ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ🌞

Μια ακόμα επίσκεψη στην αγαπημένη μας Κολοκύθα ή επισήμως «Χερσόνησο της Σπιναλόγκας» πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024, αυτή τη φορά από τη νότια πλευρά της!

Ομαδική με θέα το Γλαρονήσι

Σε έναν απ’ τους πιο αναγνωρίσιμους χώρους της Κρήτης

Αφού περάσαμε με τα αυτοκίνητα ένα απ’ τα πιο εμβληματικά τοπία της Κρήτης: τη στενή λωρίδα γης, που συνδέει την Ελούντα με την χερσόνησο της Κολοκύθας, έχοντας δεξιά μας τις παλιές αλυκές και τον βυθισμένο αρχαιολογικό χώρο του αρχαίου Ολούντος, ξεκινάμε με επίσκεψη στον πολυκαιρίτη ανεμόμυλο του  Φουντουλάκη, έναν από τους τρεις της περιοχής. Μας ξεναγεί ο κύριος Γιώργος Μαυρικάκης, εγγονός του ιδιοκτήτη.  Έπειτα περνάμε από τον περιφραγμένο χώρο της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής, ακολουθούμε το πέρασμα δίπλα στο κανάλι –δυο τρία ταχύπλοα θα περάσουν από κάτω χαρίζοντάς μας όμορφες φωτογραφίες- που οδηγεί στο παρεκκλήσι της Ανάληψης με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική, κτισμένο πιθανότατα στα θεμέλια αρχαίου ναού.  

Τα ερείπια του αρχαίου Ολούντα (ο Ολούς, λέει ο Γιώργος κι όχι η Ολούς), αρχαία πόλη της Κρήτης με πληθυσμό ως και 30.000 κατοίκους. Κατοικημένη συνεχώς από τα μινωικά χρόνια αλλά με την περίοδο της ακμής στα βυζαντινά. Βυθίστηκε στα 780 μ.Χ. μετά από καταστροφικό σεισμό. Τα ερείπιά της διακρίνονται στη θάλασσα δίπλα στις αλυκές.

Μια στενή λουρίδα γης -ο Πόρος- ενώνει την Ελούντα με τη χερσόνησο της Σπιναλόγκας ή αλλιώς "το Νησί"

Ο κόλπος της Σπιναλόγκας από τον Πόρο. Όταν η θάλασσα είναι λάδι οι αντανακλάσεις στο νερό είναι εκπληκτικές 

ΠΑΝΩ: Οι τρεις πολυκαιρίτες ανεμόμυλοι στο κανάλι  της Ελούντας. Ονομάζονται έτσι, γιατί φέρουν μηχανισμό, που τους επιτρέπει να στρίβουν ανεξαρτήτως κατεύθυνσης ανέμου. ΚΑΤΩ: στον ανεμόμυλο του Φουντουλάκη είχαμε την τύχη να ξεναγηθούμε από τον κύριο Γιώργο Μαυρικάκη, εγγονό του ιδιοκτήτη και τον οποίο ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τις γνώσεις που μοιράστηκε μαζί μας. ΠΙΟ ΚΑΤΩ: εικόνες από το εσωτερικό του μύλου!

Στο κανάλι της Ελούντας

Το οποίο κατασκεύασαν Γάλλοι το 1897

Οι ανεμόμυλοι απ' το κανάλι της Ελούντας

Πάνω απ' το κανάλι η γνωστή μας Οξά

Το εκκλησάκι της Ανάληψης

Στο Βαγί

Από εδώ και μετά περπατάμε από παλιά περάσματα ή με ελεύθερη ανάβαση σε ένα τοπίο άνυδρο, πετρώδες και σκληρό, με απρόσκοπτη όμως θέα στη θάλασσα, στις απέναντι ακτές και στον κόλπο του Μεραμπέλλου. Ζωντανές είναι οι μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος: αλώνια και μετόχια, ξερολιθιές, ίχνη παλιών καλντεριμιών, ένα μεγάλο καμίνι. Όμορφα τοπία: κόλποι με τουρκουάζ νερά και σπηλιές, φυσικοί σχηματισμοί στον εύπλαστο ψαμμίτη. Μόνη παρέα οι γνωστοί τετράποδοι ένοικοι  σχεδόν όλης της ορεινής Κρήτης, τα αιγοπρόβατα, να μας κοιτάνε αυθάδικα. Δύσκολο να πιστέψεις ότι είσαι τόσο κοντά στις πιο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές του νομού!

