Στο φαράγγι του Ρίχτη

Στο καταπράσινο φαράγγι του Ρίχτη στα Έξω Μουλιανά Σητείας, έναν  απ’ τους λίγους πράσινους πνεύμονες της περιοχής μας που κρατάει ακόμα λίγο νερό, περπάτησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 12 Μαΐου 2023!

Ομαδική στον μεγάλο καταρράκτη, τη Ριχτάρα, με λίγο νερό, αλλά τρέχει ακόμα!

ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

Ώρα συνάντησης  στα Έξω Μουλιανά εννέα το πρωί και μετά από μια ανακατανομή στα αυτοκίνητα ροβολάμε ακολουθώντας τις πινακίδες τον στενό αγροτικό δρόμο, που ελίσσεται κατηφορικά. Η θέα πάντως στις αφρισμένες βόρειες ακτές, στο φαράγγι που ανοίγεται από κάτω μας και στον βράχο του Λιόπετρου απέναντί μας είναι αξεπέραστη. Τουλάχιστον για τους απλούς επιβάτες, γιατί ο οδηγός πρέπει να είναι συγκεντρωμένος στο τιμόνι του: ο δρόμος είναι απότομος με στροφές και νομίζεις ότι με μία περιττή κίνηση θα προσγειωθείς στο νερό!

Ζαλίζει ο στενός αγροτικός δρόμος για να προσεγγίσουμε τη βόρεια είσοδο του φαραγγιού στην έξοδό του στις ανεμοδαρμένες ακτές. Πίσω διακρίνεται ο βράχος του Λιόπετρου

ΓΕΩΔΙΑΔΡΟΜΗ 17 ΤΟΥ ΓΕΩΠΑΡΚΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ

Κατά τις 9.30 παρκάρουμε στο πάρκινγκ στην βόρεια έξοδο του φαραγγιού και διαβάζουμε τις ενημερωτικές πινακίδες του Γεωπάρκου Σητείας. Η διάσχιση του Ρίχτη είναι μια απ’ τις πρώτες γεωδιαδρομές (Γεωδιαδρομή 17), που υιοθέτησε το Γεωπάρκο Σητείας. Τα τελευταία χρόνια το διαχειρίζεται η ΜΑΔΕΣ, ανώνυμη εταιρία του Δήμου Σητείας, η οποία καθαρίζει και σηματοδοτεί το μονοπάτι, έχει βάλει γεφυράκια στα δύσκολα σημεία κι είναι πια μια από τις πιο ασφαλείς διαδρομές στην Κρήτη. Νομίζω ότι για την προσφορά αυτή τα εισιτήριο των 3€ μόνο συμβολικό μπορεί να χαρακτηριστεί κι ας γκρινιάζουν μερικοί!

Γεωδιαδρομή 17 του Γεωπάρκου Σητείας, από τις παλιότερες ενταγμένες στο πρόγραμμα κι απ' τις πιο γνωστές

Ενημερωτική πινακίδα του Γεωπάρκου απεικονίζει την Ριχτάρα (καταρράχτης) στις δόξες της

Εμείς περνάμε το κάτω κιόσκι –κλειστό ακόμα- και ‘βυθιζόμαστε’ μέσα στο φαράγγι. Στην αρχή είναι μια ρεματιά, που σε αφήνει να δεις την διχάλα των βουνών που το σχηματίζουν, όμως γρήγορα η βλάστηση γίνεται τόσο πυκνή, που χάνεις και το φως του ήλιου. Μάλιστα καθώς σήμερα δεν είναι και η πιο ζεστή μέρα, δε χρειάζεσαι ούτε γυαλιά ηλίου! Γιγάντια πλατάνια –που δεν έχουν ακόμα πλήρες φύλλωμα-, συκιές και πικροδάφνες και βέβαια ο κισσός που καλύπτει τα πάντα σε σημείο να μην αναγνωρίζεις το δέντρο, στο οποίο αναρριχείται, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά! Κάπου στα μισά του φαραγγιού θα βρεις και μια μικρή αποικία από φοίνικες, για την προέλευση των οποίων ο Βαγγέλης Περάκης του Γεωπάρκου είπε: «δυστυχώς φυτεύτηκαν πριν από πολλά χρόνια και μάλιστα με το ξενικό είδος Phoenix canariensis, φοίνικας των Καναρίων, καμία σχέση με την βιοποικιλότητα του φαραγγιού»!

