ΠΛΑΚΑ ΕΛΟΥΝΤΑΣ – ΒΡΟΥΧΑΣ – ΜΥΡΩΝΙΚΗΤΑΣ – ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΣ

Μια απολαυστική πεζοπορία στο ΒΔ άκρο του νομού μας πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 5 Οκτωβρίου από την γραφική Πλάκα Ελούντας απέναντι από τη Σπιναλόγκα ως την κοινότητα του Βρουχά, τον εγκαταλελειμμένο οικισμό του Μυρωνικήτα, το Φάρο του Αφορεσμένου και το παρακείμενο αιολικό πάρκο του Αγίου Ιωάννη και πάλι πίσω! Συνολικά 17 χλμ με ωραία εναλλαγή τοπίων και 28 αποφασισμένους πεζοπόρους!

Ομαδική μας στην μεγάλη πηγάδα κάτω απ' τον Μυρωνικήτα με φόντο τις ακτές και το αιολικό πάρκο!

Ξεκινάμε απ’ το μισοάδειο παρκινγκ της παραλίας της Πλάκας κατά τις 9 η ώρα το πρωί κι ακολουθώντας χωματόδρομους, ασφαλτόδρομους, κατσικόδρομους και παλιά καλντερίμια θα ανέβουμε τα 270 μέτρα περίπου υψομετρικής που μας χωρίζουν από το ψηλότερο σημείο κοντά στο χωριό «Βρουχάς». Το  μέρος φημίζεται για τους ανεμόμυλους καθώς μαστιγώνεται από τους δυνατούς ανέμους, όμως σήμερα ο καιρός μας κάνει το χατίρι: λίγο αεράκι για δροσιά, που κι ένα συννεφάκι για σκιά, ιδανικό σκηνικό για πεζοπορία! Το γραφικό καφενεδάκι  του χωριού είναι φίσκα με κόσμο λόγω Κυριακής μετά την εκκλησία και μας δελεάζει προς στιγμήν!

Ωραία θέα, καθώς ανεβαίνουμε στον κόρφο της Ελούντας!

Βρουχάς, παραδοσιακό χωριό 17 χλμ από Άγιο Νικόλαο και 18 από Νεάπολη. Το όνομά του προέρχεται μάλλον απ' τη λέξη "βρούχος" δλδ μούγκρισμα, πιθανόν απ' το θόρυβο του συνεχώς δυνατού αέρα στην περιοχή, γι' αυτό εξάλλου κι υπάρχουν εδώ πολλοί μύλοι

Έξοδος απ' τον Βρουχά και ΚΑΤΩ: ένας παλιός μύλος στον δρόμο μας (ένας απ' τους πολλούς που έχει η περιοχή)

Με βαριά καρδιά ξεκολλάμε απ’ τον Βρουχά και συνεχίζουμε καθοδική πορεία. Περνάμε από κουφάρια ανεμόμυλων, παλιές δεξαμενές και αγροικίες, μια μεγάλη πηγάδα συλλογής νερού, γεμάτη με χρυσόψαρα  και κάνουμε την πρώτη στάση στον φροντισμένο περίβολο της εκκλησίας της Ανάληψης  του σχεδόν έρημου οικισμού του Μυρωνικήτα. Από εδώ  ακολουθούμε παλιό καλντερίμι, που περνά από ένα πλάτωμα με πάρα πολλές μεγάλες και βαθιές πετρόκτιστες πηγάδες. Εξηγώ στους αλλοδαπούς φίλους μας τη χρήση τους στο παρελθόν και τη σημασία τους στη συλλογή νερού της βροχής σε ένα από τα πιο ξερικά, πετρώδη κι άνυδρα μέρη της Κρήτης. Δεν ξέρω αν κατάλαβαν την αξία του νερού για μας, αφού σε αυτούς δεν έλειψε ποτέ, όμως σίγουρα εντυπωσιαστήκαν από τις μνημειώδεις αυτές κατασκευές!

Χαζεύοντας τη μνημειώδη πηγάδα στον Μυρωνικήτα

Και τα χρυσόψαρά της

Θέσεις για να στέκονται οι στάμνες!!!

