81^η ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙ – ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ

Το Σαββατοκύριακο 22-23 Ιουλίου 2023 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου δεν θα μπορούσε να μην δώσει το παρόν στο κάλεσμα της 81^ης Πανελλήνιας Ορειβατικής Συνάντησης, πόσο μάλλον που αυτή γινόταν στον τόπο μας και τη διοργάνωνε ο συντοπίτης μας Ε.Ο.Σ Λασιθίου.

Ημι-ομαδικη στο Σπαθί, 90 ορειβάτες από 20 συλλόγους ανέβηκαν, δύσκολο να συγκεντρωθούν όλοι στην κορφή για μια φωτογραφία!

ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Η ομάδα μας αντιπροσωπευτική κι ολιγομελής. Ο καθένας μας θα πήγαινε μόνος του, χαλαρά. Έτσι καθώς ο καιρός ήταν εξαιρετικά ζεστός, ξεκίνησα νωρίς-νωρίς και στις 10 περίπου παρέδωσα τον ορειβατικό εξοπλισμό μου στον Αβρακόντε στα φορτηγάκια του ΕΟΣ, για να μεταφερθούν στο καταφύγιο.  Ένας γύρος στο Οροπέδιο Λασιθίου επιβάλλεται. 18 γραφικά χωριά χτισμένα στους πρόποδες Σελένας και Δίκτης, γύρω από τη εύφορη πεδιάδα. Φευγαλέες εικόνες από το road trip: σπίτια και ταβέρνες πνιγμένα στα λουλούδια, κοπάδια προβάτων στον κάμπο, ατέλειωτα μποστάνια παντός είδους λαχανικών, δέντρα φορτωμένα καρπούς, πλήθος αγριολούλουδα και βέβαια ανεμόμυλοι! Λόγω της ζέστης επιλέγω να επισκεφτώ τα δύο σπήλαια της περιοχής, το Κρόνιο κοντά στο Τζερμιάδω (αφύλαχτο, μικρό και μοναχικό) και το Δικταίον Άντρον απέναντι του κοντά στο Ψυχρό (μεγάλο, εντυπωσιακό και πολύ – πολύ τουριστικό). Η επιλογή με ανταμείβει: η πρόσβαση και στα δύο σπήλαια γίνεται από μονοπάτια σκιερά ανάμεσα σε πρίνα και ασφένδαμους με ωραία θέα στο οροπέδιο. Η δροσιά, που μου πρόσφεραν εν μέσω καύσωνα, ήταν ανεκτίμητη. Κατόπιν τις ζεστές ώρες της ημέρας έφαγα ντόπιες μπάμιες και πορτοκαλόπιτα σε ταβερνίτσα στο Ψυχρό κοντά στην δροσερή πηγή του, μακριά απ’ την πολυκοσμία. Τριγύρω μου τα τραπέζια γεμάτα ορειβάτες, όπως αποδεικνύεται.

Γωνιά του Οροπεδίου με αναπαλαιωμένους ανεμόμυλους, κάποτε υπήρξε το πρώτο αιολικό πάρκο εδώ!

Οροπέδιο Λασιθίου από Δικταίον Άντρον

Δικταίον Άντρον

ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΝΑΚΑΡΟ ΣΤΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙ

