ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΔΡΙΑΝΟΥ

Την Κυριακή 18 Αυγούστου 2019, μια μικρή ευέλικτη ομάδα μελών του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου διέσχισε το φαράγγι του Αδριανού.

Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από υψόμετρο 353μ. από τον οικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου, ένα ημιορεινό και σχεδόν έρημο οικισμό, στο δρόμο που οδηγεί από τα Λακώνια προς το οροπέδιο Λασιθίου.

Ακολουθήσαμε αρχικά χωματόδρομο και στη συνέχεια παλιό ανηφορικό μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται φιδογυριστά στο βραχώδες τοπίο, μέσα σε πυκνή θαμνώδη βλάστηση. ΄Οσο ανηφορίζουμε ψηλότερα, η θέα μας αποζημιώνει προσφέροντας μας όμορφες εικόνες από πλαγιές κατάφυτες από ασημοπράσινα, φουντωτά λιόδεντρα ενώ κάτασπρα, μικρά ξωκλήσια και γραφικοί οικισμοί ξεπροβάλλουν εδώ κι εκεί. Συνεχίζουμε προς τον οικισμό του Αδριανού και κάνουμε στάση στην 'Τραπέζα', ένα επιβλητικό κάθετο βράχο, που δεσπόζει πάνω από το χωριό, μια μικρογραφία των Μετεώρων! 

 ΑΔΡΙΑΝΟΣ

Πάνω από μια επίπεδη προεξοχή του βράχου, απολαμβάνουμε πανοραμικά τη θέα προς τον Αδριανό και τον καταπράσινο κάμπο και από στενό μονοπάτι, ανάμεσα από θυμάρια και φασκομηλιές, κατηφορίζουμε προς το χωριό. Περιδιαβαίνουμε ανάμεσα από τα στενά σοκάκια και τα μισογκρεμισμένα σπίτια, που ακόμη εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους, τις καμάρες, τα πατητήρια και τους φούρνους τους, που φέρνουν στο νου εικόνες περασμένης ευημερίας... 

Ο Ανδριανός κατά το παρελθόν ονομαζόταν Αρκουδάς (λόγω ομώνυμου κοντινού μινωικού οικισμού), όμως το 1932 με προεδρικό διάταγμα μετονομάστηκε, επειδή το αρχικό του όνομα δεν ήταν εύηχο. Σήμερα ο οικισμός έχει ελάχιστους κατοίκους (μόλις 8 ηλικιωμένους) και τα περισσότερα σπίτια είναι ερειπωμένα.  Η φυσική ομορφιά του τόπου είναι μοναδική, καθώς εκτός από τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς, σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα σπήλαια των Μαρήδων και του Ατζιγκανόσπηλιου και φυσικά το ομώνυμο φαράγγι. 

 

Το φαράγγι του Αδριανού ξεκινά από το χωριό και αποτελεί τμήμα του μεγάλου ποταμού Σκουληκάρη ή Ξεροπόταμου, ο οποίος συγκεντρώνει τα νερά από την κοιλάδα των Ποτάμων κι εκβάλει μετά από πολλά χιλιόμετρα δίπλα στο στάδιο της πόλης του Αγίου Νικολάου. Ξεχωρίζει για τα επιβλητικά, ψηλά του πρανή και τους τεράστιους ογκόλιθους, που η ροή του νερού έχει λειάνει. 

Στην αρχή το φαράγγι είναι ανοιχτό, με πυκνή δενδρώδη βλάστηση στα χαμηλά πρανή του και στρογγυλεμένες, ποταμίσιες πέτρες στην κοίτη. Διασχίζουμε το φαράγγι μέσα από την κοίτη, από μονοπάτι ή από περάσματα ανάμεσα στους βράχους. Μας εκπλήσσει η δροσιά που επικρατεί στο βάθος του φαραγγιού, που κάνει την πορεία μας ιδιαίτερα ευχάριστη. Ασυνήθιστα πλούσια και η βλάστηση φέτος (μετά τις έντονες βροχοπτώσεις του χειμώνα), με αμέτρητους πρίνους και καταπράσινα δέντρα. Αρκετές συκιές φορτωμένες  με μελένια σύκα ορθώνονται περήφανες για τους γλυκούς τους καρπούς ανάμεσα στα βράχια. Με το δικαίωμα του οδοιπόρου, γευόμαστε το απλόχερο κέρασμα της φύσης, τρώγοντας με  απόλαυση τα γευστικά σύκα.

 ...ΚΛΕΠΤΩΝΤΕΣ ΟΠΩΡΑΣ

ΠΟΡΤΕΣ

Στα μισά της διαδρομής, στη θέση ‘Πόρτες’,  συναντούμε το δυσκολότερο σημείο, ένα κάθετο ογκόλιθο ύψους 5-6 μέτρων. Για να συνεχίσουμε την διάσχιση, είναι απαραίτητη η καταρρίχηση από τον βράχο, με την χρήση σχοινιού. Χρησιμοποιούμε το σχοινί που υπάρχει ήδη δεμένο στο σημείο, μαζί με ένα εφεδρικό που έχουμε μαζί μας και κατεβαίνουμε τον βράχο με ασφάλεια.  Η αδρεναλίνη που στην αρχή της προσπάθειας ήταν σε ψηλά επίπεδα, αντικαθίσταται με ορμόνες ευφορίας, μόλις ολοκληρώνεται η κατάβαση. Αφήνουμε με ικανοποίηση πίσω μας τον 'νικημένο' βράχο και συνεχίζουμε προς την έξοδο.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακοί οι τεράστιοι βράχοι και τα βραχώδη πρανή του φαραγγιού, που με την παρέμβαση της φύσης σχηματίζουν άλλοτε δαντελένιους σταλακτίτες και άλλοτε πολύχρωμες κοκκινωπές ραβδώσεις. Ακόμη και τα πανύψηλα δέντρα, που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης ριζωμένα πάνω στους αφιλόξενους βράχους, εντυπωσιάζουν με τη δύναμη της θέλησης τους.

΄Οσο πλησιάζουμε προς την έξοδο, τα δέντρα γίνονται ψηλότερα, τα πρανή χαμηλώνουν και η κοίτη του ποταμού φαρδαίνει. Καταλήγουμε από χωματόδρομο στην αφετηρία μετά από περίπου 4 ώρες, έχοντας διανύσει 13,8χλμ.

 

ΑΡΧΗΓΟΣ: Σταυρακάκης Γιώργος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κολοτούρος Θανάσης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη