Στην κορυφή Αφέντης της Δίκτης, ανηφόρισαν μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019.
Όπως κάθε χρόνο, παραμονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, προσκυνήσαμε στο μικρό ξωκλήσι της κορυφής, που είναι αφιερωμένο στον Αφέντη Χριστό και η ονομασία του αποδίδεται στο σύνολο του ορεινού όγκου.
Το βουνό Αφέντης ή Ψαρή Μαδάρα είναι τμήμα της οροσειράς Δίκτη και είναι η δεύτερη ψηλότερη κορφή των Λασιθιώτικων βουνών (υψόμετρο, 2.141 μ. ). Όπως ο Ψηλορείτης και τα Λευκά Όρη, φιλοξένησε από την περίοδο της Τουρκοκρατίας μέχρι την Γερμανική κατοχή τους ανυπότακτους Κρητικούς που αναζητούσαν καταφύγιο στις δυσπρόσιτες πλαγιές του.
Στην κορυφή υπάρχει μικρό πετρόκτιστο ξωκλήσι αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος και κάθε χρόνο συρρέουν για τον για τον εορτασμό του προσκυνητές από την επαρχία Βιάννου, την πόλη του Ηρακλείου, το οροπέδιο και το νομό Λασιθίου.
Όλες σχεδόν οι εκκλησίες του Αφέντη Χριστού βρίσκονται πάνω σε βουνοκορφές. ΄Οχι μόνο γιατί βουνό σημαίνει ανύψωση, ανάταση και επαφή με τον ίδιο το Θεό, αλλά και γιατί η Μεταμόρφωση του Χριστού έγινε πάνω σε βουνό, στο όρος Θαβώρ.
Χρειαστήκαμε 2 ώρες και 15 λεπτά για να φτάσουμε στην κορυφή. Το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο και χρειάζεται προσοχή. Το τοπίο σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής είναι εντυπωσιακό… άγριο αλλά φιλόξενο. Η μόνη ταλαιπωρία που είχαμε ήταν οι υπερβολικά δυνατές ριπές του αέρα σε ορισμένες πλαγιές.
Φτάσαμε στην κορυφή και απολαύσαμε πανοραμικά την θέα σε ολόκληρο το νησί: από Ηράκλειο, πεδιάδα Μεσσαράς και Χερσόνησο, μέχρι το οροπέδιο Λασιθίου, τον 'Αγιο Νικόλαου και την Ιεράπετρα και από τα Λευκά ΄Ορη και τον Ψηλορείτη μέχρι τα δυο πελάγη νότια και βόρεια του νησιού.
Στη θέση που φωλιάζει σήμερα η μικρή εκκλησία υπήρχε σπήλαιο, που σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση ήταν η κατοικία του αρχηγού των Σαραντάπηχων. Η κορυφή στα μινωικά χρόνια φιλοξενούσε ιερό κορυφής, όπως μαρτυρούν τα πήλινα αγαλματίδια που έχουν βρεθεί.
Χριστιανικό ξωκλήσι αναφέρεται ότι υπάρχει στην κορυφή από το 1343, ενώ στη σημερινή του μορφή διαμορφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Αρχιτεκτονικά, πρόκειται για μονόχωρο, θολωτό ναΐσκο ρυθμού βασιλικής χωρίς τέμπλο. Φιλοξενούσε παλαιά πέτρινη εικόνα του Ιησού, η οποία κλάπηκε και τελικά βρέθηκε μόνο το μισό της κομμάτι. Γραφικό έθιμο παραμένει η αναζήτηση στον περιβάλλοντα χώρο χρυσών βυζαντινών των Κωνσταντίνου και Ελένης (αγιοκωνσταντινάτα), τα οποία ανασκάπτονται το
διήμερο της γιορτής, κυρίως την ώρα απαγγελίας του Ευαγγελίου.
Στις 7 η ώρα σήμανε η καμπάνα και ο παπά Χρύσανθος του Οροπεδίου ξεκίνησε τον εσπερινό. Έγινε και η ευλογία των άρτων και αμέσως μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να αποφύγουμε την πεζοπορία στο σκοτάδι της νύκτας.
Σε μια ώρα και 45 λεπτά επιστρέψαμε στην αφετηρία, στη μάντρα. Καταλήξαμε στην Κάτω Σύμη σε παραδοσιακή ταβέρνα, όπου απολαύσαμε τα καθιερωμένα πεντανόστιμα Συμιακά φασολάκια.
Κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι επιστρέψαμε στον Άγιο Νικόλαο, μια ώρα μετά τα
μεσάνυχτα. Ευχηθήκαμε να είμαστε καλά για να ξαναπάμε και του χρόνου.
ΑΡΧΗΓΟΣ: Κλώντζας Λεωνίδας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κλώντζας Λεωνίδας,Κολοτούρος Θανάσης, Σπυριδάκης Μανώλης
ΧΑΡΤΗΣ: Κλώντζας Λεωνίδας
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Κλώντζας Λεωνίδας, Λάμπρου Ελένη
Όπως κάθε χρόνο, παραμονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, προσκυνήσαμε στο μικρό ξωκλήσι της κορυφής, που είναι αφιερωμένο στον Αφέντη Χριστό και η ονομασία του αποδίδεται στο σύνολο του ορεινού όγκου.
Στην κορυφή υπάρχει μικρό πετρόκτιστο ξωκλήσι αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος και κάθε χρόνο συρρέουν για τον για τον εορτασμό του προσκυνητές από την επαρχία Βιάννου, την πόλη του Ηρακλείου, το οροπέδιο και το νομό Λασιθίου.
Όλες σχεδόν οι εκκλησίες του Αφέντη Χριστού βρίσκονται πάνω σε βουνοκορφές. ΄Οχι μόνο γιατί βουνό σημαίνει ανύψωση, ανάταση και επαφή με τον ίδιο το Θεό, αλλά και γιατί η Μεταμόρφωση του Χριστού έγινε πάνω σε βουνό, στο όρος Θαβώρ.
Η ομάδα μας
ξεκίνησε την πορεία της από το "Μιτάτο του Τζιρή", σε υψόμετρο 1720 μ. του ορεινού όγκου της Μαδάρας. Πρόκειται για μια διαδρομή αρκετά γρήγορη και πολύ πιο εύκολη από τις
άλλες δύο επιλογές: πεζοπορία από το οροπέδιο Λιμνάκαρο (4-5 ώρες) ή από το οροπέδιο Ομαλού
(2.30-3 ώρες).
Χρειαστήκαμε 2 ώρες και 15 λεπτά για να φτάσουμε στην κορυφή. Το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο και χρειάζεται προσοχή. Το τοπίο σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής είναι εντυπωσιακό… άγριο αλλά φιλόξενο. Η μόνη ταλαιπωρία που είχαμε ήταν οι υπερβολικά δυνατές ριπές του αέρα σε ορισμένες πλαγιές.
Φτάσαμε στην κορυφή και απολαύσαμε πανοραμικά την θέα σε ολόκληρο το νησί: από Ηράκλειο, πεδιάδα Μεσσαράς και Χερσόνησο, μέχρι το οροπέδιο Λασιθίου, τον 'Αγιο Νικόλαου και την Ιεράπετρα και από τα Λευκά ΄Ορη και τον Ψηλορείτη μέχρι τα δυο πελάγη νότια και βόρεια του νησιού.
Χριστιανικό ξωκλήσι αναφέρεται ότι υπάρχει στην κορυφή από το 1343, ενώ στη σημερινή του μορφή διαμορφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Αρχιτεκτονικά, πρόκειται για μονόχωρο, θολωτό ναΐσκο ρυθμού βασιλικής χωρίς τέμπλο. Φιλοξενούσε παλαιά πέτρινη εικόνα του Ιησού, η οποία κλάπηκε και τελικά βρέθηκε μόνο το μισό της κομμάτι. Γραφικό έθιμο παραμένει η αναζήτηση στον περιβάλλοντα χώρο χρυσών βυζαντινών των Κωνσταντίνου και Ελένης (αγιοκωνσταντινάτα), τα οποία ανασκάπτονται το
Στις 7 η ώρα σήμανε η καμπάνα και ο παπά Χρύσανθος του Οροπεδίου ξεκίνησε τον εσπερινό. Έγινε και η ευλογία των άρτων και αμέσως μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να αποφύγουμε την πεζοπορία στο σκοτάδι της νύκτας.
ΑΡΧΗΓΟΣ: Κλώντζας Λεωνίδας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κλώντζας Λεωνίδας,Κολοτούρος Θανάσης, Σπυριδάκης Μανώλης
ΧΑΡΤΗΣ: Κλώντζας Λεωνίδας
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Κλώντζας Λεωνίδας, Λάμπρου Ελένη
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
No comments:
Post a Comment