Πλατεία Μυρωνικήτα έξω απ' το εκκλησάκι της Ανάληψης, που γιορτάζει μια φορά το χρόνο (21 Μαΐου) μαζεύοντας κόσμο από τα γύρω χωριά

Φεύγοντας απ' τον οικισμό μέσω παλιού καλντεριμιού

Όμορφες παλιές αγροικίες

Ολόκληρη η ομαδική μας πάνω απ' τη μνημειώδη πηγάδα!

Κι άλλη πηγάδα πιο κει

Κατηφορίζουμε κι άλλο  από ‘κατσικομονοπάτια’, ώσπου βρίσκουμε τον αγροτικό παραλιακό δρόμο, που περνάει από την παραλία ‘Μεγάλη Πατσάβρα’ και τη γειτονική ‘Ξεπαπαδιά’ με το εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου να λάμπει κάτω απ’ τον μεσημεριανό ήλιο. Εντυπωσιαζόμαστε από τους βραχώδεις σχηματισμούς και τους μικρούς κόλπους με τα τυρκουάζ νερά, που τα χαίρονται μόνο κάποιοι μοναχικοί ψαράδες. Το ψάρι πρέπει να είναι άφθονο εδώ με τόσες σπηλιές, ξέρες και βράχους! «Κοίτα εκεί ένα κοπάδι, μάλλον είναι κέφαλοι», μου δείχνει η Τερέζα, που αν και μένει στο Τέξας, έζησε πολλά χρόνια της ζωής της εδώ, δίπλα στους ντόπιους ψαράδες. Πραγματικά καμιά δεκαριά μεγάλα ψάρια φαίνονται από ψηλά να τσιμπολογάνε κάτι!!!

ΠΑΝΩ: Κατηφορίζοντας στις βόρειες έρημες ακτές ΚΑΤΩ: Απομονωμένες μακριά από τα τουριστικά κέντρα, τόσο όμορφες μα συνήθως πολύ άγριες. Σήμερα μια ασυνήθιστα απάνεμη μέρα με ήρεμα γαλανά νερά! Εδώ η Μεγάλη Πατσάβρα!

Μονοπάτι που περνά πάνω απ' τις απόκρημνες ακτές οδηγεί στον φάρο

Εκκλησάκι Αγίου Διονυσίου στην παραλία Ξεπαπαδιά

Το εκκλησάκι από μακριά με το ιστιοπλοϊκό που βγήκε βόλτα στα γαλανά νερά

Ακτή Ξεπαπαδιά με μικρό οικισμό και το εκκλησάκι

Περπατώντας παράλληλα με τις ακτές κι ατενίζοντας το γαλάζιο πέλαγος θα φτάσουμε κάποτε και στα ερείπια του φάρου του Αφορεσμένου, μέρος που επισκεπτόμαστε συχνά και κάθε φορά δεν αμελούμε να κάνουμε έκκληση στις αρχές να δουν σοβαρά την αναστήλωση του μοναδικού αυτού μνημείου, που ανεγέρθηκε το 1864 από τη Γαλλική Εταιρία Φάρων, για να οδηγεί τα καράβια με ασφάλεια στον κόλπο του Μεραμπέλλου μακριά από τη μόνιμα φουρτουνιασμένη θάλασσα, που αποτέλεσε και μέρος του θρύλου για το πώς πήρε το όνομά της η περιοχή. 

Οδεύοντας προς τον φάρο μέσα από όμορφα πετρώδη περάσματα

Η ομάδα ξεκουράζεται στην σκιά των βράχων. Αν και φθινοπωρινός ο καιρός ,τέτοια ώρα εξακολουθεί να κάνει πολλή ζέστη κι εδώ σκιά δεν έχει! Στο βάθος φαίνεται ήδη ο Φάρος του Αφορεσμένου αριστερά και στην κορφή του λόφου τα απομεινάρια από την ενετική βάρδια.

