Μια ακόμα όμορφη πεζοπορία σε ένα πολύ
ιδιαίτερο μέρος, τον Νεραϊδοκόλυμπο στον Χαβγά, που ενώνει τα δύο οροπέδια
Καθαρού και Λασιθίου, πραγματοποίησε την
Κυριακή 14-05-2023 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου. Περίπου 30 πεζοπόροι
επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητά μας, με κατεύθυνση το οροπέδιο Καθαρού κι από
εκεί πήραμε το χωματόδρομο, που εν μέρει ακολουθεί το Ε4 και οδηγεί στο
εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Αν και φέτος δεν έβρεξε πολύ, ο δρόμος ήθελε
προσοχή, καθώς σε πολλά σημεία είχε λακκούβες, αλλά και κολύμπες. Έτσι με το
αργό οδήγημα αρχίσαμε την πορεία μας σχεδόν 10 η ώρα σε μια μέρα που έδειχνε
από νωρίς ότι θα είναι εξαιρετικά ζεστή!
Ατενίζοντας το οροπέδιο Λασιθίου από το όμορο οροπέδιο Καθαρού!
Παίρνουμε λοιπόν το Ε4 αφήνοντας πίσω μας το
πολύχρωμο οροπέδιο του Καθαρού. Στην αρχή κινούμαστε σχεδόν επίπεδα στο αρκετά
καλά διατηρημένο μονοπάτι διασχίζοντας πρινόδασος σε διάφορες αποχρώσεις του
πράσινου, καθώς είναι η εποχή που βγαίνουν τα νέα φύλλα. Στην τοποθεσία, που
ονομάζεται στροφές τσ’ Αλέξαινας ανοίγεται μπροστά μας πανοραμική θέα του
οροπεδίου Λασιθίου. Ναι! Το οροπέδιο Καθαρού είναι πιο ψηλά από εκείνο του
Λασιθίου! Για του λόγου το αληθές συνεχίζουμε στο μονοπάτι σε μια αρκετά
απότομη κατάβαση, που απαιτεί προσοχή, καθώς το χαλικάκι είναι ιδιαίτερα
ολισθηρό.
Σημείο εκκίνησης το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού στο Καθαρό
Το φαράγγι του Χαβγά, που θα ακολουθήσουμε στην επιστροφή, όπως φαίνεται απ' τον Τίμιο Σταυρό
Ακολουθώντας το Ε4 που συνδέει τα δύο οροπέδια
Κατσοπρίνια, σμιλεμένα απ' τα κατσίκια!
Αρκετά καλό το μονοπάτι
Απ' τις στροφές τσ' Αλέξαινας φαίνεται το οροπέδιο Λασιθίου με τα χωριά του!
Είναι τόσο όμορφη η διαδρομή μέσα στο πρινόδασος στρωμένο με
κυκλάμινα κυρίως άσπρα, αλλά και κάποια πιο σπάνια ροζ, καμπανούλες, παπαρούνες. Καθώς πλησιάζουμε
διακρίνουμε τα βουνά της Δίκτης να αντικατοπτρίζονται στα γαλήνια
νερά –δεν κουνιέται φύλλο σήμερα- της μεγάλης λιμνοδεξαμενής! Μικρή στάση στο
εκκλησάκι της Αγίας Πελαγίας με την καμπάνα του φτιαγμένη από παλιά βόμβα, που
σηματοδοτεί την άφιξη μας στο οροπέδιο Λασιθίου. Η παχιά σκιά των πρίνων, τα
λουλουδάκια στους αγρούς και η καταπληκτική θέα επιβραδύνει την αναχώρησή μας.
Κατηφορίζοντας από το οροπέδιο Καθαρού ως το οροπέδιο Λασιθίου
Οι πέτρες στο κατέβασμα απαιτούν χρήση μπατόν γι' ασφάλεια!
Η ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση μια ομορφιά!
Κυκλάμινο κρητικό ανοιξιάτικο, σπάνια σε ροζ χρώμα! Χαρακτηριστικό του, διαβάζουμε, ότι το άνθος του στρέφεται στο έδαφος!