Κατά τις 5 συναντιόμαστε με τον πρόεδρο του Συλλόγου, τον βετεράνο μας, τον Λεωνίδα τον Κλώντζα. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητα στον Λιμνάκαρο, το μικρό οροπέδιο πιο πάνω, κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος (με τις οδηγίες των εθελοντών του Ε.Ο.Σ., οργανωμένοι ακόμα και σ’ αυτό). Ακολουθούμε το πρόσφατα σηματοδοτημένο και καθαρισμένο μονοπάτι ανάμεσα από πρίνα και γιγαντιαία γαϊδουράγκαθα, δίπλα στους εντυπωσιακούς κάθετους πύργους των βουνών της Δίκτης. Η συμπόρευση με τον Λεωνίδα μετά από αρκετό καιρό ήταν απολαυστική: έχει περπατήσει όλη την περιοχή, ξέρει όλα τα τοπωνύμια, όλα τα περάσματα. Δίπλα μας περπατάει η φίλη μας, η Μαρία με το κοριτσάκι της, νέα γενιά ορειβατών. Συμπορευόμαστε και μια μεγαλύτερη παρέα απ’ τον Ε.Ο.Σ. Χανίων (η πολυπληθέστερη συμμετοχή, νομίζω). Τελικά μετά από σύντομη πεζοπορία μισής ωρίτσας, φτάνουμε στο καταφύγιο.

Οροπέδιο Λιμνάκαρου. Αριστερά φαίνονται στον ήλιο του δειλινού οι πύργοι της Δίκτης και το όρος Σπαθί, δεξιά η χαμηλότερη κορυφή του Στριοβιλίου, όπου βρίσκεται το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λασιθίου. Την επόμενη ημέρα οι δύο πεζοπορίες θα γίνουν ακριβώς σε αυτές τις δύο κορυφές!

Τα γιγάντια ανθισμένα γαϊδουράγκαθα έχουν εδώ την τιμητική τους

Ανεβαίνοντας προς το καταφύγιο πριν τη δύση του ηλίου

Οι 'πύργοι' της Δίκτης, απότομοι  κάθετοι γκρεμοί της οροσειράς

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙ

Φτάνουμε αργά το απόγευμα και το καταφύγιο σφύζει από ζωή. Δυστυχώς δεν προλάβαμε την συμβολική απελευθέρωση άγριων πτηνών από το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ, που είχε προηγηθεί. Δίνω το παρόν στην γραμματεία, αγοράζω το αναμνηστικό μπλουζάκι, εν μέσω χαιρετισμών με φίλους ορειβάτες από όλη την Κρήτη. Κάνω ένα πέρασμα από το εσωτερικό του καταφυγίου, που ενταγμένο σε πρόγραμμα leader κι ανακαινισμένο, είναι έτοιμο να δεχθεί τους επισκέπτες του.  Ένα πολύχρωμο ‘ινδιάνικο’ χωριό  από τις σκηνές των ορειβατών έχει ήδη στηθεί γύρω του. Μόλις, που καταλαμβάνω μια απ’ τις τελευταίες ελεύθερες θέσεις στα ..ορεινά. Ήδη έχει αρχίσει το πρόγραμμα: ενημέρωση από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για το ενδημικό δέντρο της αμπελιτσιάς (ZELKOVA ABELITSEA), στο οποίο είναι αφιερωμένη η φετινή μάζωξη, χαιρετισμός του Προέδρου της Ομοσπονδίας, αλλά και όλων των ομάδων κι ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων. Κατόπιν ταυτόχρονα με το ηλιοβασίλεμα αρχίζει η μπάντα από ντόπιους καλλιτέχνες, να παίζει μουσική. Το βραστό με το πιλάφι είναι έτοιμο και μοιράζεται στους κατασκηνωτές –πεντανόστιμο- με κρασάκι ντόπιο. Το κέφι ανεβαίνει και το γλέντι αρχίζει! «Οι διασυλλογικές ορειβατικές συναντήσεις έχουν ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: Είναι μοναδικές ευκαιρίες, όπου άνθρωποι από διαφορετικά μήκη και πλάτη, αλλά με ίδια συναισθήματα για τη φύση και τα βουνά, ίδιο μεράκι για το χώμα και το χαράκι, ίδια επιθυμία αίσθησης ελευθερίας, μπορούν να συναντηθούν και να ανταλλάξουν λόγια και χαμόγελα. Να αγγίξει ο ένας τον άλλο στο μπράτσο ή στον ώμο εκφράζοντας τη χαρά της συν-παρουσίας και της κοινότητας», κλέβω τα λόγια του Δημήτρη του Σφυράκη, γιατί καλύτερα δεν θα μπορούσα να τα πω! Με τέτοιες σκέψεις κι ατενίζοντας το φεγγάρι μέσα απ’ τη σκηνή μου με παίρνει ο ύπνος…

