ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΦΟΥΡΝΗ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΧΑΥΓΑ - ΠΛΑΚΑ

Στο Πάνω Μεραμπέλλο περπάτησε η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019. Ξεκινήσαμε από την Φουρνή, διασχίσαμε το φαράγγι του Χαυγά και καταλήξαμε στη παραλία της Πλάκας, ανακαλύπτοντας άγνωστες ομορφιές του τόπου μας.

Τριγυρίσαμε στο όμορφο κεφαλοχώρι της Φουρνής και περιπλανηθήκαμε στα γραφικά σοκάκια του χωριού, με τα πετρόκτιστα σπίτια και τις λουλουδιασμένες αυλές. Πρωτεύουσα επαρχίας την περίοδο της Ενετοκρατίας, η Φουρνή έχει να επιδείξει, ακόμη και σήμερα, σπάνιο πλούτο από Βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, όσο καμιά άλλη περιοχή του κρητικού χώρου, καθώς πάμπολλες εκκλησίες και πολλά σημαντικά μοναστηριακά συγκροτήματα κοσμούν το πανέμορφο φυσικό τοπίο της περιοχής.

Αφήνοντας πίσω μας και τα τελευταία σπίτια του χωριού, ακολουθήσαμε το παλιό μονοπάτι με κατεύθυνση την είσοδο του φαραγγιού. Ιδιαίτερα όμορφο μονοπάτι, χαρακτηριστικό δείγμα αγροτικού δρόμου αλλοτινών καιρών, με φαρδιούς πετρόκτιστους 'τράφους' και από τις δύο πλευρές. 

Οι 'τράφοι', δηλαδή μαντρότοιχοι κατασκευασμένοι από πέτρα, 'ξερολιθιά' χωρίς κονίαμα, είναι πολύ συνηθισμένοι στην περιοχή του Πάνω Μεραμπέλλου. Εξυπηρετούν διπλό σκοπό: οριοθετούν και ασφαλίζουν τα αγροτεμάχια, ταυτόχρονα όμως συγκεντρώνουν ένα μεγάλο αριθμό από τις αμέτρητες πέτρες που είναι σκορπισμένες στα χωράφια και τις τριγύρω βουνοπλαγιές. Αποτελούν μια ακόμη απόδειξη του μόχθου των παλιών ξωμάχων να κάνουν την άγονη και άνυδρη γη που τους έλαχε όσο μπορούσαν πιο καρπερή.

Περνώντας ανάμεσα από χωράφια με λιόδεντρα, φτάσαμε στην παλιά στέρνα της 'Πισκίνας', μια τετράγωνη δεξαμενή συλλογής του νερού της βροχής, που ξεχωρίζει με τη στιβαρή κατασκευή της και τους λοξούς της τοίχους που στενεύουν (για λόγους στατικότητας) προς την κορυφή.

Πολύ συνηθισμένες και οι υδροδεξαμενές στην περιοχή, καθώς οι κάτοικοι για λόγους επιβίωσης, και χωρίς να γνωρίζουν τη σημασία της λέξης "οικολογία", αποταμίευαν και την τελευταία σταγόνα νερού. ΄Ετσι, εκτός από τις 'ανοικτές' δεξαμενές, συναντούμε και πολλές σκεπαστές (με θολωτή στέγη κατασκευασμένη με την αρχαία τεχνική των μυκηναϊκών τάφων), αλλά και πολλές υπόγειες (συνήθως μέσα σε μοναστήρια) που συγκέντρωναν το νερό της βροχής από τις στέγες και τους δρόμους. 

Στη συνέχεια, ακολουθώντας κατηφορική πορεία διασχίσαμε το φαράγγι του Χαυγά. ΄Ομορφο φαράγγι, με ψηλά κάθετα τοιχώματα, που ξεχωρίζει από άλλα συνώνυμα φαράγγια (‘χαυγάς’ στο τοπικό ιδίωμα της ανατολικής Κρήτης σημαίνει φαράγγι), από τους πετρόκτιστους ‘τράφους’ που περιχαρακώνουν και στηρίζουν τα τοιχώματα του. Οι πέτρες στο Πάνω Μεραμπέλλο βρίσκονται παντού, ακόμη και στην κοίτη του φαραγγιού, που τους βροχερούς χειμώνες το διαρρέει  μικρός χείμαρρος.

 

Το φαράγγι, που έχει μήκος περίπου 4χλμ,  χρησιμοποιήθηκε για αιώνες σαν η πιο σύντομη οδική αρτηρία, που ενώνει την ενδοχώρα με τον παραθαλάσσιο οικισμό της Πλάκας και την Σπιναλόγκα. 

Διασχίσαμε το φαράγγι από την κοίτη του, ακολουθώντας το πετρώδες μονοπάτι και στην έξοδο συνεχίσαμε πάνω στον παλιό δρόμο που συνδέει την Φουρνή με την Ελούντα. 

Καταλήξαμε στην βοτσαλωτή παραλία της Πλάκας, απέναντι από το ξακουστό νησάκι της Σπιναλόγκα για μπάνιο και χαλάρωση.

ΑΡΧΗΓΟΣ: Κλώντζας Λεωνίδας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Πάγκαλος Γιάννης

ΧΑΡΤΗΣ: Μιχαηλίδης Γιώργος

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Λάμπρου Ελένη

ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