ΦΑΡΑΓΓΙ ΜΟΝΗΣ ΚΑΨΑ Η ΠΕΡΒΟΛΑΚΙΩΝ

Στο επιβλητικό φαράγγι των Περιβολακίων περπατήσαμε την Κυριακή 27 Οκτώβρη, μια μέρα, που μόνο φθινόπωρο δεν θύμιζε. Ξεκινήσαμε λοιπόν συνολικά 32 πεζοπόροι από τον Άγιο Νικόλαο, την Ιεράπετρα και την Σητεία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικόλαου, με αρκετά μέλη του Φ.ΟΡ.Σ. Σητείας.

Παρακολουθήστε το βίντεο στο fb: 

Περπατώντας στο φαράγγι

Υπό την ψαλμωδία της κρεμασμένης σε βράχο Μονής Καψά και με την ευλογία της πρωινής λειτουργίας πήραμε τον ανηφορικό δρόμο του φαραγγιού. Η καλοκαιρινή μέρα και η θάλασσα μάς καλούσε με τα ήρεμα νερά της, αλλά αυτό θα έρθει αργότερα, μετά το περπάτημα μας μέσα από τα επιβλητικά πρανή του φαραγγιού, που υψώνονται μπροστά μας.

Έναρξη από την Ιστορική Μονή Καψά. Το φαράγγι προστατεύεται από το δίκτυο NATURA κι ανήκει στις πεζοπορίες που έχει υιοθετήσει το Γεωπάρκο Σητείας

Το μοναστήρι του Αγίου  Ιωάννη ανάμεσα Μακρύ Γιαλό και Γούδουρα, μετόχι της Μονής Τοπλού, σφηνωμένος σαν κάστρο σε πετρώδη πλευρά στην έξοδο του φαραγγιού των Περβολακίων. Δίπλα σε μια βραχοσπηλιά λέγεται ότι ασκήτεψε ο Ιωσήφ Γεροντογιάννης, όταν έχασε την κόρη του.

Η ομάδα δεμένη προχωρά με σταθερό ρυθμό στο καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι του φαραγγιού, ενώ οι σπηλιές χάσκουν κούφιες δεξιά και αριστερά μας. «Δεν θα μας δει ο ήλιος καθόλου, ρε παιδιά;», αναρωτιούνται κάποιοι, καθώς τα πρανή του φαραγγιού μάς σκιάζουν στο μεγαλύτερο κομμάτι της πορείας μας.

Στα μισά του δρόμου συναντάμε το μνημείο-αφιέρωμα στους διάσημους Αυστριακούς αναρριχητές, Albert Precht και Robert Jölli, που σκοτώθηκαν εδώ επιχειρώντας στο τελευταίο ραπέλ κι σύνδεσαν την ζωή και το όνομα τους για πάντα με το φαράγγι.

Οι αυστριακοί αναρριχητές, αν και ιδιαίτερα έμπειροι, γλίστρησαν κατά την αναρρίχηση στον κάθετο αυτό βράχο 

Λίγο παρακάτω μας υποδέχονται και οι μόνιμοι τετράποδοι κάτοικοι του φαραγγιού, που θα παραπλανήσουν την Λίζα, την σκυλίτσα του Νίκου, και θα τον  αναγκάσουν, να αφήσει την πρώτη θέση στο περπάτημα και να της δείξει τον δρόμο.

Η έξοδος του φαραγγιού μας οδηγεί στον εγκαταλελειμμένο οικισμό Πεζούλες δίπλα στα γραφικά Περιβολάκια. Εκεί μας υποδέχονται οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι και στήνουμε τα τραπέζια στην αυλή της εκκλησίας του χωριού, ενώ ακούμε την ιστορία του που φτάνει ως τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Προς Πεζούλες

Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Πεζούλες. ΚΑΤΩ: χαρακτηριστικές γωνιές

Περβολάκια με τον εύφορο κάμπο τους

Ομαδική στο πολύ γραφικό, αλλά και σχετικά απομακρυσμένο χωριό, Περβολάκια

Επιστροφή με θέα το Νότιο Κρητικό Πέλαγος

Δυναμωμένοι και με γεμάτα μπουκάλια νερό από την δροσερή πηγή του χωριού, συνεχίζουμε τον δρόμο της επιστροφής από το μονοπάτι Ε4. Λίγο έξω από το χωριό περνάμε από το ιστορικό σπήλαιο, όπου έσωσε 30 γυναικόπαιδα με την θυσία του, ο τυφλός βιολάτορας της περιοχής.

Η καθοδική πορεία μας συνεχίζεται με ατέλειωτη θέα στο Νότιο Κρητικό πέλαγος, που η Ρένα μας διορθώνει συνεχώς, όταν κάνουμε το λάθος να το λέμε Λυβικό!

