ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Sunday 19 May 2024

ΔΑΣΟΣ ΚΡΟΥΣΤΑ:

ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΩΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΑΤΗΜΑ

Με δύσκολες συνθήκες ξεκίνησε η πεζοπορία της Κυριακής 19 Μαΐου 2024 στο δάσος του Κρούστα για τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγίου Νικολάου, καθώς στην περιοχή μας επικρατούσαν συνθήκες καύσωνα με αφρικάνικη σκόνη. Ωστόσο οι 23 θαρραλέοι πεζοπόροι, που μαζεύτηκαν, δεν το μετάνιωσαν, αφού αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή για μια τέτοια μέρα.

Ομαδική μας στη θέση "Πάτημα" με τον χώρο αναψυχής και την ωραία θέα

Η πεζοπορία μας ξεκινά νωρίς το πρωί από τον γνωστό χώρο δίπλα στη δεξαμενή, αφετηρία για πολλές όμορφες διαδρομές τριγύρω. Ξεκινάμε την πορεία από αγροτικό δρόμο και γρήγορα τον αφήνουμε, για να πάρουμε ανηφορικό παλιό καλντερίμι. Ήρεμα και χωρίς δυσκολίες ανεβαίνουμε θαυμάζοντας το καταπράσινο δάσος. Στην πρώτη μας στάση για ανασύνταξη ο κύριος Θόδωρος και η Σοφία, καταγόμενοι από την περιοχή, μάς αφηγούνται παλιές ιστορίες, που γνωρίζουν. Ιστορίες του δάσους: από την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο … Φαίνεται ότι το γαλήνιο αυτό δάσος κάποτε ήταν άντρο επαναστατών, ανταρτών κι άλλων κυνηγημένων. Από τις ιστορίες που άκουσα, πολλές και με συγκίνηση ειπωμένες από την οικογενειακή ιστορία των δύο συν-περιπατητών μου, συγκράτησα κάποιες πληροφορίες, που μου έκαναν εντύπωση: όπως ότι ο Κρούστας σαν χωριό έχει έντονα αριστερό παρελθόν εξ ου και του είχε δοθεί το προσωνύμιο «Μικρή Μόσχα». Στα δάση της περιοχής έδρασε και ο -όχι και πολύ αριστερός αντάρτης-Μπαντουβάς, που μετά την απελευθέρωση έστρεψε τη μανία του εναντίον των παλιών του συναγωνιστών. Εδώ περιφέρθηκε αιχμάλωτος και ο στρατηγός Κράιπε μετά την απαγωγή του. Επίσης έμαθα και ποιος ήταν ο Εγγλέζος της «Κουφάλας του Εγγλέζου», της σπηλιάς δηλαδή που συχνά επισκεπτόμαστε στο Καθαρό: ο Πάτρικ Λή Φέρμορ, γνωστός τόσο ως αντιστασιακός, όσο κι ως λογοτέχνης, λόγιος και φιλέλληνας. «Μια ακόμα σπηλιά ανταρτών υπάρχει πιο κάτω, δίπλα στον δρόμο, ίσως μπορούμε να την επισκεφτούμε μετά», λέει ο Παναγιώτης!

Ξεκινάμε από αγροτικό δρόμο ανάμεσα στο πυκνό πευκόδασος

Τολμηρή ομάδα, καθώς περπατάμε σε συνθήκες καύσωνα κι αφρικανικής σκόνης, ωστόσο εδώ στο δάσος το φαινόμενο είναι υποφερτό!

Στην πρώτη στάση, ο κύριος Θόδωρος Ρουκουνάκης και η Σοφία Καραμανώλη θα μας πουν ιστορίες για τη δράση των ανταρτών και της αντίστασης στο δάσος

Το πυκνό δάσος κρύβει πολλά μυστικά!!

Χαμηλά το δάσος του Κρούστα έχει κυρίως πεύκα, ωστόσο όσο ανεβαίνουμε επικρατούν τα πρίνα και κάποιοι κρητικοί ασφένδαμοι

Πόσα να έχει δει ο γιγάντιος αυτός πρίνος στη ζωή του;

ΠΑΝΩ: Μοσχομύριζε η ανθισμένη αντωναΐδα (τεύκριον, αντραμιθιά ή καλοκοιμιθιά ή λαγοκοιμιθιά, παλιότερα λέγεται ότι γέμιζαν τα στρώματα με αυτήν για καλό ύπνο). Επίσης διάβασα για το βότανο ότι έδωσε κι αυτό τη δική του αντίσταση στην Κατοχή, καθώς παρά λίγο να εξαφανιστεί τότε αφού οι Γερμανοί στρατιώτες το κατανάλωναν ως υποκατάστατο του τσαγιού. - ΚΑΤΩ: Αρκετά καλό το καλντερίμι που ελίσσεται μέσα στο δάσος, αλλά και αυλάκια μεταφοράς νερού (καταπότες)

Απίστευτη η μυρωδιά της ρητίνης του πεύκου, δεν είναι τυχαίο που στην περιοχή έχει πολλά μελίσσια.

Προσοχή! Μην σπάσει το κουκούλι!

Μετά την μικρή αυτή «ξενάγηση» στην τοπική μας ιστορία, η πορεία συνεχίζεται. Βγαίνουμε για λίγο σε χωματόδρομο κι εντυπωσιαζόμαστε από ωραίους κήπους και περβόλια. Έπειτα ανηφορίζουμε μέσα από τη λαγκαδιά. Υποτίθεται ότι από εδώ περνούσε μονοπάτι, ίχνη του οποίου φαίνονται ακόμα εδώ κι εκεί, αλλά σε πολλά σημεία αναγκαζόμαστε να αναρριχηθούμε σε ελεύθερη ανάβαση. Γκρινιάζει η ομάδα λέγοντας ότι ήταν αυξημένης δυσκολίας η πορεία, όμως σύντομα βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο κι όλα έρχονται στα ίσα τους. Η πινακίδα «Στου σκοτωμένου ο πίνακας» εξάπτει την φαντασία μας και ρωτάμε τον κυρ Θόδωρο. Όχι δεν ήταν αντάρτης αυτός, ήταν θύμα βεντέτας, που χάνεται πολύ πίσω στο χρόνο!!! Βρε τι σκοτεινά μυστικά κρύβει αυτό το όμορφο δάσος!

Στον χωματόδρομο εντυπωσιαζόμαστε από τους ανθισμένους κρητικούς ασφένδαμους, από τα πιο εντυπωσιακά δέντρα των κρητικών βουνών (acer sempervirens)

Εντυπωσιακός;

Φωτογραφίζοντας την αγριοτριανταφυλλιά (rosa canina)

Κι ένα άνθος από κοντά

Σε μερικά σημεία είχε χαθεί το μονοπάτι και χρειάστηκε κάπως απότομη ελεύθερη ανάβαση

Κάποιοι την τέλειωσαν την ανηφόρα ήδη

Κάποιοι πάνε ακόμα

Σ' ένα σημείο χρειάστηκε να περάσουμε μέσα απ' το στενό αυλάκι

Οι λειχήνες ζωγραφίζουν πάνω στον κορμό της καρυδιάς

Εμείς κατευθυνόμαστε προς τη θέση «Πάτημα», χώρος που σχηματίζει ένα πλάτωμα με φοβερή θέα στην καταπράσινη περιοχή, όπου υπάρχει χώρος αναψυχής κάτω από έναν μεγάλο πρίνο κι έναν όμορφο πολύχρωμο κρητικό ασφένδαμο. Εδώ θ’ ανοίξουν δικαιωματικά τα ταπεράκια και οι ρακές, καθώς τα δύσκολα της ανάβασης πέρασαν. Στη συνέχεια μας περιμένει η ομαλή κατηφόρα από τον αγροτικό δρόμο, που σου δίνει τη δυνατότητα να μυρίσεις ανεμπόδιστα τις ευωδιές της ρητίνης του πεύκου και των μυρωδικών θάμνων (στα θυμάρια, τις φασκομηλιές, τις λαδανιές, προστίθενται και η ανθισμένη αντραμυθιά ή καλοκοιμηθιά –αντωναΐδα- λόγω υψόμετρου). Στις άκρες του δρόμου πολλά είναι και τα μελίσσια, που διακρίνουμε!!!

Θέα από το Πάτημα. Από τις πιο πράσινες περιοχές του νομού μας αυτή εδώ πάνω απ' το χωριό Κρούστας

Ωραία γράφουν τα μπλουζάκια μας στο πράσινο!

Στο χώρο αναψυχής στο Πάτημα

Onopordum, γαϊδουράγκαθο με επισκέπτη (ωραίες φωτογραφίες της Μαρίας) . Κάτω αριστερά η πολύ κοινή αστοιβίδα ανθισμένη και το σπάνιο sedum

ΠΑΝΩ: φωτογραφίζοντας τον ασφένδαμο. ΚΑΤΩ: Μια μικρόσωμη δρακοντιά και η γνωστή μας παιώνια, χωρίς άνθη πια αλλά με καρπούς

Βραχογλαστράκι με αγριοράδικο (φώτο της Μαρίας, μα που τα βρίσκει πάντα;)

Μετά από 3,5 ώρες, 9 χιλιόμετρα, κάτι λιγότερο από 400 μέτρα υψομετρική διαφορά φτάνουμε πίσω στην αφετηρία μας. Περισσότερο δεν χρειαζόμασταν κιόλας μια τέτοια μέρα, καθώς η ατμόσφαιρα όσο μεσημεριάζει γίνεται πια ανυπόφορη. Από 25-35’ βαθμούς C βλέπω τώρα ότι κυμάνθηκε η θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, ώρα για μια βουτιά επειγόντως!!! Ωστόσο μια τελευταία στάση στην σπηλιά των ανταρτών δίπλα στον δρόμο θα την κάνουμε. Ορισμένοι θαρραλέοι και χωρίς υψοφοβία θα χρησιμοποιήσουν τα σύρματα που έχουν βιδώσει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κρούστα και η γνωστή μας ομάδα των αναρριχητών του Αγίου Νικολάου του Θέμελη Μαρνέλου και του Γιώργου Δατσέρη, για να κάνουν την ‘βυθισμένη’ σε ένα στενόμακρο δυσπρόσιτο βούλισμα της γης σπηλιά, επισκέψιμη στο κοινό! Τους ευχαριστούμε, καθώς και τον αρχηγό μας τον Ray Groves. Well done, Ray!

Η παρακείμενη στον δρόμο σπηλιά των ανταρτών. κάτω βλέπετε τη θέα από πάνω και από κάτω

Η κάθοδος ως αυτήν επιτυγχάνεται ακολουθώντας τα σκοινιά των φίλων αναρριχητών, του Κάσπερ Μαρνέλου και της παρέας του, αν διαθέτεις τα απαραίτητα ..κότσια!