Απελευθέρωση ενός απ' τους γύπες έξω απ' το καταφύγιο Στροβίλι (φωτογραφιάρα του Δημήτρη Σφυράκη)

Απλώνοντας τα φτερά του δραπετεύει στο φυσικό του περιβάλλον

Ηλιοβασίλεμα ανάμεσα στα ερείπια παλιών οικισμών

Η μπάντα από νέους μουσικούς της περιοχής έπαιζε ασταμάτητα σε διάφορους σκοπούς ως τις 12 το βράδυ, που 'ήχησε' σιωπητήριο. Οι ορειβάτες κοιμούνται και ξυπνάνε πάντοτε νωρίς.

Γαϊδουράγκαθο ανθισμένο με φόντο τις σκηνές μας (άλλη μια εξαίσια φωτογραφία του Δημήτρη)

Κι εδώ το ίδιο φυτό καθώς 'τεντώνεται' στα ερείπια. Πίσω διακρίνεται η οροσειρά της Σελένας

Καταφύγιο και σκηνές από ψηλά!

Θέσεις διαγραμμισμένες. Η οργάνωση του Ε.Ο.Σ. ήταν καταπληκτική!

Το 'ινδιάνικο' πολύχρωμο χωριό μας

Ορισμένοι που ήθελαν την ησυχία τους έστησαν τις σκηνές τους κάτω απ' τα πρίνα της γύρω περιοχής

Άλλη μια όμορφη φωτογραφία, όπου διακρίνεται και το ανακαινισμένο καταφύγιο

Η ΄σημαία' της διοργάνωσης

Νυχτώνει!!!

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΔΙΚΤΗΣ

Δεν νοείται συνάντηση ορειβατών χωρίς πεζοπορία. Δυστυχώς ο ‘καυτός’ Ιούλιος άλλαξε το πρόγραμμα κι απ’ τις τέσσερεις πεζοπορίες έγιναν τελικά οι δύο: η πιο δύσκολη στο Σπαθί στα 2.148 μέτρα (6-7 ώρες) κι η πιο εύκολη ως την κορυφή Στροβίλι στα 1.550 μέτρα (2-3 ώρες). Κρίμα, που δεν μπόρεσα να πάω στον βιότοπο της αμπελιτσιάς, όπως σχεδίαζα. Αντίθετα βρέθηκα να ανεβαίνω πρωί-πρωί στο Σπαθί για δεύτερη φορά τη φετινή σεζόν. Ξεκινήσαμε μετά το πρωινό –οι άγρυπνοι εθελοντές ήταν ήδη εδώ να μας το προσφέρουν- στις 6 η ώρα, περίπου 90 ορειβάτες!!! Η μεγάλη διαδρομή, ο φόβος της επερχόμενης ζέστης, οι πολλές και διαφορετικής δυναμικότητας ομάδες λειτούργησαν δυστυχώς διασπαστικά. Έτσι από πολύ νωρίς ‘έσπασε’ η πολυμελής ομάδα σε μικροπαρεάκια, που έφταναν στην κορυφή σε διαφορετικές ώρες. Η ζέστη υποφερτή, φυσούσε άλλωστε αεράκι, μας ενόχλησε μόνο λίγο πριν τον τερματισμό αργά το μεσημέρι. Το Σπαθί, η ψηλότερη κορυφή της Δίκτης, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά βουνά της Κρήτης από άποψη γεωμορφολογίας και θέας κι όσες φορές κι αν το ανέβεις, θα σε ανταμείψει! Πόσο μάλλον σε μια Πανελλήνια Εκδήλωση μεγάλη είναι η τιμή να απλώσεις τη σημαία του Συλλόγου σου και να φωτογραφηθείς στο κολονάκι!