Οι κορφές της Δίκτης αντανακλώνται στις λιμνοδεξαμενές
Στην αυλή της Αγίας Πελαγίας, πριν πατήσουμε το έδαφος του Οροπεδίου. Υπήρξε Μονή κατά την Ενετοκρατία και λειτούργησε ως το 1583 (Cretan beaches)
Η καμπάνα της εκκλησίας φτιαγμένη από βόμβα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Αγριόβικος, απ' τις παλιές καλλιέργειες
Καμπανούλες
Κατόπιν παίρνουμε κατεύθυνση δεξιά παράλληλα με τις
λιμνοδεξαμενές, ώσπου χωνόμαστε στη ρεματιά, που αργότερα γίνεται το φαράγγι
του Χαβγά.
Περπατώντας δίπλα στην λιμνοδεξαμενή
Προβατάκια βόσκουν δίπλα στη λιμνοδεξαμενή
Οι αγωγοί, που οδηγούν το νερό από τα βουνά της Δίκτης στις λιμνοδεξαμενές του Οροπεδίου
Στον χωματόδρομο πριν το Χαβγά
Πλησιάζουμε...
Είσοδος στο Χαβγά
Κάπως έτσι δημιουργούνται τα γλυπτά από κατσοπρίνι!
Ακολουθούμε το μονοπάτι αριστερά για τον Νεραϊδοκόλυμπο!
Περίπου μισή ώρα μετά μες στο φαράγγι το μονοπάτι διακλαδώνεται κι
εμείς επιλέγουμε να στρίψουμε αριστερά με κατεύθυνση το Νεραϊδοκόλυμπο. Η ζέστη ανεβαίνει
κι η πορεία απαιτεί προσοχή. Μεγάλοι βράχοι είναι διάσπαρτοι και σε ορισμένα
σημεία χρειάζεται σκαρφάλωμα. Οι λιμνούλες, που δημιουργούνται στην πορεία,
είναι δελεαστικές. Οι καινούριοι στην ομάδα αδημονούν ρωτώντας συνεχώς: ‘φτάσαμε;’
Η σχεδόν καλοκαιρινή αυτή μέρα
προδιαθέτει για μια βουτιά στα κρύα, αλλά δροσιστικά νερά. Όμως εμείς συνεχίζουμε!
Πλησιάζουμε;
Σκοπός μας να επισκεφτούμε τη μεγάλη κολύμπα με τα τουρκουάζ νερά κι έπειτα να
σκαρφαλώσουμε τον τελευταίο μεγάλο γλιστερό βράχο, για να θαυμάσουμε το
περίφημο ‘στραγάλι’, που κρύβεται πίσω του: την ολοστρόγγυλη πέτρα, που έχει
σφηνώσει στα στενά τοιχώματα του φαραγγιού σε μια στενή και σκοτεινή απόληξη
του. Κι όταν αυτό συμβεί, καταλαβαίνεις τον λόγο, που έκανες τόσο κόπο. Το
τοπίο είναι απλά μαγευτικό κι εξωπραγματικό, βγαλμένο σαν από παραμύθι, αντάξιο
του ονόματός του! Εδώ κάνουμε μια στάση, για ν’ απολαύσουμε το μέρος, άλλοι για φαγητό,
άλλοι για να βουτήξουν πόδια, χέρια, ακόμα και κεφάλι στο νερό να δροσιστούν.
Οι περισσότεροι, για να φωτογραφήσουν το ‘στραγάλι’ από διάφορες οπτικές
γωνίες. Και λίγοι τολμηροί, αψήφησαν τα πολύ κρύα νερά, για να κάνουν ένα
σύντομο, αλλά πολύ αναζωογονητικό μπάνιο!
Ουπς!!! Κάποιος έπεσε μέσα στο νερό!
Σκαρφαλώνοντας για το 'στραγάλι'
Είναι πίσω από το βράχο. Όμως πρέπει να σκαρφαλώσεις!
Νεραϊδοκόλυμπος
Το 'στραγάλι'. Ο στρογγυλός βράχος, που σφήνωσε στα στενά πρανή του φαραγγιού!