Ο λόφος αυτός, που ονομάζεται μαζί με την γύρω περιοχή από τους ντόπιους «Βαγί» έχει πολλά κρυμμένα μυστικά τελικά. Μόλις στα μέσα της ανάβασης περνάμε δίπλα από ερειπωμένο κτίριο. «Αγροικία;» ρωτώ, «Όχι, σκοπιά! Δε βλέπεις τις οδοντωτές απολήξεις σαν πολεμίστρες; Από εδώ έβλεπε κανείς, όποιον πλησίαζε την χερσόνησο απ’ την πλευρά του Μεραμπέλλου!». Τα καλντερίμια στο μεταξύ πλαταίνουν και «μαρτυρούν την διέλευση μεγάλων οχημάτων των κατακτητών». «Ποιων κατακτητών, βρε παιδιά;». «Μα των Ιταλών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο»!

Μετά το εκκλησάκι της Ανάληψης περνάμε από το καλντερίμι με τις εντυπωσιακές γκρι πέτρες και κατευθυνόμαστε στην ΝΑ απόληξη της χερσονήσου: το Βαγί

Εντυπωσιακή η θέα στις ακτές

Και στον κόλπο του Μεραμπέλλου

Αγροικίες παλιές

Φυσικοί σχηματισμοί στον ψαμμίτη

Όμορφοι χώροι κατειλημμένοι από τα αιγοπρόβατα

Ένα παλιό καμίνι με διπλό τοίχο

Τα ζωντανά προσπαθούν να βρουν λίγη σκιά

Όμορφοι ορμίσκοι, προσιτοί κυρίως με βάρκα

Στην «Ανατίναξη»

Κι έτσι κάπως παίρνουμε την τελευταία ανηφόρα για το μέρος με το ιντριγκαδόρικο όνομα «Ανατίναξη». Στον άγονο βράχο ένας ολόκληρος οικισμός  περιφραγμένος με μακριά ψηλή ξερολιθιά! Εγκαταστάσεις του στρατού των Ιταλών κατακτητών! Στην «Άκρα Βαγί» την ΝΑ απόληξη της χερσονήσου σωροί από πέτρες και βράχια μαρτυρούν το βίαιο παρελθόν: αποχωρώντας τα ιταλικά στρατεύματα καταστρέφουν τον πολεμικό εξοπλισμό τους ανατινάσσοντας τον. Εδώ οφείλεται και το όνομα της περιοχής. Πολλοί ντόπιοι στην προσπάθειά τους να βρουν κάτι χρήσιμο στα ερείπια τραυματίστηκαν ή έχασαν και τη ζωή τους από ανατίναξη ξεχασμένων πυρομαχικών. Ανατριχίλα σε πιάνει, αλλά μόνο προς στιγμήν, γιατί είναι τόσο όμορφο το ανάγλυφο των ακτών από κάτω, που σε μαγεύει. «Και που να τις δεις από κοντά τι κόλπους, σπήλαια, βραχοσχηματισμούς έχουν!» λέει η Νταϊάνα που εργάζεται σε τοπικό γραφείο καταδυτικού τουρισμού και ξέρει καλά την παράκτια ζώνη.

Φυλάκιο στον δρόμο προς "Ανατίναξη". Η βαριά ιστορία του παρελθόντος έρχεται και δένει με τις ανάλαφρες κοσμοπολίτικες ακτές απέναντι. 

Το στρατηγείο των Ιταλών  κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο Βαγί

Περιφραγμένο με μεγάλες ξερολιθιές

Εδώ σ' αυτόν τον ειδυλλιακό λόφο φεύγοντας οι κατακτητές ανατίναξαν τα πυρομαχικά τους, για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού. Πολλοί ντόπιοι ακρωτηριάστηκαν καθώς έσκαγαν στο πάτημά του ξεχασμένα πυρομαχικά τα επόμενα χρόνια.

Όμορφη όσο και άγρια ακτογραμμή με κολπίσκους, σπηλιές και κάθετα βράχια, ιδανική για καταδύσεις

Συμμετέχοντας στη δράση καθαρισμού της HELMEPA

Στα ΒΑ της περιοχής, στη θέση «Βιγλί» βρίσκουμε άλλο φυλάκιο με θέα το Γλαρονήσι και τον ύφαλο του να σβήνει σταδιακά και να δίνει όλα τα χρώματα του φάσματος στο νερό! Κατηφορίζοντας κατά μήκος των απόκρημνων ακτών περνάμε από «το ακρωτήρι της εγκαταλελειμμένης ομπρέλας», όπως το ονόμασε ο Γιώργος, «για να μαζέψουμε και κανένα σκουπίδι». Ορμητήριο ερασιτεχνών ψαράδων: πλαστικά μπουκάλια νερού και στιγμιαίου καφέ, κουτάκια μπίρας, ακόμα και κάποιες συσκευασίες από κατεψυγμένα θαλασσινά (δολώματα;) και βέβαια ‘σκελετοί’ από κατεστραμμένες ομπρέλες, τα τρόπαια. Αντιπροσωπευτικά ανδροπαρέας, που θέλει να εξασκήσει το χόμπι της, αλλά να έχει και τη βολή της! Ε, βρε παιδιά, με κάθε σεβασμό, τόσο δύσκολο είναι να παίρνουμε  τα σκουπίδια μας φεύγοντας; Μαζεύουμε συμβολικά δύο μεγάλους σάκους απορριμμάτων συμμετέχοντας σε αντίστοιχη παγκόσμια εθελοντική δράση καθαρισμού της HELMEPA.

Κατεβαίνουμε με θέα τις παραλίες της ανατολικής πλευράς και το Γλαρονήσι (γι' άλλους Κολοκύθα)

Γλαρονήσι περιστοιχισμένο από ταχύπλοα

Γλαρονήσι κι απέναντί του η μοναχική παραλία Βαγί με την ψιλή κατακόκκινη άμμο

Μεταφέροντας στην Κολοκύθα τα σκουπίδια που μαζέψαμε στη διαδρομή. Από εδώ θα τα πάρουν με σκάφη από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ελούντας

Με τις δαγκάνες προς αναζήτηση ..σκουπιδιών (ο αρχηγός μας κι η Κλειώ στην τελευταία της πορεία)

Ο αρχηγός μας, Γιώργος Αρναουτάκης 'παλεύοντας' με τον 'σκελετό' μιας κατεστραμμένης ομπρέλας. 

Επίλογος στις παραλίες

Ε καιρός είναι να δροσερέψουμε κι εμείς –η μέρα είναι εξαιρετικά ζεστή για την εποχή. Σταματάμε στην παραλία «Βαγί» με τη συστάδα από αλμυρίκια δίπλα στη θάλασσα να προσφέρει επιτέλους λίγη σκιά και τον φιλόξενο κόλπο με την ψιλή κοκκινωπή άμμο να σβήνει την κάψα μας! Μισή ώρα αναζωογονητική στάση εδώ κι έπειτα όπως είμαστε με τα μαγιό φοράμε πάλι τις αρβύλες και συνεχίζουμε. Στόχος να ρίξουμε άλλη μια βουτιά στην κοσμοπολίτικη παραλία της Κολοκύθας, όπου έχουμε δώσει ραντεβού με τον Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, που περπατούσε στη βόρεια πλευρά.