Όταν ξυπνάς νωρίς, θαυμάζεις και την ανατολή του  ήλιου

6 η ώρα ξημερώματα η πολυπληθής ομάδα για Σπαθί (90 άτομα!!!) ξεκινά την ανάβαση, προκειμένου να γλυτώσει την ζέστη του μεσημεριού

Οι γυμνοί όγκοι της Δίκτης

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Γύρισα πίσω στο καταφύγιο αργά το μεσημέρι. Η επιστροφή απ’ το φρεσκοανοιγμένο μονοπάτι του Ε.Ο.Σ. ήταν μάλλον λάθος επιλογή, καθώς το χώμα δεν είχε 'κάτσει' ακόμα κι ήταν εξαιρετικά ολισθηρό. Το μάζεμα της σκηνής -τίγκα στο κοκκινόχωμα - με τον ήλιο ντάλα μεσημέρι, μετά την πολύωρη πεζοπορία, μια άχαρη αγγαρεία. Οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει. Αρνούμαι με βαριά καρδιά την δροσερή πατατοσαλάτα, που προσφέρουν οι εθελοντές, γιατί έχω ακόμα δρόμο ως το σπίτι. Αποχαιρετισμοί και σφιχτές εγκάρδιες χειραψίες με τους διοργανωτές δείχνουν την ευγνωμοσύνη και την ικανοποίησή μας για τη φιλοξενία. Ευχές κι υποσχέσεις για την επόμενη συνάντηση ανταλλάσσονται. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον γειτονικό μας Σύλλογο του Ε.Ο.Σ. Λασιθίου, με τον οποίο μοιραζόμαστε τις ίδιες διαδρομές, τα ίδια μέλη και μέρη, για την άψογη διοργάνωση, αποτέλεσμα πολλών ωρών εθελοντικής προσπάθειας. Τους ευχόμαστε καλορίζικο  και το ανακαινισμένο καταφύγιο! Απ’ την επίσημη ανακοίνωση του μαθαίνουμε ότι πάνω από 20 Ορειβατικοί Σύλλογοι απ' όλη την Ελλάδα έλαβαν μέρος, καθώς και μεμονωμένοι ορειβάτες κι άλλοι φορείς. Συνολικά υπολογίζεται ότι περίπου 550 άτομα συμμετείχαν στις εκδηλώσεις! Γενικά σε όλους τους φορείς κι ορειβάτες ευχόμαστε δημιουργική συνέχεια, καλές κι ασφαλείς πεζοπορίες με σεβασμό στο περιβάλλον, που μας εμπνέει και μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε! Και στην άλλη με καλό!

Λεωνίδας Κλώντζας, πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου,
βετεράνος και δεινός γνώστης της περιοχής

Η αρχηγός της αντιπροσωπείας μας, γραμματέας του Συλλόγου, Μαρία Μετζογιαννάκη, στην κορυφή του Σπαθιού με την αναμνηστική φανέλα της διοργάνωσης

ΑΡΧΗΓΟΙ: Μαρία Μετζογιαννάκη, Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λεωνίδας Κλώντζας, Μαρία Μετζογιαννάκη, Δημήτρης Σφυράκης, Μιχάλης Λυρατζάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΚΑΘΑΡΟ – ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ – ΦΑΡΑΓΓΙ  ΧΑΒΓΑ- ΝΕΡΑΪΔΟΚΟΛΥΜΠΟΣ

Μια ακόμα όμορφη πεζοπορία σε ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, τον Νεραϊδοκόλυμπο στον Χαβγά, που ενώνει τα δύο οροπέδια Καθαρού και Λασιθίου,  πραγματοποίησε την Κυριακή 14-05-2023 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου. Περίπου 30 πεζοπόροι επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητά μας, με κατεύθυνση το οροπέδιο Καθαρού κι από εκεί πήραμε το χωματόδρομο, που εν μέρει ακολουθεί το Ε4 και οδηγεί στο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Αν και φέτος δεν έβρεξε πολύ, ο δρόμος ήθελε προσοχή, καθώς σε πολλά σημεία είχε λακκούβες, αλλά και κολύμπες. Έτσι με το αργό οδήγημα αρχίσαμε την πορεία μας σχεδόν 10 η ώρα σε μια μέρα που έδειχνε από νωρίς ότι θα είναι εξαιρετικά ζεστή!