Η ομάδα ξεκινά απ' την ρεματιά κοντά στις ακτές

Σε πολλά σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα στα βράχια, όχι δύσκολο όως

Αν πας νωρίς, πριν τις ορδές των επισκεπτών, το φαράγγι θα σε ανταμείψει με την ομορφιά του

Αρκετό το νερό ακόμα, αλλά ως πότε;

Σε αρκετά σημεία υπάρχει ακόμα αρκετό νερό και η διαπίστωση: «στον Ρίχτη πάντα βρέχεις τα παπούτσια σου» ισχύει ακόμα ευτυχώς. Λουλούδια από πικροδάφνες, καθώς και κυματισμοί από τις ριπές, που κατεβάζει ο αέρας, ‘γράφουν’ όμορφα πάνω στο νερό! Τα γραφικά ξύλινα γεφυράκια ή ακόμα και οι αραδιασμένες πέτρες ή κορμοί, για να περνάς από τη μια μεριά στην άλλη δίνουν αφορμές για όμορφες φωτογραφίες! Ερείπια νερόμυλων και άλλων παλαιότερων ανθρώπινων επεμβάσεων εξάπτουν τη φαντασία μας. Και κάπως έτσι ανηφορίζουμε χαλαρά ποζάροντας και χαζολογώντας.

Τα μικρά καταρρακτάκια που αυξάνονται, δείχνουν ότι πλησιάζουμε στο hot spot του φαραγγιού τον μεγάλο καταρράκτη (τη Ριχτάρα) με τη λιμνούλα να σχηματίζεται μπροστά του. Είμαστε οι πρώτοι  και τον βρίσκουμε έρημο. Καθόμαστε λίγο να τον θαυμάσουμε, χωρίς ωστόσο να βουτήξουμε στα νερά του –είναι πρωί ακόμη, θα το κάνουμε καθώς θα γυρνάμε-. Λάθος επιλογή, γιατί καθώς ανεβαίνουμε και πλησιάζουμε προς το πάνω κιόσκι, την επίσημη είσοδο, τόσο πυκνώνουν οι ορδές των επισκεπτών που κατηφορίζουν. Κατά την επιστροφή μας θα γίνεται το αδιαχώρητο και δεν θα είναι καν η ώρα αιχμής ακόμη! Έχει κι ο τουρισμός τα μειονεκτήματά του!

Πολύ καλή σηματοδότηση από Γεωπάρκο και ΜΑΔΕΣ το κάνει εύκολα προσβάσιμο σε όλους

Η Ριχτάρα, ο μεγάλος καταρράχτης με λίγο νερό δυστυχώς. έχει χώρο αναψυχής, φέτος προστέθηκε και δεύτερο παγκάκι, απ' ότι είδα, ιδανικό μέρος για πικ νικ στη φύση, αρκεί να πάει κανείς νωρίς το πρωί

Σε όλα τα απόκρημνα μέρη έχουν προστεθεί ξύλινες καλόγουστες σκάλες και το κάνουν απ' τα πιο ασφαλή φαράγγια

Η μόνη ζόρικη ανηφορίτσα είναι να περάσεις την ανηφορικά ελισσόμενη ξύλινη σκάλα

Αρκετοί παλιοί νερόμυλοι

Περνάμε το ιστορικό γεφύρι του 19^ου αιώνα, του Λαχανά πλησιάζουμε στον γκισέ, όπου μας καλοδέχεται η Κατερίνα κι αφού κόβουμε τα εισιτήρια μας (κινηθήκαμε ανάποδα εμείς) της ζητάμε να μας κάνει μια ενημέρωση. Δε μας χαλάει το χατίρι. Έτσι μαθαίνω για πρώτη φορά γιατί λέγεται έτσι, «επειδή μεταφερόταν από εδώ τα λαχανικά των πλούσιων κήπων της περιοχής στα γύρω χωριά»! 50.000 οι περσινές επίσημες καταγραφές επισκεπτών, χωρίς τα παιδιά για το εξάμηνο που λειτούργησε ο έλεγχος εισιτηρίων μόνο. Έχει αναδειχθεί πολύ το μέρος τα τελευταία χρόνια!