Άντε τώρα να βρεις φίλους ορειβάτες, όταν τουριστικά σκάφη έχουν ήδη αρχίσει να αποβιβάζουν ορδές τουριστών.  «Ποιοι απ’ τους λουόμενους έχουν αφήσει αρβύλες και μπατόν μαζί με τα ρούχα τους;». Μπίνγκο!  Εντοπίζουμε τα παιδιά, ανταλλάσσουμε χαιρετισμούς με ευχές για καλές κι ασφαλείς πορείες. Μετά τη βουτιά μας στα τουρκουάζ νερά της Κολοκύθας –δεν είναι τυχαία τόσο διάσημη- παίρνουμε το παραθαλάσσιο μονοπάτι, που με πορεία μισής ώρας θα μας οδηγήσει πίσω στην αφετηρία μας.

Η μέρα τελειώνει με μια μπίρα στις καφετέριες του Μαυρικιανού, απ’ όπου βλέπει κανείς τη θέα όλης της Ελούντας. Μία πρόποση για μια νέα αρχή στην καλή μας φίλη, την Κλειώ, που μετακομίζει στην Αθήνα κι υπόσχεται να μη μας ξεχάσει –το καλό που της θέλουμε!- κι έπειτα ….κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!

Τα αλμυρίκια δίπλα στη θάλασσα στο Βαγί προσφέρουν την πρώτη σκιά μετά από ώρα.

Περνώντας τα εντυπωσιακά γκρι και ροζ βράχια που οδηγούν στην κοσμοπολίτικη παραλία της Κολοκύθας. Στο βάθος φαίνεται ο λόφος της Οξάς.

Η παραλία της Κολοκύθας με τα τουρκουάζ νερά στη ρίζα του λόφου "Λούτρα' της χερσονήσου. Ήδη σκάφη έχουν αποβιβάσει τους πρώτους τουρίστες. Αργά το μεσημέρι εδώ θα γίνεται πανδαιμόνιο.

Περπατήσαμε σήμερα επτά χλμ, κολυμπήσαμε άλλα τόσα, ξεναγηθήκαμε στην ιστορία της περιοχής, είδαμε ειδυλλιακά τοπία, καλωσορίσαμε φίλους, αποχαιρετίσαμε φίλους, κάναμε και το καθήκον μας μαζεύοντας κανένα σκουπίδι: μια γεμάτη μέρα! Ευχαριστούμε  τον αρχηγό μας, Γιώργο Αρναουτάκη, για την  οργάνωση, καθώς και τον κύριο Γιώργο Μαυρικάκη για την ξενάγηση, τον Πρόεδρο του Προοδευτικού Συλλόγου Ελούντας, Γιώργο Εγγλεζάκη και τον Γιάννη Μαυρικάκη, για την αποκομιδή των απορριμμάτων από την παραλία της Κολοκύθας με σκάφη.

Αρχηγός: Γιώργος Αρναουτάκης. Γιατί κανείς δεν ξέρει καλύτερα τον τόπο του, απ' αυτόν που κατοικεί σ' αυτόν. Ευχαριστούμε, Γιώργο!

ΑΡΧΗΓΟΣ :  Γιώργος Αρναουτάκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ :  Γιώργος Αρναουτάκης, Παναγιώτης Ευδαίμων,  Μαρία Μετζογιαννάκη, 

ΚΕΙΜΕΝΟ: Γιώργος Αρναουτάκης, Μαρία Μετζογιαννάκη

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ : --------

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:  Παναγιώτης Ευδαίμων

ΧΙΩΝΑ – ΠΕΤΣΟΦΑΣ – ΣΚΙΝΙΑΣ (ΠΑΛΑΙΚΑΣΤΡΟ) 

Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2024, μέρα με φθινοπωρινή διάθεση και πολύ αέρα, διάλεξε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου να πεζοπορήσει στην τέρμα ανατολική πλευρά της Κρήτης, όπου η δύναμη του αέρα πολλαπλασιάζεται. Χαλάλι όμως γιατί Χιώνα, Πετσοφάς, Σκινιάς, Χερσόνησος Πλάκου είναι τόσο εμβληματικά μέρη που σε αποζημιώνουν σίγουρα.