Ατενίζοντας το οροπέδιο Λασιθίου από το όμορο οροπέδιο Καθαρού!

Παίρνουμε λοιπόν το Ε4 αφήνοντας πίσω μας το πολύχρωμο οροπέδιο του Καθαρού. Στην αρχή κινούμαστε σχεδόν επίπεδα στο αρκετά καλά διατηρημένο μονοπάτι διασχίζοντας πρινόδασος σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, καθώς είναι η εποχή που βγαίνουν τα νέα φύλλα. Στην τοποθεσία, που ονομάζεται στροφές τσ’ Αλέξαινας ανοίγεται μπροστά μας πανοραμική θέα του οροπεδίου Λασιθίου. Ναι! Το οροπέδιο Καθαρού είναι πιο ψηλά από εκείνο του Λασιθίου! Για του λόγου το αληθές συνεχίζουμε στο μονοπάτι σε μια αρκετά απότομη κατάβαση, που απαιτεί προσοχή, καθώς το χαλικάκι είναι ιδιαίτερα ολισθηρό. 

Σημείο εκκίνησης το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού στο Καθαρό

Το φαράγγι του Χαβγά, που θα ακολουθήσουμε στην επιστροφή, όπως φαίνεται απ' τον Τίμιο Σταυρό

Ακολουθώντας το Ε4 που συνδέει τα δύο οροπέδια

Κατσοπρίνια, σμιλεμένα απ' τα κατσίκια!

Αρκετά καλό το μονοπάτι

Απ' τις στροφές τσ' Αλέξαινας φαίνεται το οροπέδιο Λασιθίου με τα χωριά του!

Είναι τόσο όμορφη η διαδρομή μέσα στο πρινόδασος στρωμένο με κυκλάμινα κυρίως άσπρα, αλλά και κάποια πιο σπάνια ροζ, καμπανούλες, παπαρούνες. Καθώς πλησιάζουμε διακρίνουμε τα βουνά της Δίκτης να αντικατοπτρίζονται στα γαλήνια νερά –δεν κουνιέται φύλλο σήμερα- της μεγάλης λιμνοδεξαμενής! Μικρή στάση στο εκκλησάκι της Αγίας Πελαγίας με την καμπάνα του φτιαγμένη από παλιά βόμβα, που σηματοδοτεί την άφιξη μας στο οροπέδιο Λασιθίου. Η παχιά σκιά των πρίνων, τα λουλουδάκια στους αγρούς και η καταπληκτική θέα επιβραδύνει την αναχώρησή μας.

Κατηφορίζοντας από το οροπέδιο Καθαρού ως το οροπέδιο Λασιθίου

Οι πέτρες στο κατέβασμα απαιτούν χρήση μπατόν γι' ασφάλεια!

Η ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση μια ομορφιά!

Κυκλάμινο κρητικό ανοιξιάτικο, σπάνια σε ροζ χρώμα! Χαρακτηριστικό του, διαβάζουμε, ότι το άνθος
 του στρέφεται στο έδαφος!

