ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΠΑΝΩ ΚΑΡΚΑΣΙΑ-ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΑΝΑΤΟΛΗ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ

Sunday, 8 December 2019

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΠΑΝΩ ΚΑΡΚΑΣΙΑ-ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΑΝΑΤΟΛΗ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ

Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου διοργάνωσε κυκλική πεζοπορία στην περιοχή της Ανατολής Ιεράπετρας.

Με άστατο καιρό, με εναλλαγές λιακάδας-βροχής-ψιλόβροχου, ξεκινήσαμε από την διακλάδωση του επαρχιακού δρόμου Καλογέροι-Ανατολή με κατεύθυνση το παλιό βυζαντινό μοναστήρι στα ‘Επάνω Καρκάσια’, ένα ιστορικό μοναστήρι του 14ου αιώνα με όμορφο τοιχογραφικό διάκοσμο.

Ακολουθούμε παλιό μονοπάτι και χωματόδρομους, διασχίζοντας το μοναδικό φυσικό τοπίο της περιοχής, που δύσκολα μπορείς να αποφασίσεις που χρωστά την περίσσια ομορφιά του. Είναι η καταπράσινη φύση που μας περιβάλει ή μήπως οι επιβλητικοί, μετέωροι βράχοι με τα αλλόκοτα σχήματα, που για χάρη τους η περιοχή ονοματίστηκε ‘τα Μετέωρα της Κρήτης’; Είναι μήπως ο απέραντος κάμπος στη νότια ακτογραμμή του νησιού, με τα ασημόχρωμα θερμοκήπια, που από ψηλά αποκτούν μια αλλόκοσμη εξωπραγματική ομορφιά; ΄Η μήπως είναι η μαγεία του Νότου, το Λυβικό πέλαγος, που απλώνεται αστραφτερό και σκουρογάλανο, με το νησάκι της Χρυσής να ξεχωρίζει σαν μια ίσια γραμμή στο βάθος;

Περισσότερο εντυπωσιακή η ανεμπόδιστη θέα από το πλάτωμα που βρίσκεται κτισμένο το μοναστήρι στα ‘Επάνω Καρκάσια’, με το πετρόκτιστο ξωκλήσι του Σωτήρα Χριστού. Ο απέριττος ναός είναι μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος με περίτεχνες τοιχογραφίες (που μάταια προσπαθούν να αντισταθούν στη φθορά του χρόνου...) και χαράγματα που χρονολογούνται από το 1456. Γύρω από τον ναΐσκο πολυάριθμα, στενά κελιά με βουλιαγμένες σκεπές και γκρεμισμένους τοίχους, καταπονημένοι μάρτυρες της πίστης αλλοτινών καιρών.

Αφήνουμε πίσω μας το μοναστήρι και ανηφορίζουμε από παλιό ευδιάκριτο μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται φιδογυριστά ανάμεσα από μυρωδάτα θυμάρια και φασκομηλιές. Τα ίχνη από το παλιό καλντερίμι και η οριοθέτηση με πετρόχτιστους τράφους μαρτυρούν πως ήταν πιθανά η οδική αρτηρία που συνέδεε το μοναστήρι με το χωριό.

Σε λιγότερο από μισή ώρα, αντικρίζουμε από μακριά το γραφικό χωριό της Ανατολής, με τα σπιτάκια του φωλιασμένα στη βουνοπλαγιά σε υψόμετρο 600μ. Χωριό του Ανατέλλοντος ηλίου (όπως δηλώνει το όνομα του) λούζεται κάθε αυγή στις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Με ιστορία που χάνεται στο βάθος των αιώνων, τόπος λογίων και αγωνιστών, γνώρισε παλιότερα μέρες δόξας. Αν και σήμερα έχει μόνο μερικές δεκάδες μόνιμους κατοίκους, εξακολουθεί να κερδίζει ... τις εντυπώσεις καθώς ο παλιός παραδοσιακός οικισμός έμεινε αναλλοίωτος στο χρόνο. Τα πετρόχτιστα σπίτια διατηρούν την αρχοντιά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και η προνομιούχα θέση με την απεριόριστη θέα σε μαγνητίζουν. Πολλά παλιά σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί και έχουν κτιστεί καλαίσθητα σύγχρονα με πέτρα, καθώς και τουριστικά καταλύματα εξαιρετικής αισθητικής.

Παρακάμπτουμε το χωριό και συνεχίζουμε ανηφορικά προς την κορυφή του λόφου που δεσπόζει πάνω από τον οικισμό, όπου βρίσκεται σε υψόμετρο 950μ το ξωκλήσι του Τίμιου Σταυρού.
Ακολουθούμε ανηφορική, βορειοδυτική πορεία, με τη θέα να αποκαλύπτεται μαγευτική όσο ανεβαίνουμε. Οι επιβλητικές Μαδάρες μας υπενθυμίζουν ότι ο χειμώνας δεν μας έχει δείξει ακόμη το χιονισμένο του ‘πρόσωπο’, ενώ η απεραντοσύνη του κάμπου με το φράγμα των Μπραμιανών και το απέραντο γαλάζιο του πελάγους μας μαγεύουν. Στην κορυφή μας περιμένει το κάτασπρο γραφικό ξωκλήσι, με τον επιβλητικό λευκό σταυρό που διακρίνεται από μακριά και από την αυλή του, που μοιάζει με ευρύχωρο μπαλκόνι, δεν μπορούμε να χορτάσουμε τις ομορφιές του νότου.

Κάνουμε την καθιερωμένη στάση για ξεκούραση, περισσότερο όμως για να χορτάσουμε την απίστευτη θέα και από το ίδιο μονοπάτι κατηφορίζουμε προς το χωριό.

Περιδιαβαίνουμε τα γραφικά σοκάκια με τα όμορφα πετρόκτιστα σπίτια με τις λουλουδιασμένες αυλές και κάνουμε στάση στη 'Κάτω Βρύση'. Από διαφορετικό μονοπάτι φτάνουμε στην αφετηρία, μετά από 5,5 ώρες έχοντας διανύσει 15,3χλμ.