Ξεκούραση και μια ανάσα δροσιάς στα νερά του Νεραϊδοκόλυμπου!
Η ώρα της επιστροφής ήρθε κι η μέρα είναι στην
πιο ζεστή της ώρα. Τι κι αν βραχήκαμε στη δροσιά του Νεραϊδοκόλυμπου, γρήγορα η
δροσιά του έσβησε στην κάψα του μεσημεριού!
Μετά την επιστροφή στο μονοπάτι Ε4 και πριν
την τελική επίπονη ανάβαση, ανεβαίνει η ζήτηση για ηλεκτρολύτες –παστίλιες που
διαλύονται στο νερό και βοηθάνε στην τόνωση του οργανισμού ενόψει αφυδάτωσης-
κάτι, που συμβαίνει συνήθως το καλοκαίρι. Οι περισσότεροι από εμάς φοράνε και πιο
βαριά ρούχα –«οροπέδιο Λασιθίου είν’ αυτό, Μάης είν’ ακόμα», σκεφτήκαμε! Κάποιοι
παλιότεροι θυμόμαστε την καταρρακτώδη βροχή πριν 6 χρόνια, όταν είχαμε ξαναέρθει! Ποιο απ’ τα δυο είναι πιο κουραστικό; Δύσκολο
ν’ απαντήσεις!
Παρά την κούραση και τη ζέστη, πάντα έχουμε διάθεση για παιχνίδι!
Ωστόσο η ομάδα δείχνει αλληλεγγύη μοιράζοντας και
τις τελευταίες γουλιές απ’ το νερό μας. Με μικρές στάσεις ανασύνταξης, καθώς
και με κάποιες φευγαλέες ματιές στο όμορφο πυκνό δάσος, που κρύβει ακόμα
εκπλήξεις: να την εκεί και την όμορφη ανθισμένη παιώνια κρυμμένη πίσω απ’ τα
βράχια και στη σκιά των πρίνων! Ίσως είναι η τελευταία που θα δούμε φέτος, μια
κι η ζέστη των τελευταίων ημερών θα τις ξεράνει, λέει ο αρχηγός, βαθύς γνώστης
και λάτρης των άγριων λουλουδιών! Παρά την κούραση νομίζω δεν υπήρξε μέλος της ομάδας
που δεν σκύβει να απαθανατίσει το όμορφο αυτό και σπάνιο λουλούδι! Τελικά φτάνουμε
στ’ αυτοκίνητα μας για τον γυρισμό!
Επιστροφή από Ε4
Παιώνια ή Παγωνιά, το ακριβοθώρητο λουλούδι του κρητικού δάσους, που ενδημεί σε κάποιο υψόμετρο!
Στον μικρό οικισμό του Καθαρού με τις παραδοσιακές
ταβέρνες θα δοθεί ο επίλογος της σημερινής εξόρμησης με μια δροσιστική
μπίρα ή λεμονάδα και παραδοσιακά μεζεδάκια! Ευχαριστούμε ιδιαίτερα
τον αρχηγό και πρόεδρο του Συλλόγου μας, τον βετεράνο, Λεωνίδα Κλώντζα, για την
πραγματοποίηση αυτής της όμορφης πεζοπορίας. Περπατήσαμε συνολικά 11,5
χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά γύρω στα 580 μέτρα σε 4 ώρες, 6,5 με τις στάσεις!
Την ώρα αυτή που γράφεται το κείμενο κι έχοντας δημοσιευτεί κι οι φωτογραφίες
μόνο ένα πράγμα έχω να παρατηρήσω: ποτέ άλλοτε δεν είδα τόσα ερωτήματα κάτω απ’
τις φωτογραφίες «Πού είν’ αυτό το τοπίο;»! Ελάτε λοιπόν μαζί μας να ανακαλύψουμε όλες αυτές τις ομορφιές!
Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Πρόεδρο του Συλλόγου κι ένα απ' τα ιδρυτικά μέλη του, Λεωνίδα Κλώντζα!
