ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ στην ΕΛΟΥΝΤΑ (λόφος Λούτρα)

Την αυγουστιάτικη πανσέληνο από την κορυφή του λόφου Λούτρα, στην χερσόνησο της Κολοκύθας στην Ελούντα, απόλαυσε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 2 Αυγούστου 2020.

Πανέμορφες, μαγευτικές εικόνες, με τον πολυφωτογραφημένο 'κόρφο' της Ελούντας λουσμένο στο ασημένιο φως του φεγγαριού να αποκτά όψη παραμυθένια! Η δαντελωτή ακτογραμμή με τα φωτισμένα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, οι 'Αλυκές', το 'Κανάλι' και φυσικά το ξακουστό νησάκι της Σπιναλόγκα, συνθέτουν εικόνες αλησμόνητης ομορφιάς, φωτισμένα από το μεγαλύτερο φεγγάρι του χρόνου!

Μια μέρα πριν ‘γεμίσει’ το φεγγάρι, ξεκινήσαμε νωρίς το απόγευμα με στόχο αρχικά  να ανηφορίσουμε μέχρι την ψηλότερη κορυφή της Οξ(ι)άς, που δεσπόζει πάνω από τον οικισμό της Ελούντας, σε υψόμετρο 563μ. Καθώς όμως η ομάδα δεν διέθετε κατάλληλα αυτοκίνητα για να μεταφερθούμε στην αφετηρία, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε μια εναλλακτική διαδρομή και να ανηφορίσουμε στο ψηλότερο σημείο της Κολοκύθας, το λόφο Λούτρα.

Η Κολοκύθα βρίσκεται απέναντι από το θέρετρο της Ελούντας και στην ουσία πρόκειται για μία χερσόνησο που ενώνεται με μία πολύ λεπτή λωρίδα γης με την ξηρά, η οποία διακόπτεται από τον μικρό ισθμό του ‘Πόρου’. Στην αρχαιότητα εδώ βρισκόταν η αρχαία πόλη της Ολούς και αργότερα, κατά την ενετοκρατία, στην περιοχή βρισκόταν οι αλυκές των Βενετών.

Οδηγήσαμε μέχρι το ‘Κανάλι’, περάσαμε από τη γέφυρα πάνω από τον ισθμό που ενώνει την θάλασσα της Ελούντας με τον κόλπο του Μιραμπέλλου, αφήσαμε πίσω μας τους πέτρινους ανεμόμυλους και ακολουθήσαμε τον δρόμο δίπλα στη θάλασσα. Η καιρός ιδιαίτερα ζεστό και η θαλασσινή αύρα μάταια προσπαθεί να μας δροσίσει. Στρίβουμε δεξιά στον χωματόδρομο διασχίζοντας κάθετα την χερσόνησο της Σπιναλόγκα, απολαμβάνοντας την θέα στις βραχώδεις ακτές και στα ακαλλιέργητα χωράφια.

Σύντομα καταλήγουμε στο νεόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Λουκά. Μπροστά μας αστράφτει καταγάλανος ο απάνεμος κόλπος της  Κολοκύθας, με το ‘Γλαρονήσι’, μια μακρόστενη βραχονησίδα να δεσπόζει στην είσοδο. Χαμηλότερα, κρυμμένη από την πυκνή βλάστηση βρίσκεται η μικρή παραλία της Κολοκύθας, ιδιαίτερα αγαπητή στους αλλοδαπούς επισκέπτες.

Από το σημείο αυτό ξεκινά στενό, ανηφορικό, πετρώδες μονοπάτι, που ελίσσεται ανάμεσα στην θαμνώδη βλάστηση και καταλήγει στην κορυφή. Ανηφορίζουμε προς την κορυφή, ενώ τριγύρω μας υπάρχουν μόνο εγκαταλειμμένα χωράφια, που οροθετούνται με προσεκτικά κατασκευασμένους ‘τράφους’, που αποδεικνύουν ότι πριν η περιοχή αναπτυχθεί τουριστικά η καλλιεργήσιμη γη ήταν πολύτιμη και η κοπιαστική φροντίδα της απαραίτητη για την επιβίωση.