Από ψηλά βλέπουμε το Κουφονήσι σε όλη του την έκταση να απλώνεται στο πέλαγο και βρίσκουμε ευκαιρία για άλλη μια ομαδική φωτογραφία.

Το κατέβασμα προς την αφετηρία μάς χαρίζει αμέτρητες εικόνες μπλε και επαληθεύει τους στίχους του Σεφέρη: «Πόσο μπλε σπαταλάς, θεέ, για να μη σε βλέπουμε»!

Στο Ε4

Το φαράγγι από ψηλά

Θέα στο Γούδουρα και τον Αθερινόλακκο

Το Κουφονήσι

Γκράφιτι στο μονοπάτι

Κατεβαίνοντας με θέα το Νότιο Κρητικό Πέλαγος

Έξοδος κοντά στις νότιες παραλίες

Οι νότιες ακτές από κοντά

Θαμώνες του φαραγγιού

Τελικά περπατήσαμε περίπου 10 χλμ φτάνοντας ως το υψόμετρο των 500μ, όπου βρίσκονται τα Περιβολάκια. Ευχαριστούμε τον αρχηγό και Πρόεδρο του συλλόγου, Παναγιώτη Ευδαίμων και τα μέλη του ΦΟΡΣ που περπάτησαν και μοιράστηκαν μαζί μας την ιστορία της περιοχής. Και στην άλλη με το καλό!  

Ευχαριστούμε τον αρχηγό και πρόεδρο του Συλλόγου, Πάνο Ευδαλιμων

 

 

 

ΑΡΧΗΓΟΣ:  Παναγιώτης Ευδαίμων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Παναγιώτης Ευδαίμων, Γιώργος Αρναουτάκης, Ευγενία Κοπανάκη 

ΚΕΙΜΕΝΟ: Γιώργος Αρναουτάκης  

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:  Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Παναγιώτης Ευδαίμων

ΧΑΡΤΗΣ  Παναγιώτης Ευδαίμων

style="vertical-align: inherit;">ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:   

ΠΙΣΚΟΚΕΦΑΛΟ -  ΚΟΙΛΑΔΑ ΣΚΛΑΒΕΔΙΑΚΟΥ – ΑΧΛΑΔΙΑ – ΠΛΑΤΥΣΚΙΝΟΣ

Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024 ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου και ο Φυσιολατρικός Ορειβατικός Σύλλογος Σητείας περπάτησαν μαζί στην περιοχή Πισκοκεφάλου Σητείας σε μια πεζοπορία που συνδύαζε όμορφη φύση, γραφικά χωριά και σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους.

Ομαδική μας στον θολωτό τάφο Αχλαδίων με τις μασκότ: τον Μάγκα δεξιά και το Παπί αριστερά. Φυσιολατρικός Ορειβατικός Σύλλογος Σητείας κι Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου, η ισχύς εν τη ενώσει!!! Και στην άλλη με καλό!

το βίντεό μας από τον Γιάννη:

Στην κοιλάδα του Σκλαβεδιάκου

Στις 9 το πρωί της Κυριακής στον χώρο συνάντησης μας στο ομώνυμο κεφαλοχώρι, που απέχει 3 χλμ από Σητεία κι υπήρξε φέουδο της ενετοκρητικής οικογένειας των Κορνάρων, μαζευόμαστε γύρω στα 50 άτομα κι απ’ τους δύο συλλόγους, μια δυνατή, θορυβώδης παρέα. Κι η πορεία αρχίζει χωρίς καθυστέρηση! Ακολουθούμε τον χωματόδρομο ως το ρυάκι του χείμαρρου Σκλαβεδιάκου και περπατάμε παράλληλα με αυτό. Ο Δήμος Σητείας μετά τις πρόσφατες πλημμύρες, έχει ανοίξει με μηχανήματα την κοίτη, όμως νερό δεν υπάρχει δυστυχώς ούτε για δείγμα κι αυτή παραμένει ξερή και σκονισμένη. Παρά την άνυδρη χρονιά η κοιλάδα ωστόσο δε χάνει τη γραφικότητά της με τα ψηλά πλατάνια, τους ρίκινους,  τα εσπεριδοειδή, τις ροδιές, τις χαρουπιές, τις ελιές. Ο λευκός ασβεστόλιθος αναδεικνύει όλους τους υπόλοιπους χρωματισμούς της φύσης. Πρώτο σημείο θέασης το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου κι αμέσως από δίπλα ο εγκαταλελειμμένος οικισμός του Σκλαβεδιάκου, που δίνει το όνομα του στον χείμαρρο, με τα εντυπωσιακά ερείπιά του πνιγμένα στην πρωινή χαρά

Προς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στην κοιλάδα του Σκλαβεδιάκου