Ομαδική στην κορυφή του λόφου Πετσοφά

Βίντεο εξόρμησης από τον Γιάννη Πάγκαλο:

Στους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής

Ξεκινάμε λοιπόν 9.30 το πρωί (απέχει γύρω στη μιάμιση ώρα η διαδρομή από Άγιο Νικόλαο) από την παραλία της Χιώνας κοντά στον Αγκαθιά Παλαικάστρου. Από εκεί κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από τον Αρχαιολογικό Χώρο του Ρουσσόλακκου, όπου ενημερώνω τους συνοδοιπόρους μου για το σημαντικό όσο και μυστήριο εύρημα του καμένου και κατατεμαχισμένου Κούρου του Παλαικάστρου, που βρίσκεται σήμερα εν μέρει αποκαταστημένος στο Μουσείο της Σητείας, ενός από τα πιο όμορφα και πολύτιμα ειδώλια της μινωικής Κρήτης. Κατόπιν βρίσκοντας ξετρύπια ανάμεσα από ελαιώνες και φράκτες συναντούμε το ανηφορικό σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ξεκινά από Αγκαθιά  κι οδηγεί στο ιερό κορυφής του Πετσοφά. Εδώ τα βρήκαμε λίγο δύσκολα, καθώς οι ριπές αέρα δεν αστειεύονταν και στην προσπάθειά μας να σταθεροποιήσουμε το βήμα μας, χάσαμε πολύ απ’ την απόλαυση της μοναδικής θέας που προσφέρει ο λόφος με το κολωνάκι!

Έναρξη της πεζοπορίας από τον δρόμο για Πετσοφά

Ο Αρχαιολογικός χώρος του Ρουσσόλακκου, όπου βρέθηκε (καμένο και πεταμένο σε διάφορα δωμάτια για άγνωστους σε μας λόγους) το μικρό αριστούργημα  του Κούρου του Παλαικάστρου, που κοσμεί το Μουσείο της Σητείας. Πρόκειται για μια μινωική πόλη 50 στρεμμάτων με αποχετευτικό σύστημα, εργαστήρια, ελαιοτριβείο κλπ, που άκμασε στο τέλος της μινωικής εποχής.

Κούρος Παλαικάστρου, αγαλματίδιο  εξαιρετικής τέχνης φτιαγμένο από πολύτιμα υλικά  (διακρίνονται ως και οι φλέβες στους βραχίονες). Βρέθηκε καμένο και πεταμένο σε διάφορους χώρους, πράξη που αποδίδεται από τους αρχαιολόγους είτε σε τελετουργία είτε σε βανδαλισμό από ομάδες διαφορετικής θρησκευτικής πίστης. Ένα αριστούργημα της μινωικής Κρήτης. Βρέθηκε στον Ρουσσόλακκο. Αποτελεί κεντρικό έκθεμα του Μουσείου της Σητείας.

Θέα από τον λόφο του Πετσοφά (με το κολωνάκι του στρατού) στις ακτές του Παλαικάστρου. Διακρίνεται και ο λόφος "Καστρί" με τα ερείπια ενετικού Κάστρου (Paleo Castro, έδωσε το όνομά του στο Παλαίκαστρο).  Η στρατηγική θέση της περιοχής που έλεγχε το εμπόριο και τα περάσματα προς ανατολάς, δεν πέρασε απαρατήρητη στο παρελθόν.

Αρχαιολογικός χώρος και στην κορυφή του λόφου!