Συνεχίζουμε ανηφορικά, απολαμβάνοντας τη θέα της  γαλήνιας θάλασσας που τη σχίζουν μικρά πλεούμενα. Μετά από σύντομη πορεία φτάνουμε στην κορυφή του λόφου που προσφέρει πανοραμική θέα 360 μοιρών. Στο μικρό πλάτωμα στην κορφή υπάρχει κολωνάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού και απομεινάρια από μισογκρεμισμένες εγκαταστάσεις, σημάδια ότι σε αλλοτινούς καιρούς στο σημείο αυτό υπήρχε ακμάζουσα αγροτοκτηνοτροφική εγκατάσταση, που πιθανόν συντηρούσε πολυμελείς οικογένειες. Σήμερα διακρίνονται μισογκρεμισμένα πετρόκτιστα αγροτόσπιτα, που διατηρούν ακόμη τα βαριά πελέκια στις εισόδους τους, ενώ στους τοίχους υπάρχουν ακόμα οι εσοχές που χρησίμευαν σαν ντουλάπια. Την προσοχή μας συγκεντρώνει μια εντυπωσιακή κατασκευή, απροσδιόριστης χρήσης, με μισοβουλιαγμένη θολωτή στέγη, όπως αυτές που βλέπουμε στην κορυφή της Οξάς (όπου σε αρχαίους χρόνους άκμασε η πόλη της Αρχαίας Νάξου). 

Περιφερόμαστε στο χώρο την ώρα του δειλινού, περιμένοντας να ανατείλει το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ενώ η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει και η πλάση μοιάζει να ησυχάζει. Οι ρόδινες ανταύγειες του απόβραδου βάφουν ήδη το στερέωμα, ενώ τα βουνά σκουραίνουν και φαίνονται πιο απόμακρα.

Περιμένοντας τη σελήνη, αφήνουμε το βλέμμα μας να πλανιέται στο πανέμορφο τοπίο, απολαμβάνοντας εικόνες μοναδικής ομορφιάς: το στενό πέρασμα στον ‘Πόρο’ μοιάζει σχεδόν εξωπραγματικό, ενώ τα πολυάριθμα φώτα στην απέναντι ακτογραμμή αστραποβολούν σαν πολύτιμα πετράδια.Ο ήλιος έχει αποσυρθεί στη δύση, φωτίζοντας με τις τελευταίες του ακτίνες τα σκόρπια συννεφάκια στον ουρανό. Η βασίλισσα της νύχτας, ξεπροβάλει περήφανη από απέναντι, χαράσσοντας πάνω στα ήσυχα νερά της θάλασσας το λαμπερό, ασημένιο της μονοπάτι, του ‘φεγγαριού τη στράτα’.

Μένουμε αρκετή ώρα στην κορυφή απόθαυμάζοντας την ομορφιά του τόπου, προσπαθώντας να φυλακίσουμε σε φωτογραφίες τη μυστηριώδη γοητεία της σελήνης. Όταν το σκοτάδι έχει απλωθεί γύρω μας για τα καλά και διακρίνονται μόνο οι σκοτεινοί όγκοι των βουνών και οι λάμψεις από τα φώτα, επιστρέφουμε στην αφετηρία κατηφορίζοντας από το ίδιο μονοπάτι. Περιπετειώδης επιστροφή και παρότι το άπλετο φως της πανσέληνου φωτίζει τη διαδρομή μας, οι φακοί αποδεικνύονται απαραίτητοι.

Αφήνουμε πίσω μας την κοσμοπολίτικη Ελούντα που πάντα μας εκπλήσει ευχάριστα με τις κρυφές ομορφιές της και ανανεώνουμε το ραντεβού για την Τετάρτη, με ανάβαση στο ξωκλήσι του Αφέντη Σταυρού στην οροσειρά της Δίκτης με απογευματινή/νυκτερινή πεζοπορία.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΒΙΝΤΕΟ:  

ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΕΛΟΥΝΤΑΣ

Την Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019, γιορτή του δεκαπενταύγουστου, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε απογευματινή πεζοπορία στην χερσόνησο της Κολοκύθας, στην Ελούντα. Προορισμός της ομάδας ήταν το ψηλότερο σημείο του 'Νησιού', η κορυφή του λόφου 'Λούτρα' , για να απολαύσουμε ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου. 

Είναι η τρίτη φορά που επιλέξαμε να απολαύσουμε την καλοκαιρινή πανσέληνο στην περιοχή της κοσμοπολίτικης Ελούντας, μια κοντινή μας τοποθεσία, που πάντα μας εκπλήσσει ευχάριστα με τους κρυμμένους της θησαυρούς.