Στην τελική ευθεία για τον Φάρο απ' το στενό μονοπάτι

Το κουφάρι του Φάρου,  που ανεγέρθηκε το 1864 από τη Γαλλική Εταιρία Φάρων,

 αργοπεθαίνει σιγά-σιγά χωρίς να νοιάζεται κανείς για την αναστήλωσή του! Κρίμα!

Η ΒΔ πλευρά του

Γραφική παραλία Χωματίστρα δίπλα στον φάρο. Η παράδοση θέλει να πεθαίνει εν πλω και να θάβεται εδώ ο Καϊάφας, ο Εβραίος αρχιερέας, που καταδίκασε τον Χριστό. Η γη όμως δεν ήθελε να τον δεχτεί και τον ξέθαβε συνεχώς, ώσπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου και πλάκωσε τη σωρό του διώκτη του Χριστού με μεγάλες πέτρες. Έτσι η περιοχή ονομάστηκε ‘τόπος του αφορεσμένου’, η δε θάλασσα δεν ηρέμησε ξανά. Ακόμα και τα καράβια απέφευγαν να περάσουν από κοντά κι έκαναν ολόκληρο γύρο. Θρύλος που σκοπό έχει προφανώς να δικαιολογήσει το άγριο κι επικίνδυνο ακρωτήρι και να αποτρέψει τους ναυτικούς να το πλησιάζουν.

Γυρνάμε μετά λίγο πίσω και παίρνουμε το ανηφορικό μονοπάτι, που μας φέρνει στο αιολικό πάρκο. Μια σύντομη στάση ανασύνταξης εδώ στοιβαγμένοι όλοι στην πίσω σκιερή μεριά της μικρής κάτασπρης εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη, μιας κι είναι ντάλα μεσημέρι κι ο ήλιος βαράει..

Ανασύνταξη της ομάδας πριν την κατηφόρα στο μικρό κάτασπρο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στη μέση του αιολικού πάρκου

Παίρνοντας αριστερά μας τον χωματόδρομο για την Πλάκα Ελούντας

Από εδώ θα πάρουμε –πρώτη φορά- τον παλιό χωματόδρομο που θα μας επιστρέψει πίσω στην αφετηρία από τη βόρεια πλευρά. Διαδρομή φανταστική με την Σπιναλόγκα απέναντι μας καθ’ όλη τη διάρκειά. Κι όταν πλέον φτάνουμε στην Πλάκα μια βουτιά στα δροσερά νερά -βάλσαμο στα καταπονημένα μέλη μας- με θέα το «Νησί των …καταραμένων» θα μας θυμίσει για πολλοστή φορά σε τι ευλογημένο τόπο ζούμε!

Ο οποίος μας προσφέρει συνέχεια θέα στον κόρφο της Ελούντας και τη Σπιναλόγκα από όλες τις πλευρές της