Τα λιγοστά ερείπια του Ιερού Κορυφής του Πετσοφάα δεν εντυπωσιάζουν, ωστόσο ήταν πολύς σημαντικός λατρευτικός χώρος των Μινωιτών. Τα λατρευτικά αναθήματα που βρέθηκαν εδώ (πήλινα ομοιώματα μελών του σώματος, μορφές ανθρώπων δεόμενων και ζώων) εκτίθενται στο ανακαινισμένο μουσείο του Αγίου Νικολάου

Η κάθοδος στις ανατολικές ακτές

Μετά από μια σύντομη ανάπαυλα θα πάρουμε ελεύθερη κατεβασιά παράλληλα με τον φάραγγα (που στο Google maps φέρει την ονομασία «Καλογεροπόταμος»). Πορεία άχαρη και αρκετά απαιτητική ανάμεσα στα ξεραμένα θυμάρια της άνυδρης κι ανεμοδαρμένης ΒΑ Κρήτης. Σύντομη στάση στη σκιά μιας χαρουπιάς, του μοναδικού δέντρου της διαδρομής μας! Όσο πλησιάζουμε στις ακτές όμως, η θέα γίνεται μαγευτική. Το βαθύ φαράγγι του Σκινιά, η ερημική ομώνυμη παραλία, το ανάγλυφο των ακτών –μια απ’ αυτές κι η γνωστή «Καρούμες» στην έξοδο του φαραγγιού των Χοχλακιών- πολύ εντυπωσιακά με άγρια ομορφιά! Στο Σκινιά σε αποζημιώνει η φύση με την ησυχία της, παραλία «για μυημένους». Εδώ φτάνει κανείς μόνο με τα πόδια ή με τζιπ από χωματόδρομο. Ακόμα πιο ιδιαίτερη η γειτονική παραλία «Απάνεμα» με όμορφα πετρώματα αντάξια του Γεωπάρκου Σητείας.

Κατεβαίνοντας προς τις ανατολικές ακτές της Κρήτης

Μία μοναχική χαρουπιά μας δίνει καταφύγιο στη σκιά της. Σκληρό τοπίο γενικά, άνυδρο κι ανεμοδαρμένο

Ο σκληρός αγώνας για επιβίωση διακρίνεται στις ρίζες των ταλαιπωρημένων θάμνων

Δύσκολη πορεία χωρίς μονοπάτι

Το άγριο βαθύ φαράγγι δίπλα στην παραλία του Σκινιά, από όπου θα ανηφορίσουμε στη συνέχεια

Επιτέλους φτάνουμε στην ερημική και δυσπρόσιτη παραλία του Σκινιά. Εδώ φτάνει και αγροτικός δρόμος από το Παλαίκαστρο! Πίσω διακρίνεται να σχίζει τις κορφές το φαράγγι των Χοχλακιών που καταλήγει στη γνωστή παραλία Καρούμες. 

Η ερημική παραλία του Σκινιά

Η γειτονική παραλία "Απάνεμα" με εντυπωσιακά πολύχρωμα πετρώματα

Παραλία "Απάνεμα"

Επιστροφή απ’ το φαράγγι του Σκινιά

Μετά από μια σύντομη στάση για μπάνιο (λίγοι τολμηροί αψήφησαν τις ριπές του αέρα) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στην πάνω πλευρά.  Ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά στο όμορφο αλλά και άγριο φαράγγι του Σκινιά, όμως τελικά καταφέραμε να βγούμε στον σαθρό αγροτικό δρόμο, που οδηγεί στο μέσο της Χερσονήσου του Πλάκου, μια ξερή κι απομονωμένη περιοχή, πλούσια ωστόσο σε αρχαιολογικά ευρήματα  και με πλήθος ανθρωπογενείς κατασκευές παρελθόντων χρόνων, όπως ξερολιθιές, αλώνια, περίβολους, φράχτες, μαντριά, αγροικίες και μια στεγασμένη δεξαμενή πολύ καλής κατασκευής. Μια περιοχή που χρειάζεται σίγουρα περισσότερο χρόνο, για να ανακαλύψεις τα μυστικά της.