Η χερσόνησος της Κολοκύθας ή Σπιναλόγκα βρίσκεται απέναντι από το τουριστικό θέρετρο της Ελούντας. Στην ουσία πρόκειται για μια χερσόνησο που ενώνεται με μια πολύ λεπτή λωρίδα γης με την ξηρά, η οποία διακόπτεται από τον ισθμό του 'Πόρου', που κατασκευάστηκε το 1897 από τους Γάλλους συμμάχους για να ενωθεί η λιμνοθάλασσα της Ελούντας με τον κόλπο του Μιραμπέλλου. 

 ΚΑΝΑΛΙ ή ΠΟΡΟΣ

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από το Κανάλι, δίπλα από τους ανεμόμυλους (Πόρος). Ακολουθήσαμε τον παραλιακό χωματόδρομο μέχρι το μικρό, γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Λουκά, που βρίσκεται κοντά στην (ιδιαίτερα αγαπητή στους αλλοδαπούς επισκέπτες) απάνεμη παραλία της 'Κολοκύθας'. Ξεκουραστήκαμε για λίγα λεπτά, κυρίως για να απολαύσουμε την υπέροχη θέα του 'Γλαρονησιού' (της βραχώδους νησίδας που δεσπόζει στη είσοδο του μικρού κόλπου) και της δαντελωτής ακτογραμμής. Μόνη παραφωνία στη γαλήνη του δειλινού οι φωνές των εύθυμων τουριστών... 

 ΓΛΑΡΟΝΗΣΙ

Συνεχίσαμε ανηφορικά προς την κορυφή του λόφου Λούτρα όπου απολαύσαμε τη χρυσαφένια δύση του ηλίου και παραμείναμε μέχρι την ανατολή του ολόγιομου φεγγαριού. Λόγω της αυξημένης υγρασίας της βραδιάς το φεγγάρι βγήκε πίσω από χαμηλά σύννεφα, που είχαν δημιουργηθεί κατά μήκος του πιο στενού σημείου της Κρήτης, μεταξύ Παχειάς Άμμου, Ιεράπετρας και μέχρι τα Στειακά βουνά. 

Πανέμορφες, μαγευτικές εικόνες από ένα από τα πιο όμορφα σημεία θέας του Μιραμπέλλου. Η κορυφή 'Λούτρα' προσφέρει μοναδική θέα στις 'Αλυκές' και στο 'Κανάλι', από διαφορετική οπτική γωνία… καθώς απέναντί μας ήταν η κορυφή της Οξάς με την εξ ίσου υπέροχη θέα προς την περιοχή. 

Στην κορυφή του λόφου υπάρχει κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, ένα παλιό μισοερειπωμένο μεγάλο πέτρινο κτίσμα και δεξαμενές νερού με θολωτή στέγη, όπως αυτές που βλέπουμε στην κορυφή της Οξάς.  

Επιστρέψαμε στην αφετηρία στο 'Κανάλι' από το ίδιο μονοπάτι, με το άπλετο φως της πανσέληνου να φωτίζει και να διευκολύνει την κατάβαση μας. Μαζί μας πήραμε και πάλι εικόνες αλησμόνητης ομορφιάς από τον κόλπο του Μιραμπέλλου και τον πολυφωτογραφημένο 'κόρφο' της Ελούντας. Η μοναδική δαντελωτή ακτογραμμή, τα φωτισμένα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, η γαλήνια θάλασσα με τα μικρά πλεούμενα, πήραν όψη παραμυθένια λουσμένα στο ασημένιο φως του φεγγαριού!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΒΙΝΤΕΟ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΧΑΡΤΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λεωνίδας Κλώντζας, Λάμπρου Ελένη

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Powered by Wikiloc

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ, ΕΛΟΥΝΤΑ

Την Κυριακή 14 Απριλίου η ομάδα μας περπάτησε στην χερσόνησο της Σπιναλόγκας ή Κολοκύθας, σε μια κοντινή μας περιοχή στην Ελούντα, που πάντα μας εκπλήσσει ευχάριστα με τους κρυμμένους της θησαυρούς.

     
Η Κολοκύθα βρίσκεται απέναντι από το θέρετρο της Ελούντας και στην ουσία πρόκειται για μία χερσόνησο που ενώνεται με μία πολύ λεπτή λωρίδα γης με την ξηρά, η οποία διακόπτεται από τον μικρό ισθμό του Πόρου. ΄Εχει μήκος 5,2 χλμ και πλάτος 2,2χλμ. Στην αρχαιότητα εδώ βρισκόταν η αρχαία πόλη της Ολούς και αργότερα, κατά την ενετοκρατία, στην περιοχή βρισκόταν οι αλυκές των Βενετών.