Η ομάδα στο εκκλησάκι

Η δυτική πλευρά της κοιλάδας απ' το καμπαναριό της εκκλησίας

Κοιλάδα Σκλαβεδιάκου

Ερείπια οικισμού Σκλαβεδιάκου

Πρωινή χαρά

Ρίζες

Ροδιά, η σταρ της εποχής

Νεραϊδοφωτογραφία του Νίκου Μαράκη

Μετά από μία ώρα πορεία κατεβαίνουμε σε μια κοίτη στρωμένη από πεσμένα φθινοπωρινά φύλλα. Από εδώ θα προσεγγίσουμε τον παραδοσιακό οικισμό του Κυμουριώτη με τα όμορφα αναπαλαιωμένα κτίρια, ένα ιδανικό ησυχαστήριο για τους λιγοστούς κατοίκους, που έρχονται κυρίως Σαββατοκύριακα και διακοπές. Μετά προχωράμε στην παρακείμενη πηγή «Λαψανάρι», όπου τρέχει ακόμα λίγο νερό. Στο καταπράσινο μέρος σώζονται ερείπια νερόμυλων, όμως σήμερα το ρέμα μαζεύεται από γεώτρηση για την ύδρευση της Σητείας κι η εύφορη κοιλάδα ολοένα κι αποστραγγίζεται. 

(κάτω ο Κυμουριώτης, χωριό αναπαλαιωμένο πια με όμορφα σπίτια μέσα στην κοιλάδα, δεσπόζει η εκκλησία του διμάρτυρος Αγίας Τριάδας κι Αγίου Παντελεήμονος)

Η πηγή Λαψανάρι δίπλα στον Κυμουριώτη με πολύ λίγο νερό δυστυχώς!

Κατόπιν θα περάσουμε δίπλα από περβόλια με εσπεριδοειδή και αγροικίες προς το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας σε γειτονικό λόφο. Από εδώ μπορεί κανείς να δει την ομορφιά όλης της κοιλάδας και του Κυμουριώτη, καθώς και τα γειτονικά χωριά της Σκοπής και του Χαμαιζίου, αλλά και το Παρασπόρι αν ανεβεί λίγο ακόμα.

Παλιές αγροικίες με φθινοπωρινά χρώματα

Βγαίνοντας απ' την κοιλάδα, κάτω φαίνεται ο Κυμουριώτης

Ξωκλήσι Αγίας Μαρίνας

Θέα στα γύρω χωριά από Αγία Μαρίνα

Ανεβαίνοντας για Αγία Μαρίνα

Αγροικίες βγαλμένες απ' το παρελθόν

Σκοπή και Χαμαίζι

Στα Αχλάδια και τον θολωτό τάφο

Έπειτα από αγροτικό δρόμο ανεβαίνουμε στα Αχλάδια. Όμορφο ιστορικό χωριό, 9 χλμ από τη Σητεία. Η ομάδα ξεκουράζεται κι ανασυντάσσεται μετά την μισάωρη περίπου ανηφόρα στην κεντρική πλατεία, που έχει αναπαλαιώσει ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, δίπλα στο παλιό δημοτικό και την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Εδώ κάποιοι θα μας αφήσουν, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας θα συνεχίσει, κινούμενο από την περιέργειά του να δει τον θολωτό τάφο του Πλατύσκινου!

Ξεκινάμε ξανά περνώντας μέσα από το γραφικό χωριό. Αρχικά από την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, όπου έγινε σφαγή 300 χριστιανών από τα γύρω χωριά το 1821 -έμεναν πολλοί μουσουλμάνοι εδώ κάποτε, βρίσκεται πιο πέρα και η μισογκρεμισμένη οικεία του Πασά. Έπειτα κατηφορίζοντας στα όμορφα σοκάκια, θα κατευθυνθούμε στην «τούρκικη» συνοικία, τη «Βάγκα», όπου σώζονται οι δύο κρήνες: η παλιότερη οθωμανική του 19^ου αιώνα και μία νεότερη με επιγραφή ανέγερσης το 1932. Κατόπιν θα διασχίσουμε τους παλιούς μαχαλάδες συνεχίζοντας με κατεύθυνση ΒΑ από παλιούς δρόμους με εντυπωσιακές ξερολιθιές ανάμεσα από ελαιώνες, ώσπου να φτάσουμε στο ξωκλήσι του Άγιου Βλάσιου, δίπλα στο αιολικό πάρκο του Πλατύβολου, ενός απ’ τα μεγαλύτερα της Κρήτης.

Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην αναπαλαιωμένη κεντρική πλατεία Αχλαδίων

   

Ναός Αγίου Χαραλάμπους, όπου το 1821 Τούρκοι κατέσφαξαν μετά από ενέδρα 300 χριστιανούς απ' τα γύρω χωριά 

Στη παλιά οθωμανική συνοικία "Βάγκα" σώζονται δυο κρήνες: η οθωμανική του 19ου αιώνα κι η νεότερη του 1932.