Από το γεφύρι του Λαχανά είναι η κεντρική είσοδος, όμως εμείς από εδώ βγήκαμε και πληρώσαμε το εισιτήριό μας στην έξοδο σαν υπεύθυνοι επισκέπτες. Ευχαριστούμε τη ΜΑΔΕΣ και το Γεωπάρκο Σητείας που προσέχουν και διαφυλάσσουν τον χώρο. Κάτω στο βιντεάκι η Κατερίνα μάς αναφέρει χρήσιμες πληροφορίες!

Στη συνέχεια παίρνω τους συνπεριπατητές μου, περνάμε το γεφύρι από πάνω και συνεχίζουμε ως ένα ιδιαίτερο μέρος που ξέρω: την σπηλιά-κουφάλα ενός μεγάλου ηλικιωμένου πλατάνου, όπου κατά τον θρύλο ζούσε ένας γερο-Τούρκος ο Γερο Αλής εξ ου και «σπηλιά του Γεραλή». Η Κατερίνα μάλιστα είπε ότι πρόκειται για πραγματικό πρόσωπο, που έμεινε εδώ μοναχός του, όταν η οικογένειά του έφυγε για Τουρκία με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Εδώ έδωσε κάποιος την ιδέα και μπήκαμε όλοι στην κουφάλα να δούμε πόσους χωράει. Και μας χώρεσε! Όλους! Καμιά εικοσαριά άτομα δηλαδή, μια πολυεθνική ομάδα ενηλίκων στο ίδιο παιχνίδι! Μετά από την πλάκα και ένα σύντομο πικ-νικ , πήραμε τον ίδιο δρόμο για την επιστροφή. Μια στάση στην πλατεία των Έξω Μουλιανών για μια κρύα μπύρα επιβάλλεται! (στα βιντεάκια πιο κάτω θα δείτε την αφεντιά μου να λέει για τον θρύλο του Γεραλή, καθώς και την ομάδα να βγαίνει από την κουφάλα, αν δεν μας πιστεύετε)

Πάνω απ' το γεφύρι οδεύοντας προς την κουφάλα του Γεραλή. Κάτω το γιγάντιο πλατάνι καλυμμένο απ' τον κισσό και η τεράστια κουφάλα του, όπου έμενε ο γερο- Αλής

Κι η πηγή δίπλα καλυμμένη από την "πρωινή χαρά"

Χαλαρά και παιχνιδιάρικα διανύσαμε 10,5 χιλιόμετρα και σήμερα. Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Γιάννη Πάγκαλο, για την ήρεμη καθοδήγηση. Περιμένουμε την επόμενη με ανυπομονησία. 

(λίγες φωτογραφίες ακόμα από την χλωρίδα του φαραγγιού και βέβαια το ..παπάκι μας!)

Το καβούρι βγήκε τσάρκα

Καμπανούλα κρητική

Ο κισσός έχει καλύψει τα πάντα. Μια κολοκασιά, πρωινές χαρές και πολλές ανθισμένες πικροδάφνες

Το παπάκι μας στην ποταμιά θα πάει, που αλλού;

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

 

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΕΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ

Powered by Wikiloc

 ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΡΙΧΤΗ (ΕΞΩ ΜΟΥΛΙΑΝΑ ΣΗΤΕΙΑΣ)

Στο παραμυθένιο φαράγγι του Ρίχτη, στα Έξω Μουλιανά (Γεωδιαδρομή 13 του Γεωπάρκου Σητείας), περπάτησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 16 Ιουλίου 2023. Η δροσιά του νερού κι η σκιά των δέντρων αποζημίωσε τους λίγους (μόλις οκτώ) τολμηρούς πεζοπόρους, που εν μέσω καύσωνα και καλοκαιρινής ραστώνης συμμετείχαν στην πορεία. Ξεκινήσαμε αυτή τη φορά από την έξοδο του φαραγγιού, κοντά στην παραλία του Ρίχτη, ώστε να εκμεταλλευτούμε την πρωινή δροσιά στην ανάβαση και να κατεβαίνουμε με τη μεσημεριανή ζέστη. Κίνηση ‘τζακ ποτ’ όπως αποδείχτηκε!