Οι Ενετοί δημιούργησαν και το νησί της Σπιναλόγκας, το οποίο πριν αποτελούσε συνέχεια της Κολοκύθας, και πάνω του έκτισαν οχυρό για την προστασία του κόλπου. Ο ισθμός του Πόρου κατασκευάστηκε το 1897 από τους Γάλλους συμμάχους για την ένωση της λιμνοθάλασσας της Ελούντας με τον κόλπο του Μιραμπέλλου. Τον ισθμό διασχίζει μία πέτρινη τοξωτή γέφυρα. Πολύ κοντά στη γέφυρα υπάρχουν πέτρινοι ανεμόμυλοι που δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό με το τοπίο της γύρω περιοχής.

Το νησί αποτελεί καταφύγιο και τόπο αναπαραγωγής για απειλούμενα είδη, έχει χαμηλή θαμνώδη βλάστηση και αποτελεί ιδανικό μέρος για περίπατο, με πανοραμική θέα, κρυφούς κόλπους μαγευτικές παραλίες και ερείπια παλαιότερων εποχών.

ΙΣΜΘΟΣ ΠΟΡΟΥ

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από το ‘Κανάλι’, δίπλα από τους ανεμόμυλους και με κατεύθυνση δυτική, από μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα ανεβήκαμε στο μικρό οροπέδιο, όπου συναντώνται οι 4 δρόμοι της χερσονήσου. Συνεχίσαμε νότια προς την παραλία ‘Βαθύ’, ένα κλειστό κόλπο που προσφέρει απάνεμο αραξοβόλι για τους ψαράδες τον χειμώνα.

     
Συνεχίσαμε δυτικά μέχρι τη κορυφή του βουνού της περιοχής και απολαύσαμε την θέα προς το φρούριο της Σπιναλόγκα και την Πλάκα. Το πολυφωτογραφημένο νησάκι των λεπρών μας αποκαλύφθηκε από μια άλλη οπτική γωνία, με τα επιβλητικά του τείχη δίπλα στη θάλασσα, το κάστρο του και τα χερσωμένα πια χωράφια του. 

Συνεχίσαμε προς το βορειότερο άκρο με ανατολική κατεύθυνση, προς την παραλία της Πελεκητής, με τα πεντακάθαρα νερά και το ξεχωριστό ανάγλυφο, καθώς η θάλασσα εισχωρεί βαθιά μέσα στην στεριά και σχηματίζει μια κλειστή όμορφη παραλία. Σε κοντινή απόσταση από την γραφική παραλία βρίσκεται το αρχαίο λατομείο, απ’ όπου ‘έκοβαν’ κομμάτια βράχων οι Ενετοί και οι Ολούντιοι για τις κατασκευές τους, ενώ οι πέτρες του χρησιμοποιήθηκαν και για την οικοδόμηση της Σπιναλόγκα. Οι γιγάντιοι βράχοι που έχουν λαξευτεί από τους παλιούς πελεκητάδες,  εντυπωσιάζουν με το αλλόκοτο σχήματα σχήμα τους από τεράστια πέτρινα σκαλοπάτια.

 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ (video):ΕΔΩ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ:  ΕΔΩ

ΑΡΧΑΙΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΕΛΕΚΗΤΗΣ

Με πορεία παράλληλη με την βόρεια πλευρά του ‘νησιού’, περάσαμε από το ακρωτήρι του μικρού κριού και συνεχίσαμε μέχρι το ακρωτήρι του μεγάλου κριού (τοπωνύμια που δόθηκαν από την ομοιότητα των ακρωτηρίων με τον πολιορκητικό κριό). Στη μέση της διαδρομής συναντήσαμε το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, που κτίστηκε από εισφορές των τροφίμων της Σπιναλόγκα. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

 

Συνεχίσαμε νοτιοανατολικά και από παλιό μονοπάτι επιστρέψαμε στην αφετηρία, από το αρχικό παραλιακό μονοπάτι, παίρνοντας μαζί μας εικόνες μοναδικής ομορφιάς από τον κόλπο του Μεραμπέλλου, την κοσμοπολίτικη Ελούντα με τα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα, την Πλάκα και το νησάκι της Σπίναλόγκα. Διανύσαμε 10.66χλμ σε 3,5 περίπου ώρες.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Μιχαηλίδης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Θανάσης Κολοτούρος
ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος, Λεωνίδας Κλώντζας
ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ: Λεωνίδας Κλώντζας
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Ελένη Λάμπρου

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