Η Σπιναλόγκα ή Καλυδών, οχυρώθηκε με ιδιαίτερη επιμέλεια από τους Ενετούς, οι οποίοι κατέστρεψαν μέρος της χερσονήσου και δημιούργησαν το νησί. Λόγω της τοποθεσίας του το νησί ήταν ήδη οχυρωμένο από την αρχαιότητα προκειμένου να προστατευθεί η είσοδος στο λιμάνι της αρχαίας πόλης Ολούς. Lέγεται αποδόθηκε στα λατινικά ως spina lunga (σπίνα λούνγκα), που σημαίνει «μακρύ αγκάθι», λόγω του στενόμακρου σχήματος της νησίδας. Τον Ιούνιο του 1715, οι Οθωμανοί πολιορκούν τη Σπιναλόγκα με δύναμη 6.000 ανδρών. Το υπερασπίζονται 160 Βενετοί στρατιώτες και χαΐνηδες, αλλά μάταια. Μετά την παράδοση της Σπιναλόγκας στους Τούρκους, εκατοντάδες από τους αιχμαλώτους χριστιανούς μεταφέρθηκαν στην Κρήτη και πουλήθηκαν ως δούλοι. Με την ίδρυση της Κρητικής Πολιτείας (1898–1913) και μέσα στο πνεύμα του νεωτερικού κράτους, που επέβαλλε την απομόνωση των ασθενών από τον «υγιή» πληθυσμό, αποφασίστηκε το 1903 ο υποχρεωτικός εγκλεισμός όλων των λεπρών της Κρήτης στη νησίδα της Σπιναλόγκας. Η επιλογή της συγκεκριμένης θέσης βασίστηκε στην ύπαρξη εγκαταλειμμένων οθωμανικών κατοικιών, αλλά και στη σκοπιμότητα εκκαθάρισης της περιοχής από τον εναπομείναντα μουσουλμανικό πληθυσμό. Οι πρώτοι ασθενείς μεταφέρθηκαν στη Σπιναλόγκα το 1904. Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στο νησί ξεκινά όταν οι ίδιοι οι ασθενείς ιδρύουν την «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας Άγιος Παντελεήμων». Από το 1952, το ελληνικό κράτος σχεδιάζει τη σταδιακή κατάργηση των λεπροκομείων και τη δημιουργία κεντρικού θεραπευτηρίου στην Αθήνα. Το 1957, οι τελευταίοι περίπου τριάντα ασθενείς μεταφέρονται στον Αντιλεπρικό Σταθμό του Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων Αγία Βαρβάρα στην Αθήνα και το Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας κλείνει οριστικά. Το 2010 προβλήθηκε απ' το Mega η επιτυχημένη σειρά "Το νησί" βασισμένη στο ομώνυμο best seller της Victoria Hislop. Τα δύο αυτά εμβληματικά έργα έφεραν πολλούς επισκέπτες στην περιοχή, που έκτοτε έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά! (πηγή Βικιπαίδεια)

Λιγότερο γνωστές, όμως εξίσου σημαντικές οι σπηλιές της περιοχής με τοιχίο στην έξοδο, δείγμα ότι κάποτε χρησιμοποιούνταν πιθανόν για κτηνοτροφικούς σκοπούς!

Παραλία Πλάκας Ελούντας: κάνοντας μπάνιο με θέα τη Σπιναλόγκα!

Proepero Autumnale, μια μικροσκοπική ομορφιά της εποχής

Μια μεγάλη πεζοπορία 17 χλμ σήμερα με συνολική υψομετρική διαφορά γύρω στα 550-600 μέτρα και με πολύ όμορφα τοπία, χορταστική θα έλεγα! Ευχαριστούμε πολύ τον αρχηγό μας, Γιάννη Καλλιβρετάκη για τον όλο σχεδιασμό της. Ο Οκτώβριος μόλις ξεκίνησε δυναμικά και η ορειβατική σεζόν αρχίζει να απογειώνεται!!!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Γιάννη Καλλιβρετάκη, απ' τις ήρεμες δυνάμεις του Ορειβατικού, πάντα έτοιμος να βοηθήσει όπου τον χρειαστούμε!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Καλλιβρετάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Καλλιβρετάκης, Μαρία Μετζογιαννάκη, Δέσποινα Σαμπροβολάκη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Μαρία Μετζογιαννάκη

ΑΝΩ ΛΟΥΜΑΣ – ΚΟΡΥΦΟΓΡΑΜΜΗ ΚΑΤΣΕΛΙΟΥ – ΒΡΟΥΧΑΣ (Άνω Μεραμπέλλο)

Την Κυριακή 8 Ιουνίου 2025 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε μια ακόμα εξαιρετική πεζοπορία στο αγαπημένο μας Άνω Μεραμπέλλο, που, παρά τον δυνατό αέρα, άφησε όμορφες εικόνες στους περίπου είκοσι συμμετέχοντες.

Ομαδική από την κορυφή του Κατσελιου, με την ωραία θέα στον κόρφο της Ελούντας και τη μανισμένη σήμερα θάλασσα. 