Μικρή η ομάδα κι ετερόκλητη, αλλά έντονα παρεΐστικη η διάθεση

Το βιντεάκι μας από τον Γιάννη τον Πάγκαλο!

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

9.30 η ώρα λοιπόν ξεκινάμε από το κιόσκι ελέγχου της βόρειας πλευράς. Η ΜΑΔΕΣ, υπηρεσία του Δήμου Σητείας (που διαχειρίζεται το μέρος για λογαριασμό του Γεωπάρκου), μετά από ηλεκτρονικό αίτημά μας, μας έδωσε έκπτωση ομαδικού εισιτηρίου. Έχει γίνει πολύς λόγος τελευταία για την είσοδο επί πληρωμή σε χώρους φυσικού κάλλους με αντικρουόμενες απόψεις. Εμείς να πούμε ότι η οργανωμένη προσέλευση των τελευταίων χρόνων έχει οδηγήσει σε μια ικανοποιητική και καλαίσθητη παρέμβαση στο φαράγγι, με καθαρισμό και σήμανση των μονοπατιών, με προσθήκη ξύλινων γεφυριών,  με σκοπό κυρίως την ασφάλεια των περιπατητών, που δεν είναι πάντα έμπειροι και συχνά στο παρελθόν υπήρχαν προβλήματα τραυματισμών ή εντοπισμού χαμένων πεζοπόρων σ’ ένα μέρος που δεν πιάνει και το κινητό. Από μόνο του το φαράγγι υποδέχτηκε πέρυσι πάνω από 30.000 επισκέπτες! Σαν κάτοικος της περιοχής θυμάμαι ότι πριν 20-30 χρόνια δεν το ήξερε κανείς. «Το ‘ανακαλύψαμε’ εμείς στον Ορειβατικό Αγίου Νικολάου» θα μου πει με περηφάνια ο Γιάννης «είμαστε απ’ τους πρώτους, που το εντάξαμε στο πρόγραμμά μας, ο Λεωνίδας, η Χάρις, η Αν…»  αναφέρει τους βετεράνους μας! Τα λεγόμενά του μου τα επιβεβαίωσε κι ο πρόεδρός μας, ο Λεωνίδας αργότερα: «Ούτε οι ντόπιοι καλά-καλά δεν το ήξεραν. Πριν τον καταρράκτη δεν υπήρχε η σημερινή σκάλα και κάποιοι δεν τολμούσαν να κατέβουν χαμηλά... Οι περισσότεροι κατέβαιναν ..σερνόμενοι! Το τοπίο τότε ήταν βέβαια  πιο αυθεντικό,  και χωρίς τις σημερινές ανέσεις, μόνο για λίγους».

Το Γεωπάρκο κι ο Δήμος Σητείας έχουν κάνει σημαντική και καλαίσθητη δουλειά στη σήμανση

Ξύλινα γεφύρια στα 'δύσκολα' μέρη! Γραφικά από μόνα τους!

Απ' ότι φαίνεται το μέρος αυτό το ανέδειξε πεζοπορικά ο Σύλλογός μας! Σήμερα μαζεύει 30.000 επισκέπτες τη σεζόν!!!

Παραλία του Ρίχτη, γοητευτική αλλά κι επικίνδυνη με τα απότομα βράχια και τα ρεύματά της. κατάλληλη για μπάνιο μόνο με μπουνάτσα.