Οι κορφές της Δίκτης αντανακλώνται στις λιμνοδεξαμενές

Στην αυλή της Αγίας Πελαγίας, πριν πατήσουμε το έδαφος του Οροπεδίου. Υπήρξε Μονή κατά την Ενετοκρατία και λειτούργησε ως το 1583 (Cretan beaches)

Η καμπάνα της εκκλησίας φτιαγμένη από βόμβα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Αγριόβικος, απ' τις παλιές καλλιέργειες

Καμπανούλες

Κατόπιν  παίρνουμε κατεύθυνση δεξιά παράλληλα με τις λιμνοδεξαμενές, ώσπου χωνόμαστε στη ρεματιά, που αργότερα γίνεται το φαράγγι του Χαβγά. 

Περπατώντας δίπλα στην λιμνοδεξαμενή

Προβατάκια βόσκουν δίπλα στη λιμνοδεξαμενή

Οι αγωγοί, που οδηγούν το νερό από τα βουνά της Δίκτης στις λιμνοδεξαμενές του Οροπεδίου

Στον χωματόδρομο πριν το Χαβγά

Πλησιάζουμε...

Είσοδος στο Χαβγά

Κάπως έτσι δημιουργούνται τα γλυπτά από κατσοπρίνι!

Ακολουθούμε το μονοπάτι αριστερά για τον Νεραϊδοκόλυμπο!

Περίπου μισή ώρα μετά μες στο φαράγγι το μονοπάτι διακλαδώνεται κι εμείς επιλέγουμε να στρίψουμε αριστερά με κατεύθυνση το Νεραϊδοκόλυμπο. Η ζέστη ανεβαίνει κι η πορεία απαιτεί προσοχή. Μεγάλοι βράχοι είναι διάσπαρτοι και σε ορισμένα σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα. Οι λιμνούλες, που δημιουργούνται στην πορεία, είναι δελεαστικές. Οι καινούριοι στην ομάδα αδημονούν ρωτώντας συνεχώς: ‘φτάσαμε;’ Η σχεδόν καλοκαιρινή αυτή  μέρα προδιαθέτει για μια βουτιά στα κρύα, αλλά δροσιστικά νερά. Όμως εμείς συνεχίζουμε! 

Πλησιάζουμε;

Σκοπός μας να επισκεφτούμε τη μεγάλη κολύμπα με τα τουρκουάζ νερά κι έπειτα να σκαρφαλώσουμε τον τελευταίο μεγάλο γλιστερό βράχο, για να θαυμάσουμε το περίφημο ‘στραγάλι’, που κρύβεται πίσω του: την ολοστρόγγυλη πέτρα, που έχει σφηνώσει στα στενά τοιχώματα του φαραγγιού σε μια στενή και σκοτεινή απόληξη του. Κι όταν αυτό συμβεί, καταλαβαίνεις τον λόγο, που έκανες τόσο κόπο. Το τοπίο είναι απλά μαγευτικό κι εξωπραγματικό, βγαλμένο σαν από παραμύθι, αντάξιο του ονόματός του! Εδώ κάνουμε μια στάση, για ν’ απολαύσουμε το μέρος, άλλοι για φαγητό, άλλοι για να βουτήξουν πόδια, χέρια, ακόμα και κεφάλι στο νερό να δροσιστούν. Οι περισσότεροι, για να φωτογραφήσουν το ‘στραγάλι’ από διάφορες οπτικές γωνίες. Και λίγοι τολμηροί, αψήφησαν τα πολύ κρύα νερά, για να κάνουν ένα σύντομο, αλλά πολύ αναζωογονητικό μπάνιο!

Ουπς!!! Κάποιος έπεσε μέσα στο νερό!

Σκαρφαλώνοντας για το 'στραγάλι'

Είναι πίσω από το βράχο. Όμως πρέπει να σκαρφαλώσεις!

Νεραϊδοκόλυμπος

Το 'στραγάλι'. Ο στρογγυλός βράχος, που σφήνωσε στα στενά πρανή του φαραγγιού!

Ξεκούραση και μια ανάσα δροσιάς στα νερά του Νεραϊδοκόλυμπου!