Όμορφα σοκάκια στα Αχλάδια

Απ' τους πιο δραστήριους συλλόγους της περιοχής

Τα ερείπια της φερόμενης "οικίας του Πασά". Τα Αχλάδια ήταν χωριό με πολύ μουσουλμανικό στοιχείο.

Ακολουθούμε τον παλιό δρόμο με την ξερολιθιά ως το Πλατύσκινο

Εκκλησάκι Αγίου Βλάσση

Σε περίπτωση που δεν ξέρετε πως μοιάζει ο Αγιος Βλάσσιος, γιατί και πολύ γνωστός άγιος δεν είναι. Επίσκοπος Σεβαστειας και γιατρός, βλέπω στην Βικιπαίδεια!

Άγιος Βλάσιος

Θα κατηφορίσουμε μετά προς το ασυνήθιστο για την περιοχή μας μνημείο: τον μνημειακό θολωτό τάφο του Πλατύσκινου: «Ένας κτιστός δρόμος μήκους 9μ. οδηγεί στην είσοδο του τάφου με το μονολιθικό κατώφλι. Ο θάλαμος είναι κυκλικός με διάμετρο γύρω στα 4 μ. κι ύψος άλλο τόσο.  Ο θόλος είναι κτισμένος με μεγάλους ογκόλιθους και έχει σχήμα σχεδόν κωνικό. Ακριβώς απέναντι από την κύρια είσοδο υπάρχει μια μικρότερη ενός ανολοκλήρωτου πλευρικού θαλάμου. Είναι της υστερομινωικής εποχής φτιαγμένος ενδεχομένως από μυκηναίους τεχνίτες κι οπωσδήποτε κατ’ επίδραση της μυκηναϊκής τέχνης. Ανασκάφηκε το 1939 από τον Νικόλαο Πλάτωνα και μέσα βρέθηκαν 3 σαρκοφάγοι κι αρκετά αγγεία». Ευχαριστούμε την κυρία Μεταξία Τσιποπούλου για τις πληροφορίες που μας έδωσε και τις προτροπές για την ανάδειξη και συντήρηση του χώρου.

Από τον τάφο φαίνεται όλη η πόλη της Σητείας με τα παράλια της!

Στο Πισκοκέφαλο του Βιτσέντζου Κορνάρου

Εδώ η παρέα θα θαυμάσει το εντυπωσιακό μνημείο, που αντιστέκεται στη φθορά εδώ και 3,5 χιλιάδες χρόνια κι έπειτα θα κατηφορίσει ως το Πισκοκέφαλο. Δυστυχώς το σπίτι και ο νερόμυλος του ποιητή του Ερωτόκριτου, δεν είναι ανοικτά για το κοινό λόγω φθορών απ’ τον πρόσφατο σεισμό, αλλά μας παρηγορεί η φημισμένη πλατεία με τα καφενεδάκια και τις ταβέρνες, που υπόσχεται άλλες συγκινήσεις.

Προς Πισκοκέφαλο, τη γενέτειρα του Βιτσέντζου Κορναρου, ποιητή του Ερωτόκριτου

Ωραίες γωνιές στο Πισκοκέφαλο

Κι εντυπωσιακά παλιά κτίρια

Αν και όχι ιδιαίτερης δυσκολίας η σημερινή πεζοπορία, ωστόσο την απόσταση των 15 χλμ και μικρή δεν την λες. Ευχαριστούμε τις αρχηγούς των δύο συλλόγων: Μαρία Γιαλίζη και Μαρία Μετζογιαννάκη, που συνεργάστηκαν άψογα κι ευχόμαστε να ξαναπερπατήσουμε σύντομα μαζί στις ομορφιές της ανατολικής Κρήτης.

Μαρία Γιαλίζη και Μαρία Μετζογιαννάκη συνεργάστηκαν για να οδηγήσουν την πολυπληθή ομάδα σε αυτά τα όμορφα μέρη, με το μπλουζάκι του Γεωπάρκου, για να μην ξεχνιόμαστε!

ΑΡΧΗΓΟΣ:  Μαρία Γιαλίζη, Μαρία Μετζογιαννάκη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:    Γιάννης Πάγκαλος, Μαρία Μετζογιαννάκη, Παναιώτης Ευδαίμων, Νίκος Μαράκης

ΚΕΙΜΕΝΟ-  ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:   Μαρία Μετζογιαννάκη

ΒΙΝΤΕΟ: Γιάννης Πάγκαλος

ΧΑΡΤΗΣ  ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ:    Γιάννης Πάγκαλος

Με την υποστήριξη του Wikiloc