Η έξοδος του φαραγγιού με την ομώνυμη παραλία

Λιμνούλα αμέσως μετά τη βόρεια είσοδο

Οι (ε)λυγιές στα καλύτερά τους αυτήν την εποχή σε όλα τα φαράγγια

Ανεβαίνοντας στην κοιλάδα

Είσοδος της ομάδας στο κυρίως φαράγγι

‘ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ’ ΠΟΡΕΙΑ

Αλλά όλ’ αυτά είναι θεωρία. Για την ώρα ξεκινάμε για μια ακόμα περιήγηση. Με μόλις μισή ώρα χαλαρής ανηφορικής πορείας μέσα από πλατάνια, αγριοσυκιές, πικροδάφνες και καρυδιές -‘όπου ούτε το καπέλο ούτε καν τα γυαλιά ηλίου δε χρειάζεσαι’, όπως συμπεραίνει με έκπληξη η Κλειώ στην πρώτη της επίσκεψη στο χώρο- φτάνουμε στο πλάτωμα μπροστά απ’ τον καταρράκτη. Δικαιωνόμαστε από την επιλογή της αλλαγής διαδρομής, καθώς τον βρίσκουμε σχεδόν έρημο. Αν και πρωί ακόμα, οι θαρραλέοι της παρέας ρίχνουν μια βουτιά στα κρύα του νερά, τόσο αναζωογονητικά, όσο και το πρωινό καφεδάκι. Το νερό του λίγο, αλλά εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακός. Η λιμνούλα μπροστά του έχει μικρύνει ανησυχητικά, αυτό όμως επιφυλάσσει κι ευχάριστες εκπλήξεις: τόσα χρόνια τον επισκέπτομαι και πρώτη φορά συναντήθηκα με τα χέλια, που είχα ακούσει ότι ζούνε στα νερά του!!! Σαν κλαράκια στο νερό, που όταν τα πλησιάζεις ελίσσονται. Θέαμα λίγων δευτερολέπτων, γιατί αμέσως κρύφτηκαν στην θολούρα του βυθού, που δημιούργησαν.

Λίγο το νερό, αλλά εξακολουθεί το μέρος να είναι εντυπωσιακό

Αναζωογονητικά τα νερά της πηγής πρωί-πρωί

Τυχερός να φτάσεις σ' αυτό το μέρος μόνος σου!

Αναμένοντας την ομαδική! 😃

Η στριφογυριστή σκάλα, με την οποία κατεβαίνεις στον καταρράκτη. Η δημιουργία της συντέλεσε πολύ στη μαζική πρόσβαση σε αυτόν.

Η ομάδα ξεκινάει ξανά. Ελίσσεται ανάμεσα σε ποταμάκια και λιμνούλες, πατάει πότε στα γεφυράκια, πότε στα λασπωμένα περάσματα –από εδώ δεν βγαίνει ποτέ κανείς καθαρός-. Φωτογραφίζει ερείπια παλιών νερόμυλων σκεπασμένων από κισσούς κι αραχνοφωλιές. Η συνάντηση με τα χέλια έχει ‘οξύνει’ την προσοχή μας και ψάχνουμε πιο πολύ από άλλες φορές για τα ζωντανά του υγρότοπου, με τα οποία τον μοιραζόμαστε: βατράχια, γυρίνοι, καβούρια και βέβαια πολλές λιβελούλες κόκκινες, πράσινες, μαύρες και μπλε!

Αντανακλάσεις

Σαν πίνακας ζωγραφικής

Πνιγμένο στο πράσινο

Φυτό κολοκάσια, τις ρίζες του οποίου κάποτε έτρωγαν οι παππούδες μας

Τι είδε η ομάδα; Δείτε στο βιντεάκι παρακάτω!

 

Λιβελούλες

Οι παλιού νερόμυλοι τυλιγμένοι στον κισσό είναι πάντα hotspot φωτογράφησης 

Κι ο φούρνος του μύλου, για να ψηθεί το ψωμί απ' το φρεσκοαλεσμένο κριθάρι: απ' την παραγωγή στην κατανάλωση

ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΧΑΝΑ ΚΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Από την αντίθετη κατεύθυνση κι όσο η ώρα περνάει κατεβαίνουν ‘ορδές’ περιπατητών: αρκετές οικογένειες, αλλά και παρέες νέων παιδιών. Μόνο εμείς ανεβαίνουμε. Και σε κάμποση ώρα βγαίνουμε από τη γέφυρα του Λαχανά, την επίσημη ..είσοδο! Το συγκεκριμένο μεσαιωνικό γεφύρι, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα αντίστοιχα ηπειρώτικα, το συνοδεύει ο θρύλος ότι κάποτε εδώ Έλληνες έσφαξαν κι έριξαν στα νερά του ποταμού Τούρκους. Απ’ την παράδοση –που συνοδεύει  κι άλλα γεφύρια- κρατάω αυτό το ‘στα νερά του ποταμού’, μια μελαγχολική διαπίστωση για το πόσο έχει λιγοστέψει αυτό το νερό με τα χρόνια και πόσο θα μας λείψει κάποτε!