Ανεβαίνοντας το άγριο φαράγγι του Σκινιά

Οι τρεις νησίδες Γκράντες από ψηλά

Ερείπια αγροικιών στη Χερσόνησο του Πλάκου. Σε αυτή την άγρια χερσόνησο έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά λείψανα όπως κεραμικός κλίβανος, λατομείο κλπ και φαίνεται ότι έσφυζε από ζωή σε παλιότερους χρόνους

Στεγασμένη δεξαμενή πολύ καλής κατασκευής στη Χερσόνησο της Πλάκου

Εμείς για την ώρα κατεβαίνουμε απολαμβάνοντας την φανταστική θέα της αφρισμένης θάλασσας με τις τρεις νησίδες Γκράντες να αντιστέκονται στα κύματα. Όταν φτάνουμε στον παραλιακό αγροτικό δρόμο θα τον ακολουθήσουμε ως την αργιλώδη παραλία «Σκαριά», όπου και αυτός σβήνει.

Έπειτα κάνουμε τα πίσω μπρος κι οδεύουμε προς την αφετηρία μας. Η θέα του λόφου «Καστρί», σαν χωμάτινη πυραμίδα, σαγηνευτική. Καθ’ οδόν συναντάμε πανέμορφες παραλίες: Πηλός, Άσπες, Μπονταλάκι (ονόματα απ’ το Google maps). Κάπου εκεί να σου κι ένα καμίνι σε πολύ καλή κατάσταση! Σύντομα φτάνουμε στην ονομαστή παραλία της Χιώνας (παίρνει τ’ όνομά της από τις άσπρες αποθήκες χαρουπιών, που κάποτε εξάγονταν από εδώ). Οι επισκέπτες πολλοί και οι ταβέρνες γεμάτες. Όσοι πρόλαβαν βρήκαν τραπέζι, οι υπόλοιποι κατευθυνόμαστε για μια μπίρα κι ένα γρήγορο σνακ στην καντίνα δίπλα στα water sports στην μεγάλη γειτονική παραλία του Κουρεμένου πίσω από το Καστρί. Εδώ σβήνοντας τη δίψα μας και χαζεύοντας τους σέρφερς, που σχίζουν τα κύματα άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε χωρίς, θα γραφτεί ο επίλογος μιας όμορφης αλλά απαιτητικής πορείας στις εσχατιές της ανατολικής Κρήτης.

Παραλία Πηλός με πολύ όμορφους χρωματισμούς στα πετρώματα

Πολύ καλά διατηρημένο καμίνι κοντά στις ακτές

Παραλία Πηλός

Ο λόφος Καστρί πάνω από τη Χιώνα, που φιλοξενεί τα ερείπια ενετικού κάστρου.

Ο καιρός εξαιρετικά ανεμώδης φαίνεται απ' τα 'πουλιά' (τα κύματα) της θάλασσας 

Η παραλία της Χιώνας πήρε το όνομά της από τις άσπρες αποθήκες χαρουπιών (ξυλοκεράτων), τα οποία κάποτε ήταν σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν 

Στην πίσω πλευρά του λόφου "Καστρί" βρίσκεται η παραλία του Κουρεμένου

Εδώ είναι ο παράδεισος των σέρφερς λόγω των δυνατών ανέμων!

'Όλα είναι δρόμος'

Περπατήσαμε γύρω στα 13,5 χιλιόμετρα με Υ.Δ. 500 μέτρα κι αρχηγό τον Γιάννη Πάγκαλο (thanks John!) τροποποιώντας παλιότερη διαδρομή, που κάναμε με τον Θανάση Κολοτούρο. Συνολικά με τις στάσεις και το μπάνιο μας πήρε 6,5 ώρες, όμως ο πολύς αέρας κι η έλλειψη μονοπατιού μας κουράσανε λίγο παραπάνω. Ωστόσο η ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε στο τέλος ήταν πολύ μεγάλη!

Ευχαριστούμε τον αρχηγό, Γιάννη Πάγκαλο

Και το παπάκι του (εδώ στον Πετσοφά)

ΑΡΧΗΓΟΣ: Γιάννης Πάγκαλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, 

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: Μαρία Μετζογιαννάκη

 

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ: Γιάννης Πάγκαλος

Με την υποστήριξη του Wikiloc