται η κοιλάδα του Μπέμπονα, που κλείνει στο βάθος με τον λόφο του κάστρου Μόντε Φόρτε. Πιο ανατολικά ακόμα απλώνεται η χερσόνησος στο Κυριαμάδι και πιο πέρα αχνοφαίνονται η Κάσος και η Κάρπαθος. Δυτικά η άλλη κοιλάδα, που ενώνει την Παχιά Άμμο με την Ιεράπετρα κι ακόμα δυτικότερα ο Άγιος Νικόλαος, η Ελούντα και οι χιονισμένες κορφές της Δίκτης. Μαγεία!!!

Αφού χορτάσαμε θέα και κατατοπιστήκαμε γεωγραφικά, γυρνάμε πίσω στη βάση μας. Η κατηφόρα δυσκολεύει μερικούς περισσότερο από την ανηφόρα, όμως τελικά γρήγορα ή αργά φτάνουμε όλοι στη βάση μας στον οικισμό, όπου καθόμαστε για ένα μεζεδάκι στο γνωστό ταβερνάκι. Συνολικά περπατήσαμε 9 χιλιόμετρα με 500 περίπου μέτρα υψομετρική διαφορά σε 3,5 -4 ώρες ανάλογα το ρυθμό του καθενός. Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου, που μας οδήγησε στην ενδιαφέρουσα αυτή πεζοπορία. Περιμένουμε την επόμενη ήδη με ανυπομονησία.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων   

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Παναγιώτης Ευδαίμων

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μαρία Μετζογιαννάκη 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ελένη Λάμπρου 

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

 

Πεζοπορία ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ - ΘΡΥΠΤΗ - ΠΑΠΟΥΡΑ

Την τελευταία Κυριακή του φετινού καλοκαιριού ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε πεζοπορία στο οροπέδιο της Θρυπτής. Την Κυριακή 29 Αυγούστου 2021, διασχίσαμε ένα από τα πιο όμορφα οροπέδια του νησιού μας και απολαύσαμε την πανοραμική θέα από το στενότερο σημείο της Κρήτης, αντικρίζοντας ταυτόχρονα Λυβικό και Κρητικό πέλαγος.

Το οροπέδιο της Θρυπτής ή όπως λένε οι ντόπιοι ‘στ’ αόρη’ βρίσκεται φωλιασμένο στην Λασιθιώτικη οροσειρά σε υψόμετρο 850μ. Χάρη στην άγρια, μοναδική ομορφιά του τόπου οι πεζοπορικές διαδρομές της περιοχής έχουν ενταχθεί στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Ο οικισμός αποτελείται από πολλές αγροικίες (μαγατζέδες), σκορπισμένες ανάμεσα σε αμπέλια και περιβόλια με οπωροφόρα δέντρα, οι οποίες συνδέονται με ένα δίκτυο από διασταυρούμενους δρόμους. Ωστόσο, αυτό που κάνει την Θρυπτή να ξεχωρίζει είναι το μοναδικό πευκοδάσος, που φτάνει μέχρι τα βουνά του Μακρυγιαλού. Αν και μεγάλο μέρος του δάσους κάηκε από μεγάλη πυρκαγιά το 1987, σήμερα έχει σχεδόν αποκατασταθεί. Η ψηλότερη κορυφή βρίσκεται στον Αφέντη Σταυρωμένο, ενώ στην περιοχή υπάρχουν τα γνωστά φαράγγια του Χα, Χαυγά και Μέσονα και τα πανέμορφα πευκόφυτα φαράγγια του Μυλωνά και των Κόκκινων Πεταλούδων.

Νωρίς το πρωί της Κυριακής ανηφορίσαμε προς την Θρυπτή, απολαμβάνοντας ανάμεσα από πανύψηλα πεύκα την καταπληκτική θέα προς την Παχειά ΄Αμμο και το μικροσκοπικό νησάκι της Κόνιδας. Η πεζοπορία μας ξεκίνησε μερικά χιλιόμετρα Ν.Δ του ομώνυμου οικισμού, από την στροφή προς την Αγία ΄Αννα, στο σημείο όπου υπάρχει πέτρινη, σκαλιστή επιγραφή.

Το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Αννας, κτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα, μέσα σε ένα πανέμορφο πευκόφυτο τοπίο, σε υψόμετρο 546 μ. Ο προαύλιος χώρος και το εξωτερικό του ναού έχουν ανακαινισθεί, στο εσωτερικό όμως διασώζονται παλιές τοιχογραφίες, με χαράγματα Ενετών περιηγητών. Σύμφωνα με την παράδοση πάνω από την είσοδο παλαιότερα υπήρχε ξύλινο δοκάρι από ξύλο συκιάς που έγραφε «είμαι σκιά, μ' αξίζω σκιάς». Μέσα στο δοκάρι αυτό υπήρχε κρύπτη όπου οι Χριστιανοί έκρυβαν χρυσά νομίσματα και τιμαλφή για να μην πέσουν στα χέρια των πειρατών.

ΦΑΡΑΓΓΙ ΧΑ

Μετά από σύντομη στάση, κάτω από τα σκιερά πεύκα που πλαισιώνουν τον προαύλιο χώρο, αφήνουμε πίσω το μικρό εκκλησάκι και συνεχίζουμε Β.Δ. ακολουθώντας το πεζοπορικό μονοπάτι Ε4 μέχρι τον οικισμό της Θρυπτής στα 855 μ. Πεζοπορούμε κάτω από φουντωτά πεύκα, σε ένα από τα λίγα πευκοδάση που έχουν απομείνει στην περιοχή μας. Πολύχρονα θεόρατα δέντρα, που γίνονται ακόμη πιο ξεχωριστά καθώς είναι στολισμένα με ένα σπάνιο είδος γκυ (ένα παρασιτικό φυτό που φυτρώνει πάνω στα κλαδιά τους). Ακολουθούμε ένα στενό βραχώδες μονοπάτι στρωμένο με ένα παχύ χαλί από πευκοβελόνες, που ελίσσεται φιδογυριστά ανάμεσα από τα πυκνοφυτρωμένα πεύκα και οδηγεί στον οικισμό.

ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΘΡΥΠΤΗΣ

Το ‘χωριό’ είναι χτισμένο πάνω σε μικρούς λόφους γύρω από την καρπερή πεδιάδα, με τα μικρά σπιτάκια σκορπισμένα σε πεζούλες φυτεμένες με αμπέλια. Είναι χωρισμένο σε γειτονιές: Πρόβαρμα, Λάκος, Ψαρή, Παπούρα και στα ανατολικά Δακαλεύρι και Τσαμάντι. Η περιοχή φημίζεται για τα αμπέλια της, αλλά και για τις αχλαδιές, μηλιές, καρυδιές, κυδωνιές με τους νόστιμους καρπούς τους.

Μετά από σύντομη στάση για να δροσιστούμε στην βρύση, διασχίζουμε τον οικισμό περπατώντας από τα στενά σοκάκια, δίπλα σε αγροικίες με αυλές σκεπασμένες από κρεβατίνες φορτωμένες τεράστια σταφίλια και οπωροφόρα δέντρα γεμάτα ζουμερά φρούτα. Εικόνες αφθονίας που δικαιώνουν τη φήμη της Θρυπτής σαν 'γη της Επαγγελίας'.

Κατηφορίζουμε από τα σκαλιά και στη συνέχεια ανηφορίζουμε μέχρι το χωματόδρομο, ακολουθώντας προς βορά το μονοπάτι Ε4 που καταλήγει χαμηλά στο Καβούσι. Σύντομα αλλάζουμε κατεύθυνση και συνεχίζουμε δυτικά προς την κορυφή ‘δυτική Παπούρα’. Ξεχωριστά εντυπωσιακές οι ‘πεζούλες’, οι αναβαθμίδες στις κατηφορικές βουνοπλαγιές που με γερούς πετρόκτιστους ‘τράφους’ συγκρατούν το πολύτιμο χώμα, χαρακτηριστικό δείγμα του μόχθου των ξωμάχων αλλοτινών καιρών.

Μετά από ήπια ανηφορική πορεία, φτάνουμε στο δυτικότερο σημείο του βουνού όπου βρίσκεται το δασικό παρατηρητήριο (ανεξήγητα κατεστραμμένο από άγνωστους βάνδαλους), κτισμένο σε ένα φυσικό μπαλκόνι με καταπληκτική θέα. Είναι το τέλειο θεωρείο για να καμαρώσεις την Κρήτη να λούζεται στις δυο της θάλασσες. Ακριβώς από κάτω κάθετα σχεδόν εννιακόσια μέτρα βλέπουμε την περιοχή του ‘αναδασμού’ της Παχειάς Άμμου με το Μοναστηράκι και την Βασιλική και τα νησάκια Κόνιδα και Ψείρα, ενώ αριστερά μας απλώνεται το στενότερο τμήμα της Κρήτης ο ‘ισθμός της Ιεράπετρας’. Ο ισθμός της Κρήτης έχει πλάτος 12χλμ και διαχωρίζει το Κρητικό από το Λιβυκό πέλαγος. Στο στενότερο σημείο του βρίσκονται βόρεια η Παχειά ΄Αμμος στον κόλπο του Μεραμπέλλου και νότια η πόλη της Ιεράπετρας στον ομώνυμο κόλπο. Το μεγαλύτερο πλάτος του νησιού είναι 60 χλμ και βρίσκεται στην περιφερειακή ενότητα Ηρακλείου.

Από ψηλά αντικρίζουμε σε πρώτο πλάνο τον κάμπο χωρισμένο σε ακανόνιστα σχήματα από τα καλλιεργημένα χωράφια, το σκοτεινό όγκο της Δίκτης στο βάθος που κάνει πιο έντονο το λαμπερό γαλάζιο του ουρανού, ενώ οι πόλεις και τα χωριά διακρίνονται κάτασπρα σαν ζωγραφιά. Ανάμεσα από αστραφτερά θερμοκήπια ξεχωρίζει και η νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, η Ιεράπετρα. Ο σκουρογάλανος κόλπος του Μεραμπέλου, αλλά και όλα τα γνώριμα μας μέρη αποκτούν -λόγω της απόστασης- άλλη πρωτόγνωρη διάσταση. Εγκαταλείπουμε το ‘μπαλκόνι’, παίρνοντας μαζί μας πολλές φωτογραφίες, που όμως καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν μόνο μικρά αποσπασματικά κομμάτια της ομορφιάς που αντικρίσαμε.

Συνεχίζουμε πάνω στη βραχώδη κορυφή μέχρι το ψηλότερο σημείο, όπου υπάρχει το γνωστό τσιμεντένιο κολωνάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, που καταγράφει το υψόμετρο. Μετά από μια ακόμη φωτογραφία στην κορυφή, κατηφορίζουμε από διαφορετική διαδρομή προς την αφετηρία, περνάμε περιφερειακά από τον οικισμό και από διαφορετικό μονοπάτι διασχίζουμε και πάλι το πευκοδάσος. Μετά από 6 ώρες και έχοντας διανύσει 15,5 χλμ περίπου, με υψομετρική διαφορά 565μ καταλήγουμε στην αφετηρία.

ΑΡΧΗΓΟΣ:  Παναγιώτης Ευδαίμων,

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων,  Γιάννης Πάγκαλος

ΒΙΝΤΕΟ:  Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ: Γιώργος Μιχαηλίδης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