Στο φαράγγι του Χαυγά, το μοναδικό μεγάλο φαράγγι στο οροπέδιο Λασιθίου, περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 16 Ιουνίου 2019.
Το Λασιθιώτικο φαράγγι σχηματίζεται ανάμεσα στα υψώματα ‘Καθάριος
Λάκκος’ και ‘Καθάρια Κεφάλα’ της Δίκτης και στην κοίτη του κυλά ο ποταμός
‘Χαυγάς ή Ξενικός’, που το χειμώνα -λόγω του μεγάλου όγκου νερού που συγκεντρώνει- μετατρέπεται σε ένα από τα πιο ορμητικά και εντυπωσιακά ποτάμια της Κρήτης. Το ποτάμι συγκεντρώνει τα νερά του οροπεδίου Καθαρού, περνάει από
το οροπέδιο Λασιθίου, μεταφέρει τον υδάτινο όγκο του στην καταβόθρα του ‘Χώνου’ και καταλήγει στο φράγμα του Αποσελέμη. Το φαράγγι έχει συνολικό μήκος 4 περίπου χλμ. είναι τμήμα του Ευρωπαϊκου μονοπατιού Ε4 και εντυπωσιάζει με την άγρια, παρθένα φύση του και τις εντυπωσιακές 'σάρες' στα πρανή του.
Η ονομασία 'Χαυγάς' σημαίνει φαράγγι στο γλωσσικό ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης και απαντάται σε 30 περίπου φαράγγια της Κρήτης. Ο 'Χαυγάς' του Λασιθίου όμως είναι μοναδικός καθώς στη μέση του περίπου βρίσκεται ο 'Νεραϊδοκόλυμπος', ένα μαγευτικό τοπίο σμιλευμένο από τη φύση και την ροή του νερού και όπου -σύμφωνα με την ονομασία του και τη λαϊκή παράδοση- λούζονταν ...νεράιδες.
 |
| ΛΙΜΝΟΔΕΞΑΜΕΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ |
 |
| ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ |
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το οροπέδιο του Λασιθίου, από υψόμετρο 874 μ. κοντά στο γραφικό ξωκλήσι της Αγίας Πελαγίας. Μικρή στάση για να απολαύσουμε την εντυπωσιακή θέα προς το καταπράσινο οροπέδιο και τις δυο μεγάλες λιμνοδεξαμενές, που συγκεντρώνουν για άρδευση το νερό από τις βροχοπτώσεις και αστράφτουν επιβλητικές και καταγάλανες, με τα σύννεφα να καθρεφτίζονται στα γαλήνια νερά τους.
 |
| ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ |
 |
| ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΚΑΘΑΡΟΥ |
Συνεχίζουμε προς την εκκλησία του Τίμιου Σταυρού, από παλιό ανηφορικό μονοπάτι, που ξετυλίγεται στη γεμάτη βράχους και αρωματικούς θάμνους βουνοπλαγιά και ενώνει τα δυο οροπέδια. Ακολουθούμε 'τις στροφές τσ' Αλέξαινας', ένα παλιό μονοπάτι που είχε διατηρηθεί μέχρι πρόσφατα, όταν μια μπουλντόζα εξαφάνισε κάθε ίχνος του, για να φτιάξει ένα δρόμο που μοιάζει να μην οδηγεί πουθενά και πιθανόν δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί λόγω της απότομης κλίσης του εδάφους...Κατεβήκαμε μέσα στο φαράγγι, που αρχικά είναι ‘ανοικτό’, με άφθονη δενδρώδη βλάστηση στις πλαγιές του, κυρίως σφενδάμια και πρίνους. Διασχίζουμε το φαράγγι ισορροπώντας πάνω σε μεγάλους γκρίζους βράχους και λευκές πέτρες στην κοίτη του ποταμού. Το μεγάλο πλάτος της κοίτης, αλλά και τα σημάδια από τη ροή του νερού πάνω στα βράχια φανερώνουν ότι το ποτάμι ‘κατεβάζει’ μεγάλες ποσότητες νερού. Συνεχίζουμε την πορεία μας με τα πρανή του φαραγγιού να υψώνονται κάθετα και πανύψηλα από πάνω μας με επικίνδυνες ΄χαλασές', ενώ πολλά αρπακτικά πουλιά μόλις που διακρίνονται να κάνουν κύκλους ψηλά στον συννεφιασμένο ουρανό .
Η πορεία μας γίνεται δυσκολότερη, τα βράχια είναι ολοένα και πιο ψηλά και συχνά δεν υπάρχει πέρασμα ανάμεσα τους και πρέπει να σκαρφαλώσουμε. Αντικρίζουμε τις πρώτες ‘κολύμπες’, μικρές δηλαδή λιμνούλες νερού, που τις διαδέχονται όλο και μεγαλύτερες και περισσότερο μαγευτικές, με τις αντανακλάσεις των βράχων να καθρεφτίζονται στα διαυγή νερά τους. 
Σμιλευμένος από την κρυφή δύναμη του νερού στο πέρασμα αιώνων, βρίσκεται σφηνωμένος στην κοιλότητα δύο βράχων και αντανακλά ακούραστα την αγέραστη ομορφιά του στα ακίνητα νερά. Προσπαθούμε μάταια να φυλακίσουμε στις φωτογραφίες μας την παραμυθένια ομορφιά του τοπίου, άπιαστη όπως και οι νεράιδες...
Επιστρέφουμε ακολουθώντας την ίδια πορεία και βγαίνουμε από το φαράγγι, ανηφορίζοντας την ορθοπλαγιά από αριστερά. Ακολουθούμε στενό δυσδιάκριτο μονοπάτι που συχνά εξαφανίζεται ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα και στην πυκνή βλάστηση και καταλήγουμε στη αφετηρία μετά από 4 ώρες και 40' , έχοντας διανύσει περίπου 10,2 χλμ.
ΑΡΧΗΓΟΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης
ΒΙΝΤΕΟ: Παγκαλος Γιάννης
ΧΑΡΤΗΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
No comments:
Post a Comment