Στην κορυφογραμμή του Κατσελιού

Η ομάδα ξεκινάει από τον οικισμό του Άνω Λούμα, όπου παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας κοντά στο μπαράκι με το ευρηματικό όνομα «Το μαύρο πρόβατο»! Από εκεί ακολουθούμε χωματόδρομο, που, όπως λέει η πινακίδα, οδηγεί στον Άγιο Γεώργιο του Κάστελλου. Ο δρόμος ελίσσεται ανάμεσα σε βραχώδεις ελαιώνες κι είναι ελαφρά ανηφορικός. Θέματα συζήτησης στα παρεάκια τι σημαίνει το επιστημονικό  όνομα του γαϊδουράγκαθου: onopordum στο εντυπωσιακό μαβί άνθος του οποίου "στήσανε χορό τα μελισσόπουλα" κι άλλα διάφορα μαμούδια.  Παραπάνω ο Γιάννης λέει γι’ ακόμα μια φορά το ανέκδοτο με τους Γιαπωνέζους τουρίστες που χάθηκαν στον Λούμα: «Άνω Λούμα ή Κάτω Λούμα;» θα ρωτήσει ο Ιάπωνας διασώστης, που θέλει πάντα να κυριολεκτεί και θυμίζει ότι το συγκεκριμένο χωριό, όπως κι αρκετά άλλα στην Κρήτη έχει και το δίδυμό του στην κάτω πλευρά… Με αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στο όμορφο εκκλησάκι με το περιφραγμένο προαύλιο, τις με πλαστικότητα στις μορφές αγιογραφίες του, το καμπαναριό του λίγο πιο πέρα πάνω στον βράχο και τη φανταστική θέα στον οικισμό και στο βόρειο κρητικό πέλαγος.

Το μπαράκι "Το μαύρο πρόβατο" στον Άνω Λούμα

Ξεκινώντας για Άγιο Γεώργιο από τον Άνω Λούμα

Μνημειώδης δεξαμενή νερού, δυστυχώς άδεια

Μεγάλο αλώνι κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου (κάτω)

Η εποχή του γαϊδουράγκαθου (onopordum) 

Σύντομη στάση και πάλι ανηφόρα αυτή τη φορά εκτός μονοπατιού, που μας οδηγεί στην κορυφή. Από εδώ και καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας κατά μήκος της κορυφογραμμής του Κατσελιού (παραφθορά του Κάστελλου μήπως;) θα αντικρίζουμε καθηλωτικό τον μακρύ σαν μπουκάλι κόλπο της Ελούντας και στην είσοδό του το νησάκι της Σπιναλόγκας να τον φυλάει. Πιο πίσω στην άκρη του ορίζοντα αχνοφαίνεται και η ανατολική πλευρά του κόλπου του Μεραμπέλλου που οριοθετείται από τα σητειακά βουνά.

Κατηφορίζοντας τις κατάφυτες με γαϊδουράγκαθα πλαγιές του Κατσελιού ώσπου να φτάσουμε στην κόψη του 

καταπληκτική η θέα από εκεί

Φαίνεται όλος ο κόρφος της Ελούντας και ο κόλπος του Μεραμπέλλου

Διασχίζοντας τη βραχώδη κορυφογραμμή, ίσια κάτω απ' τον γκρεμό η Πλάκα

Στα χωριά: Βρουχάς, Άνω και Κάτω Λούμας

Κατηφορίζοντας σιγά- σιγά θα βρούμε χωματόδρομο, που μας οδηγεί στο ανεμοδαρμένο παλιό μυλοτόπι του Βρουχά. Δεν είναι τυχαίο που στην περιοχή «φυτεύτηκε» αιολικό πάρκο! Οι ριπές του αέρα είναι πολύ δυνατές. Εξάλλου και το όνομα, διαβάζω στην ιστοσελίδα του Δήμου Αγίου Νικολάου, πιθανόν προέρχεται από τη λέξη «βρούχο» (μούγκρισμα, έντονη βοή). Εδώ θα επισκεφτούμε τα κουφάρια δυο ανεμόμυλων, που είναι πολυκαιρίτες (δηλαδή η φτερωτή τους στρίβει ανεξαρτήτως ανέμου). Λίγο πιο κάτω στον αυχένα υπάρχουν κι άλλοι. Μετά θα εισέλθουμε και στο ίδιο το χωριό, το οποίο έχει μερικές πολύ γραφικές γωνιές. Κάποιοι θα πιουν το καφεδάκι τους στον παραδοσιακό καφενέ, ενώ κάποιοι άλλοι θα επισκεφτούν τη μεγάλη δίκλιτη εκκλησία Αγίας Τριάδος και Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Στο μυλοτόπι του Βρουχά, πολυκαιρίτης μύλος, δηλαδή μύλος που στρέφει την φτερωτή το με κάθε κατεύθυνση του ανέμου. Αριστερά του μύλου φαίνεται και το χωριό. ΚΑΤΩ: Εξωτερικό κι εσωτερικό του μύλου