Η ώρα της επιστροφής ήρθε κι η μέρα είναι στην πιο ζεστή της ώρα. Τι κι αν βραχήκαμε στη δροσιά του Νεραϊδοκόλυμπου, γρήγορα η δροσιά του έσβησε στην κάψα του μεσημεριού!

Μετά την επιστροφή στο μονοπάτι Ε4 και πριν την τελική επίπονη ανάβαση, ανεβαίνει η ζήτηση για ηλεκτρολύτες –παστίλιες που διαλύονται στο νερό και βοηθάνε στην τόνωση του οργανισμού ενόψει αφυδάτωσης- κάτι, που συμβαίνει συνήθως το καλοκαίρι. Οι περισσότεροι από εμάς φοράνε και πιο βαριά ρούχα –«οροπέδιο Λασιθίου είν’ αυτό, Μάης είν’ ακόμα», σκεφτήκαμε! Κάποιοι παλιότεροι θυμόμαστε την καταρρακτώδη βροχή πριν 6 χρόνια, όταν είχαμε ξαναέρθει! Ποιο απ’ τα δυο είναι πιο κουραστικό; Δύσκολο ν’ απαντήσεις!

Παρά την κούραση και τη ζέστη, πάντα έχουμε διάθεση για παιχνίδι!

Ωστόσο η ομάδα δείχνει αλληλεγγύη μοιράζοντας και τις τελευταίες γουλιές απ’ το νερό μας. Με μικρές στάσεις ανασύνταξης, καθώς και με κάποιες φευγαλέες ματιές στο όμορφο πυκνό δάσος, που κρύβει ακόμα εκπλήξεις: να την εκεί και την όμορφη ανθισμένη παιώνια κρυμμένη πίσω απ’ τα βράχια και στη σκιά των πρίνων! Ίσως είναι η τελευταία που θα δούμε φέτος, μια κι η ζέστη των τελευταίων ημερών θα τις ξεράνει, λέει ο αρχηγός, βαθύς γνώστης και λάτρης των άγριων λουλουδιών! Παρά την κούραση νομίζω δεν υπήρξε μέλος της ομάδας που δεν σκύβει να απαθανατίσει το όμορφο αυτό και σπάνιο λουλούδι! Τελικά φτάνουμε στ’ αυτοκίνητα μας για τον γυρισμό!

Επιστροφή από Ε4

Παιώνια ή Παγωνιά, το ακριβοθώρητο λουλούδι του κρητικού δάσους,
που ενδημεί σε κάποιο υψόμετρο!

Στον μικρό οικισμό του Καθαρού με τις παραδοσιακές ταβέρνες θα δοθεί ο επίλογος της σημερινής εξόρμησης με μια δροσιστική μπίρα ή λεμονάδα και παραδοσιακά μεζεδάκια! Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον αρχηγό και πρόεδρο του Συλλόγου μας, τον βετεράνο, Λεωνίδα Κλώντζα, για την πραγματοποίηση αυτής της όμορφης πεζοπορίας. Περπατήσαμε συνολικά 11,5 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 580 μέτρα σε 4 ώρες, 6,5 με τις στάσεις! Την ώρα αυτή που γράφεται το κείμενο κι έχοντας δημοσιευτεί κι οι φωτογραφίες μόνο ένα πράγμα έχω να παρατηρήσω: ποτέ άλλοτε δεν είδα τόσα ερωτήματα κάτω απ’ τις φωτογραφίες «Πού είν’ αυτό το τοπίο;»! Ελάτε λοιπόν μαζί μας να ανακαλύψουμε όλες αυτές τις ομορφιές!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Πρόεδρο του Συλλόγου κι ένα απ' τα ιδρυτικά μέλη του,
Λεωνίδα Κλώντζα!

Άλλο βίντεο απ' το facebook:  

https://www.facebook.com/panos.evdemon/videos/593493959422867

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος,  Λεωνίδας Κλώντζας, Παναγιώτης Ευδαίμων, Μαρία Μετζογιαννάκη, Σοφία Καραμανώλη 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc