ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΒΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ 

(8-12 Ιουλίου 2024)

Ξέρατε ότι το φαράγγι του Βίκου είναι το βαθύτερο του κόσμου κι έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες; Έχετε δει τις στέγες στα Ζαγοροχώρια, όπου οι πέτρες εφάπτονται χωρίς συνδετικό υλικό; Έχετε περπατήσει στα πέτρινα γεφύρια και καλντερίμια, μνημεία πολιτισμού αξεπέραστης μαστοριάς; Έχετε διασκεδάσει τέλος σαν παιδιά κάνοντας με τους φίλους σας ράφτινγκ στον Βοϊδομάτη; Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα για να καταλάβετε ότι η εξόρμηση του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου κατά το διάστημα από 8-12 Ιουλίου 2024 στην ΒΔ πλευρά της Πίνδου άφησε στους 30 περίπου συμμετέχοντες τις καλύτερες αναμνήσεις! 

Ομαδική μας έξω από τον ξενώνα "Λαδιάς", όπου μέναμε πριν την διάβαση του φαραγγιού του Βίκου

Το βίντεάκι μας από τον Γιάννη Πάγκαλο (μουσική υπόκρουση τι άλλο; Villagers of Ioannina)

Το ταξίδι

Για να πούμε την αλήθεια το πιο μεγάλο μειονέκτημα στο να επισκεφτείς την περιοχή είναι η απόσταση: λεωφορείο ή ΙΧ από τα μέρη μας, διανυκτέρευση στο καράβι και σχεδόν ολοήμερη διάσχιση της ηπειρωτικής Ελλάδας με λεωφορείο. Σε αυτό το μαραθώνιο ταξίδι υπήρξαν και οι στάσεις ξεκούρασης σε επιλεγμένα μέρη, που καθήλωσαν όλους με την ομορφιά τους. Ο ισθμός και η διώρυγα της Κορίνθου, η γέφυρα Ρίου – Αντίρριου, το Μεσολόγγι και μια βόλτα στην λιμνοθάλασσά του στον πηγαιμό. Τα Ιωάννινα, το Γιοφύρι της Άρτας και η γραφική Ναύπακτος στον γυρισμό!

Αποχαιρετώντας το Ηράκλειο την Κυριακή 7 Ιουλίου

Δευτέρα 8, στάση στο Μεσολόγγι

Στην επιστροφή, Παρασκευή 12 Ιουλίου εδεήσαμε να σταματήσουμε Γιάννινα ΄έστω για ν' αγοράσουμε τα περίφημα γιαννιώτικα σιροπιαστά -αφού δεν τα καταφέραμε την προηγούμενη, που ήταν κανονικά στο πρόγραμμα. Εδώ η λίμνη Παμβώτιδα των Ιωαννίνων. 

Η στάση μας στο γεφύρι της Άρτας αποδείχτηκε μεγαλύτερη του αναμενόμενου, καθώς το λεωφορειάκι μας χάλασε κι έπρεπε να περιμένουμε να φτιαχτεί.

Παρά την καθυστέρηση σταματήσαμε και στην Ναύπακτο στον γυρισμό. Στο άνοιγμα του ενετικού λιμανιού διακρίνεται στο βάθος η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου

Η Ναύπακτος είναι σήμερα μια χαρούμενη κωμόπολη, όμως κάποτε, το μακρινό 1.571 μ.Χ. έγινε εδώ μια απ' τις μεγαλύτερες ναυμαχίες όλων των εποχών, όταν ο ενωμένος δυτικός στόλος νίκησε τον αήττητο ως τότε οθωμανικό και απέτρεψε την επέκταση του στη Δύση. Στη ναυμαχία έλαβε μέρος κι έχασε το χέρι του κι ο συγγραφέας του "Δον Κιχώτη", Μιγκέλ Θερβάντες, γι' αυτό κι ο αδριάντας του στολίζει την πόλη (κάτω).

Μονοδέντρι

Νωρίς το απόγευμα φτάνουμε στο Μονοδέντρι, που θα αποτελέσει τη βάση μας για την εξερεύνηση της περιοχής. Θα διανυκτερεύσουμε στον ξενώνα «Λαδιάς», ένα συμπαθητικό και σχετικά οικονομικό κατάλυμα για τα δεδομένα της περιοχής. Η πρώτη μας δουλειά να επισκεφτούμε τον ναό της Αγίας Παρασκευής, που κρέμεται πάνω απ’ το φαράγγι του Βίκου, για να δούμε από ψηλά τι ..μας περιμένει την επόμενη μέρα. Στην πορεία μας ανακαλύπτουμε το χωριό: έχει ένα μικρό πέτρινο θέατρο στην άκρη του, πολλούς ξενώνες και τέλος μια εντυπωσιακή κεντρική πλατεία με εστιατόρια και καφέ, όπου ο καθένας μας σχεδιάζει ήδη που και τι θα φάει το βράδυ. Πιο πολύ μας κέρδισε απ’ ότι φαίνεται «Η πίτα της Κικίτσας» τόσο για το όνομα, όσο και για το μέρος. Δοκιμάσαμε κυρίως πίτες (μανιταρόπιτα, χορτόπιτες, αλευρόπιτα σαν τη δικιά μας την ‘νεράτη’), αλλά και κρέατα, κυρίως μοσχαρίσια. Μερικοί τολμηροί ήπιαν και κανένα ποτάκι στην .. «Μεθυσμένη Αρκούδα», οι περισσότεροι πήγαν νωρίς για ύπνο μια και το φαράγγι του Βίκου, εύκολη διαδρομή δεν το λες…

Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής κρέμεται πάνω απ' το φαράγγι του Βίκου κι έχει ωραία θέα σ' αυτό, όπως φαίνεται στις πιο κάτω φωτογραφίες

Το θέατρο στο Μονοδέντρι

Night life  στο Μονοδέντρι

Στην όμορφη και σκιερή πλατεία του με τις καφετέριες σβήναμε πείνα και δίψα με πίτες και μπίρες!

Φαράγγι του Βίκου

Ξεκινώντας νωρίς το πρωί κατεβαίνουμε το φαράγγι, που θεωρείται το βαθύτερο του κόσμου σε αναλογία βάθους- πλάτους –υπάρχει και σχετική πινακίδα, που μας ενημερώνει ότι γι’ αυτό έχει μπει στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Κι αφού είναι το βαθύτερο, επόμενο είναι η διαδικασία της κατάβασης να είναι και απαιτητική και χρονοβόρα και σε πολλά σημεία να γίνεται με τη χρήση σκοινιού. Τελικά φτάνουμε στην κοίτη και την ακολουθούμε  με αρκετά ανεβοκατεβάσματα, ενώ στο τέλος έχει και μια δυσκολούτσικη ανηφόρα (ότι κατεβαίνεις, θα πρέπει να το ανέβεις κιόλας, λογικό). Έχει τη δυσκολία του λοιπόν, ειδικά καθώς η ομάδα περιλαμβάνει μικρά παιδιά και περιπατητές χωρίς μεγάλη πείρα, τους οποίους προσέλκυσε η φήμη του τόπου. Ωστόσο με υπομονή και βοήθεια από τους εμπειρότερους και τους δυνατούς της παρέας, τα καταφέραμε όλοι! Περπατήσαμε τα 16,5 χιλιόμετρα από το Μονοδέντρι ως το χωριό Βίκος με υψομετρική διαφορά γύρω στα 700 μ. άλλοι σε 6 ώρες, άλλοι σε 8, άλλοι σε 10 ώρες με τις στάσεις βέβαια. Το θέμα είναι ότι τα καταφέραμε! Όλη η ομάδα!

Όσον αφορά το ίδιο το φαράγγι τι να πει κανείς; Είναι καταπράσινο με σφενδάμια, φλαμουριές και γαύρους. Στα ανοίγματα φαίνονται από πάνω επιβλητικοί οι πύργοι της οροσειράς της Τύμφης σαν άγρυπνοι φρουροί (κάπου εκεί πίσω βρίσκεται και η δρακολίμνη δίπλα στο καταφύγιο της Αστράκας). Είναι ξερό αυτή την εποχή, με εξαίρεση τις πηγές του Βοϊδομάτη. Εδώ το νερό είναι τόσο κρύο, που με το ζόρι κρατάς το πόδι σου για λίγα δευτερόλεπτα μέσα. Ωστόσο οι θαρραλέες της ομάδας θα κάνουν κάποιες γρήγορες βουτιές!!! Τέλος η «σκάλα» (δηλαδή το καλντερίμι που ανεβάζει στο χωριό) και το χωριό του Βίκου καλοδομημένα και γραφικά, τυπικά της περιοχής. Πολύ όμορφο και το κεφαλοχώρι της Αρίστης με τη μεγάλη διπλή πλατεία του, όπου σταματήσαμε για φαγητό!

Φαράγγι του Βίκου: Έχει χαρακτηριστεί το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, σε σχέση με την αναλογία βάθους-πλάτους.

Από τα πιο διάσημα φαράγγια της Ευρώπης με τους πύργους της Τύμφης να υψώνονται από πάνω του, είναι μια διαδρομή must για κάθε πεζοπόρο, αν και δεν είναι και τόσο εύκολη: έχει τα υψομετρικά της, απότομη ανηφόρα και κατηφόρα, ενώ σε μερικά σημεία λόγω ολισθηρότητας πρέπει να κρατάς σκοινιά για να περάσεις. Ξερικό ειδικά το καλοκαίρι εκτός απ' τις πηγές του Βοϊδομάτη, όπου όμως το νερό είναι τόσο κρύο, που ελάχιστα κρατάς το πόδι σου σε αυτό!. Εννοείται ΚΑΙ στο φαράγγι του Βίκου ΚΑΙ στις πηγές πήγε και το παπάκι μας!

Από τα πιο όμορφα Ζαγοροχώρια αυτό της Αρίστης, στην πλατεία της οποίας καθίσαμε για φαγητό στην επιστροφή.

Χωριά, γεφύρια, σκάλες

Την επόμενη ξεκινώντας πάλι από Μονοδέντρι θα κάνουμε μια πεζοπορία αντάξια σε ομορφιά της προηγούμενης, αλλά αυτή τη φορά θα επικεντρωθούμε στον ανθρωπογενή παράγοντα περνώντας από τα πανέμορφα χωριά του Ζαγορίου ξεκινώντας από το Μονοδέντρι, ως τη Βίτσα, τους Κήπους, Κουκούλι κι επιστροφή στη βάση μας διασχίζοντας ένα μεγάλο μέρος του φαραγγιού προς τα νότια κι επιστρέφοντας απ’ τη σκάλα Μονοδεντρίου, την οποία κατεβήκαμε χθες! Περάσαμε από τα γεφύρια: Μίσιου, Νούτσου ή Κόκορη, Πλακίδα ή Καλογερικό, Λαζαρίδη, Μύλου ή Κήπων, Πετσιώνη.  Τι κι αν μας βγήκε η πίστη διασχίζοντας 25 περίπου χιλιόμετρα με πολλή ζέστη για την εποχή; Γιατί τι να πει κανείς γι’ αυτήν την ομορφιά! Τα Ζαγοροχώρια έχουν ανακηρυχτεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco όχι μόνο για τη φύση τους όσο και για την αρχιτεκτονική τους με τη χρήση της ντόπιας πέτρας στα σπίτια, τις εκκλησιές, τα καλντερίμια (σκάλες) και τα γεφύρια. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα έχουν χρηματοδοτήσει πλούσιοι έμποροι της διασποράς τον 18^ο  αιώνα, διαβάζω, τότε που ο πλούτος οδηγούσε σε ευγενή άμιλλα ποιος θα προσφέρει τα περισσότερα για καλό σκοπό!

Στο δρόμο για τα γεφύρια μάς ακολούθησε κι ο σκυλάκος της φωτογραφίας, όπως είθισται σε διάφορα μέρη της Β. Ελλάδας. Κάτω η ομάδα εν δράσει.

Πηγάδι στα μισά της διαδρομής, όμως λίγα τα νερά κι εδώ πάνω
Κάτω: μερικά απ' τα γεφύρια με πιο εντυπωσιακό το Καλογερικό με την κυματοειδή διάταξη. Άλλα του Μίσιου, του Λαζαρίδη, των Κήπων, του Νούτσου κλπ. Όλα πανέμορφα!

Στεγασμένες πηγές στο Κουκούλι, ένα ακόμα όμορφο χωριό του Ζαγορίου

Στην πλατεία του χωριού
Κάτω: και το παπί μας στα γεφύρια!

Την επόμενη μέρα θα ανέβουμε με το λεωφορείο στο μικρό χωριό Βραδέτο, το ψηλότερο του Ζαγορίου (1.340 μ.), γνωστό για την περίφημη σκάλα του, όσο και για τη θέση Μπελόη, ένα «μπαλκόνι» με καταπληκτική θέα τόσο στο φαράγγι του Βίκου όσο και στον ορεινό όγκο της Τύμφης. Στα bonus της ημέρας το γεγονός ότι το υψόμετρο έχει κρατήσει λίγο από την ομορφιά της ύστερης άνοιξης και ανακαλύπτουμε που και λουλουδάκι εδώ κι εκεί! Καταλήγουμε έξω από το γραφικό χωριό Καπέσοβο, αφού διασχίσαμε σήμερα μια μικρή διαδρομή 8 χλμ!

Ο Ορειβατικός Αγίου Νικολάου στη θέση Μπελόη κοντά στο Βραδέτο με εντυπωσιακή θέα στο φαράγγι του Βίκου. Κάτω το χωριό Βραδέτο με υψόμετρο 1.340 μ και η περίφημη 'σκάλα' του, δλδ το καλντερίμι που το συνέδεε με τα άλλα χωριά.

Κάθε Ζαγοροχώρι έχει τη σκάλα του, αλλά του Βραδέτου είναι περίφημη για τη μαστοριά της

Πανέμορφο lilium στην κοιλάδα. Φανταστείτε τι γίνεται την άνοιξη

Μια απ' τις πολλές χελωνίτσες που είδαμε στην πορεία!

Ράφτινγκ στον Βοϊδομάτη; Ε ναι!

Κάποιοι είχαν τους ενδοιασμούς τους! Το εισιτήριο τσουχτερό (αν και μας έκαναν καλή τιμή τα παιδιά, όμως απαιτείται οδηγός, εξοπλισμός κλπ). Είμαστε και ..μεγάλα παιδιά στην τελική, μην κρυώσουμε, μην πνιγούμε, μην ταλαιπωρηθούμε! Όμως όταν η ομάδα έχει δεθεί, ο ενθουσιασμός είναι μεταδοτικός: «Έλα θα σε βοηθήσουμε, τίποτα δεν θα πάθεις, μαζί θα είμαστε κλπ, κλπ»! Έτσι σκάμε όλοι στο γεφύρι της Αρίστης, όπου είχαμε ραντεβού με την Trekking Hellas. Φοράμε τα κράνη μας, τα σωσίβιά μας, τα ειδικά μποτάκια, παίρνουμε τα κουπιά μας, χωριζόμαστε σε βάρκες (5-6 στην καθεμία) με τον αρχηγό μας και μπλουμ. Πρώτα ο έμπειρος οδηγός μάς κάνει ένα σύντομο μάθημα για το πώς θα συντονιζόμαστε και θα υπακούμε στις οδηγίες του κι έπειτα βάζουμε μπρος! Είναι γεγονός ότι στην αρχή είμαστε μαύρο χάλι. Όμως στην πορεία ανταποκριθήκαμε γρήγορα. Μεγάλη η προσφορά των οδηγών: με πειράγματα, ‘μαλώματα’, δημιουργώντας το αίσθημα της ομάδας, αλλά και του ανταγωνισμού με τις άλλες ομάδες, αποτυπώνοντας φωτογραφικά τα επιτεύγματα και τις γκριμάτσες μας. Ε ναι! Περάσαμε τέλεια! Γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Κι αν μη τι άλλο είναι σίγουρα η δραστηριότητα την οποία ζηλέψανε τα παιδιά μας! «Η ‘μαμά’ μπάνιο στον Βοϊδομάτη; Ε όχι! Ούτε τσίπα πια!». 