Το γεφύρι του Λαχανά, η επίσημη είσοδος στο φαράγγι απ' τη νότια πλευρά

Πάνω απ' το γεφύρι

Στάση στο κιόσκι και συνομιλία με τον φιλόξενο φύλακα!

Περπατάμε πάνω απ’ το γεφύρι και αγναντεύουμε μια ‘θάλασσα’ λαχανόκηπων, όπου βρίσκεις ότι φρούτο και λαχανικό εποχής υπάρχει: άφθονο νερό, εύφορο έδαφος κι ο χωματόδρομος κάνει το μέρος πρόσφορο για καλλιέργεια. Οδηγώ τους συνοδοιπόρους μου σε κάποιες ‘άγνωστες γωνιές’ στη γύρω περιοχή: σε μια καταπράσινη μεριά με στέρνες και τα μπλε λουλούδια της αναρριχώμενης ‘Πρωινής χαράς’ (ιπομέας) να δημιουργούν πράσινα ‘γλυπτά’ και στη συνέχεια στην κουφάλα του Γεραλή (‘γέρου Αλή’), την τρύπα, σαν σπηλιά, ενός μεγάλου πλατάνου, που χωρά σίγουρα 10 άτομα όρθια. 

Ιπομέα (πρωινή χαρά, morning glory), το αναρριχητικό όμορφο φυτό

Ιπομέα έχει καλύψει ολόκληρους εγκαταλελειμμένους κήπους γύρω απ' το φαράγγι 

Η μεγάλη κουφάλα δέντρου, όπου κατά την παράδοση ασκήτεψε ο Τούρκος σοφός, ο γερ' Αλής

Έπειτα ξαναγυρίζουμε και παίρνουμε τον ίδιο δρόμο πίσω χωρίς πολλές στάσεις αυτή τη φορά. Μια σύντομη ματιά στο καταρράκτη προλάβαμε και ρίξαμε: γύρω στα 50 άτομα στον μικρό του χώρο! Και δεν είναι ούτε καν Αύγουστος ακόμα! Τυχεροί που πήγαμε πρωί-πρωί! Εικόνα που δημιουργεί κάποια ανησυχία σε συνδυασμό με την συρρίκνωση της επιφάνειας του υδάτινου όγκου. Πρώτη μου σκέψη στα φιλαράκια μου τα χέλια: ‘πώς να την παλεύουν άραγε;’.

Γεμάτος ο καταρράκτης κατά την επιστροφή μας το μεσημέρι

Στα δικά μας τώρα: διανύσαμε συνολικά πάνω-κάτω μια απόσταση 9 και κάτι χιλιομέτρων σε 4 ώρες καθαρού χρόνου με ωραίες εικόνες και παρεΐστικη διάθεση. Αρχηγοί μας, Γιάννης Πάγκαλος και Μαρία Μετζογιαννάκη, μέλη του Δ.Σ., που προσπαθούν να μαζέψουν την συνηθισμένη καλοκαιρινή αποδιοργάνωση, φροντίζοντας να μη μείνει καμία Κυριακή ανεκμετάλλευτη, επειδή πάντα υπάρχουν κάποιοι, που δεν έχουν δει ακόμα κι ένα μέρος τόσο γνωστό πια όσο το φαράγγι του Ρίχτη και είναι υποχρέωση και χαρά του Συλλόγου να τους οδηγήσει εκεί! 

Αρχηγός 1: ταμίας κι επίσημος φωτογράφος του Συλλόγου!!😎!

Αρχηγός 2: Γραμματέας κι επίσημη κειμενογράφος του Συλλόγου! 😘

ΑΡΧΗΓΟΙ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Τάσος Μεταξάς, José André Prévôt

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Μ. Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:

Powered by Wikiloc