Η δίκλιτη εκκλησία Αγίας Τριάδος και Μεταμορφώσεως στον Βρουχά

Ανεμοδαρμένος θάμνος της περιοχής δείχνει τη δύναμη του αέρα

Και πάλι ανηφορικά για να γυρίσουμε πίσω στον Λούμα. Θα περάσουμε διαδοχικά από άσφαλτο, χωματόδρομο κι απ’ τα φανταστικά καλντερίμια με τα υπερυψωμένα τοιχία του Άνω Μεραμπέλλου. Θα επισκεφθούμε την  Μονή Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου με το ασυνήθιστο ροζ επίχρισμα, ένα εντυπωσιακό σαρνίτσι με ενσωματωμένο πηγάδι και γούρνες, τον οικισμό του Κάτω Λούμα, για να καταλήξουμε πάλι στον Επάνω Λούμα από την ανατολική πλευρά του.  Μια τελευταία στάση στο προσωπικό Λαογραφικό Μουσείο του κυρίου Νικολάου Δρακωνάκη (Δασκαλονικολή), που στεγάζεται σε παλιό ελαιοτριβείο και φιλοξενεί πλήθος αντικείμενα  του παραδοσιακού σπιτιού, νοσταλγική ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, που μας θυμίζει πόσο σημαντική είναι η αγάπη για τον τόπο σου και την ιστορία του.

ΠΑΝΩ: Τα εντυπωσιακά καλντερίμια του Άνω Μεραμπέλλου με τα υπερυψωμένα τοιχία. ΚΑΤΩ: Άλλη μια εντυπωσιακή κατασκευή συλλογής νερού: σαρνίτσι με ενσωματωμένο πηγάδι και γούρνες.

Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου με ροζ επίχρισμα κοντά στον Βρουχά

Στο ιδιωτικό λαογραφικό Μουσείο του Νικολάου Δρακωνάκη στον Άνω Λούμα. Άμα είσαι μερακλής και τρέφεις σεβασμό για τον τόπο και την ιστορία του.

Συμπερασματικά

Όμορφη πεζοπορία με εναλλαγές τοπίων, αλλά και με πολιτιστικό ενδιαφέρον. Καλή παρέα ούτε που καταλάβαμε πως πέρασαν οι 4,5 ώρες και τα 11 χλμ που κατέγραψε το μηχανάκι του αρχηγού μας, Γιώργου Αρναουτάκη, γέννημα θρέμμα της Ελούντας και με γερές ρίζες στην περιοχή, πριν ακόμα γίνει το απόλυτο τουριστικό θέρετρο, τον οποίο κι ευχαριστούμε!

Τη σημερινή πεζοπορία ας την αφιερώσουμε στην Κάλια απ’ τη Σητεία που γιόρταζε σήμερα (της Αγίας Καλλιόπης) και στη μικρή Μαρία από την Ιεράπετρα που περνούσε σαν αίλουρος τις πέτρες, γεννημένη ορειβάτισσα κι ας μην το ξέρει ακόμα! Άλλη μια Κυριακή με τα φιλαράκια έλαβε τέλος. Στην επόμενη με το καλό!

Ο αρχηγός μας, Γιώργος Αρναουτάκης, κάτοικος της περιοχής. Ευχαριστούμε!!!

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιώργος Αρναουτάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Γιάννης Ψαλλιδάκης, Γιώργος Αρναουτάκης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: 

Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ : 

Γιώργος Αρναουτάκης

Powered by Wikiloc