Όσο για το τοπίο; Τι να πει κανείς; Το ομορφότερο κομμάτι της διαδρομή του ποταμού με πυκνή βλάστηση, πηγές στις άκρες, κρυστάλλινα νερά, αν τολμάς να αψηφήσεις το κρύο και να κολυμπήσεις και δύο ακόμα καταπληκτικά γεφύρια: της Αρίστης και της Κλειδωνιάς. Ειδικά εφέ πρόσφεραν τα αστραπόβροντα και η βροχή που έπεφτε που και που, αλλά, βέβαια,  «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται»!

Βοίδομάτης, κάνεις μπάνιο στα κρύα νερά του, κολυμπάς και πίνεις και νερό. Εδώ κάτω απ' το γεφύρι της Αρίστης

Με την ομάδα της Trekking Hellas Ιωαννίνων ράφτινγκ στον ΒοΙδομάτη

Μ’ αυτά και μ’ αυτά χάσαμε την προγραμματισμένη απογευματινή επίσκεψη στα Ιωάννινα, γιατί αργήσαμε. Αλλά γλυκάναμε το χάπι με μια επίσκεψη στο λεγόμενο «Πέτρινο δάσος» κοντά στο Μονοδέντρι, μιας ασύγκριτης γοητείας τοποθεσία με πετρώματα σαν κάστρα, που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι φυσικά.

Πέτρινο δάσος, μνημείο της φύσης κοντά στο Μονοδέντρι

Συνοψίζοντας είχαμε ένα τριήμερο πεζοπορίας στο οποίο καλύψαμε γύρω στα 50 χλμ και χαρήκαμε εικόνες μοναδικής ομορφιάς. Καλή η διάθεση, τέλεια η παρέα! Ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου, που την αφήσαμε να αλωνίζει στην γύρω περιοχή, την οποία αγαπά ιδιαιτέρως. Επίσης τον οδηγό μας, Κώστα Καμαρίτη, που μας έκανε όλα τα χατίρια, όσους βοήθησαν τους πιο αδύναμους κάνοντας με υπομονή την σκούπα της πορείας, τον ταμία, Γιάννη Πάγκαλο και τη γραμματέα, Μαρία Μετζογιαννάκη για την οργάνωση. Ευχόμαστε ο Σύλλογος να καταφέρει να πραγματοποιήσει κι άλλες όμορφες εκδρομές εκτός Κρήτης.

Η οδηγός μας, Σοφία Σιδηροπούλου με την αναμνηστική 'Κούκλα-Κολοκύθα" απ' την όμορφη συλλογή στα μαγαζάκια του Μονοδεντρίου, που της δωρίσαμε. Σοφία, ευχαριστούμε πολύ και Καλές διαδρομές σου ευχόμαστε!

Από το λεωφορείο αποχαιρετώντας τα Ζαγοροχώρια μια εικόνα στην κοιλάδα των Ιωαννίνων πνιγμένη στην ομίχλη. Ορειβατικός Αγίου Νικολάου: ένας σύλλογος - μια ομάδα - μια παρέα! Και στην άλλη με καλό!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σοφία Σιδηροπούλου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, 

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

 

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΕΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: Γιάννης Πάγκαλος

Powered by Wikiloc

Powered by Wikiloc